เบื่อไหม กับการมีเพื่อนร่วมงานขี้อิจฉา

ตามหัวข้อเลยค่ะ   วัยเรียนว่าแข่งขันกันแล้ว วัยทำงานนี่ยิ่งแก่งแย่งแข่งขันกันมากกว่า ถ้าฆ่าได้ คงฆ่ากันไปแล้วแน่ๆ



มันเสียความรู้สึกนะคะ กับการที่เราไม่เคยคิดร้ายกะเขาแม้แต่นิด ดันมารู้ทีหลังว่าเขาคิดร้ายกะเรามาตลอด
นึกว่าเรื่องแบบนี้จะมีแค่ในละครซะอีก ดูละครก็เอามาย้อนสอนตัวเองอยู่บ่อยๆ ว่าไม่ชอบคนแบบไหนก็จะไม่เป็นคนแบบนั้นค่ะ


เพื่อนร่วมงานของเรา ที่เราไว้ใจเขาได้จริงๆ ตอนนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรายังมีอยู่ไหม
เราแค่อยากมาทำงาน อยากหาเงินใช้ด้วยตัวเอง ไม่อยากลำบากพ่อแม่ แต่ทำไมต้องมาเจอ
กะคนแบบนี้ ต้องมาเจออุปสรรคแบบนี้ เราไม่ได้เหนื่อยกะงานของเรา แต่เราเหนื่อยกะเพื่อนร่วมงานแย่ๆ
เราคิดว่าเรามาทำงาน มาทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน เพื่อนร่วมงานบางคนมันคอย
แต่จะทำให้เราล้ม ก็ไม่รู้สิ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาถึงจจุดๆนึง เราจะรู้เองว่าใครที่หวังดีกะเราจริงๆ
ใครที่มันคอยแต่จะทำร้ายเรา ถึงแม้เราไม่เคยไปทำอะไรให้เขา บางอย่างแค่เห็นละไม่ถูกชะตามันคงจะเกิดขึ้นจริงๆ



เราเริ่มไม่อยากไว้ใจใคร ไม่อยากจะเล่าอะไรให้ใครฟัง เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่จะรับฟังเรื่องของเราละเห็นใจเราจริงๆ
ส่วนมากก็แค่อยากรู้ ละเอาเราไปนินทา คอยเตือนตัวเองเสมอค่ะ ว่าคนที่ยิ้มให้เรา มันมีไม่กี่คนหรอกค่ะที่เห็นว่าเราเป็นเพื่อน



ยุคสมัยนี้ เป็นยุคที่ควรเผื่อใจในทุกๆเรื่อง ถึงแม้เราจะทำดีแค่ไหน แต่คนที่เขาไม่ชอบเรา มีอคติกับเรา
ยังไงเขาก็คิดกะเราในทางลบอยู่ดี เราอยากให้หลายๆคนที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของเรา ได้รับรู้เรื่องราว
หากเคยเจอเหมือนเรา เราอยากให้ทุกคนสู้ๆนะ คิดดี ทำดี พูดดี ทุกอย่างในชีวิตจะดีขึ้นเอง