ถามยามยามยามยามอยู่ยาม

กลอนกระซิบดาวนี้ มีที่มา จากศรัทธาในถ้อยคำยามค่ำฝัน เรียงร้อยศัพท์จับใจด้วยแรงบันดาล จากหัวใจที่ยังรักภาษาไทย ทุกบทกลอนกลั่นคิดด้วยมือเรา มิใช่เงาเลือนลางหรือพลั้งไหล แต่งด้วยใจ เคียงจังหวะของกวีไกล

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

ณ ศาลเก่า อยู่ใต้ ต้นไม้ใหญ่ มีคนไป อธิษฐาน บนบานนั่น ถ้าฉันซื้อ หวยบ้าง ถูกรางวัล จะรีบพลัน แก้บนท่าน อาหารดี ฉันจะซื้อ หมูเห็ด เหล้าเป็ดไก่ ผลไม้ ไข่ต้ม ถวายนี่ พอหวยออก ถูกรางวัล ในทันที เลยวิ่งรี

   1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด