[CR] เล่าเรื่องเมืองประทับใจในฝรั่งเศส: Cordes sur Ciel สวยเหนือเมฆ

แผนที่โลก….

แผ่นบางๆหนึ่งแผ่น ประกอบด้วยรายชื่อประเทศมากมายในหลากหลายทวีป

ตอนเด็กๆเรียนเพื่อรู้ ท่องจำ หาคำตอบมาทำข้อสอบ ใครจะคิดว่า พอมีโอกาสได้เดินทางจริง…กลับนึกเสียดาย ทำไมตอนนั้นไม่ค้นคว้าให้มากกว่านี้ ยิ่งหมู่บ้านเล็กๆด้วยแล้ว ถ้าไม่โด่งดังจริงๆ เราคงไม่เคยได้ยินชื่อ



มันคงเป็นเรื่องปกติมากๆที่เราจะไม่รู้จักทุกตรอกซอกมุมของโลกใบนี้ แต่ในใจลึกๆ ทุกคนก็คาดหวังว่าจะได้เหยียบเข้าไปซักครั้ง

วันนี้ก็เช่นกัน..

ขับรถออกจากเมือง Toulouse เพื่อมุ่งหน้าไปเมือง Albi จีพีเอสบอกระยะทางไม่ไกลไม่เกิน 1 ชั่วโมงก็ถึง ขับมาได้ซักระยะ คนนำทางและเป็นคนขับไปในตัวถามว่า

“อยากไป Cordes sur Ciel ไหม?” พร้อมส่งมือถือที่เสริจหารูป Cordes sur Ciel มาให้ดู

เห็นรูปปุ๊บ ตัดสินใจปั๊บ!!!!

ไป ไป ไป…ทั้งๆที่ในใจก็นึกกังวล กลัวแผนเดิมจะพลาด

คนขับอ้อยอิ่งเล็กน้อย เพราะต้องออกนอกเส้นทางไปอีก 30 นาที แต่สำหรับคนที่ต้องอยู่เมืองที่รถติดทุกวันอย่างเรา คำว่า 30 นาทีมันเหมือนกระพริบตา แป๊บเดียวเองเนอะ ไปเหอะ

หมุนล้อเบี่ยงออกนอกเส้นทาง มุงหน้าเป้าหมายใหม่…..Cordes sur Ciel

อากาศข้างนอกเย็นสบาย แต่ในรถอึดอัดเล็กน้อยเพราะแอร์เสีย(เสียมาหลายปีแต่ไม่ยอมซ่อม เพราะเจ้าของเค้าบอกว่า ปีนึงจะเจอหน้าร้อนจริงๆแค่2เดือนเอง) ต้องยื่นกระจกและโผล่หัวและแขนออกไปรับลม แต่ต้องระวังไม่ให้รถคันอื่นมาสอยเอาได้


ผ่านไป 30 นาที จากจุดเปลี่ยนของวัน เราก็มาถึงหมู่บ้านจนได้





ภาพข้างหน้าถนนที่เห็นตอนนั้น คือ เนินเขาลูกหนึ่งที่ถูกปกคลุมไปด้วยบ้านนับสิบนับร้อยหลังคาเรือน สวยทีเดียว และรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เห็นภาพคล้ายๆแบบนี้มาหลายต่อหลายครั้ง

จอดรถริมทางตามที่ที่เค้าระบุไว้ เรื่องที่จอดรถของฝรั่งเศสนี่เป็นปัญหาระดับชาติเลยทีเดียว หาที่จอดได้ยากมากทุกๆเมือง โดยเฉพาะที่จอดฟรีนี่แทบจะหาไม่ได้ หายากกว่าที่จอดรถในห้างบ้านเราเสียอีก บางทีต้องขับวนหลายๆรอบกว่าจะได้ ดังนั้นพอเราเห็นที่จอดว่าง แม้จะไกลไปหน่อยแต่ก็ตัดใจเลือกไปเลยดีกว่า ไม่ควรไปหวังน้ำบ่อหน้าเลย







จอดรถแล้วเดินรับลมเย็นๆ สดชื่นมาก ระหว่างทางผ่านบ้านเรือนที่ประดับประดาดอกไม้น่ารัก ก็เริ่มเดินช้าละ หยุดถ่ายรูปอยู่หลายมุม โดยหารู้ไม่ว่าเข้าไปในหมู่บ้านจะเจอเยอะกว่านี้

จากที่จอดรถ เดินมาไม่ไกล เราก็เข้าเขตหมู่บ้าน วันนี้เป็นวันอาทิตย์ บ้านเรือนปิดเงียบเชียบ แต่ก็มีร้านค้าเปิดขาย ร้านของฝาก ร้านการแฟยังมีให้หยุดนั่งพักได้



ถนนในหมู่บ้านมีแยกอยู่หลายสาย แต่ละสายทะลุถึงกันหมด เดินไปเดินมารับรองไม่ต้องกลัวหลง เดี่ยวซักพักจะกลับมาบรรจบกันที่ทางเดิม









บ้านเรือนที่นี่ก่อด้วยหินและอิฐบล็อกฉาบปูน ส่วนใหญ่เป็นบ้านเก่า แต่เห็นร่องรอยการซ่อมแซมบ้าง ก็ถึงซ่อมแซมยังไงก็ยังคุมโทนได้ดี









ที่ชอบที่สุดคือหน้าประตูบ้าน ระเบียงบ้าน มีต้นไม้เลื้อย และดอกไม้หลากสีแซมอยู่ ยิ่งเพิ่มความน่ารักให้กับบ้านมากขึ้น

ที่นิยมกันเห็นจะเป็นกุหลาบ ทั้งแดง เหลือง ชมพู ดอกชวนชมสีบานเย็น ดอกลาเวนเดอร์ก็มีบ้างประปราย

ที่ขาดไม่ได้คือเถาองุ่นเลื้อยตรงหน้าประตู แค่เดินชมบ้านเรือนก็สนุกสนานครื้นเครงกันแล้ว


























































ถัดเข้ามาจะเจอซุ้มโค้ง เดินทะลุเข้าไปเป็นถนนสายหลัก ร้านรวงเปิดกันแน่นขนัด น่ารักทุกร้าน

ร้านขายของฝากขึ้นชื่อพวก ตับห่าน(Foie Gras) และ Patés ซึ่งเป็นของคาวใช้ทาขนมปัง คนที่นี่ชอบกินเป็นอาหารว่างแกล้มเบียร์ แกล้มไวน์ ก่อนที่จะทานข้าวเย็น หลายเดือนก่อนเพื่อนเล่าว่าจะออกไปฝึกทำ Patés กับเพื่อนที่ออฟฟิศ เค้าเอาเนื้อ เอาหมูป่า เอากระต่ายป่าที่ล่ามาได้มาทำกินเอง แค่เห็นรูปก็ขนลุกแล้ว เลยเป็นอาหารที่เจี๊ยบไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็น Foie Gras นี่ของโปรด แต่ต้องลืมเรื่องที่เค้าทรมานห่านไปก่อน ไม่งั้นจะสงสารจนกินไม่ลง เคยหยุดกินไปพักใหญ่หลังจากดูรูปอุตสาหกรรมการทำ Foie Gras




















กลับมาที่หมู่บ้านน่ารักกันต่อ

เราเดินเข้าออกร้านโน้นร้านนี้พักนึง โดยไม่ซื้ออะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เดินต่อมาเรื่อยๆจะเจอจัตุรัสเล็กๆ  ด้านนึงมีลานกว้างพร้อมหลังคาซึ่งเป็นตลาดเก่า แต่วันนี้ไม่ได้ขายอะไร ร้านอาหารมาตั้งโต๊ะเล็กๆ(อาจจะเป็นเพราะวันอาทิตย์ ต้องลองมาวันธรรมดาอาจจะมีตลาดครึกครื้นกว่านี้)






Cordes sur Ciel สร้างขึ้นตั้งแต่ ค.ส. 1222 (อายุเมืองตอนนี้ก็เกือบ800ปี) ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 เมืองนี้ก็เป็นที่โด่งดังทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาไม่ขาดสาย

ชื่อเดิมของเมืองคือ Cordes แต่พอมาปี 1993 ก็เปลี่ยนชื่อเมืองเป็น Cordes sur Ciel แปลว่าหินที่อยู่สูงเหนือเมฆ (ดูภาพจากโปสการ์ดที่ขายในร้านของชำร่วยตอนที่มีหมอกหรือเมฆเยอะๆ เมืองนี้จะทะลุเมฆขึ้นไปเลย สวยมาก)

ไม่ไกลจากตลาด มีร้านอาหารใหญ่อยู่ร้านนึง แต่เราไม่ได้แวะทานข้าวที่เมืองนี้ กะว่าจะไปหาอะไรทานที่เมืองถัดไป เก็บเวลาไว้เดินเล่มชมเมืองดีกว่า







ถนนของเมืองนี้เล็กและลาดชัน เวลาเดินๆอยู่มีรถขับมา คนก็ต้องหลบ รถก็ต้องระวัง ไต่ขึ้นไต่ลงแบบช้าๆ เจี๊ยบขับรถไม่เป็นเลยไม่รู้ว่าคนขับต้องขับแบบไหนถึงจะบังคับรถให้ไปช้าๆแบบไม่หวาดเสียว























เดินมาซักพักเราก็ถึงด้านหลังของเมือง ซึ่งมีที่จอดรถอีกด้าน จากมุมนี้สามารถเดินรอบเมืองกลับไปจุดที่เราเริ่มต้นเดินได้

ขาเดินกลับ เราเห็นกลุ่มนักบิดกลุ่มใหญ่เพิ่งมาถึง หอบหมวกและอุปกรณ์ออกเดินสำรวจเมือง

และเรายังทันได้เห็นนักปั่นคู่หนึ่งมาทดสอบสมรรถภาพของจักรยาน ปั่นลงเนินที่ปูด้วยหิน เพื่อนร่วมทางที่เป็นนักปั่นเหมือนกันบอกว่า ไม่ง่ายแต่จักรยานแบบนี้ไม่เหมาะกับสภาพของเมือง
เอ๊า ก็ว่ากันไป…