เริ่มเลยนะคะ
คือเราคบกับแฟนนี้เพราะว่าเขาเป็นคนยุให้เราเลิกกับแฟนเก่าเรา (แฟนเก่าเราขี้วีน ขี้เหล้า ด่าทั้งบรรพบุรุษของเราทีเดียวเวลาโมโห เคยไปด่าเราที่ทำงานต่อหน้าคนที่ทำงานเราเลยนะ เราเลยตัดสินใจเลิก) แต่ตัวเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้ว เขาบอกกับเราว่าแยกกันอยู่เพราะทะเลาะกันบ่อย เข้ากันไม่ได้ ตอนที่เราเลิกกับแฟนเก่าเราก็ได้ผู้ชายคนนี้ที่คอยดูแลเราทุกอย่าง มานานมากใช้เวลาเป็นปีๆ จนเราใจอ่อนยอมคบด้วย พอคบได้สักพักก็มีเรื่องภรรยาเขาเข้ามาไม่ยอมเลิกกับแฟนเราคนใหม่ เพราะเขาเห็นว่าแฟนเรามีคนใหม่ ก็รีบทำทุกวิถีทางให้เราทะเลาะกัน จนเราทนไม่ไหว ทะเลาะกันจะเลิกกันหลายทีแล้ว เขาก็ขอโอกาสมาตลอด เขาบอกว่า พ่อแม่เขาไม่ยอมให้เขาทิ้งหลาน เราก็โอเค ไม่ทิ้งลูกอ่ะดีแล้ว แต่ตัวแม่มันอ่ะ ยังไง เขาก็บอกว่ามันไม่ยอม จะไม่ยอมให้เราสองคนเสวยสุขกันอย่างมีความสุขแน่ๆ จนวันนึงเราลาออกจากงานเพื่อมาทำธุรกิจกับญาติ พอออกมาได้ไม่ถึงปี หุ้นส่วนญาติเราก็โกงเงินไปหลายล้าน จึงต้องปิดกิจการไป เราก็ตกงาน และเราก็ต้องย้ายของกลับมาอยู่บ้าน พอเรามาอยู่บ้าน เขาก็เริ่มจะห่างๆเรา พูดจาไม่ดีกับเราบ้าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น เราก็ถามว่าเพราะอะไร เขาบอกว่าเขาอยากปล่อยเราไป ไม่อยากทำให้เราทุกข์ใจอีกแล้ว (เราคิด:ปล่อยตอนที่กุตกงานเนี่ยนะ) เขาบอกว่าพอเราไม่ได้เจอกันนานๆไปก็ทำใจได้เองแหละ เราก็เริ่มทำใจ และเราก็ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งหนึ่งอยู่ 7 วัน สัญญานมันก็ไม่ค่อยมี เลยไม่ค่อยได้คุยกัน เราอยู่จนครบ 7 วันพอเรากลับมาเราก็รีบโทรหาเลย ปรากฏว่าเขาไม่ค่อยพูด บอกว่าแค่นี้ก่อนนะงานยุ่ง เราก็โอเคพอตอนเย็นเขาก็โทรหาเราตามปกติตอนที่เลิกงาน แต่เราดูว่าเขาเปลี่ยนไป ไม่ค่อยพูดแถมด่าเราด้วย เราก็งง เห้ย เราคุยดีๆนะ ก็ถามเขาว่าเป็นอะไร เขาก็เลยบอกว่าตอนนนี้เขาทำธุรกิจเพิ่มอีก 1อย่าง ซึ่งเขาเครียดมาก เพราะว่าเขาทำกับพี่สาวเขา 2 คน ทำไม่ทันเพราะมี 2 ร้าน เราก็เลยเสนอว่าเราไปช่วยไหม เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรเพราะเดี๋ยวให้แม่มาช่วย ถ้าเราไปเราก็ต้องอยู่หออีกรำบากนะ ตลอดทั้งวันที่เขาทำงานปกติเขาจะไลน์มาหาเรา ตอนไปทำงานเขาก็จะโทรหาเราตลอด แต่ตอนนี้เขาไม่โทรเลย ตอนกลางคืนปกติคุยไลน์กันเขาก็ไม่คุย เราก็ไม่ไหวแล้วนะ จะเลิกหรือยังไง เขาก็เลยยอมรับขึ้นมาว่า พ่อกับแม่เขาบังคับให้เขาไปรับเมียและลูกกลับมาอยู่บ้าน เขาบอกว่า เขาไปรับมาเมื่อเราไปปฏิบัติธรรม. เราร้องไห้เลย เราบอกว่าทำไมถึงได้ไปตอนที่เรากำลังอ่อนแอ ตกงาน แล้วตอนนี้ประจำเดือนเราไม่มา 3 อาทิตย์แล้ว เราก็บอกเขามาตลอดว่าเมนไม่มานะ เขาก็บอกว่ามันเป็นทางเดียวที่จะให้เราไม่ต้องทุกข์ใจอีก แล้วเรากับเขาก็ไม่คุยกัน. เกือบอาทิตย์. เราก็ไปสมัครงาน พอดีพี่สาวเราให้แวะเอาของให้ทีแถวๆที่เขาทำงาน เราก็ไปเจอเขาพอดี เขาทำเป็นไม่รุ้จักเรา ทำไม่มอง เราก็ข่มใจเดินผ่านเขาไป พอดีพี่สาวเขาเรียกก็เลยคุยกันบอกว่าไปสมัครงานมาเลยแวะมาเอาของ พอตอนเย็นเขาก็ไลนมาถามเราว่าไปสมัครงานที่ไหนได้ไหม เราก็ตอบไปว่า รอสัมภาษณ์พรุ่งนี้ แล้วตอนเย็นเขาก็โทรหาเรา เราเลยบอกเขาว่าพรุ่งนี้ซื้อที่ตรวจให้เราด้วยนะ เขาก็บอกว่าสัมภาษณ์เสร็จก็มาหาเขาแล้วกัน พอสัมภาษณ์งานเสร็จเราก็ไปหาเขาแล้วก็ออกไปกินข้าวกัน เราก็ไปตรวจฉี่ที่ห้องน้ำ แทบจะเป็นลม มันขึ้น 2 ขีดชัดเจนมาก เราทำใจยุพักนึงก็ออกไป เขาก็ถามว่าเป็นไงบ้าง เราก็ให้ที่ตรวจเขาไปดู ก็พูดขึ้นมาว่าจะทำยังไงกันดี ตอนนั้นเราไม่รถ้ว่าจำไงต่อดี หน้าชา มือเย็น เขาก็จะบมือเราบอกว่าไม่เป็นไรช่วยกันคิด พอตอนนั่งรถกลับ เขาก็พูดขึ้นมาว่าจะเลี้ยงไหวไหม การมีลูกนี่มันยากนะ เขารับผิดชอบได้แต่เราต้องเป็นเมียรองเขานะ เอาไหมล่ะ เขาก็พูดทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราเอาเด็กไว้ ตอนเราขับรถกลับบ้านก็ร้องไห้ตลอดทาง จะบอกพ่อกับแม่ยังไง จะทำยังไงต่อดี ถ้าลูกไม่มีพ่อ คิดมากจนเก็บตัวอยู่ในห้อง 3 วัน สุดท้ายคุยกับเขาเขาก็ให้เราเอาออก เขาก็สั่งยาสอดทางเน็ตให้เรา เราไม่รุ้จะทำยังไง เลยคุยกับน้องที่อยู่กรุงเทพฯบอกว่าจะไปหา เรากะว่าเราจะไปสอดยาที่นั่น สุดท้ายน้องก็ถามจนเราหลุดพูดความจริง น้องบอกเราว่าอย่าเอาออกเด็ดขาด ให้ผู้ชายมาไหว้ผี รับผิดชอบลูก ถ้าไม่มารอรับหมายศาลได้เลย เราก็เลยไปคุยกับเขาอีกที เขาก็โอเค จะมาขอขมาพ่อแม่เรา เขาขอเราให้เป็นเมียรองเขาได้ไหม เราบอกว่าไม่ เงินเขาก็ไม่มี ไม่มีอะไรเลย เราก็ช่วยเขานะบอกว่ายืมใครมาก่อนสักแปดหมื่น ทองเอาของเรา ให้เขาพาพ่อแม่มา เขาอ้างว่าพ่อแม่เขาไม่ยอมมาแน่ๆ เราก็เลยบอกไปว่าไม่มาก็ได้งั้นก็รอหมานศาล เขาก็ได้ๆจะลองคุยดู ก็รอคำตอบเขาอยู่หลายวันจนเขาก็ระเบิดร้องไห้ออกมาว่า คนนั้น็จะเอาอย่างงั้นคนนีก็จะเอาอย่างนี้ เขาต้องทำเลี้ยงคนทั้งบ้าน 5-6 ชีวิต จะเอาตังที่ไหนให้มันพอใช้ เครียดจะตายอยู่แล้ว ไม่มีใครช่วยกุสักคน ไม่มีเลย มีแต่คนมาคอยซ้ำเติม เอาแต่ความรู้สึกตัวเอง เราก็เลยสวนไปว่าแล้วนี่ไม่ช่วยหรอ สินสอดก็ไม่ได้สักบาท ทองก็ทองนี่ แค่ท้นี่แย่มากพอแล้ว เพราะความไม่ชัดเจนของเธอไง เขาก็เงียบวางสายไปเลย ก่อนหน้านี้เราคิดไว้แล้วว่าเราจะเลิกกัผู้ชายคนนี้แน่ๆ เราไม่เอาเด็ดขาด เราก็คิดนะว่าถ้าเรากลับมาอยู่บ้านเราก็คงเลิกกับเขาได้แน่ๆ แต่เขาดันชิงทำก่อน ตอนนี้ก็ยังรอคำตอบเขาอยู่ว่าจะเข้ามาคุยวันไหน เรายังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ น้องเราบอกว่าเดี๋ยวมันบอกให้ เพราะแม่เราเชื่อน้องเรามากๆ ไม่ว่าจะพูดอะไร ตอนที่เรามีอะไรกับเขาครั้งสุดท้ายเราก็กินยาคุมฉุกเฉินเร็วนะ หลังมีอะไรกันหนึ่งชั่วโมง เราก็กินเลย ปกติเราป้องกันกันตลอด แต่วันนั้นเป็นวันเก็บของที่หอวันสุดท้าย เขาไม่ได้เตรียมตัว เราก็ปฏิเสธนะ เขาก็บอกว่าไม่ได้เจอกันแล้วนะ เขาบอกว่าเอาออกทันน่า สุดท้ายก็พลาด เราก็กินยาคุมฉุกเฉิน สุดท้ายก็ไม่รอด ตอนนี้ก็ภาวนานะ ถ้าเรามีบุญอยู่บ้าง เด็กคงหลุดไปเอง เราอยากหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ เราภาวนาทุกวันนะ แต่จะไม่ทำร้ายเขาเองเป็นอันขาด สุดท้ายอยากให้ทุกคนเอาเรื่องของเราเป็นตัวอย่าง ตัวอย่างที่ไม่ดี ไว้ใจคนเกินไป ไม่รุ้จักคิด สุดท้ายคนที่เสียใจก็คือเราเอง ครอบครัวเราด้วยที่ต้องมาพลอยเดือดร้อนไปกับเราด้วยอีก
ตกงาน แฟนทิ้ง ท้อง มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกไหม
คือเราคบกับแฟนนี้เพราะว่าเขาเป็นคนยุให้เราเลิกกับแฟนเก่าเรา (แฟนเก่าเราขี้วีน ขี้เหล้า ด่าทั้งบรรพบุรุษของเราทีเดียวเวลาโมโห เคยไปด่าเราที่ทำงานต่อหน้าคนที่ทำงานเราเลยนะ เราเลยตัดสินใจเลิก) แต่ตัวเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้ว เขาบอกกับเราว่าแยกกันอยู่เพราะทะเลาะกันบ่อย เข้ากันไม่ได้ ตอนที่เราเลิกกับแฟนเก่าเราก็ได้ผู้ชายคนนี้ที่คอยดูแลเราทุกอย่าง มานานมากใช้เวลาเป็นปีๆ จนเราใจอ่อนยอมคบด้วย พอคบได้สักพักก็มีเรื่องภรรยาเขาเข้ามาไม่ยอมเลิกกับแฟนเราคนใหม่ เพราะเขาเห็นว่าแฟนเรามีคนใหม่ ก็รีบทำทุกวิถีทางให้เราทะเลาะกัน จนเราทนไม่ไหว ทะเลาะกันจะเลิกกันหลายทีแล้ว เขาก็ขอโอกาสมาตลอด เขาบอกว่า พ่อแม่เขาไม่ยอมให้เขาทิ้งหลาน เราก็โอเค ไม่ทิ้งลูกอ่ะดีแล้ว แต่ตัวแม่มันอ่ะ ยังไง เขาก็บอกว่ามันไม่ยอม จะไม่ยอมให้เราสองคนเสวยสุขกันอย่างมีความสุขแน่ๆ จนวันนึงเราลาออกจากงานเพื่อมาทำธุรกิจกับญาติ พอออกมาได้ไม่ถึงปี หุ้นส่วนญาติเราก็โกงเงินไปหลายล้าน จึงต้องปิดกิจการไป เราก็ตกงาน และเราก็ต้องย้ายของกลับมาอยู่บ้าน พอเรามาอยู่บ้าน เขาก็เริ่มจะห่างๆเรา พูดจาไม่ดีกับเราบ้าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น เราก็ถามว่าเพราะอะไร เขาบอกว่าเขาอยากปล่อยเราไป ไม่อยากทำให้เราทุกข์ใจอีกแล้ว (เราคิด:ปล่อยตอนที่กุตกงานเนี่ยนะ) เขาบอกว่าพอเราไม่ได้เจอกันนานๆไปก็ทำใจได้เองแหละ เราก็เริ่มทำใจ และเราก็ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งหนึ่งอยู่ 7 วัน สัญญานมันก็ไม่ค่อยมี เลยไม่ค่อยได้คุยกัน เราอยู่จนครบ 7 วันพอเรากลับมาเราก็รีบโทรหาเลย ปรากฏว่าเขาไม่ค่อยพูด บอกว่าแค่นี้ก่อนนะงานยุ่ง เราก็โอเคพอตอนเย็นเขาก็โทรหาเราตามปกติตอนที่เลิกงาน แต่เราดูว่าเขาเปลี่ยนไป ไม่ค่อยพูดแถมด่าเราด้วย เราก็งง เห้ย เราคุยดีๆนะ ก็ถามเขาว่าเป็นอะไร เขาก็เลยบอกว่าตอนนนี้เขาทำธุรกิจเพิ่มอีก 1อย่าง ซึ่งเขาเครียดมาก เพราะว่าเขาทำกับพี่สาวเขา 2 คน ทำไม่ทันเพราะมี 2 ร้าน เราก็เลยเสนอว่าเราไปช่วยไหม เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรเพราะเดี๋ยวให้แม่มาช่วย ถ้าเราไปเราก็ต้องอยู่หออีกรำบากนะ ตลอดทั้งวันที่เขาทำงานปกติเขาจะไลน์มาหาเรา ตอนไปทำงานเขาก็จะโทรหาเราตลอด แต่ตอนนี้เขาไม่โทรเลย ตอนกลางคืนปกติคุยไลน์กันเขาก็ไม่คุย เราก็ไม่ไหวแล้วนะ จะเลิกหรือยังไง เขาก็เลยยอมรับขึ้นมาว่า พ่อกับแม่เขาบังคับให้เขาไปรับเมียและลูกกลับมาอยู่บ้าน เขาบอกว่า เขาไปรับมาเมื่อเราไปปฏิบัติธรรม. เราร้องไห้เลย เราบอกว่าทำไมถึงได้ไปตอนที่เรากำลังอ่อนแอ ตกงาน แล้วตอนนี้ประจำเดือนเราไม่มา 3 อาทิตย์แล้ว เราก็บอกเขามาตลอดว่าเมนไม่มานะ เขาก็บอกว่ามันเป็นทางเดียวที่จะให้เราไม่ต้องทุกข์ใจอีก แล้วเรากับเขาก็ไม่คุยกัน. เกือบอาทิตย์. เราก็ไปสมัครงาน พอดีพี่สาวเราให้แวะเอาของให้ทีแถวๆที่เขาทำงาน เราก็ไปเจอเขาพอดี เขาทำเป็นไม่รุ้จักเรา ทำไม่มอง เราก็ข่มใจเดินผ่านเขาไป พอดีพี่สาวเขาเรียกก็เลยคุยกันบอกว่าไปสมัครงานมาเลยแวะมาเอาของ พอตอนเย็นเขาก็ไลนมาถามเราว่าไปสมัครงานที่ไหนได้ไหม เราก็ตอบไปว่า รอสัมภาษณ์พรุ่งนี้ แล้วตอนเย็นเขาก็โทรหาเรา เราเลยบอกเขาว่าพรุ่งนี้ซื้อที่ตรวจให้เราด้วยนะ เขาก็บอกว่าสัมภาษณ์เสร็จก็มาหาเขาแล้วกัน พอสัมภาษณ์งานเสร็จเราก็ไปหาเขาแล้วก็ออกไปกินข้าวกัน เราก็ไปตรวจฉี่ที่ห้องน้ำ แทบจะเป็นลม มันขึ้น 2 ขีดชัดเจนมาก เราทำใจยุพักนึงก็ออกไป เขาก็ถามว่าเป็นไงบ้าง เราก็ให้ที่ตรวจเขาไปดู ก็พูดขึ้นมาว่าจะทำยังไงกันดี ตอนนั้นเราไม่รถ้ว่าจำไงต่อดี หน้าชา มือเย็น เขาก็จะบมือเราบอกว่าไม่เป็นไรช่วยกันคิด พอตอนนั่งรถกลับ เขาก็พูดขึ้นมาว่าจะเลี้ยงไหวไหม การมีลูกนี่มันยากนะ เขารับผิดชอบได้แต่เราต้องเป็นเมียรองเขานะ เอาไหมล่ะ เขาก็พูดทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราเอาเด็กไว้ ตอนเราขับรถกลับบ้านก็ร้องไห้ตลอดทาง จะบอกพ่อกับแม่ยังไง จะทำยังไงต่อดี ถ้าลูกไม่มีพ่อ คิดมากจนเก็บตัวอยู่ในห้อง 3 วัน สุดท้ายคุยกับเขาเขาก็ให้เราเอาออก เขาก็สั่งยาสอดทางเน็ตให้เรา เราไม่รุ้จะทำยังไง เลยคุยกับน้องที่อยู่กรุงเทพฯบอกว่าจะไปหา เรากะว่าเราจะไปสอดยาที่นั่น สุดท้ายน้องก็ถามจนเราหลุดพูดความจริง น้องบอกเราว่าอย่าเอาออกเด็ดขาด ให้ผู้ชายมาไหว้ผี รับผิดชอบลูก ถ้าไม่มารอรับหมายศาลได้เลย เราก็เลยไปคุยกับเขาอีกที เขาก็โอเค จะมาขอขมาพ่อแม่เรา เขาขอเราให้เป็นเมียรองเขาได้ไหม เราบอกว่าไม่ เงินเขาก็ไม่มี ไม่มีอะไรเลย เราก็ช่วยเขานะบอกว่ายืมใครมาก่อนสักแปดหมื่น ทองเอาของเรา ให้เขาพาพ่อแม่มา เขาอ้างว่าพ่อแม่เขาไม่ยอมมาแน่ๆ เราก็เลยบอกไปว่าไม่มาก็ได้งั้นก็รอหมานศาล เขาก็ได้ๆจะลองคุยดู ก็รอคำตอบเขาอยู่หลายวันจนเขาก็ระเบิดร้องไห้ออกมาว่า คนนั้น็จะเอาอย่างงั้นคนนีก็จะเอาอย่างนี้ เขาต้องทำเลี้ยงคนทั้งบ้าน 5-6 ชีวิต จะเอาตังที่ไหนให้มันพอใช้ เครียดจะตายอยู่แล้ว ไม่มีใครช่วยกุสักคน ไม่มีเลย มีแต่คนมาคอยซ้ำเติม เอาแต่ความรู้สึกตัวเอง เราก็เลยสวนไปว่าแล้วนี่ไม่ช่วยหรอ สินสอดก็ไม่ได้สักบาท ทองก็ทองนี่ แค่ท้นี่แย่มากพอแล้ว เพราะความไม่ชัดเจนของเธอไง เขาก็เงียบวางสายไปเลย ก่อนหน้านี้เราคิดไว้แล้วว่าเราจะเลิกกัผู้ชายคนนี้แน่ๆ เราไม่เอาเด็ดขาด เราก็คิดนะว่าถ้าเรากลับมาอยู่บ้านเราก็คงเลิกกับเขาได้แน่ๆ แต่เขาดันชิงทำก่อน ตอนนี้ก็ยังรอคำตอบเขาอยู่ว่าจะเข้ามาคุยวันไหน เรายังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ น้องเราบอกว่าเดี๋ยวมันบอกให้ เพราะแม่เราเชื่อน้องเรามากๆ ไม่ว่าจะพูดอะไร ตอนที่เรามีอะไรกับเขาครั้งสุดท้ายเราก็กินยาคุมฉุกเฉินเร็วนะ หลังมีอะไรกันหนึ่งชั่วโมง เราก็กินเลย ปกติเราป้องกันกันตลอด แต่วันนั้นเป็นวันเก็บของที่หอวันสุดท้าย เขาไม่ได้เตรียมตัว เราก็ปฏิเสธนะ เขาก็บอกว่าไม่ได้เจอกันแล้วนะ เขาบอกว่าเอาออกทันน่า สุดท้ายก็พลาด เราก็กินยาคุมฉุกเฉิน สุดท้ายก็ไม่รอด ตอนนี้ก็ภาวนานะ ถ้าเรามีบุญอยู่บ้าง เด็กคงหลุดไปเอง เราอยากหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ เราภาวนาทุกวันนะ แต่จะไม่ทำร้ายเขาเองเป็นอันขาด สุดท้ายอยากให้ทุกคนเอาเรื่องของเราเป็นตัวอย่าง ตัวอย่างที่ไม่ดี ไว้ใจคนเกินไป ไม่รุ้จักคิด สุดท้ายคนที่เสียใจก็คือเราเอง ครอบครัวเราด้วยที่ต้องมาพลอยเดือดร้อนไปกับเราด้วยอีก