.......................................ปุถุชน จะเพ่งโทษผู้อื่นอยู่เสมอ เพ่งโลภะ เพ่งโทสะ เพ่งโมหะ ใส่ผู้อื่นอยู่เสมอ ..........................................
ไครเล่าเป็นผู้รู้ ไครเล่าเป็นผู้เสวย ก็ผู้เพ่งนั้นแล เพ่งโลภะเสวยโลภะ เพ่งโทษะเสวยโทสะ เพ่งโมหะเสวยโมหะ
ทางนี้เป็นทางเสื่อม นำไปสู่นรก ปุถุชนพากันเดินไปทางนี้ เพราะเห็นเป็นของเอร็ดอร่อย เพราะปัญญาทราม ไม่ทันกิเลสในใจตน
พระอริยเจ้า ท่านจะไม่เพ่งโทษผู้อื่น เพราะเป็นผู้มีปัญญา รู้ทันกิเลส
พระอริยเจ้าท่านจะเพ่งดูใจตน ย่อมเกิดปัญญา ย่อมเห็นความบกพร่อง ท่านก็แก้ไขที่ใจตน
ยิ่งแก้ไขใจตนเท่าไร ยิ่งทำให้ใจท่าน สะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง
ทางนี้เป็นทางเจริญ พระอริยเจ้าทั้งหลายเดินทางนี้ นำไปสู่มรรคผลนิพพาน
ทางแห่งพระอริยเจ้า(ความเจริญ) ทางแห่งปุถุชน(ความเสื่อม)!!!
ไครเล่าเป็นผู้รู้ ไครเล่าเป็นผู้เสวย ก็ผู้เพ่งนั้นแล เพ่งโลภะเสวยโลภะ เพ่งโทษะเสวยโทสะ เพ่งโมหะเสวยโมหะ
ทางนี้เป็นทางเสื่อม นำไปสู่นรก ปุถุชนพากันเดินไปทางนี้ เพราะเห็นเป็นของเอร็ดอร่อย เพราะปัญญาทราม ไม่ทันกิเลสในใจตน
พระอริยเจ้า ท่านจะไม่เพ่งโทษผู้อื่น เพราะเป็นผู้มีปัญญา รู้ทันกิเลส
พระอริยเจ้าท่านจะเพ่งดูใจตน ย่อมเกิดปัญญา ย่อมเห็นความบกพร่อง ท่านก็แก้ไขที่ใจตน
ยิ่งแก้ไขใจตนเท่าไร ยิ่งทำให้ใจท่าน สะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง
ทางนี้เป็นทางเจริญ พระอริยเจ้าทั้งหลายเดินทางนี้ นำไปสู่มรรคผลนิพพาน