ผมคนหนึ่งครับ ซึ่งมีชีวิตแบบสามัญชนทั่วไป
เคยเป็นกันไหมครับ ?
เวลาเราตั้งสเตตัสบนโลกโซเชียล FB, Instagram, etc.
แค่รู้ว่าเป็นเรื่องเศร้า มักจะถูกตอบกลับมาว่า
ดราม่า เป็นไรมาป่าว บลาๆ ๆ ๆ
เคยคิดกันไหมครับ คนที่ตั้งสเตตัสเหล่านั้น เขากำลังตกเข้าสู่ภาวะที่เรียกว่าซึมเศร้า อาจจะยังไม่ถึงภาวะนั้นหรือโรคนั้น แต่ก็กำลังเป็นหนทางเดินเข้าไปสู่จุดนั้น ผมคนหนึ่งครับที่ชอบตั้งสเตตัสแบบนั้น เพราะบางทีเราอาจจะอยากได้ความสนใจจากใครสักคน หรือบางทีก็ตั้งเพราะต้องการปลดปล่อยให้คนมาเห็น มาอ่าน แต่มันก็ไม่ผิดนะครับ สำหรับคนที่จะมาคอมเม้น เพราะมันค่อนข้างเสรี แต่ที่ไหนได้ ผมกลับรู้สึกแคร์คำคอมเม้นของคนพวกนั้นมาก จนบางทีก็เก็บเอามาคิด แล้วทำให้รู้สึกแย่ลงไปอีก โดยเฉพาะคำว่า "drama" คำสั้นๆนี่แหละครับ ผมกลับรู้สึกว่า นอกจากเขาจะไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่มันทำให้รู้สึกแย่ลงไปอีก เหมือนเราไปขวางทางความคิดใครสักคน คล้ายๆ กับเรายืนกลางสี่แยก เพื่อหาหนทางว่าจะไปทางไหน แต่ก็มีคนหนึ่งเข้ามาบอกว่าเราขวางคุณ แทนที่จะถามว่า คุณจะไปไหนครับ หลงทางหรือเปล่า แต่โลกกลับเปลี่ยนไปแล้ว ผู้คนมากมายจะกล่าวว่า เห้ยหลบไป อยากตายหรือไง ผมคิดเช่นนั้นกับคำว่า ดราม่า เหมือนโดนตอกย้ำว่า ความรู้สึกแย่ที่รู้สึกอยู่แล้ว ถูกตอกย้ำเข้าไปอีกจากคนรอบข้าง
การที่จะหาความช่วยเหลือทางความคิดจากใครสักคน มันชั่งหายากมากในสังคมปัจจุบัน
หรือว่าผมควรจะหาเพื่อนให้มากกว่านี้ หรือที่ผมเป็นมันแย่มากจริงๆ คนอื่นเป็นเหมือนกันไหมครับ
เคยโดนด่าว่าดราม่ากันไหม ?
เคยเป็นกันไหมครับ ?
เวลาเราตั้งสเตตัสบนโลกโซเชียล FB, Instagram, etc.
แค่รู้ว่าเป็นเรื่องเศร้า มักจะถูกตอบกลับมาว่า
ดราม่า เป็นไรมาป่าว บลาๆ ๆ ๆ
เคยคิดกันไหมครับ คนที่ตั้งสเตตัสเหล่านั้น เขากำลังตกเข้าสู่ภาวะที่เรียกว่าซึมเศร้า อาจจะยังไม่ถึงภาวะนั้นหรือโรคนั้น แต่ก็กำลังเป็นหนทางเดินเข้าไปสู่จุดนั้น ผมคนหนึ่งครับที่ชอบตั้งสเตตัสแบบนั้น เพราะบางทีเราอาจจะอยากได้ความสนใจจากใครสักคน หรือบางทีก็ตั้งเพราะต้องการปลดปล่อยให้คนมาเห็น มาอ่าน แต่มันก็ไม่ผิดนะครับ สำหรับคนที่จะมาคอมเม้น เพราะมันค่อนข้างเสรี แต่ที่ไหนได้ ผมกลับรู้สึกแคร์คำคอมเม้นของคนพวกนั้นมาก จนบางทีก็เก็บเอามาคิด แล้วทำให้รู้สึกแย่ลงไปอีก โดยเฉพาะคำว่า "drama" คำสั้นๆนี่แหละครับ ผมกลับรู้สึกว่า นอกจากเขาจะไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่มันทำให้รู้สึกแย่ลงไปอีก เหมือนเราไปขวางทางความคิดใครสักคน คล้ายๆ กับเรายืนกลางสี่แยก เพื่อหาหนทางว่าจะไปทางไหน แต่ก็มีคนหนึ่งเข้ามาบอกว่าเราขวางคุณ แทนที่จะถามว่า คุณจะไปไหนครับ หลงทางหรือเปล่า แต่โลกกลับเปลี่ยนไปแล้ว ผู้คนมากมายจะกล่าวว่า เห้ยหลบไป อยากตายหรือไง ผมคิดเช่นนั้นกับคำว่า ดราม่า เหมือนโดนตอกย้ำว่า ความรู้สึกแย่ที่รู้สึกอยู่แล้ว ถูกตอกย้ำเข้าไปอีกจากคนรอบข้าง
การที่จะหาความช่วยเหลือทางความคิดจากใครสักคน มันชั่งหายากมากในสังคมปัจจุบัน
หรือว่าผมควรจะหาเพื่อนให้มากกว่านี้ หรือที่ผมเป็นมันแย่มากจริงๆ คนอื่นเป็นเหมือนกันไหมครับ