เรา ญ อายุ 32 แฟน ช 34 หน้าที่การงานฐานะมั่นคงดี ฐานะทางบ้านโอเค
เราสองคนคบกันมา 1 ปี 3 เดือน
Lifestyle ความชอบความเข้าใจ ไม่มีปัญการปรับตัวอีกแล้ว
เรื่องอย่างว่า เข้ากันได้ดี
เรื่องเจ้าชู้ ไม่มีแน่ๆ

แฟน เป็นลูกชายคนโตของตะกูล และคนเดียวของบ้านคนจีน ที่ใจกว้างหน่อย
แน่นอน เขาอยากมีลูกสืบสกุลสัก 3-4 คน
ส่วนเรา มีก็ดี ไม่มีก็เลี้ยงหมา

แฟนแต่งแล้วอยากจดทะเบียน ส่วนเราไม่อยากจด เพราะขี้เกียจเซ็นเรื่องธุรกรรม

เรากำลังจะย้ายไปทำงาน ตจว 100 กม ห่างกทม แฟนทำงานกทม
ก่อนหน้านี้ เราเจอก้นที่คอนโดเราที่กทม ซึ่งกำลังจะขาย

เร็วๆนี้เราพูดถึงการแต่งงาน
ไอเดียเราคือ จัดเล็กๆ เพื่อที่ว่าเราซึ่งทำงาน ตจว จะได้เข้าบ้านเขาและอยู่ถึงเช้าได้
และจะได้มีลูกช่วง 32-35 ซึ่งไม่แก่ไปนัก
ผลคือ แฟนบอกว่ายังไม่อยากแต่ง ขอเวลาอีกหลายๆๆปี
คุยไปคุยมา ทั้งทะเลาะทั้งร้องไห้ ทั้งเว้นวรรค พักความสัมพันธ์
จนได้ข้อสรุปว่าอีก 2 ปีค่อยแพลน นั่นหมายถึง อีก 1 ปี รวมเป็น 3 ปีนีบจากวันนี้

เขาให้เหตุผลที่ยังไม่อยากแต่งว่า เขารู้สึกว่ามันเร็วไป กลัวคนอื่นมองว่าแต่งกันเร็ว ควรจะคบกันสักสองสามปีก่อน
ส่วนเราให้เหตุผลว่า ถ้าเขาอยากมีลูก ถ้าเรามีลูกยาก หรือ อายุเกิน 35 ความเสี่ยงจาการตั้งครรภ์มันมาก เราจะไม่มีลูกแล้ว

เรื่องนี้ เราสองคนยังไม่มีข้อสรุป ตอนนี้เราเลยพักความสัมพันธ์กันไว้ก่อน
เพราะเราเข้าใกล้เค้า ยิ่งรักเค้า เรายิ่งทุกข์กับความคิดว่า เค้าแคร์คนอื่นใครไม่รู้ แคร์ไอที่ว่า 1ปี 3 เดือนมันเร็วไป
แต่เราเสียใจร้องไห้ เรารู้สึกว่า เค้าไม่ได้คิดถึงจิตใจเราเลย ไม่ได้แคร์เราเลย แต่กลับแคร์อะไร ใครไม่รู้
เราตกลงกันไว้ว่า อีก 2 ปีถ้าไม่มีใคร เราก็จะมาแต่งงานกัน และแต่งเลย
ระหว่างนี้ เราขอไปบ้าบอคอแตก พักใจตัวเองสักนิด ไม่อยากเจอเค้า เราไม่อยากระกเค้ามาก รักมากแล้วเราทำร้ายตัวเอง
แต่ปากเราก็ขู่เค้านะ ว่าเรายังสาว เราไม่อยากปิดโอกาสให้ตัวเอง

อยากได้ความเห็นจากเพื่อนพันทิปค่ะ ดุได้ ด่าได้ให้แง่คิดได้ ยินดีรับฟังทุกความเห็นค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ