เขากำลังจะทิ้งผมไป ผมควรทำยังไงดี ผมรักเขามาก

เราเจอกันผมเป็นนักร้อง เขาเป็นแดนซ์ เราแอบรักกัน เราทำหลายๆอย่างด้วยกัน เราลงทุนขายข้าวไข่เจียวด้วยกัน ทุกเช้าวันเสาร์ผมพาเขาไปซื้อของมาขายข้าวไข่เจียวทุกอาทิตย์ ผมเบื่อที่ตัวเองอ้วน เขาพาผมไปวิ่ง อีกไม่กี่วันผมไม่สบายเป็นไข้ ซึ่งมันสูงมาก ผมท้องเสียด้วย ผมต้องให้ยาให้น้ำเกลือที่โรงบาล เขานอนเฝ้าผม เขาพาผมมาหาหมอ ผมชอบพาเขากินพาเขาเที่ยว เขาบนอยากกินไอติมผมพาเขาไปกินซเวนเซ่น เขาหิวกุ้ง ผมพาเขาไปกินกุ้งเผา บ่อยครั้งที่ผมพาเขาไปกินนมนั่งชิวริมน้ำ เขาไปเล่นบอลเลย์กับเพื่อนซึ่งไกลหลายสิบโล เขาเมา รถผมที่เขาขี่ไปดันฟัง เขาโทรหาปมตอนเที่ยงกว่า ผมขี่มอไซต์ที่ร้านไปก่เขาทันที จอดรถทิ้งไว้รับเขากลับร้าน หลังจากนั้นในวันที่ผมประกวดร้องเพลง เขาเมาอีกเขารถไปล้ม เขาโทรหาผม ผมตกใจมาก รีบนั่งเรือข้างฝั่งขี่รถไปหาเขา ผมทายาให้เขา ผมเขาน้ำแข็งประคบให้เขา หลังจากนั้นไม่นานเราโดนไล่ออกจากร้านที่เราทำงาน(ผมร้องเพลง เขาเต้น) เมาอีกล่ะ เพื่อนเขารุมตีเขา เพราะเรื่องเข้าใจผิด ผมโอบเขาไว้ ผมพาเขาเข้าห้อง ผมอาบน้ำให้เขา ผมร้องไห้กับเขา ผมพาเขาไปสงบจิตใจ ตื่นเช้ามาเรากำลังจะไปซื้อของมาขายข้าวไข่เจียว เราโดนไล่ออกร้าน เราเคว้งไม่รู้จะไปไหน จนผมหาหอกลับมาอยู่ที่มหาลัยกับเขา ช่วงนั่นเรามีงานจีดดอกไม้ เราขี่มอไซต์ฟีโน่เก่าๆของผมไปซื้อดอกไม้ด้วยกัน เราช่วยกันจัดดอกไม้ เพื่อนเขาทำงานร้านดอกไม้ ชวนไปช่วยงาน เราเลยไปทำงานกับเขาทุกครั้ง พอทำงานเสดเราจะกินข้าวด้วยกันทุกมื้อ เงินที่เป็นค่าจ้างเราเราใก้เขาหมด เรากินเที่ยวด้วยกัน ผมไปเที่ยวพิจิตรกับเขา เขาอยากไปหาเพื่อนเก่า ผมขี่มอไซต์พาเขาไป เราไปไหว้หลวงพ่อเพชรด้วยกัน เราขี่รถตากแดดไปไหว้หลวงพ่อเงินวัดบางคลานด้วยกันระยะทางร้อยกว่าโล เขาพาผมไปออดอชั่นร้องเพลงที่เชียงใหม่ ผมพาเขาแวะไปบ้านผมที่เชียงราย ครอบครัวผมพาเขาเที่ยว แม่ผมชอบเขาที่เขาดูแลผมหางานให้ผมทำ กลับมาจากบ้าน ผมพาเขาไปสมัครเรียนราม แต่เงินที่มีเขาให้ครอบครัวเขาไปหมด ผมโกรธมาก เพราะผมอยากเก็บไว้ให้เขาเรียน สุดท้ายผมให้เขาเอาแหวนผมไปจำนำแล้วเอาไปจ่าย เขาบอกบ้านเขาจำเป็นต้องใช้เราก็โอเคร แต่หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันเขาเริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไป เขาไปเล่นบอลเล่กลับดึกมาก ผมห่วงเจามากเพราะเข้าจี้ปล้นบ่อยมาก กลัวเขาจะเป็นอะไร เป็นอบบนี้เกือบทุกวัน ปัญหายืดเยื้อมาจนถึงวันเกิดผม เขาบอกผมว่ารอกลับมาจากจัดดอกไม้ เขาจะพาไปกินทะเลเผาน่ะ พอเขากลับมาหลับได้ไม่เท่าไหร่ตื่นแต่งชุดกีฬาแล้วถามผมว่าจะไปไหนมั้ย ผมยอกเขาว่าไม่ไป จะไปเล่นบอลเลรึ (เราเริ่มไมค่อยมีตัง ผมอนากเก็บมากกว่า) ผมหลับไป พอตื่นมาเขาไปเล่นบอลเล่ ผมโคตรน้อยใจเลย ผมไม่ต้องการกินอะไร ผมต้องการแค่คำบอกว่ารัก แล้วอยู่กับผมแค่นี้ก็พอสำหรับของขวัญวันเกิด ผมน้อยใจ ไม่พูดไม่จา เขาก็ไม่พูดจนเราทะเลาะกัน เขาบอกว่ากูถามแล้วไม่ไปล่ะทำเป็นไม่พอใจกูอีก เขาพูดน่ะ ผมเลยถามว่า ผมกับเพื่อนเขาเลือกอะไร เขาบอกเขาเลือกเพื่อน เขาขึ้นสเตตัสเฟซบุค ว่าเขาเลือกครอบครัว เพื่อน งาน แหนแค่ส่วนหนึ่ง ถ้าดีก็คบไม่ดีก็ทิ้งไป อะไรประมาณนี้ ผมเสียใจมากๆ พักหลังปัญหาเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ถามอะไรก็ไม่พูดไม่จา ไม่เคยคุยว่าเกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ว่าเขาไม่พอใจอะไร เขาไปบอลเล่ตั้งแต่ทุ่มกลับมาหกโมงเช้า ผมโทรหาเขาเป็นร้อยสาย เขาไม่ยอมกลับ เขากินเหล้ากับเพื่อนฝูงอย่างมีความสุข ผมนั่งร้องไห้ ทุกวันนี้ยังอยู่ด้วยกัน เเต่สิ้นเดือนเขาบอกจะไป กทม แล้ว ผมร้องไห้ทุกวัน ผมไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง /ปัญหาเขาบอกผมว่า พ่อแม่เขาจะให้ไปอยู่บ้านเขาไม่อยากไป เขาต่องส่งเงินให้ทางบ้าน ส่งให้แม่ให้หลาน เขามีหนี้เยอะ เงินที่หามาได้ก็กินหมดไปไม่เหบือเกบ เขาเลยอยากให้ผมเลิกกับเขาแล้วกลับไปอยู่บ้าน ไม่อยากให้ลำบากกัยเขา ผมไม่รู้ว่ามันจริงรึป่าว วันนั้นยังรักกันอยู่เลยแต่วันนี้เฉยชากับผมมาก ไม่อะไรทั้งนั้น อยู่ให้ห้องด้วยกัน เหมือนผมไม่มีตัวตน ผมอึดอัดมาก แต่ผมไม่รู้ทำยังไง ผมรักเขา แต่เขาไม่รู้สึกอะไรเลย ตอนนี้ร้องไห้เขาไม่สนใจเลยไม่มีแม้แต่หยดน้ำตา ไม่เคยลูบหัวกอดผมเหมือนก่อน ผมควรทำยังไง >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>*********ขอบคุณที่อ่าน่ะคับ ยาวไปนิด