สาเหตุคือ
ช่วงนั้นและที่ผ่านๆมาตอนเด็ก

เกลียดสังคมมาก ชอบรังแกฉัน สู้อะไรก็ไม่ได้

ตัวคนเดียวเกิน
ย้อนกลับไปอีกตอนเด็กช่วงประถมก็เหมือนกัน ด้วยความที่เราเป็นเด็กข่อนข้างเส้นเลยเพราะบ้านติดโรงเรียน พ่อแม่เป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ดีมากสนิทกับครูในโรงเรียน ทำให้ฉันได้เข้าเรียนตั้งแต่ยังเด็ก โดนสปอยเอาใจ จนวันนึงโตมาแล้วเรียนจริงได้สัก2-3ปี ก็โดนรุ่นพี่แกล้งบอกครูก็ไม่เชื่อเพราะพวกนั้นเป็นกลุ่มเด็กดี

โครตเจ็บปวดจำได้หมดเลยจนถึงตอนนี้มันให้อภัยไม่ไหว รอบที่ 2 เพื่อนที่ฉันสนิทและไว้ใจที่สุดเอาเรื่องส่วนตัวฉันไปพูดให้แม่ของเขาฟัง และแม่เขาเอามาบอกครอบครัวฉันจนเป็นเรื่องใหญ่ และพ่อแม่ฉันใจร้อนไปทำให้เกิดเรื่องใหญ่จนคนรู้เรื่องฉันทั้งหมู่บ้านฉันเลยผิดหวังมาก โตมาอีกทีเจอปัญหาเดิมโดนกลุ่มใหญ่ๆรังแกบ้างเกลียดบ้างแบบไม่มีสาเหตุอะไรเลย โตมาอีกโดนใส่ไฟบ้างพูดอะไรไปก็ไม่มีใครเชื่อคนพูด

ก็แสดงเก่งมาก เข้าปี1-2 ปี ก่อนเรียนจบ

โดนเพื่อนเกลียดเพราะให้เพื่อนลอกการบ้านมาทั้งเทอมแล้ว เทอมสุดท้ายไม่ให้ลอก โดนบังคับเป็นหัวหน้าห้อง ทะเลาะกันกีฬาสีอีกเพราะเราครึ่งๆกลางๆ จะไปแข่งทักษะก็ไม่สุด ไปคุมกีฬาสีก็ไม่สุด ทะเลาะกันโดนทั้งครูเกลียดทั้งเพื่อนเกลียด หลังจากนั้นความไว้ใจหายไปเลย ไม่ว่าเห็นใครที่ทำพฤติกรรมแบบนั้นเราก็จะระแวงว่าจะโดนมั้ยจะโดนอีกมั้ย เข้ากับคนได้ยากเพราะกว่าจะเข้าใจกัน ต้องพิสูจน์ยาวกว่าจะเชื่อใจเขา ทุกคนรู้นะคะว่าไม่มีใครมานั่งพิสูจน์หรอก คือจากนั้นเราเพื่อนน้อยมาตลอดมนุษย์สัมพันธ์แย่มากในตอนนี้ มีปัญหาในการทำงาน และอยากเติมโตแล้ว ไม่อยากอยู่กับที่แล้ว
#ทั้งหมดนี้เป็นมุมมองในส่วนของเรา ความรู้สึกส่วนตัวเท่านั้นอาจจะฟังดูเข้าข้างตัวเอง
มีวิธีแก้ปมในใจรึป่าว บางทีอยากเป็นเข้ากับคนง่ายและมนุษย์สัมพันธ์ดีบ้าง
ช่วงนั้นและที่ผ่านๆมาตอนเด็ก
ย้อนกลับไปอีกตอนเด็กช่วงประถมก็เหมือนกัน ด้วยความที่เราเป็นเด็กข่อนข้างเส้นเลยเพราะบ้านติดโรงเรียน พ่อแม่เป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ดีมากสนิทกับครูในโรงเรียน ทำให้ฉันได้เข้าเรียนตั้งแต่ยังเด็ก โดนสปอยเอาใจ จนวันนึงโตมาแล้วเรียนจริงได้สัก2-3ปี ก็โดนรุ่นพี่แกล้งบอกครูก็ไม่เชื่อเพราะพวกนั้นเป็นกลุ่มเด็กดี
#ทั้งหมดนี้เป็นมุมมองในส่วนของเรา ความรู้สึกส่วนตัวเท่านั้นอาจจะฟังดูเข้าข้างตัวเอง