/////// [ช่วง เกริ่นไว้ก่อน]///////
- อิชั้นเองไม่ใช่คนที่ชอบออกกำลังกายนะคะ แต่เพื่อภูเขา Kinabalu ลูกนี้ ก็พยายามออกกำลังกายมาบ้าง(แม้ว่าจะไม่เพียงพอก็ตาม) เลยจะรีวิวแบบไม่ใช่นักเดินป่าที่ชำนาญนะคะ
- รีวิวนี้อาจจะ เต็มไปด้วยน้ำ แต่ก็หวังว่าจะมีประโยชน์บ้างกับคนที่อยากไป
- ขออภัยกับเรื่องรูปน้อย +ไม่สวยด้วยค่า เพราะไม่ค่อยได้ควักกล้องใหญ่ ...และโทรศัพท์มือถือเกิดอาการแพ้ความเย็น เครื่องดับจนเปิดไม่ขึ้นเลยค่ะ
- หากพิมพ์ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
/////////////////////////////////////////////////
ทริปนี้เริ่มต้นจากข้อความสั้นๆ ในมือถือที่ส่งมา "ไป โคตา ไหม?"
เป็นสถานที่ที่ไฝ่ฝันอยู่แล้ว เลยตอบตกลงไปโดยไม่คิดค่ะ และมีเวลาให้เตรียมตัวเกือบปี
และเพราะว่า อิชั้นไม่ใช่คนชอบออกกำลังกายเท่าไร เคยเดินเขาก็แค่ ดอยหลวงเชียงดาว กับ ภูกระดึงเท่านั้น
แล้วหลังจากไปขึ้นเขาแบบนี้ กลับมาร่างกายก็พิการไปเป็นอาทิตย์ๆเลยค่ะ
สุดท้ายทริปนี้ อิชั้นก็เริ่มออกกำลังกายแค่ 3 เดือนล่วงหน้า โดยการวิ่ง และ ออกกำลังกายขาอีกนิดหน่อยเท่านั้น
[วิ่งสลับเดิน วันละ 1 ชม / squat วันละ 100-200ที /มีเวลาว่างก็ไปขึ้น-ลงเขาใกล้ๆบ้าน]
พอหลังจากจองตั๋วเครื่องบินไป พี่หัวหน้าทริป ก็จัดการหาบริษัทที่จะจองเดินป่าให้เราได้
ซึ่งเราบินไปถึงสนามบิน Kota Kinabalu ก็เย็นมากแล้ว หลายๆบริษัทไม่ยอมปรับแพลนการเดินทางให้เรา
แต่สุดท้ายก็เจอบริษัทที่ ยืดหยุ่นเรื่องรับเข้า/ส่งออก และราคาใกล้เคียงกับบริษัทอื่นให้เรา
ขออนุญาตให้เครดิตคุณป้า Wong หน่อยนะคะ นางดูแลพวกเราดี๊ดีตลอดทริป
_______________________________________________________________
ก่อนไป อิชั้นแวะไปซื้อ Trekking pole ที่ trekkingthai ตรงสถานีสะพานควาย
ได้เจอกับพี่เจ้าของร้าน และ พี่นักกีฬาอีกคนที่แนะนำเกี่ยวกับ Kota Kinabalu
พี่นักกีฬา "ตอนผมไป ผมเวียนหัว แพ้ความสูง ไปไม่ถึงLow peakหรอกนะ"
อิชั้น "หนูก็ห่วงเรื่องนี้อยู่ค่ะ ว่าจะเป็นยังไงบ้าง จะเป็น AMS ไหม เห็นเค้าไปซื้อยากินกัน แต่หนูไม่ได้ซื้อเลยค่ะ"
พี่นักกีฬา "ถ้าไม่ได้กินยา ก็กินกะเทียมเม็ด"
อิชั้น "กระเที่ยมเม็ดเหรอคะ"
พี่นักกีฬา "ใช่ไหม"
พี่ในร้านเดินกลับมาจากส่งของลูกค้าพอดี
พี่ในร้าน "ช่วยเรื่องการไหลเวียน สมดุลเลือดหน่ะครับ"
อิชั้น "..............."
พี่ในร้าน "กินซักอาทิตย์ล่วงหน้า.....ว่าแต่จะไปเมื่อไรครับ"
อิชั้น "ศุกร์นี้ค่ะ (อีก 2วัน)"
พี่ในร้าน "....."
พี่นักกีฬา "เอาไม้เท้าไปนี่แหละดี ขาลงเจอบันไดหินนรกนั่นหน่ะนะ โอ้โหหหหหห"
อิชั้นใจยิ่งฝ่อกันไปอีก ขนาดพี่เค้าดูแข็งแรง ยังมีอาการแพ้ความสูง แถมบ่นเรื่องทางให้ฟังอีก
แต่ก็ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากๆนะคะ
______________________________________________________________
[ช่วง แนะนำสมาชิก]
พวกเราจองกันไป 6+2 คน.... แต่จริงๆแล้วแบ่งตามสมรรถภาพทางร่างกายเป็น 2 กลุ่มชัดเจนค่ะ
แก๊งหัวลาก ............ชื่อแก๊งค์ได้มาจาก ความเร็วและความแข็งแรง....สมาชิก 3 คน
พี่หัวหน้ากลุ่ม – เรื่องความแข็งแรง ไม่ต้องพูดถึง พี่เค้าบินได้ กระพริบตาก็ไปอยู่บนยอดเขาละ
แฟนพี่หัวหน้ากลุ่ม– แม้ตอนเจอหน้าจะไม่ทราบอะไรเลย แต่เป็นผู้หญิงที่เดินไปพร้อมกับพี่หัวหน้ากลุ่มได้ .....คารวะ
พี่สาวกลุ่มหัวลาก –แข็งแรง เฮฮา และต้องอดทนกับความวุ่นวายของพวกสล็อตในบางที ฮ่าๆๆๆ
แก๊งสล็อต.............ชื่อแก๊งค์ก็........ตามนั้นแหละ เดินช้า อ่อนแอ ฯลฯ..................สมาชิก 5 คน
พี่หัวหน้าทริป–เป็นผู้ริเริ่มทริป ใจแข็งแรงมาเต็ม แต่ร่างกายนั้นไม่ตามมาด้วย
พี่ตากล้อง – อุปกรณ์มาเต็มพิกัด แบกกระเป๋ากล้องกว่า 10 โล เพื่อการนี้(ส่วนความฟิตก็มาพอประมาณ)
พี่บ่าว – หนุ่มที่มีความฟิตพอสมควร แต่ที่แรงแซงกำลัง คือสีของเสื้อผ้า ..... ขึ้นกล้องสุดๆ
น้องหญิง – แฟนพี่บ่าว ที่มาเดินป่าเป็นครั้งแรกๆ (แต่ฟิตกว่าพวกอิชั้นอีก) เฮฮา คอยดูแลกันตลอดทริป
อิชั้น – ตามชาวบ้านมาโดยไม่เจียม... ฟิตสุดชีวิตแล้ว ก็ได้แค่นี้ .......ความเร็วระดับเต่าคลาน ห้ามเร่ง ห้ามเบรก
[CR] รีวิว: ====ปีน Kota (Kinabalu) ขาแทบหลุด====
- อิชั้นเองไม่ใช่คนที่ชอบออกกำลังกายนะคะ แต่เพื่อภูเขา Kinabalu ลูกนี้ ก็พยายามออกกำลังกายมาบ้าง(แม้ว่าจะไม่เพียงพอก็ตาม) เลยจะรีวิวแบบไม่ใช่นักเดินป่าที่ชำนาญนะคะ
- รีวิวนี้อาจจะ เต็มไปด้วยน้ำ แต่ก็หวังว่าจะมีประโยชน์บ้างกับคนที่อยากไป
- ขออภัยกับเรื่องรูปน้อย +ไม่สวยด้วยค่า เพราะไม่ค่อยได้ควักกล้องใหญ่ ...และโทรศัพท์มือถือเกิดอาการแพ้ความเย็น เครื่องดับจนเปิดไม่ขึ้นเลยค่ะ
- หากพิมพ์ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
/////////////////////////////////////////////////
ทริปนี้เริ่มต้นจากข้อความสั้นๆ ในมือถือที่ส่งมา "ไป โคตา ไหม?"
เป็นสถานที่ที่ไฝ่ฝันอยู่แล้ว เลยตอบตกลงไปโดยไม่คิดค่ะ และมีเวลาให้เตรียมตัวเกือบปี
และเพราะว่า อิชั้นไม่ใช่คนชอบออกกำลังกายเท่าไร เคยเดินเขาก็แค่ ดอยหลวงเชียงดาว กับ ภูกระดึงเท่านั้น
แล้วหลังจากไปขึ้นเขาแบบนี้ กลับมาร่างกายก็พิการไปเป็นอาทิตย์ๆเลยค่ะ
สุดท้ายทริปนี้ อิชั้นก็เริ่มออกกำลังกายแค่ 3 เดือนล่วงหน้า โดยการวิ่ง และ ออกกำลังกายขาอีกนิดหน่อยเท่านั้น
[วิ่งสลับเดิน วันละ 1 ชม / squat วันละ 100-200ที /มีเวลาว่างก็ไปขึ้น-ลงเขาใกล้ๆบ้าน]
พอหลังจากจองตั๋วเครื่องบินไป พี่หัวหน้าทริป ก็จัดการหาบริษัทที่จะจองเดินป่าให้เราได้
ซึ่งเราบินไปถึงสนามบิน Kota Kinabalu ก็เย็นมากแล้ว หลายๆบริษัทไม่ยอมปรับแพลนการเดินทางให้เรา
แต่สุดท้ายก็เจอบริษัทที่ ยืดหยุ่นเรื่องรับเข้า/ส่งออก และราคาใกล้เคียงกับบริษัทอื่นให้เรา
ขออนุญาตให้เครดิตคุณป้า Wong หน่อยนะคะ นางดูแลพวกเราดี๊ดีตลอดทริป
_______________________________________________________________
ก่อนไป อิชั้นแวะไปซื้อ Trekking pole ที่ trekkingthai ตรงสถานีสะพานควาย
ได้เจอกับพี่เจ้าของร้าน และ พี่นักกีฬาอีกคนที่แนะนำเกี่ยวกับ Kota Kinabalu
พี่นักกีฬา "ตอนผมไป ผมเวียนหัว แพ้ความสูง ไปไม่ถึงLow peakหรอกนะ"
อิชั้น "หนูก็ห่วงเรื่องนี้อยู่ค่ะ ว่าจะเป็นยังไงบ้าง จะเป็น AMS ไหม เห็นเค้าไปซื้อยากินกัน แต่หนูไม่ได้ซื้อเลยค่ะ"
พี่นักกีฬา "ถ้าไม่ได้กินยา ก็กินกะเทียมเม็ด"
อิชั้น "กระเที่ยมเม็ดเหรอคะ"
พี่นักกีฬา "ใช่ไหม"
พี่ในร้านเดินกลับมาจากส่งของลูกค้าพอดี
พี่ในร้าน "ช่วยเรื่องการไหลเวียน สมดุลเลือดหน่ะครับ"
อิชั้น "..............."
พี่ในร้าน "กินซักอาทิตย์ล่วงหน้า.....ว่าแต่จะไปเมื่อไรครับ"
อิชั้น "ศุกร์นี้ค่ะ (อีก 2วัน)"
พี่ในร้าน "....."
พี่นักกีฬา "เอาไม้เท้าไปนี่แหละดี ขาลงเจอบันไดหินนรกนั่นหน่ะนะ โอ้โหหหหหห"
อิชั้นใจยิ่งฝ่อกันไปอีก ขนาดพี่เค้าดูแข็งแรง ยังมีอาการแพ้ความสูง แถมบ่นเรื่องทางให้ฟังอีก
แต่ก็ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากๆนะคะ
______________________________________________________________
[ช่วง แนะนำสมาชิก]
พวกเราจองกันไป 6+2 คน.... แต่จริงๆแล้วแบ่งตามสมรรถภาพทางร่างกายเป็น 2 กลุ่มชัดเจนค่ะ
แก๊งหัวลาก ............ชื่อแก๊งค์ได้มาจาก ความเร็วและความแข็งแรง....สมาชิก 3 คน
พี่หัวหน้ากลุ่ม – เรื่องความแข็งแรง ไม่ต้องพูดถึง พี่เค้าบินได้ กระพริบตาก็ไปอยู่บนยอดเขาละ
แฟนพี่หัวหน้ากลุ่ม– แม้ตอนเจอหน้าจะไม่ทราบอะไรเลย แต่เป็นผู้หญิงที่เดินไปพร้อมกับพี่หัวหน้ากลุ่มได้ .....คารวะ
พี่สาวกลุ่มหัวลาก –แข็งแรง เฮฮา และต้องอดทนกับความวุ่นวายของพวกสล็อตในบางที ฮ่าๆๆๆ
แก๊งสล็อต.............ชื่อแก๊งค์ก็........ตามนั้นแหละ เดินช้า อ่อนแอ ฯลฯ..................สมาชิก 5 คน
พี่หัวหน้าทริป–เป็นผู้ริเริ่มทริป ใจแข็งแรงมาเต็ม แต่ร่างกายนั้นไม่ตามมาด้วย
พี่ตากล้อง – อุปกรณ์มาเต็มพิกัด แบกกระเป๋ากล้องกว่า 10 โล เพื่อการนี้(ส่วนความฟิตก็มาพอประมาณ)
พี่บ่าว – หนุ่มที่มีความฟิตพอสมควร แต่ที่แรงแซงกำลัง คือสีของเสื้อผ้า ..... ขึ้นกล้องสุดๆ
น้องหญิง – แฟนพี่บ่าว ที่มาเดินป่าเป็นครั้งแรกๆ (แต่ฟิตกว่าพวกอิชั้นอีก) เฮฮา คอยดูแลกันตลอดทริป
อิชั้น – ตามชาวบ้านมาโดยไม่เจียม... ฟิตสุดชีวิตแล้ว ก็ได้แค่นี้ .......ความเร็วระดับเต่าคลาน ห้ามเร่ง ห้ามเบรก
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น