ทำไมคนเราเวลาตกใจ! ต้องอุทาน

คาดว่าคงเคยเจอกันบ้างกับคำอุทานที่ยาวเป็นประโยคหรือสร้างสรรค์กันสุดๆ ล่าสุดจขกท.กำลังต่อแถวซื้อของในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง แล้วได้ยินคนทำของหล่นเสียงดังมาก ได้ยินลอยมาแต่ไกลว่า "อุ้ยแม่แหกแหกโคต

นั่งกินข้าวอยู่ที่ร้าน อยู่ดีๆป้าผัดข้าวอุทาน ผีแหกกก เลยสงสัยว่าการที่แต่ละคนอุทานคำอะไรออกมาก็ตาม มันสามารถบ่งบอกเรื่องราว วิธีคิด สภาพชีวิตของแต่ละบุคคลได้หรือไม่? เหตุใดจึงอุทานคำแต่ละคำที่แตกต่า

ในนามของผู้ชายอย่างผม เวลาที่เราตกใจอะไรสักอย่าง... ผมก็จะอุทานเพียงแค่ว่า อุ้ย ! หรือตกใจมากหน่อยก็ เฮ้ย ! แต่..คุณสุภาพสตรีเนี่ย เธอช่างสรรหาคำอุทานยาวๆกันจัง "อุ้ย..แม่ลูก" "อุ้ย..แ

คือตัวเราเคยอุทานออกมาเป็นภาษาอีสานดังมากในห้องเรียน ตอนนั้นกำลังเก็บชีทอยู่แล้วครูก็เดินมาตีโต๊ะของกลุ่มเด็กผช.ที่อยู่ข้างๆโต๊ะเรา ตอนนั้นตกใจมากเลยอุทานออกมาว่า "โอ้ยตกใจเบิ่ดบักห่ามุงเอ้ย"

เริ่มติดซีรีย์ฝรั่งมาเกือบปีแล้วค่ะ หลังๆ สลับกับหนังบ้าง แต่ดูซีรีส์เป็นหลัก เราดูแบบพาร์กอิ๊ง ซับสองภาษา เพราะอยากฝึกภาษาอังกฤษ แต่ดูไปดูมากลับได้คำแสลงมาทั้งนั้น แบบว่าในบทก็จะมีพวกคำหยาบ คำสบถ คำ

คือ ตอน ม.5 อาจารย์เคยให้เราขึ้นเวทีไปเป็นพิธีกร ในงานปีใหม่ คือ รอบเวทีตกแต่งไปด้วยไฟสวยๆ ดอกไม้สวยๆและลูกโป่งหลายใบ ในขณะที่กำลังจะกล่าวเรียนเชิญ ผู้อำนวยการโรงเรียนขึ้นบนเวที ลูกโป่งมันแตกพอดีเราเ

ผมสงสัยว่า คำว่า"แม่เจ้าประคุนรุนช่อง" เป็นคำอุทานในสมัยโบราณจริงหรือ อีกทั้งคำว่า"ตะเถนตกแตก" นี่ก็เป็นคนที่คนสมัยก่อนใช่อุทานเวลาตกใจใช่ไหมครับ หรือเป็นคำเกิดใหม่แต่ก็มักจะได้ยิ

ไม่มีอะไรครับ คลายเครียด เวลาคนตกใจ โดยเฉพาะผู้หญิง ก็จะมีคำอุทานแปลกๆดังออกมา บางคำก็ไม่น่าเชื่อว่าจะเป้นคำอุทานจริงๆ ลองมาแชร์กันหน่อยครับ ของผมล่าสุดเพิ่งเจอตะกี๊เลย ผญ กำลังจะตกเก้าอี้ เค้าก็อุทา