ทำไมผู้ใหญ่บางคนต้องมองในแง่ลบไว้ก่อนคะ

สวัสดีค่ะ เราอยู่ ม.5 แม่เป็นข้าราชการ และทำธุรกิจห้องเช่าไปด้วย  พ่อกะเราไม่ค่อยรู้รายละเอียดเรื่องนี้เท่าไหร่  6โมงวันนี้เด็กเทคนิครุ่นเดียวกะเรา จะย้ายออกเลยมาถามเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ช่วงนี้แม่ต้องทำเรื่องกยศ เลยกลับประมาณ 3 ทุ่ม เรายืนคุยกะเขา มีรั้วบ้านเรากั้น เราไม่รู้ว่าออกก่อนกลางเดือนหน้าต้องจ่ายค่าห้องมั้ย เราก็โทรหาแม่ตรงนั้นเลย สักพักมีป้าคนนึง ซึ่งก่อนหน้านี้เรามีอคติกับเขาเรื่องนิสัยและการพูดจา เขาอยู่ห้องเช่าแม่เราเหมือนกัน เขาเดินผ่านแล้วหัวเราะเหมือนเราแบบเด็กวัยเรียนสิ้นคิดกำลังจีบกับผู้ชายเงี้ย เราปี๊ดนะแต่อดทน เก็บไว้ก่อน ตอนนี้มีโอกาสเลยอยากตั้งกระทู้ คือทำไมอ่ะคะ ผู้ใหญ่บางคนเดินผ่านเขามองเราแบบแปลกใจ แต่เขาก็ยังเก็บอาการที่จะไม่อะไรกะเรา เราดูเราก็รู้ว่าเขาคิดยังไงกัน แต่เขาก็ยังรักษากิริยาของเขาไว้ แต่กับบางคนนี่ ทำไมต้องทำกิริยาหัวเราะแบบดูถูกด้วยคะ ทั้งที่พึ่งมา ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ เราคุยธุระนะคะ! เป็นใครใครก็ไม่ชอบให้คนอื่นมองในแง่ไม่ดีอยู่แล้ว และสังคมสมัยเก่าก็คิดไม่ดีกับเด็กผู้ชายหญิงยืนคุยกัน แต่เราไม่ชอบอ่ะ เราไม่ชอบที่เขามาหัวเราะเรา มันเหมือนความประพฤกติที่ดีของเรา ถูกมองไปทางอย่างเงี้ย

อยากฝากถึงคนทุกคนทุกวัยนะคะ อย่าไปตัดสินแค่สิ่งที่เราเห็นเพียงครั้งแรก มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดทุกอย่างหรอก ยิ่งแสดงออกในสิ่งที่คุณคิดมากเท่าไหร่ คุณรู้มั้ย บางคนเขาอาจอดทนไม่คิดปล่อยมัน ไม่รู้สึกอะไร แต่บางคนมันเจ็บค่ะ ถึงจะบอกเราว่า เรารู้ว่าตัวเราเป็นยังไง แต่เราก็ยังเจ็บกับการกระทำของคนอื่น อาจจะเพราะความอดทนเรายังต่ำก็ได้  ขอบคุณที่อ่านนะคะ