แหน่ะๆ อ่านชื่อกระทู้อย่าเพิ่งคิดไปไกล
ถึงแม้คำว่าไม่ตรงปกของใครหลายๆ คนอาจจะนำความคิดของทุกคนไปสู่เรื่องอย่างว่า
แต่กลับมาหาเรานี่ก่อน 
ที่ผมบอกว่าญี่ปุ่นมันไม่ตรงปกนั้น จริงๆ แล้วผมอยากจะเสนอความเป็นญี่ปุ่นอีกมุมหนึ่งที่ใครบางคนอาจยังไม่รับรู้
มันเป็นเรื่องของกิตติศัพท์ของคนญี่ปุ่นที่ใครหลายๆ คนได้ยินมา ผมจะบอกว่ามันไม่จริงไปซะทั้งหมด
ก่อนไปญี่ปุ่นจริงๆ ผมก็คิดเหมือนทุกคนนั้นแหละ
แต่พอไปมาจริงๆ แล้ว อะไรหลายๆ สิ่งมันก็ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดไปเหมือนกัน
มาเริ่มกันเลยดีกว่า
ประเทศญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องความเป็นคนตรงต่อเวลา
ผมคิดเหมือนทุกคนนั้นแหละ เวลามีนัดอะไรกับคนญี่ปุ่น ช่วงแรกที่ผมไปถึงประเทศญี่ปุ่น
บอกเลยว่าโคตรฟิต ถ้าไปสายก็โคตรกังวล
จริงอยู่ที่คนญี่ปุ่นเป็นคนรักษาเวลา แต่เหรียญก็มี 2 ด้าน ไม่มีใครเพอร์เฟคไปซะทั้งหมด
ตอนที่ผมไปฝึกงานที่นั้นผมได้รู้จักกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มนึงที่ โคตร ไม่ตรงต่อเวลาเลย
5 นาทีบ้าง 10 นาทีบ้าง
ซึ่งก็เหมือนกับคนไทยนั้นแหละผมว่า 
แต่สิ่งที่ยังดูดีในคำว่าตรงต่อเวลาของเค้าก็ยังมี
ในเรื่องของระบบขนส่งสาธารณะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รถไฟ
ความตรงต่อเวลาของรถไฟของญี่ปุ่นนั้นไม่เป็นรองใคร
จนบางครั้งก็มาถึงก่อนเวลาที่กำหนด ทำเอาผมกับเพื่อนสับสนกันไปเหมือนกัน
เพราะบางทีผมดูเวลามันจะมา 12.00 ตามตาราง แต่มันมาถึงก่อนเวลา 2 นาที
ผมก็เลยนึกว่ามันยังไม่ใช่ขบวนนี้ ก็นั่งรอต่อไป
แต่หารู้ไม่...พอเกือบๆ เที่ยงประตูรถไฟปิด แล้วขบวนเที่ยงมันก็ไม่โผล่มาอีกเลย...
ไม่ใช่..! มันไปนู้นแล้วโว้ย..!!
........................
คนญี่ปุ่นเป็นคนจริงจังกับทุกเรื่อง
และกับเพื่อนกลุ่มเดิมอีกเช่นกัน...
ก่อนที่ผมจะมาญี่ปุ่น ผมคิดว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่อง
งานคืองาน เล่นคือเล่น ไม่เอามาปนกัน
เวลาคุยงาน ผมก็เลยพยายามจริงจังมากที่สุด ช่วยหางาน คิดงาน
แต่ผ่านไปไม่นาน เพื่อนกลุ่มนั้นมันก็เปลี่ยนเรื่อง โดยที่งานยังไม่ได้ข้อสรุป...
พวกเค้าเริ่มสอนคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่นพวกผม ความจริงก็เกี่ยวกับเครื่องใช้ทั่วไปในห้องเรียนนั้นแหละ
ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเราเพิ่งไปถึงกัน อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่ช่วยให้คุยกันรู้เรื่องมากขึ้น
จนกระทั่งพวกเพื่อนกลุ่มนี้พูดกับพวกผมว่า...
อปปัย...
อื้ม...ขอบคุณครับ
........................
ญี่ปุ่นจะดีกับนักท่องเที่ยวทุกคน
โอเคอาจใช่ตามนี้
แต่บางทีหากคุณมีหน้าตาที่ละม้ายคล้ายคลึงกับคนญี่ปุ่น ก็อาจทำให้เค้าเข้าใจอะไรผิดได้
เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งผมจะไปนั่ง Night Bus ที่เพื่อนชาวญี่ปุ่นจองไว้ให้ (ผมพูดภาษาอังกฤษกับเพื่อน)
ตอนรถมันขับมาถึงตามตารางเวลา
ไอ้ผมก็ไม่มั่นใจ ก็เลยเข้าไปถามคนขับรถเป็นภาษาอังกฤษ...
"$%($)#^*)" เค้าตอบกลับมาเป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างอารมณ์เสีย
พร้อมกับถามชื่อผมกลับเป็นภาษาญี่ปุ่น (อันนี้ผมรู้ประโยคพื้นฐาน)
พอผมตอบชื่อกลับไป เค้าก็เช็คชื่อแล้วพูดจาแบบอารมณ์เสียต่อ
แล้วก็ชี้ให้ผมไปนั่งเบาะหลังสุดตำแหน่งตรงกลางของรถ
ทั้งๆ ที่มันเลือกที่นั่งได้ และก็ทั้งๆ ที่ผมขึ้นไปเป็นคนแรกๆ ของรถ..!
มันทำผมงงไปตลอดทาง 'ผมทำผิดอะไร...'
จนลองกลับมานึกใหม่ดูว่าจริงๆ แล้ว หน้าเราอาจจะเหมือนญี่ปุ่นเกินไป
เพราะคนญี่ปุ่นหลายๆ คนที่เห็นผมตอนแรกเค้าก็นึกว่าผมเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน
คนขับรถคนนี้เค้าอาจจะนึกว่าไปล้อเล่นอะไรกับเค้าก็ได้ (คิดแง่ดีสุดๆ)
แต่คนที่บริการดีโคตรๆ สมคำร่ำลือก็ยังมีอยู่ อย่างเช่นคนนี้
(ขอเซ็นเซอร์หน้าตาไว้นิดนึง เคยได้ยินมาว่าญี่ปุ่นถือเรื่องความเป็นส่วนตัว)
เมื่อผมไปซื้อเสื้อผ้าที่ร้านญี่ปุ่นชื่อดังแห่งหนึ่งในเมือง
ผมอยากจะซื้อให้แม่ แต่เอ๊ะ ผมไม่รู้ไซส์ว่าแม่ใส่เบอร์อะไร
พอดีผมเหลือบไปเห็นพนักงานคนนี้ดูเหมือนขนาดตัวใกล้ๆ กับแม่ของผม
ผมก็เลยพยายามพูดด้วยภาษาอังกฤษงูๆ ปลาๆ เพื่อบอกเค้าว่า
'ช่วยเป็นแบบให้หน่อย จะซื้อเสื้อให้แม่ แต่ไม่รู้ไซส์'
พนักงานคนนี้ก็เลยยอมเป็นแบบให้
คนญี่ปุ่น แบบ ไม่ตรงปก (12+)
ถึงแม้คำว่าไม่ตรงปกของใครหลายๆ คนอาจจะนำความคิดของทุกคนไปสู่เรื่องอย่างว่า
แต่กลับมาหาเรานี่ก่อน
ที่ผมบอกว่าญี่ปุ่นมันไม่ตรงปกนั้น จริงๆ แล้วผมอยากจะเสนอความเป็นญี่ปุ่นอีกมุมหนึ่งที่ใครบางคนอาจยังไม่รับรู้
มันเป็นเรื่องของกิตติศัพท์ของคนญี่ปุ่นที่ใครหลายๆ คนได้ยินมา ผมจะบอกว่ามันไม่จริงไปซะทั้งหมด
ก่อนไปญี่ปุ่นจริงๆ ผมก็คิดเหมือนทุกคนนั้นแหละ
แต่พอไปมาจริงๆ แล้ว อะไรหลายๆ สิ่งมันก็ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดไปเหมือนกัน
มาเริ่มกันเลยดีกว่า
บอกเลยว่าโคตรฟิต ถ้าไปสายก็โคตรกังวล
จริงอยู่ที่คนญี่ปุ่นเป็นคนรักษาเวลา แต่เหรียญก็มี 2 ด้าน ไม่มีใครเพอร์เฟคไปซะทั้งหมด
ตอนที่ผมไปฝึกงานที่นั้นผมได้รู้จักกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มนึงที่ โคตร ไม่ตรงต่อเวลาเลย
5 นาทีบ้าง 10 นาทีบ้าง
ซึ่งก็เหมือนกับคนไทยนั้นแหละผมว่า
แต่สิ่งที่ยังดูดีในคำว่าตรงต่อเวลาของเค้าก็ยังมี
ในเรื่องของระบบขนส่งสาธารณะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รถไฟ
ความตรงต่อเวลาของรถไฟของญี่ปุ่นนั้นไม่เป็นรองใคร
จนบางครั้งก็มาถึงก่อนเวลาที่กำหนด ทำเอาผมกับเพื่อนสับสนกันไปเหมือนกัน
เพราะบางทีผมดูเวลามันจะมา 12.00 ตามตาราง แต่มันมาถึงก่อนเวลา 2 นาที
ผมก็เลยนึกว่ามันยังไม่ใช่ขบวนนี้ ก็นั่งรอต่อไป
แต่หารู้ไม่...พอเกือบๆ เที่ยงประตูรถไฟปิด แล้วขบวนเที่ยงมันก็ไม่โผล่มาอีกเลย...
ไม่ใช่..! มันไปนู้นแล้วโว้ย..!!
ก่อนที่ผมจะมาญี่ปุ่น ผมคิดว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่อง
งานคืองาน เล่นคือเล่น ไม่เอามาปนกัน
เวลาคุยงาน ผมก็เลยพยายามจริงจังมากที่สุด ช่วยหางาน คิดงาน
แต่ผ่านไปไม่นาน เพื่อนกลุ่มนั้นมันก็เปลี่ยนเรื่อง โดยที่งานยังไม่ได้ข้อสรุป...
พวกเค้าเริ่มสอนคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่นพวกผม ความจริงก็เกี่ยวกับเครื่องใช้ทั่วไปในห้องเรียนนั้นแหละ
ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเราเพิ่งไปถึงกัน อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่ช่วยให้คุยกันรู้เรื่องมากขึ้น
จนกระทั่งพวกเพื่อนกลุ่มนี้พูดกับพวกผมว่า...
อปปัย...
อื้ม...ขอบคุณครับ
โอเคอาจใช่ตามนี้
แต่บางทีหากคุณมีหน้าตาที่ละม้ายคล้ายคลึงกับคนญี่ปุ่น ก็อาจทำให้เค้าเข้าใจอะไรผิดได้
เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งผมจะไปนั่ง Night Bus ที่เพื่อนชาวญี่ปุ่นจองไว้ให้ (ผมพูดภาษาอังกฤษกับเพื่อน)
ตอนรถมันขับมาถึงตามตารางเวลา
ไอ้ผมก็ไม่มั่นใจ ก็เลยเข้าไปถามคนขับรถเป็นภาษาอังกฤษ...
"$%($)#^*)" เค้าตอบกลับมาเป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างอารมณ์เสีย
พร้อมกับถามชื่อผมกลับเป็นภาษาญี่ปุ่น (อันนี้ผมรู้ประโยคพื้นฐาน)
พอผมตอบชื่อกลับไป เค้าก็เช็คชื่อแล้วพูดจาแบบอารมณ์เสียต่อ
แล้วก็ชี้ให้ผมไปนั่งเบาะหลังสุดตำแหน่งตรงกลางของรถ
ทั้งๆ ที่มันเลือกที่นั่งได้ และก็ทั้งๆ ที่ผมขึ้นไปเป็นคนแรกๆ ของรถ..!
มันทำผมงงไปตลอดทาง 'ผมทำผิดอะไร...'
จนลองกลับมานึกใหม่ดูว่าจริงๆ แล้ว หน้าเราอาจจะเหมือนญี่ปุ่นเกินไป
เพราะคนญี่ปุ่นหลายๆ คนที่เห็นผมตอนแรกเค้าก็นึกว่าผมเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน
คนขับรถคนนี้เค้าอาจจะนึกว่าไปล้อเล่นอะไรกับเค้าก็ได้ (คิดแง่ดีสุดๆ)
แต่คนที่บริการดีโคตรๆ สมคำร่ำลือก็ยังมีอยู่ อย่างเช่นคนนี้
(ขอเซ็นเซอร์หน้าตาไว้นิดนึง เคยได้ยินมาว่าญี่ปุ่นถือเรื่องความเป็นส่วนตัว)
เมื่อผมไปซื้อเสื้อผ้าที่ร้านญี่ปุ่นชื่อดังแห่งหนึ่งในเมือง
ผมอยากจะซื้อให้แม่ แต่เอ๊ะ ผมไม่รู้ไซส์ว่าแม่ใส่เบอร์อะไร
พอดีผมเหลือบไปเห็นพนักงานคนนี้ดูเหมือนขนาดตัวใกล้ๆ กับแม่ของผม
ผมก็เลยพยายามพูดด้วยภาษาอังกฤษงูๆ ปลาๆ เพื่อบอกเค้าว่า
'ช่วยเป็นแบบให้หน่อย จะซื้อเสื้อให้แม่ แต่ไม่รู้ไซส์'
พนักงานคนนี้ก็เลยยอมเป็นแบบให้