ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งตอนอายุประมาณ 15–16 ปี ตอนนั้นก็เด็ก ๆ ยังไม่รู้เรื่องอะไรมาก เป็นความรักแบบวัยรุ่นที่ไม่ได้คิดอะไรมาก พอเวลาผ่านไปจนผมอายุราว 19–20 เธอก็กลับมาอีกครั้ง คราวนี้เธอมีลูกแล้ว อายุประมาณขวบกว่า ๆ ได้ ก็รู้มาว่าเธอมีกับแฟนเก่าตอนอายุ 17–18 แล้วก็เลิกกัน เพราะผู้ชายไม่ค่อยดี... หรือจริง ๆ อาจเพราะตัวเธอเองก็มีนิสัยที่ค่อนข้าง toxic เหมือนกัน
ครอบครัวฝ่ายชายโดยเฉพาะย่า(แม่ของฝ่ายชาย) ก็ยังคอยส่งเงินให้ทุกเดือน เดือนละประมาณหมื่นบาท ส่วนผม ตอนนี้ก็ทำงานไปเรียนไป รายได้ก็ไม่เยอะมาก หมื่นถึงสองหมื่น แล้วแต่เดือน แต่ก็ช่วยดูแลเธอเกือบทุกอย่าง ทั้งค่ากิน ค่านู่นค่านี่ ค่าเดินทางไปเรียนก็ช่วยจ่ายให้ตลอด ทั้งที่จริงครอบครัวเธอก็มีฐานะอยู่พอสมควรนะ แต่เธอบอกว่า แม่เธอสนใจหลานมากกว่า เลยให้เธอเดือนละแค่ประมาณ 3,000 ซึ่งมันไม่พออยู่แล้ว ค่าเดินทางไปเรียนก็แทบหมด ผมเลยให้เพิ่มไปวันละ 250 แบบนี้มาหลายเดือน
จนตอนนี้เริ่มรู้สึกแปลก ๆ แล้ว... เริ่มถามตัวเองว่า สิ่งที่ทำอยู่มันสมเหตุสมผลไหม หรือกำลังกลายเป็นคนที่ต้องแบกทุกอย่างเพราะคำว่ารักกันแน่
ที่หนักคือเธอค่อนข้าง toxic จริง ๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กแค่ไหน ผมก็มักจะกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอตลอด โดนด่า โดนพูดเสีย ๆ หาย ๆ ทั้งที่บางเรื่องมันไม่ควรต้องถึงขนาดนั้น ผมเลยเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่าที่ผมอยู่ตรงนี้เพราะยังรัก หรือแค่สงสารกันแน่
ผมไม่เคยคิดเรื่องอนาคตกับคนนี้เลย จริงๆ แล้วเหมือนว่าผมก็ค่อนข้างแอนตี้เด็กนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เกลียด ทำใจยอมรับได้แล้ว แต่มันก็ติดอยู่ในใจเหมือนโดนเอาเปรียบแบบ ผมกลับมาเต็ม แต่เธอกลับมาเกินร้อย ตอนแรกก็ทำตัวเป็นพระเอกรับได้ แต่ก็ยังติดอยู่ในใจตลอด
อ่านเหมือนนิยาย แต่เป็นเรื่องจริงครับ ผมเรียงความไม่ค่อยถูกเลยให้ ai ช่วยเรียบเรียงให้
ปัญหาความรักกับคำตอบที่มีอยู่ในใจ แค่อยากได้คำตอบเพิ่มเติม
ครอบครัวฝ่ายชายโดยเฉพาะย่า(แม่ของฝ่ายชาย) ก็ยังคอยส่งเงินให้ทุกเดือน เดือนละประมาณหมื่นบาท ส่วนผม ตอนนี้ก็ทำงานไปเรียนไป รายได้ก็ไม่เยอะมาก หมื่นถึงสองหมื่น แล้วแต่เดือน แต่ก็ช่วยดูแลเธอเกือบทุกอย่าง ทั้งค่ากิน ค่านู่นค่านี่ ค่าเดินทางไปเรียนก็ช่วยจ่ายให้ตลอด ทั้งที่จริงครอบครัวเธอก็มีฐานะอยู่พอสมควรนะ แต่เธอบอกว่า แม่เธอสนใจหลานมากกว่า เลยให้เธอเดือนละแค่ประมาณ 3,000 ซึ่งมันไม่พออยู่แล้ว ค่าเดินทางไปเรียนก็แทบหมด ผมเลยให้เพิ่มไปวันละ 250 แบบนี้มาหลายเดือน
จนตอนนี้เริ่มรู้สึกแปลก ๆ แล้ว... เริ่มถามตัวเองว่า สิ่งที่ทำอยู่มันสมเหตุสมผลไหม หรือกำลังกลายเป็นคนที่ต้องแบกทุกอย่างเพราะคำว่ารักกันแน่
ที่หนักคือเธอค่อนข้าง toxic จริง ๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กแค่ไหน ผมก็มักจะกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอตลอด โดนด่า โดนพูดเสีย ๆ หาย ๆ ทั้งที่บางเรื่องมันไม่ควรต้องถึงขนาดนั้น ผมเลยเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่าที่ผมอยู่ตรงนี้เพราะยังรัก หรือแค่สงสารกันแน่
ผมไม่เคยคิดเรื่องอนาคตกับคนนี้เลย จริงๆ แล้วเหมือนว่าผมก็ค่อนข้างแอนตี้เด็กนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เกลียด ทำใจยอมรับได้แล้ว แต่มันก็ติดอยู่ในใจเหมือนโดนเอาเปรียบแบบ ผมกลับมาเต็ม แต่เธอกลับมาเกินร้อย ตอนแรกก็ทำตัวเป็นพระเอกรับได้ แต่ก็ยังติดอยู่ในใจตลอด
อ่านเหมือนนิยาย แต่เป็นเรื่องจริงครับ ผมเรียงความไม่ค่อยถูกเลยให้ ai ช่วยเรียบเรียงให้