ใครไม่เชื่อเรื่องนี้กดออกได้เลยนะคะ
คนที่โดนคือพ่อเราค่ะ และคนที่ทำใส่ คือคนที่เรียกว่าย่าทำไมถึงคิดว่าเป็นย่าหรอ เพราะ…
ย้อนกลับไปเมื่อลอยกระทงปีที่แล้ว ครอบครัวของเราได้กลับไปที่บ้านเกิดของตัวเอง ซึ่งบ้านญาติๆเราอยู่ที่นั่น รวมถึงย่าเราด้วย ตอนนั้นที่บ้านเราปกติดีทุกอย่างจนกลับมาที่บ้านของตัวเองจนผ่านปีใหม่ แล้วย่าเราโทรหาพ่อ บอกว่าปวดขา พ่อเราเลยคิดจะกลับบ้าน แม่เราก็คิดว่าแปลก เพราะปกติแล้วถ้าไม่ด่วนหรือสำคัญจริงๆพ่อเราจะไม่กลับ เพราะพ่อมีงานต้องทำ อีกอย่างแถวบ้านย่าเรา เป็นบ้านของญาติๆของฝ่ายพ่อเราทั้งนั้น แล้วก็มีพี่ชายพ่อที่ย่ารักนักรักหนาอยู่ด้วย แต่เค้าก็ไม่สน คือโทรให้พ่อเรากลับไปหาอย่างเดียว แม่เราก็ให้กลับไป แต่แม่โทรหาญาติของพ่อที่อยู่บ้านติดกันว่าย่าเราปวดขาจิงมั้ย เค้าก็ตอบมาว่า “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนะ ยังเห็นไปเดินซื้อของที่ตลาดนัดอยู่เลย” ก็ปล่อยไปคิดว่าเค้าคงอยากจะอ้อนลูก ซึ่งเป็นนิสัยของย่าเราอยู่แล้ว ทุกคนรู้เรื่องนี้หมด
หลังจากที่พ่อเรากลับมา พ่อเราเริ่มเปลี่ยนไปคือ อารมณ์เสียใส่คนในบ้าน พูดอะไรดูขวางหู อยู่เฉยๆก็อารมณ์ไม่ดี ทั้งที่นิสัยพ่อเราไม่ใช่แบบนี้ พ่อเราเป็นคนอารมณ์ดี รักครอบครัวมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่พวกเราคิดว่าพ่อดวงไม่ดี ตกดวงคนคอขาด หลังจากนั้น พ่อเราเริ่มที่อยากจะกลับบ้านมากขึ้นทั้งๆที่มีงานรออยู่ (ปกติจะกลับกันปีละ2ครั้ง ไปกันทั้งบ้าน) พอไปที่นั่น ก็ไม่อยากจะกลับบ้าน จนที่บ้านเราต้องโทรไปตามบ้าง พี่ชายเราไปรับบ้าง ผ่านมา4เดือน พ่อเรากลับบ้านย่าทุกเดือน จนคนที่รู้จักบ้านเราเค้าก็เอาไปพูดกันหมดว่าพ่อเรามีเมียน้อย เพราะพฤติกรรมพ่อเราเหมือนคนมีหญิงอื่นจิงๆ คือจะคุยโทรศัพท์อยู่แทบจะตลอดเวลาที่ไม่ได้อยู่กับคนในบ้าน แต่มีคนแอบได้ยินพ่อเราคุยโทรศัพท์อยู่บ่อยๆเรียกปลายสายว่าโยม เค้าก็คิดว่าเป็นผู้หญิงชื่อโยม แต่บ้านเรารู้ดีว่าไม่ใช่ ต้องบอกก่อนว่าย่าเราไม่เคยเลี้ยงพ่อเรา แต่จะให้แม่ของเขา(คือทวดเรา)เลี้ยง พ่อเราไม่เคยเรียกว่าแม่แต่จะเรียกชื่อเฉย ๆ จนพ่อเราครบอายุบวช พ่อเราเรียกย่าว่าโยมตลอด
ย่าเราไม่เคยรักพ่อเรารักแต่พี่ชายคนโต ให้อะไรกับพี่ชายพ่อตลอด พี่ชายพ่อเราโกงเงินพ่อแม่เรา จนไม่ถูกกัน ไม่พูดคุยกัน เค้าก็เอาแต่เค้าข้างพี่ชายพ่อ จนเราต้องขายบ้านที่นั่นและย้ายไปอยู่ที่อื่น นิสัยย่าจะชอบดราม่านั่งร้องไห้ให้คนสงสาร ญาติเค้าเองยังบอกว่า “ถ้าไม่ให้เงิน ก็คงไม่หยุดร้องหรอก” อีกอย่างคือ นิสัยขี้ขโมย ช่วงที่บ้านเรากำลังลำบากพ่อเราตกบันไดขาหัก ยายเราให้เงินแม่เราเพื่อให้เราไปโรงเรียน แต่ย่าก็ขโมยเงินแม่เราไป พ่อเรานอนอยู่โรงพยาบาลก็ไม่เคยไปเยี่ยมพ่อเราเลยสักครั้ง มีครั้งนึงที่แม่ให้ย่าเราไปเฝ้าพ่อ 1 คืน ย่าขอเงินจากแม่เรา แม่เราเลยให้ไป 500 ภายใน 1 คืนย่าเราใช้เงินจนหมดใครที่ให้เงินย่าเรา เค้าจะรักมาก แต่ถ้าใครไม่ให้ ย่าเราจะเกลียดมากเหมือนกัน ครั้งนึง เคยบอกชาวบ้านว่า เกลียดจิงๆอีลูกสะใภ้คนนี้มีอะไรจะไม่ให้มันเลย(แต่ไม่เคยมีอะไรเป็นของตัวเอง) พอแม่เราถามก็บอกไม่เคยพูด
กลับมาที่พ่อเรา ช่วงนั้นพ่อกับแม่เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น พ่อเลยให้เหตุผลกับคนอื่นว่าทะเลาะกับแม่จึงกลับบ้าน จนวันนึงมีพี่ข้างบ้านเรามาจับมือแม่เราบอกว่า พ่อเราโดนของ (พี่คนนี้เค้ามีองค์ ปกติจะไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่ เจอก็แค่ยิ้มและทักทายนิดหน่อยเท่านั้น) คนที่ทำใส่เคยทำคนๆนึงจนตายมาแล้ว มันจะมีกล่องๆนึงอยู่บนหลังตู้ต้องไปเอาของสิ่งนั้นมาให้พระแก้ แต่ก่อนหน้านี้น้าเราไปดูดวงพ่อเรามา เค้าก็ดูแม่นหลายๆเรื่อง จนมีเรื่องนึงเค้าบอกว่าครูบาอาจารย์ไม่ให้พูด
ที่คิดว่าเป็นย่าเราเพราะตอนที่แม่เราเป็นสะใภ้ใหม่ๆ แม่เรากวาดบ้าน มียันต์สีแดงตกลงมา เขียนไว้ว่า”จงมาหากู” ย่าเราเดินมาเห็นพอดี เค้าเลยแย่ไปจากมือแม่ แล้วถามว่าไปเอามาจากไหน แล้วก็เอาไปยัดใส่ใต้หมอน แม่เราบอกว่าเค้าทำใส่ พ่อเลี้ยงพ่อเรา พ่อเลี้ยงเคยเล่าให้แม่เราฟังว่า ไม่รู้เป็นอะไรเวลาที่เค้าจะกลับไปหา บ้านเมียหลวง(ย่าเราเป็นเมียน้อย) ไปหาลูกทุกครั้งเค้าจะรู้สึกร้อน อยู่บ้านไม่ได้จนต้องกลับมาหาย่าเราแม่เราพึ่งนึกออกและคิดว่าน่าจะเป็นไปได้เพราะแม่เราเห็นมากับตาตัวเอง
น้าเรากลับไปหาหมอดูคนนั้น แล้วอธิฐานว่าถ้าอะไรที่มันบังอยู่ ขอให้เปิดให้เห็นให้หมด ที่นี้หมอดูพูดมาหมดเลยว่า “อีคนๆเนี้ย มันจะทำให้ลูกมันกลับไปอยู่กับมัน ไปเลี้ยงมันคนเดียว มันไปตามหาพวกเขมรที่ออกเรือ ไปเดินถามหาว่าใครทำของได้บ้าง แล้วมันจะหาเมียใหม่ให้ด้วย เป็นแม่หม้าย แต่ใจพ่อเรายังอยู่กับลูกกับเมีย แต่ถ้าทำได้เมื่อไหร่ พ่อเราจะหลงผู้หญิงคนนั้น เพราผู้หญิงมีของดีเหมือนกัน”
เดี๋ยวมาต่อ
แท็กผิดขออภัยด้วยค่ะ
(ขอความช่วยเหลือ) คนที่ทำของใส่คือแม่ แล้วจะหาวิธีแก้ยังไง?
คนที่โดนคือพ่อเราค่ะ และคนที่ทำใส่ คือคนที่เรียกว่าย่าทำไมถึงคิดว่าเป็นย่าหรอ เพราะ…
ย้อนกลับไปเมื่อลอยกระทงปีที่แล้ว ครอบครัวของเราได้กลับไปที่บ้านเกิดของตัวเอง ซึ่งบ้านญาติๆเราอยู่ที่นั่น รวมถึงย่าเราด้วย ตอนนั้นที่บ้านเราปกติดีทุกอย่างจนกลับมาที่บ้านของตัวเองจนผ่านปีใหม่ แล้วย่าเราโทรหาพ่อ บอกว่าปวดขา พ่อเราเลยคิดจะกลับบ้าน แม่เราก็คิดว่าแปลก เพราะปกติแล้วถ้าไม่ด่วนหรือสำคัญจริงๆพ่อเราจะไม่กลับ เพราะพ่อมีงานต้องทำ อีกอย่างแถวบ้านย่าเรา เป็นบ้านของญาติๆของฝ่ายพ่อเราทั้งนั้น แล้วก็มีพี่ชายพ่อที่ย่ารักนักรักหนาอยู่ด้วย แต่เค้าก็ไม่สน คือโทรให้พ่อเรากลับไปหาอย่างเดียว แม่เราก็ให้กลับไป แต่แม่โทรหาญาติของพ่อที่อยู่บ้านติดกันว่าย่าเราปวดขาจิงมั้ย เค้าก็ตอบมาว่า “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนะ ยังเห็นไปเดินซื้อของที่ตลาดนัดอยู่เลย” ก็ปล่อยไปคิดว่าเค้าคงอยากจะอ้อนลูก ซึ่งเป็นนิสัยของย่าเราอยู่แล้ว ทุกคนรู้เรื่องนี้หมด
หลังจากที่พ่อเรากลับมา พ่อเราเริ่มเปลี่ยนไปคือ อารมณ์เสียใส่คนในบ้าน พูดอะไรดูขวางหู อยู่เฉยๆก็อารมณ์ไม่ดี ทั้งที่นิสัยพ่อเราไม่ใช่แบบนี้ พ่อเราเป็นคนอารมณ์ดี รักครอบครัวมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่พวกเราคิดว่าพ่อดวงไม่ดี ตกดวงคนคอขาด หลังจากนั้น พ่อเราเริ่มที่อยากจะกลับบ้านมากขึ้นทั้งๆที่มีงานรออยู่ (ปกติจะกลับกันปีละ2ครั้ง ไปกันทั้งบ้าน) พอไปที่นั่น ก็ไม่อยากจะกลับบ้าน จนที่บ้านเราต้องโทรไปตามบ้าง พี่ชายเราไปรับบ้าง ผ่านมา4เดือน พ่อเรากลับบ้านย่าทุกเดือน จนคนที่รู้จักบ้านเราเค้าก็เอาไปพูดกันหมดว่าพ่อเรามีเมียน้อย เพราะพฤติกรรมพ่อเราเหมือนคนมีหญิงอื่นจิงๆ คือจะคุยโทรศัพท์อยู่แทบจะตลอดเวลาที่ไม่ได้อยู่กับคนในบ้าน แต่มีคนแอบได้ยินพ่อเราคุยโทรศัพท์อยู่บ่อยๆเรียกปลายสายว่าโยม เค้าก็คิดว่าเป็นผู้หญิงชื่อโยม แต่บ้านเรารู้ดีว่าไม่ใช่ ต้องบอกก่อนว่าย่าเราไม่เคยเลี้ยงพ่อเรา แต่จะให้แม่ของเขา(คือทวดเรา)เลี้ยง พ่อเราไม่เคยเรียกว่าแม่แต่จะเรียกชื่อเฉย ๆ จนพ่อเราครบอายุบวช พ่อเราเรียกย่าว่าโยมตลอด
ย่าเราไม่เคยรักพ่อเรารักแต่พี่ชายคนโต ให้อะไรกับพี่ชายพ่อตลอด พี่ชายพ่อเราโกงเงินพ่อแม่เรา จนไม่ถูกกัน ไม่พูดคุยกัน เค้าก็เอาแต่เค้าข้างพี่ชายพ่อ จนเราต้องขายบ้านที่นั่นและย้ายไปอยู่ที่อื่น นิสัยย่าจะชอบดราม่านั่งร้องไห้ให้คนสงสาร ญาติเค้าเองยังบอกว่า “ถ้าไม่ให้เงิน ก็คงไม่หยุดร้องหรอก” อีกอย่างคือ นิสัยขี้ขโมย ช่วงที่บ้านเรากำลังลำบากพ่อเราตกบันไดขาหัก ยายเราให้เงินแม่เราเพื่อให้เราไปโรงเรียน แต่ย่าก็ขโมยเงินแม่เราไป พ่อเรานอนอยู่โรงพยาบาลก็ไม่เคยไปเยี่ยมพ่อเราเลยสักครั้ง มีครั้งนึงที่แม่ให้ย่าเราไปเฝ้าพ่อ 1 คืน ย่าขอเงินจากแม่เรา แม่เราเลยให้ไป 500 ภายใน 1 คืนย่าเราใช้เงินจนหมดใครที่ให้เงินย่าเรา เค้าจะรักมาก แต่ถ้าใครไม่ให้ ย่าเราจะเกลียดมากเหมือนกัน ครั้งนึง เคยบอกชาวบ้านว่า เกลียดจิงๆอีลูกสะใภ้คนนี้มีอะไรจะไม่ให้มันเลย(แต่ไม่เคยมีอะไรเป็นของตัวเอง) พอแม่เราถามก็บอกไม่เคยพูด
กลับมาที่พ่อเรา ช่วงนั้นพ่อกับแม่เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น พ่อเลยให้เหตุผลกับคนอื่นว่าทะเลาะกับแม่จึงกลับบ้าน จนวันนึงมีพี่ข้างบ้านเรามาจับมือแม่เราบอกว่า พ่อเราโดนของ (พี่คนนี้เค้ามีองค์ ปกติจะไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่ เจอก็แค่ยิ้มและทักทายนิดหน่อยเท่านั้น) คนที่ทำใส่เคยทำคนๆนึงจนตายมาแล้ว มันจะมีกล่องๆนึงอยู่บนหลังตู้ต้องไปเอาของสิ่งนั้นมาให้พระแก้ แต่ก่อนหน้านี้น้าเราไปดูดวงพ่อเรามา เค้าก็ดูแม่นหลายๆเรื่อง จนมีเรื่องนึงเค้าบอกว่าครูบาอาจารย์ไม่ให้พูด
ที่คิดว่าเป็นย่าเราเพราะตอนที่แม่เราเป็นสะใภ้ใหม่ๆ แม่เรากวาดบ้าน มียันต์สีแดงตกลงมา เขียนไว้ว่า”จงมาหากู” ย่าเราเดินมาเห็นพอดี เค้าเลยแย่ไปจากมือแม่ แล้วถามว่าไปเอามาจากไหน แล้วก็เอาไปยัดใส่ใต้หมอน แม่เราบอกว่าเค้าทำใส่ พ่อเลี้ยงพ่อเรา พ่อเลี้ยงเคยเล่าให้แม่เราฟังว่า ไม่รู้เป็นอะไรเวลาที่เค้าจะกลับไปหา บ้านเมียหลวง(ย่าเราเป็นเมียน้อย) ไปหาลูกทุกครั้งเค้าจะรู้สึกร้อน อยู่บ้านไม่ได้จนต้องกลับมาหาย่าเราแม่เราพึ่งนึกออกและคิดว่าน่าจะเป็นไปได้เพราะแม่เราเห็นมากับตาตัวเอง
น้าเรากลับไปหาหมอดูคนนั้น แล้วอธิฐานว่าถ้าอะไรที่มันบังอยู่ ขอให้เปิดให้เห็นให้หมด ที่นี้หมอดูพูดมาหมดเลยว่า “อีคนๆเนี้ย มันจะทำให้ลูกมันกลับไปอยู่กับมัน ไปเลี้ยงมันคนเดียว มันไปตามหาพวกเขมรที่ออกเรือ ไปเดินถามหาว่าใครทำของได้บ้าง แล้วมันจะหาเมียใหม่ให้ด้วย เป็นแม่หม้าย แต่ใจพ่อเรายังอยู่กับลูกกับเมีย แต่ถ้าทำได้เมื่อไหร่ พ่อเราจะหลงผู้หญิงคนนั้น เพราผู้หญิงมีของดีเหมือนกัน”
เดี๋ยวมาต่อ
แท็กผิดขออภัยด้วยค่ะ