ผมกับแฟนเรียนมหาลัยอยู่ครับ ช่วงที่คบกันแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไร รักกันดี ผมมีความสุขมากๆไปไหนมาไหนด้วยกัน
เรากินข้าวด้วยบ่อยๆ ไปเที่ยว เป็นที่ปรึกษาให้กัน ให้กำลังใจ แต่พอเวลาผ่านไปนานขึ้นผมกับแฟนเริ่มมีปัญหา ผมเพิ่งรู้ว่าเราต่างกันมาก
ผมเป็นคนในเมือง เธอเป็นคนชนบท การใช้ชีวิต แนวคิด ค่อนข้างต่างกัน
ผมชอบดูหนังมาก แต่เธอไม่ชอบเลย โมเมนต์แบบโรแมนติกดูหนังกับแฟนเลยไม่มีแบบคนอื่นนัก
ผมชอบเข้าไปในร้านกาแฟ เวลาไปอ่านหนังสืออยากจะชวนเธอไปด้วยแต่เธอก็ไม่ยอมไปครับเวลาสอบก็เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
แล้วก็อีกหลายๆเรื่องน่ะครับ พอคบกันไปนานๆก็รู้สึกว่า ความต่าง ของเรา มันเป็นอุปสรรคกับผม
ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยรู้สึกฝืน แต่ผมก็พยายามลืมมัน
ผมพยายามคิด เชื่อว่าเราเข้ากันได้ เรารักกันมาก เราต้องผ่านมันไปได้
ผมเริ่มเซ้าซี้พยายามให้เธอเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับผม ผมก็พยายามปรับเข้าหาเธอ
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ค่อยได้ผล แฟนผมกับผมก็ยังเป็นตัวของตัวเอง
สุดท้ายเราก็ยังต่างกันอยู่ดี
ผมกลับมาคิดว่าเรากันไปได้ไหม ผมเหนื่อย ผมฝืน ผมรู้ตัวเอง หลังจากคบกันมาปีนึง
ผมตัดสินใจว่าจะยุติความรัก ทั้งที่ผมยังรักเธอมาก ผมเชื่อว่าเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าเข้ากันไม่ได้ทีหลัง จะเจ็บมากกว่านี้
ผมตัดสินใจบอกเธอไปว่าเราน่าจะเข้ากันไม่ได้ อยากจะยุติเรื่องของเรา
เธอเสียใจ เธอไม่คิดว่าเราจะทักมาบอกเลิก เธออยากให้ผมกลับมารักกันอีก เธอบอกว่าเธอจะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อจะได้เข้ากันได้
เพื่อจะได้กลับมารักกันใหม่ มาสร้างฝันที่เคยวาดไว้ด้วยกัน มีความสุข มีช่วงเวลาดีๆอีกครั้ง
ผมเริ่มลังเลผมไม่แน่ใจว่าควรเลือกทางไหน จากที่เคยคิดว่าจะจบความสัมพันธ์นี้ ผมเริ่มคิดว่าอยากจะคบกับเธอต่อไป
อยากจะให้โอกาสตัวเอง ให้โอกาสเธอ รักกันอีกครั้ง คบกันต่อไป เพราะก็รู้ตัวเองว่าผมยังรักเธอมากๆ รักเธอมาตลอด
ผมไม่ได้หมดรักเธอเลย ยังไม่ได้ไปจีบคนอื่น
ผมเสียใจมาก ผมเศร้า รู้สึกใจหายที่คิดว่าจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่ได้มีเวลาดีๆด้วยกันอีก
ผมลังเล เราดราม่าคุกันถึงเรื่องเก่าๆ คุยกันถึงว่าจะเอายังไงต่อไปกับรักครั้งนี้ รักที่กำลังสั่นคลอน
เธอบอกว่าอีกใจนึงก็กลัวว่าถ้าคบกันต่อผลก็จะออกมาเหมือนเดิม ก็เลยคิดว่าน่าจะจบกันไปเลยตรงนี้ ไม่ต้องติดต่อกันอีก
ผมลังเล เป็นการตัดสินใจที่ยากมากครั้งนึงในชีวิต ผมร้องไห้คุยกับแฟนผ่านมือถือ น้ำตาเสียไปไม่รู้เท่าไหร่
ผมเริ่มกลัวว่าจะต้องเสียเธอไป กลัวจะเหงา กลัวว่าลึกๆแล้วผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอ รู้ตัวเองดีว่ารักเธอมาก
เธอให้ผมตัดสินใจ เธอบอกว่าเธออยากให้เรากลับมารักกันอีกครั้ง แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆก็พร้อมจะเดินจากไป
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมลังเลมากๆกับทางสองทางนี้
ผมควรจะยุติคามรักนี้ จะได้ไม่ต้องฝืน ต้องเจ็บกันทีหลังดีไหม? หรืออีกทาง
ผมควรจะรักเธอต่อไป คบกับเธอต่อ พยายามคุยกันปรับเข้าหากัน ไม่สนใจความต่างของเรา มาสร้างรักให้สวยงามอีกครั้ง
ผมควรจะเลือกทางไหนดีครับ
ผมควรจะเลิกกับแฟน หรือควรจะคบต่อไปดีครับ
เรากินข้าวด้วยบ่อยๆ ไปเที่ยว เป็นที่ปรึกษาให้กัน ให้กำลังใจ แต่พอเวลาผ่านไปนานขึ้นผมกับแฟนเริ่มมีปัญหา ผมเพิ่งรู้ว่าเราต่างกันมาก
ผมเป็นคนในเมือง เธอเป็นคนชนบท การใช้ชีวิต แนวคิด ค่อนข้างต่างกัน
ผมชอบดูหนังมาก แต่เธอไม่ชอบเลย โมเมนต์แบบโรแมนติกดูหนังกับแฟนเลยไม่มีแบบคนอื่นนัก
ผมชอบเข้าไปในร้านกาแฟ เวลาไปอ่านหนังสืออยากจะชวนเธอไปด้วยแต่เธอก็ไม่ยอมไปครับเวลาสอบก็เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
แล้วก็อีกหลายๆเรื่องน่ะครับ พอคบกันไปนานๆก็รู้สึกว่า ความต่าง ของเรา มันเป็นอุปสรรคกับผม
ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยรู้สึกฝืน แต่ผมก็พยายามลืมมัน
ผมพยายามคิด เชื่อว่าเราเข้ากันได้ เรารักกันมาก เราต้องผ่านมันไปได้
ผมเริ่มเซ้าซี้พยายามให้เธอเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับผม ผมก็พยายามปรับเข้าหาเธอ
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ค่อยได้ผล แฟนผมกับผมก็ยังเป็นตัวของตัวเอง
สุดท้ายเราก็ยังต่างกันอยู่ดี
ผมกลับมาคิดว่าเรากันไปได้ไหม ผมเหนื่อย ผมฝืน ผมรู้ตัวเอง หลังจากคบกันมาปีนึง
ผมตัดสินใจว่าจะยุติความรัก ทั้งที่ผมยังรักเธอมาก ผมเชื่อว่าเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าเข้ากันไม่ได้ทีหลัง จะเจ็บมากกว่านี้
ผมตัดสินใจบอกเธอไปว่าเราน่าจะเข้ากันไม่ได้ อยากจะยุติเรื่องของเรา
เธอเสียใจ เธอไม่คิดว่าเราจะทักมาบอกเลิก เธออยากให้ผมกลับมารักกันอีก เธอบอกว่าเธอจะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อจะได้เข้ากันได้
เพื่อจะได้กลับมารักกันใหม่ มาสร้างฝันที่เคยวาดไว้ด้วยกัน มีความสุข มีช่วงเวลาดีๆอีกครั้ง
ผมเริ่มลังเลผมไม่แน่ใจว่าควรเลือกทางไหน จากที่เคยคิดว่าจะจบความสัมพันธ์นี้ ผมเริ่มคิดว่าอยากจะคบกับเธอต่อไป
อยากจะให้โอกาสตัวเอง ให้โอกาสเธอ รักกันอีกครั้ง คบกันต่อไป เพราะก็รู้ตัวเองว่าผมยังรักเธอมากๆ รักเธอมาตลอด
ผมไม่ได้หมดรักเธอเลย ยังไม่ได้ไปจีบคนอื่น
ผมเสียใจมาก ผมเศร้า รู้สึกใจหายที่คิดว่าจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่ได้มีเวลาดีๆด้วยกันอีก
ผมลังเล เราดราม่าคุกันถึงเรื่องเก่าๆ คุยกันถึงว่าจะเอายังไงต่อไปกับรักครั้งนี้ รักที่กำลังสั่นคลอน
เธอบอกว่าอีกใจนึงก็กลัวว่าถ้าคบกันต่อผลก็จะออกมาเหมือนเดิม ก็เลยคิดว่าน่าจะจบกันไปเลยตรงนี้ ไม่ต้องติดต่อกันอีก
ผมลังเล เป็นการตัดสินใจที่ยากมากครั้งนึงในชีวิต ผมร้องไห้คุยกับแฟนผ่านมือถือ น้ำตาเสียไปไม่รู้เท่าไหร่
ผมเริ่มกลัวว่าจะต้องเสียเธอไป กลัวจะเหงา กลัวว่าลึกๆแล้วผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอ รู้ตัวเองดีว่ารักเธอมาก
เธอให้ผมตัดสินใจ เธอบอกว่าเธออยากให้เรากลับมารักกันอีกครั้ง แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆก็พร้อมจะเดินจากไป
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมลังเลมากๆกับทางสองทางนี้
ผมควรจะยุติคามรักนี้ จะได้ไม่ต้องฝืน ต้องเจ็บกันทีหลังดีไหม? หรืออีกทาง
ผมควรจะรักเธอต่อไป คบกับเธอต่อ พยายามคุยกันปรับเข้าหากัน ไม่สนใจความต่างของเรา มาสร้างรักให้สวยงามอีกครั้ง
ผมควรจะเลือกทางไหนดีครับ