...วันนี้หลังจากเลิกงานมากำลังจะปั่นจักรยานเข้าบ้าน ก็พบว่ามันไม่อยู่ตรงที่เดิมเหมือนเมื่อเช้าอีกแล้ว ณ ตอนนั้นก็คิดว่าเอาแล้วไง โดนเข้าจนได้ "ใช่ จักรยานหาย" จากนั้นก็พยายามเดินสำรวจบริเวณรอบๆ เผื่อเราจะลืมล็อกกุญแจแล้วมีคนเข็นย้ายที่จอด(แต่มั่นใจว่าไม่ได้ลืมล็อคชัวร์) ใช้เวลาสัก 10 นาทีในการสำรวจแล้วก็ทำใจยอมรับว่ามันคงจะหายจริงๆนั่นแหล่ะ แล้วเราจะทำไงต่อไป ตอนนั้นคิดได้ว่าต้องแจ้งให้ผู้เกี่ยวข้องได้รู้ เริ่มต้นก็ไปคุยกับพี่รปภ.ของ mrt ก็ได้ข้อมูลที่น่าสนใจ พี่แกก็พาไปแจ้งเรื่องกับเจ้าหน้าที่ mrt อีกที เจ้าหน้าที่ก็มารับเรื่องและพูดคุยถึงปัญหาและอุปสรรคที่พบ พี่แกก็ค่อนข้างจะดูแลดีในฐานะที่เราเป็นผู้โดยสาร และพื้นที่บริเวณนั้นก็รับผิดชอบโดย รฟม จากนั้นเราก็ไปชี้จุดเกิดเหตุ สัก 5 นาทีต่อมาพี่ๆเจ้าหน้าที่ รฟม. 2 คนก็เข้ามารับเรื่อง ทั้งเจ้าที่สถานีของ mrt และพี่ๆจาก รฟม ก็แนะนำพร้อมแสดงความขอโทษที่เกิดเหตุดังกล่าว...เราไม่ได้ติดใจอะไร และพอใจที่เจ้าหน้าที่แสดงความกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือ...เราเข้าใจดีว่าพวกมิจฉาชีพมันเยอะ คนอยากได้ก็คงจะเล็งไว้แล้ว คนป้องกันก็ทำเท่าที่ทำได้ บวกกับวันนี้กล้องวงจรปิดนอกสถานีก็ยังถอดเพื่อส่งซ่อมอยู่ เลยไม่มีภาพใดๆ บันทึกไว้ได้... ตอนแรกทำใจเผื่อไว้แล้วว่ามันต้องหายสักวันแน่เลย...เจ้าของร้านจักรยานก็เตือนแล้ว...แต่ก็พยายามให้มันได้ใช้ประโยชน์คุ้มกับที่เสียเงินซื้อมันมา...จากการคาดเดา ของที่หายไปก็คงไม่ได้คืน ก็คาดหวังแค่ให้ผู้ที่รับผิดชอบได้ช่วยกันออกมาตรการป้องกัน เราในฐานะพลเมืองคนหนึ่ง เมื่อได้รักษาทรัพย์สินของตนเองอย่างเต็มที่แล้ว พอมันหายไปคงทำได้เพียง แจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องทราบและช่วยบันทึกไว้เพื่อเป็นประโยชน์ให้องค์กรต่างๆที่เกี่ยวข้องปรับปรุงแก้ไขเพื่อให้กรุงเทพฯเป็นเมืองที่น่าอยู่มากขึ้น...ช่วงหนึ่งสมัยเด็กๆที่ผมเรียนอยู่กรุงเทพ จักรยานก็เคยหายมาแล้ว ตอนเด็กๆก็กลัวแต่แม่จะดุว่าไม่รักษาของและคงจะเดินน้ำตาซึมๆกลับบ้าน...แต่ ณ ตอนนี้ผมกลับมองเห็นว่าสังคมเรามันมีปัญหาในบางจุดที่ต้องแก้ไข เพียงคนส่วนน้อยที่ไม่ดียังมีอยู่ เราก็คงต้องหาวิธีช่วยกันระมัดระวังต่อไป...ผมก็คงไม่ใช่คนเดียวที่เผชิญกับปัญหานี้ แต่ก็ไม่อยากให้มันเกิดบ่อยและมากเกินไป...ข้อคิดจากเรื่องนี้...บางทีการมีจักรยานที่ถูกใจก็ควรรักษาไว้ให้ดี แต่การรักษาไว้ดีโดยเก็บไม่เอาออกมาใช้ก็เหมือนมีและไม่ได้ใช้ก็คงเสียดายเหมือนกัน วันนี้ผมไม่เสียดายที่มีแล้วไม่ได้ใช้ แต่ผมเสียดายที่มีแล้วยังใช้ไม่คุ้มเลย: 22 มิ.ย. 59 22:30 น. ณ MRT ลาดพร้าว จุดจอดจักรยาน(exit 2 ซ.24): #bangkok #thailand
...ได้แค่เพียงทำใจ...เสียดายมาก
...วันนี้หลังจากเลิกงานมากำลังจะปั่นจักรยานเข้าบ้าน ก็พบว่ามันไม่อยู่ตรงที่เดิมเหมือนเมื่อเช้าอีกแล้ว ณ ตอนนั้นก็คิดว่าเอาแล้วไง โดนเข้าจนได้ "ใช่ จักรยานหาย" จากนั้นก็พยายามเดินสำรวจบริเวณรอบๆ เผื่อเราจะลืมล็อกกุญแจแล้วมีคนเข็นย้ายที่จอด(แต่มั่นใจว่าไม่ได้ลืมล็อคชัวร์) ใช้เวลาสัก 10 นาทีในการสำรวจแล้วก็ทำใจยอมรับว่ามันคงจะหายจริงๆนั่นแหล่ะ แล้วเราจะทำไงต่อไป ตอนนั้นคิดได้ว่าต้องแจ้งให้ผู้เกี่ยวข้องได้รู้ เริ่มต้นก็ไปคุยกับพี่รปภ.ของ mrt ก็ได้ข้อมูลที่น่าสนใจ พี่แกก็พาไปแจ้งเรื่องกับเจ้าหน้าที่ mrt อีกที เจ้าหน้าที่ก็มารับเรื่องและพูดคุยถึงปัญหาและอุปสรรคที่พบ พี่แกก็ค่อนข้างจะดูแลดีในฐานะที่เราเป็นผู้โดยสาร และพื้นที่บริเวณนั้นก็รับผิดชอบโดย รฟม จากนั้นเราก็ไปชี้จุดเกิดเหตุ สัก 5 นาทีต่อมาพี่ๆเจ้าหน้าที่ รฟม. 2 คนก็เข้ามารับเรื่อง ทั้งเจ้าที่สถานีของ mrt และพี่ๆจาก รฟม ก็แนะนำพร้อมแสดงความขอโทษที่เกิดเหตุดังกล่าว...เราไม่ได้ติดใจอะไร และพอใจที่เจ้าหน้าที่แสดงความกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือ...เราเข้าใจดีว่าพวกมิจฉาชีพมันเยอะ คนอยากได้ก็คงจะเล็งไว้แล้ว คนป้องกันก็ทำเท่าที่ทำได้ บวกกับวันนี้กล้องวงจรปิดนอกสถานีก็ยังถอดเพื่อส่งซ่อมอยู่ เลยไม่มีภาพใดๆ บันทึกไว้ได้... ตอนแรกทำใจเผื่อไว้แล้วว่ามันต้องหายสักวันแน่เลย...เจ้าของร้านจักรยานก็เตือนแล้ว...แต่ก็พยายามให้มันได้ใช้ประโยชน์คุ้มกับที่เสียเงินซื้อมันมา...จากการคาดเดา ของที่หายไปก็คงไม่ได้คืน ก็คาดหวังแค่ให้ผู้ที่รับผิดชอบได้ช่วยกันออกมาตรการป้องกัน เราในฐานะพลเมืองคนหนึ่ง เมื่อได้รักษาทรัพย์สินของตนเองอย่างเต็มที่แล้ว พอมันหายไปคงทำได้เพียง แจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องทราบและช่วยบันทึกไว้เพื่อเป็นประโยชน์ให้องค์กรต่างๆที่เกี่ยวข้องปรับปรุงแก้ไขเพื่อให้กรุงเทพฯเป็นเมืองที่น่าอยู่มากขึ้น...ช่วงหนึ่งสมัยเด็กๆที่ผมเรียนอยู่กรุงเทพ จักรยานก็เคยหายมาแล้ว ตอนเด็กๆก็กลัวแต่แม่จะดุว่าไม่รักษาของและคงจะเดินน้ำตาซึมๆกลับบ้าน...แต่ ณ ตอนนี้ผมกลับมองเห็นว่าสังคมเรามันมีปัญหาในบางจุดที่ต้องแก้ไข เพียงคนส่วนน้อยที่ไม่ดียังมีอยู่ เราก็คงต้องหาวิธีช่วยกันระมัดระวังต่อไป...ผมก็คงไม่ใช่คนเดียวที่เผชิญกับปัญหานี้ แต่ก็ไม่อยากให้มันเกิดบ่อยและมากเกินไป...ข้อคิดจากเรื่องนี้...บางทีการมีจักรยานที่ถูกใจก็ควรรักษาไว้ให้ดี แต่การรักษาไว้ดีโดยเก็บไม่เอาออกมาใช้ก็เหมือนมีและไม่ได้ใช้ก็คงเสียดายเหมือนกัน วันนี้ผมไม่เสียดายที่มีแล้วไม่ได้ใช้ แต่ผมเสียดายที่มีแล้วยังใช้ไม่คุ้มเลย: 22 มิ.ย. 59 22:30 น. ณ MRT ลาดพร้าว จุดจอดจักรยาน(exit 2 ซ.24): #bangkok #thailand