นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกในชีวิต มันเป็นความอัดอั้นใจที่ไม่รู้จะพูดออกมายังไง ฉันคิดว่าเพื่อนสนิทของดิฉันกำลังเปลี่ยนไป
ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งค่ะ ของแทนว่า"กิ๊บ" ฉันกับกิ๊บเราสนิทกันมาตั้งแต่อนุบาล บ้านใกล้กัน เรียนที่เดียวกันจนถึงม.ปลาย เราเลยเป็นเพื่อนสนิทที่ชอบอะไรต่างกันสุดขั้ว เช่น ฉันชอบทะเลแต่กิ๊บชอบภูเขา กิ๊บชอบอากาศหนาวแต่ฉันไม่ชอบความหนาว ฉันชอบอ่านหนังสือแต่กิ๊บแค่เห็นหนังสือก็หลับได้ และเพราะเราเข้าใจในความต่างของกันและกัน เราปรับตัวเข้าหากัน เราไม่เคยต้องแย่งของอะไรกัน เราจึงไม่เคยทะเลาะกันเลย
กิ๊บเป็นคนสวย กล้าแสดงออก แต่ฉันเป็นคนขี้อายและค่อนข้างเรียบร้อย เวลาได้อยู่กับกิ๊บฉันเลยมีความสุขและสนุกขึ้น กิ๊บทำให้ฉันหัวเราะ สอนฉันเข้าสังคม กิ๊บเป็นเหมือนพี่น้องสำหรับฉัน เราโตมาด้วยกันและรักกันมากๆ ช่วงที่ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยเราแยกย้ายกันไปเรียนคนละแห่งเพราะมีฝันที่ต่างกัน กิ๊บอยากเป็นดีไซเนอร์แต่ฉันอยากเป็นเชฟ เพราะมหาลัยและเพราะการเรียนทำให้เราไม่ได้เจอกันแต่เราก็ยังคุยกันตลอด และเพราะกิ๊บคอยสอนเรื่องการเข้าหาคนอื่นฉันเลยมีเพื่อนสนิทที่มหาวิทยาลัย จากที่เคยมีแค่กิ๊บสังคมฉันก็เริ่มเปิดกว้างขึ้นและทำให้ฉันได้รู้จัก"พี่แทน"สามีของฉันค่ะ ฉันรู้จักกับพี่แทนเพราะเป็นพี่ชายของเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ช่วงที่ฉันต้องฝึกมือทำอาหารที่บ้านเพื่อนฉันเลยได้สนิทกับพี่แทนไปด้วย เรียกว่าเป็น"ผู้กล้าตาย"ในการชิมอาหารของฉันและเพื่อนๆ พี่แทนเป็นคนเฮฮาบ้าบอ อยู่ด้วยแล้วมีแต่เรื่องสนุกเหมือนกิ๊บเลย แม้พี่แทนจะทำงานแล้วแต่ก็ยังชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ พี่แทนมักจะบอกเสมอว่า "พี่ไม่มีวันแก่" และฉันก็ยอมรับในความบ้าของพี่แทนมากๆ หลังจากรู้จักและสนิทกันมาได้เกือบปีพี่แทนกับฉันก็คบกัน ฉันบอกกิ๊บ เล่าเรื่องพี่แทนให้กิ๊บฟังเสมอและกิ๊บก็แสดงความยินดีให้กับฉัน เวลาหยุดเรียนยาวๆหรือตรงกันกับกิ๊บฉันก็มักจะชวนพี่แทนไปหากิ๊บเสมอ เพราะเคมีที่ตรงกันกิ๊บกับพี่แทนสนิทกันเร็วมาก ฉันก็ดีใจค่ะที่กิ๊บบอกว่าผู้ชายคนนี้ผ่าน แต่ไม่รู้ว่าผ่านสำหรับฉันหรือกิ๊บกันแน่... ฉันไม่เคยระแวงในความสนิทของพี่แทนและกิ๊บเลย ฉันเชื่อใจคนที่ฉันรักทั้งสองคนแต่เพื่อนที่เรียนด้วยกัน( น้องพี่แทน ขอเรียกว่า"จี" )ก็มักจะเตือนฉันบ่อยๆว่าฉันไว้ใจคนมากไป จีบอกว่ามักเห็นกิ๊บมาโพสหน้าเฟสพี่แทนแหย่พี่แทนจนคนอื่นๆคิดว่ากิ๊บเป็นแฟนพี่แทนไปแล้ว บอกเลยว่าฉันไม่ค่อยจะสนใจเฟสเท่าไหร่แค่ตอบแชทได้ก็ถือว่าดีแล้ว ฉันก็บอกจีนะว่าคิดมากไปเอง กิ๊บเป็นคนเฮฮาแบบนี้มานานแล้วและพี่แทนเองก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่เปลี่ยนไป พี่แทนยังรัก แสนดีและดูแลฉันดีทุกอย่าง ฉันคิดว่าตัวเองโชคดีมากๆที่มีแฟนดีมากๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนถึงวันนี้พี่แทนก็ยังเป็นพี่แทนที่แสนดีของฉันและฉันก็มั่นใจในรักของเรา
แต่เรื่องกังวลมันเริ่มเกิดขึ้นหลังจากฉันเรียนจบได้2ปี พี่แทนขอฉันแต่งงานคะ เซอร์ไพรส์จากพี่แทนทำให้กิ๊บบอกกับฉันว่า"โชคดีมากที่จะมีผัวแสนดีขนาดนี้ กูละอยากได้แบบจัง" ตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรค่ะได้แต่หัวเราะอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนพี่แทนจะแปลกไป ฉันเริ่มเห็นว่าพี่แทนมักหลีกเลี่ยงกิ๊บ ไม่ค่อยพูดด้วย ไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนเหมือนคนทะเลาะกัน พอฉันถามทั้งสองคนก็ไม่มีใครยอมบอก (ปล.ปกติฉันกับพี่แทนและกิ๊บมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ) เคยมีครั้งหนึ่งที่พี่แทนถามฉันว่า"รักเพื่อนคนนี้มากหรอ"และฉันก็ตอบไปตามตรงว่ารักมาก กิ๊บเป็นเหมือนครอบครัว หลังจากนั้นอะไรๆก็เหมือนจะดีขึ้น พี่แทนพูดคุยกับกิ๊บเหมือนเดิมแต่ก็เว้นระยะห่างกว่าแต่ก่อน ไปแกล้งไม่เล่นแบบเมื่อก่อน ซึ่งฉันก็สงสัยแต่ไม่ได้ระแวงอะไร ความระแวงของฉันมันเริ่มขึ้นตอนพี่แทนบวชค่ะ พี่แทนขอบวชก่อนที่จะแต่งงาน งาานบวชของพี่แทนถูกจัดเหมือนกับงานอื่นๆมีงานเลี้ยงมีงานแห่แต่สิ่งที่แปลกคือคนทำหน้าที กิ๊บทำหน้าที่แทนฉันแทบทุกอย่าง ทั้งเสริฟน้ำ เสริฟอาหาร พูดคุยกับญาติๆพี่แทนจนทุกคนพูดกันว่า"เมียไอแทนนี่รู้งานจริงๆ" ตอนนั้นก็ช็อคค่ะที่ทุกคนคิดว่ากิ๊บเป็นแฟนพี่แทนแต่ก็พยายามเก็บไว้ในใจ อ้อ!ฉันต้องคอยดูและยายพี่แทนค่ะ ท่านอายุมากแล้วต้องมีคนคอยพยุงและดูแล ฉันเลยไม่ได้เข้าไปช่วยในงานเลี้ยง จนแม่ของพี่แทนเดินมาพูดกับฉันเรื่องกิ๊บคะ แม่พี่แทนบอกว่ากิ๊บมาขอถือหมอนตอนงานแห่พี่แทนโดยอ้างว่าเป็นน้องที่พี่แทนสนิทและถ้าให้แฟนถือหมอนเขาถือกันว่าจะเลิกกัน ตอนนั้นตกใจคะ! ฉันไม่ได้อะไรกับการถือหมอนนักแต่ก็ไม่คิดว่ากิ๊บจะไปพูดกับแม่พี่แทนแบบนั้น แม่พี่แทนก็เป็นคนที่2ที่เตือนฉันเรื่องกิ๊บ แม่บอกว่าแม่ไม่ชอบเพราะเหมือนกิ๊บพยายามทำหน้าที่แทนฉันทุกอย่าง(แม่พี่แทนเอ็นดูฉันมากค่ะ) นั้นเป็นความกังวลแรกที่ฉันเก็บไว้ พยายามคิดเข้าข้างเพื่อนว่าไม่มีอะไร กิ๊บแค่หวังดี บอกได้แค่ฉันกำลังหลอกตัวเองค่ะ
แต่หลังจากนั้นความระแวงมันยิ่งเพิ่มขึ้น ฉันสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงของกิ๊บมากขึ้น เพราะตลอด3เดือนที่พี่แทนบวชอยู่กิ๊บหายไปจากฉันเลยคะ ติดต่อก็ไม่ได้แบบไม่เคยเป็นมาก่อน แต่พอพี่แทนศึกและมาหาฉัน อยู่ๆกิ๊บก็โทรมาชวนไปกินข้าว เลี้ยงฉลองอะไรแบบนี้แต่พี่แทนปฏิเสธและขอให้ฉันปฏิเสธกิ๊บไปเพราะอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนบ้างและนั้นที่ทำให้กิ๊บโกรธคะ บอกว่าฉันได้ผัวแล้วลืมเพื่อน ตอนนั้นฉันไม่สบายใจเลยไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรทำไมกิ๊บต้องโกรธขนาดนั้นแต่มันก็แค่ช่วงเดียวหลังจากนั้นกิ๊บก็คุยกับฉันเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางครั้งก็มานอนค้างคอนโดฉันกับพี่แทนบอกว่าไม่มีที่นอน กลับห้องไม่ได้ เหตุผลร้อยแปดจนทำให้ฉันต้องยอมให้ค้างที่ห้องจนฉันแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน2คนเลย และที่ฉันกังวลสุดๆก็ช่วงที่ฉันกับพี่แทนเริ่มวางแผนแต่งงานกัน เริ่มดูการ์ด ดูของ ดูสถานที่กัน ทุกที่กิ๊บมักขอตามไปด้วยเสมอบอกว่าอยากมีส่วนร่วมด้วย และฉันยอมรับเลยค่ะว่าเริ่มจะอึดอัด เพราะเวลาเลือกของ เลือกการ์ด ลองชุด กิ๊บมักจะพูดว่า"ฉันชอบแบบนี้วะแก" บางครั้งก็ชอบบอกว่า"ฉันอยากเป็นแกจัง" ฉันเริ่มมั่นใจกับการกระทำของกิ๊บมากขึ้น เริ่มกังวลจนทำให้ความสนิทของฉันกับกิ๊บลดลงไปด้วยแต่ยังดีที่พี่แทนก็ดูจะไม่ชอบกิ๊บหนักขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน ถึงขึ้นไล่กิ๊บและบอกกิ๊บไปตรงๆว่าอึดอัด แต่ฉันยังปากหนักพูดไม่ออกแม้จะอึดอัดแค่ไหน จนถึงเรื่องที่ทำให้ฉันหมดความอดทนคือเรื่องที่กิ๊บขอตามไปเที่ยวฮันนีมูนกับฉันและพี่แทนด้วย ตอนนั้นสติขาดผึ่งเลยค่ะ ฉันพูดทุกอย่างออกมาหมดถึงเรื่องที่อึดอัดและถามกิ๊บไปตรงๆว่าชอบพี่แทนใช่ไหม แต่กิ๊บไม่ตอบและโมโหใส่ฉัน ด่าฉันว่าทิ้งเพื่อน ว่าฉันทรยศเพื่อน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าฉันทรยศตรงไหน ฉันเลือกที่จะเก็บทุกอย่างและเชื่อใจกิ๊บมาตลอด แต่การกระทำกิ๊บมันมากเกินจะทนจริงๆ หลังจากนั้นกิ๊บก็หายไปได้2-3วันและก็กลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ยังทำตัวแบบเดิมอีก ฉันก็พูดแบบเดิมและมันก็วนเวียนซ้ำไปมาคือกิ๊บไม่หยุด ตอนนี้บอกตรงๆว่าความเป็นเพื่อนมันหมดไปแล้วและไม่รู้จักจัดการยังไงกับกิ๊บแล้วคะ จนฉันกับพี่แทนอยากจะหนีกันไปไกลๆ ฉันควรทำยังไงดีค่ะ???
สงสัยว่า...เพื่อนสนิทจะคิดไม่ซื่อกับสามีเรา!
ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งค่ะ ของแทนว่า"กิ๊บ" ฉันกับกิ๊บเราสนิทกันมาตั้งแต่อนุบาล บ้านใกล้กัน เรียนที่เดียวกันจนถึงม.ปลาย เราเลยเป็นเพื่อนสนิทที่ชอบอะไรต่างกันสุดขั้ว เช่น ฉันชอบทะเลแต่กิ๊บชอบภูเขา กิ๊บชอบอากาศหนาวแต่ฉันไม่ชอบความหนาว ฉันชอบอ่านหนังสือแต่กิ๊บแค่เห็นหนังสือก็หลับได้ และเพราะเราเข้าใจในความต่างของกันและกัน เราปรับตัวเข้าหากัน เราไม่เคยต้องแย่งของอะไรกัน เราจึงไม่เคยทะเลาะกันเลย
กิ๊บเป็นคนสวย กล้าแสดงออก แต่ฉันเป็นคนขี้อายและค่อนข้างเรียบร้อย เวลาได้อยู่กับกิ๊บฉันเลยมีความสุขและสนุกขึ้น กิ๊บทำให้ฉันหัวเราะ สอนฉันเข้าสังคม กิ๊บเป็นเหมือนพี่น้องสำหรับฉัน เราโตมาด้วยกันและรักกันมากๆ ช่วงที่ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยเราแยกย้ายกันไปเรียนคนละแห่งเพราะมีฝันที่ต่างกัน กิ๊บอยากเป็นดีไซเนอร์แต่ฉันอยากเป็นเชฟ เพราะมหาลัยและเพราะการเรียนทำให้เราไม่ได้เจอกันแต่เราก็ยังคุยกันตลอด และเพราะกิ๊บคอยสอนเรื่องการเข้าหาคนอื่นฉันเลยมีเพื่อนสนิทที่มหาวิทยาลัย จากที่เคยมีแค่กิ๊บสังคมฉันก็เริ่มเปิดกว้างขึ้นและทำให้ฉันได้รู้จัก"พี่แทน"สามีของฉันค่ะ ฉันรู้จักกับพี่แทนเพราะเป็นพี่ชายของเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ช่วงที่ฉันต้องฝึกมือทำอาหารที่บ้านเพื่อนฉันเลยได้สนิทกับพี่แทนไปด้วย เรียกว่าเป็น"ผู้กล้าตาย"ในการชิมอาหารของฉันและเพื่อนๆ พี่แทนเป็นคนเฮฮาบ้าบอ อยู่ด้วยแล้วมีแต่เรื่องสนุกเหมือนกิ๊บเลย แม้พี่แทนจะทำงานแล้วแต่ก็ยังชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ พี่แทนมักจะบอกเสมอว่า "พี่ไม่มีวันแก่" และฉันก็ยอมรับในความบ้าของพี่แทนมากๆ หลังจากรู้จักและสนิทกันมาได้เกือบปีพี่แทนกับฉันก็คบกัน ฉันบอกกิ๊บ เล่าเรื่องพี่แทนให้กิ๊บฟังเสมอและกิ๊บก็แสดงความยินดีให้กับฉัน เวลาหยุดเรียนยาวๆหรือตรงกันกับกิ๊บฉันก็มักจะชวนพี่แทนไปหากิ๊บเสมอ เพราะเคมีที่ตรงกันกิ๊บกับพี่แทนสนิทกันเร็วมาก ฉันก็ดีใจค่ะที่กิ๊บบอกว่าผู้ชายคนนี้ผ่าน แต่ไม่รู้ว่าผ่านสำหรับฉันหรือกิ๊บกันแน่... ฉันไม่เคยระแวงในความสนิทของพี่แทนและกิ๊บเลย ฉันเชื่อใจคนที่ฉันรักทั้งสองคนแต่เพื่อนที่เรียนด้วยกัน( น้องพี่แทน ขอเรียกว่า"จี" )ก็มักจะเตือนฉันบ่อยๆว่าฉันไว้ใจคนมากไป จีบอกว่ามักเห็นกิ๊บมาโพสหน้าเฟสพี่แทนแหย่พี่แทนจนคนอื่นๆคิดว่ากิ๊บเป็นแฟนพี่แทนไปแล้ว บอกเลยว่าฉันไม่ค่อยจะสนใจเฟสเท่าไหร่แค่ตอบแชทได้ก็ถือว่าดีแล้ว ฉันก็บอกจีนะว่าคิดมากไปเอง กิ๊บเป็นคนเฮฮาแบบนี้มานานแล้วและพี่แทนเองก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่เปลี่ยนไป พี่แทนยังรัก แสนดีและดูแลฉันดีทุกอย่าง ฉันคิดว่าตัวเองโชคดีมากๆที่มีแฟนดีมากๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนถึงวันนี้พี่แทนก็ยังเป็นพี่แทนที่แสนดีของฉันและฉันก็มั่นใจในรักของเรา
แต่เรื่องกังวลมันเริ่มเกิดขึ้นหลังจากฉันเรียนจบได้2ปี พี่แทนขอฉันแต่งงานคะ เซอร์ไพรส์จากพี่แทนทำให้กิ๊บบอกกับฉันว่า"โชคดีมากที่จะมีผัวแสนดีขนาดนี้ กูละอยากได้แบบจัง" ตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรค่ะได้แต่หัวเราะอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนพี่แทนจะแปลกไป ฉันเริ่มเห็นว่าพี่แทนมักหลีกเลี่ยงกิ๊บ ไม่ค่อยพูดด้วย ไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนเหมือนคนทะเลาะกัน พอฉันถามทั้งสองคนก็ไม่มีใครยอมบอก (ปล.ปกติฉันกับพี่แทนและกิ๊บมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ) เคยมีครั้งหนึ่งที่พี่แทนถามฉันว่า"รักเพื่อนคนนี้มากหรอ"และฉันก็ตอบไปตามตรงว่ารักมาก กิ๊บเป็นเหมือนครอบครัว หลังจากนั้นอะไรๆก็เหมือนจะดีขึ้น พี่แทนพูดคุยกับกิ๊บเหมือนเดิมแต่ก็เว้นระยะห่างกว่าแต่ก่อน ไปแกล้งไม่เล่นแบบเมื่อก่อน ซึ่งฉันก็สงสัยแต่ไม่ได้ระแวงอะไร ความระแวงของฉันมันเริ่มขึ้นตอนพี่แทนบวชค่ะ พี่แทนขอบวชก่อนที่จะแต่งงาน งาานบวชของพี่แทนถูกจัดเหมือนกับงานอื่นๆมีงานเลี้ยงมีงานแห่แต่สิ่งที่แปลกคือคนทำหน้าที กิ๊บทำหน้าที่แทนฉันแทบทุกอย่าง ทั้งเสริฟน้ำ เสริฟอาหาร พูดคุยกับญาติๆพี่แทนจนทุกคนพูดกันว่า"เมียไอแทนนี่รู้งานจริงๆ" ตอนนั้นก็ช็อคค่ะที่ทุกคนคิดว่ากิ๊บเป็นแฟนพี่แทนแต่ก็พยายามเก็บไว้ในใจ อ้อ!ฉันต้องคอยดูและยายพี่แทนค่ะ ท่านอายุมากแล้วต้องมีคนคอยพยุงและดูแล ฉันเลยไม่ได้เข้าไปช่วยในงานเลี้ยง จนแม่ของพี่แทนเดินมาพูดกับฉันเรื่องกิ๊บคะ แม่พี่แทนบอกว่ากิ๊บมาขอถือหมอนตอนงานแห่พี่แทนโดยอ้างว่าเป็นน้องที่พี่แทนสนิทและถ้าให้แฟนถือหมอนเขาถือกันว่าจะเลิกกัน ตอนนั้นตกใจคะ! ฉันไม่ได้อะไรกับการถือหมอนนักแต่ก็ไม่คิดว่ากิ๊บจะไปพูดกับแม่พี่แทนแบบนั้น แม่พี่แทนก็เป็นคนที่2ที่เตือนฉันเรื่องกิ๊บ แม่บอกว่าแม่ไม่ชอบเพราะเหมือนกิ๊บพยายามทำหน้าที่แทนฉันทุกอย่าง(แม่พี่แทนเอ็นดูฉันมากค่ะ) นั้นเป็นความกังวลแรกที่ฉันเก็บไว้ พยายามคิดเข้าข้างเพื่อนว่าไม่มีอะไร กิ๊บแค่หวังดี บอกได้แค่ฉันกำลังหลอกตัวเองค่ะ
แต่หลังจากนั้นความระแวงมันยิ่งเพิ่มขึ้น ฉันสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงของกิ๊บมากขึ้น เพราะตลอด3เดือนที่พี่แทนบวชอยู่กิ๊บหายไปจากฉันเลยคะ ติดต่อก็ไม่ได้แบบไม่เคยเป็นมาก่อน แต่พอพี่แทนศึกและมาหาฉัน อยู่ๆกิ๊บก็โทรมาชวนไปกินข้าว เลี้ยงฉลองอะไรแบบนี้แต่พี่แทนปฏิเสธและขอให้ฉันปฏิเสธกิ๊บไปเพราะอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนบ้างและนั้นที่ทำให้กิ๊บโกรธคะ บอกว่าฉันได้ผัวแล้วลืมเพื่อน ตอนนั้นฉันไม่สบายใจเลยไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรทำไมกิ๊บต้องโกรธขนาดนั้นแต่มันก็แค่ช่วงเดียวหลังจากนั้นกิ๊บก็คุยกับฉันเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางครั้งก็มานอนค้างคอนโดฉันกับพี่แทนบอกว่าไม่มีที่นอน กลับห้องไม่ได้ เหตุผลร้อยแปดจนทำให้ฉันต้องยอมให้ค้างที่ห้องจนฉันแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน2คนเลย และที่ฉันกังวลสุดๆก็ช่วงที่ฉันกับพี่แทนเริ่มวางแผนแต่งงานกัน เริ่มดูการ์ด ดูของ ดูสถานที่กัน ทุกที่กิ๊บมักขอตามไปด้วยเสมอบอกว่าอยากมีส่วนร่วมด้วย และฉันยอมรับเลยค่ะว่าเริ่มจะอึดอัด เพราะเวลาเลือกของ เลือกการ์ด ลองชุด กิ๊บมักจะพูดว่า"ฉันชอบแบบนี้วะแก" บางครั้งก็ชอบบอกว่า"ฉันอยากเป็นแกจัง" ฉันเริ่มมั่นใจกับการกระทำของกิ๊บมากขึ้น เริ่มกังวลจนทำให้ความสนิทของฉันกับกิ๊บลดลงไปด้วยแต่ยังดีที่พี่แทนก็ดูจะไม่ชอบกิ๊บหนักขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน ถึงขึ้นไล่กิ๊บและบอกกิ๊บไปตรงๆว่าอึดอัด แต่ฉันยังปากหนักพูดไม่ออกแม้จะอึดอัดแค่ไหน จนถึงเรื่องที่ทำให้ฉันหมดความอดทนคือเรื่องที่กิ๊บขอตามไปเที่ยวฮันนีมูนกับฉันและพี่แทนด้วย ตอนนั้นสติขาดผึ่งเลยค่ะ ฉันพูดทุกอย่างออกมาหมดถึงเรื่องที่อึดอัดและถามกิ๊บไปตรงๆว่าชอบพี่แทนใช่ไหม แต่กิ๊บไม่ตอบและโมโหใส่ฉัน ด่าฉันว่าทิ้งเพื่อน ว่าฉันทรยศเพื่อน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าฉันทรยศตรงไหน ฉันเลือกที่จะเก็บทุกอย่างและเชื่อใจกิ๊บมาตลอด แต่การกระทำกิ๊บมันมากเกินจะทนจริงๆ หลังจากนั้นกิ๊บก็หายไปได้2-3วันและก็กลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ยังทำตัวแบบเดิมอีก ฉันก็พูดแบบเดิมและมันก็วนเวียนซ้ำไปมาคือกิ๊บไม่หยุด ตอนนี้บอกตรงๆว่าความเป็นเพื่อนมันหมดไปแล้วและไม่รู้จักจัดการยังไงกับกิ๊บแล้วคะ จนฉันกับพี่แทนอยากจะหนีกันไปไกลๆ ฉันควรทำยังไงดีค่ะ???