คิดถึง "จือแชะกอ" (ขนมโก๋หนังสือ)

คิดถึง  "จือแชะกอ" (ขนมโก๋หนังสือ)  

..วันก่อนเดินตลาดท่าดินแดงเห็น "ชือแชะกอ" ปุ๊บ คว้าปั้บ คิดถึงค่ะ คิดถึงจริงๆ .. ต้องขอขอบคุณอาแจ้เจ้าของร้านที่ช่วยกันรำลึกควา่มอร่อยของขนมชนิดนี้ "จือแชะกอ"

"โน้วอ่า ไล้ไล้ ไหล่เจียะเจ็กเพี้ยงจือแชะกอ.. เจียะเลี่ยวถักจือชงเหม่ง ชงเม้ง" (ลูกจ๋ามากินขนมหนังสือสักแผ่นเร๊ว  กินแล้วจะได้เรียนหนังสือเก่งๆ)  

สมัยแม่นันตัวน้อยๆเวลาใกล้สอบเลื่อนชั้นทีไร อาอึ้ม (คุณแม่) มักจะซื้อ "จือแชะกอ" มาหลอกให้กิน ประมาณว่ากินแล้วจะได้เรียนหนังสือเก่งๆ จีนกลางเรียก "ขนมโก๋แผ่นเมฆ" 云片糕   แต่แม่นันว่าเรียก "ขนมโก๋หนังสือ" น่าจะเหมาะที่สุด)  เพราะตัวขนมจะเรียงเป็นแผ่นๆชั้นๆ  เสมือนว่ากินหนึ่งแผ่นก็ได้เลื่อนชั้นอีกหนึ่งปี  ถ้าปีไหนสอบตกสงสัยอาอึ้มคงให้กินสองแผ่น (เผื่อสอบซ่อม) ฮ่าฮ่า

ใครชอบขนมชนิดนี้เหมือนแม่นันมั้ยคะ ตอนนั้นมันอร่อยมากๆเลยนะคะ  แต่เดี๋ยวนี้ไม่กล้าลองค่ะ เพราะกลัวเบาหวานถามหา  ตอนเด็กๆกินอะไรก็อร่อยไปหมด อิอิ  วันก่อนเดินตลาดท่าดินแดงเห็น "ชือแชะกอ" ปุ๊บ คว้าปั้บ คิดถึงค่ะ คิดถึงจริงๆ

ขนมโก๋แผ่นเมฆ 云片糕

ขนมโก๋ชนิดนี้หลายท่านสมัยเด็กๆคงเคยรู้จักหรือเคยกินกันมาบ้าง เป็นขนมที่มีชื่อเสียงของชาวฮงสุงหรือชาวจีนฮากกา เกิดขึ้นครั้งแรกที่เมืองเหล่าอ้วง 留隍 ในอำเภอฮงสุง บางท่านก็เรียกขนมเหล่าอ้วง เป็นขนมที่มีขั้นตอนการทำที่ยุ่งยากและซับซ้อนมากทีเดียว โดยเขานำเอาข้าวเหนียวมาโม่จนกลายเป็นแป้ง นำไปตากแห้ง นำมาผสมกับนํ้าตาลที่เคี่ยวจนเกิดผลึก จากนั้นนำมาร่อนผ่านตะแกรงตาถี่ๆ ผสมงา  แล้วนำมากดให้แบน ซึ่งขั้นตอนนี้จะต้องใช้กำลังมือในการกดทับมากสักหน่อย ซึ่งปกติเขาจะใช้แกนไม้ในการกดและกลิ้งไปมา จนแป้งนั้นแบนราบและแน่น แล้วจึงนำไปนึ่ง ก่อนนำมาตัดเป็นแผ่นบางๆซ้อนๆกันคล้ายแผ่นเมฆหรือหนังสือ ขนมโก้แผ่นเมฆเป็นขนมโก้ที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากของเมืองเหล่าอ้วงในฮงสุง คนจีนแต้จิ๋วทั่วไปจะรู้จักเป็นอย่างดี เนื่องจากผู้ทำขายน้อย การจะทำขนมชนิดนี้ออกมาดีนั้น นอกจากความชำนาญ และประสบการณ์แล้ว ยังต้องมีความอดทนในการบดแป้งอีกด้วย  แค่ฟังก็เหนื่อยแล้วใช่มั้ยคะ  มีใครอยากลองทำมั้ยคะ

ขนมชนิดนี้มีเล่าเป็นตำนานว่า ในสมัยคังซีนั้น ในเมืองเหล่าอ้วงนั้น มีชายคนหนึ่งที่เป็นคนในหมู่บ้านแห่งนี้เข้าสอบแข่งขันเป็นราชบัณฑิตในสำนักพระราชสำนัก เข้าสอบจำนวนห้าครั้งก็สอบตกทุกครั้งซึ่งแต่ละครั้งก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมาก และในการสอบครั้งที่หกนั้น ภรรยาของเขาต้องการให้เขาประหยัดค่าใช้จ่ายในการสอบครั้งนี้ลงบ้าง จึงได้เตรียมอาหารง่าย ๆ ที่ตัวภรรยาได้ทำขึ้นเอง โดยเอาข้าวเหนียวโม่จนกลายเป็นแป้ง แล้วใส่นํ้าตาลและนํ้า แล้วนำไปนึ่งให้สุกจนกลายเป็นขนมโก๋ นำขนมห่อใส่เรียบร้อยใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางของสามี เพื่อให้สามีได้รับประทานระหว่างการสอบครั้งนี้

และผลปรากฎว่าการสอบครั้งนี้ทำให้สามีของเขาสามารถสอบผ่านและได้รับตำแน่งเป็นราชบัณฑิตในสำนักพระราชวัง ชาวบ้านจึงลือกันว่า ที่เขาสามารถสอบได้ตำแหน่งในครั้งนี้ ก็คงเป็นเพราะขนมโก๋นี้แน่นอน เพราะคำว่าโก๋ มาจากภาษาจีนแต้จิ๋วว่า กอ (เกา) 糕ซึ่งเป็นคำพ้องเสียงกับคำว่า เกา 高ในภาษาแต้จิ๋วและภาษาจีนกลาง ที่แปลว่า สูง หรือสูงขึ้นนั่นเอง ดังนั้น ขนมโก๋แผ่นเมฆ จึงเป็นขนมที่ใช้ในพิธีมงคลเป็นสำคัญ เช่นการนำไปไหว้เจ้าในช่วงเทศกาลตรุษจีน วันไหว้พระจันทร์ เป็นต้น แต่ที่เรียกว่าขนมโก๋แผ่นเมฆ ก็เพราะว่าสีของมันขาวและถูกหั่นเป็นแผ่นบางๆ เหมือนแผ่นเมฆนั่นเอง

ขอบคุณภาพและข้อมูลดีๆจาก mgronline และหนังสือเสื่อผืนหมอนใบ ของคุณ Villy