คือพึ่งได้ดูหนังเรื่อง The Act of Killing

นำเสนอชีวิตของอดีตนักฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในอินโดนีเซียการกวาดล้าง “คอมมิวนิสต์” ในอินโดนีเซียช่วงปี 1965-1966 หลังการขึ้นมาครองอำนาจของซูฮาร์โต
                          มีการจัดตั้งกองกำลังชาวบ้านให้เป็นผู้กวาดล้างซึ่งกลุ่มกองกำลังชาวบ้านรวมไปถึงชาวบ้านทั่วๆ ไปก็เต็มใจรับภารกิจล่าสังหาร การเผา การข่มขืน ฆ่าตัดคอ ฯลฯคอมมิวนิสต์นั้นเป็นอย่างดี เพราะผลจากการปลูกฝังความคิดของรัฐ ทำให้พวกเขาเชื่ออย่างสนิทใจว่า “ฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป” พวกเขามองว่าการฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่ใช่เรื่องที่ผิด ตรงกันข้ามกับเป็นไปเพื่อปกป้องชาติบ้านเมือง และพวกเขาในฐานะพลเรือนมีสิทธิที่จะกระทำได้เองหาใช่เครื่องมือของฝ่ายรัฐในการกวาดล้างฝ่ายตรงข้ามไม่ไม่เพียงแต่ “ผู้ฆ่า” ไม่ต้องไปขึ้นศาลยุติธรรมใดๆ แต่พวกเขายังจะชีวิตอยู่ในสังคมในฐานะ “วีรบุรุษ” และภาคภูมิใจกับการ “ฆ่า” ในครั้งนั้นของตนเองเมื่อ “ผู้ฆ่า” คือวีรบุรุษ แน่นอนว่า สังคมอินโดนีเซีย และประชาชนส่วนใหญ่ของอินโดนีเซีย ไม่ได้รับรู้ประวัติศาสตร์ส่วนนี้ของตนเองแม้แต่น้อย


ทำให้นึกถึงกรณีเยอรมัน เมื่อเวลาผ่านไป เขามีวิธีเฝ้าระวังเรื่องที่จะมีคนออกมาฟอกตัวให้นาซีกลายเป็นคนดียังไง