มีเหตุการณ์ให้กลับไปคิดถึงตอนอายุ 14...(นานมากกกก)

ตอนนั้นบ้านอยู่ที่ซ.สตรีวิทยา 2 พ่อเปิดร้านรับทำเหล็กดัด มุ้งลวด ฯลฯ
บ้านถือว่ามีฐานะกำลังไปได้ดี พ่ออายุ 34 แม่อายุ 31 อยู่กินกันมา 15 ปี
พอเริ่มมีเงิน พ่อมีเมียน้อย...เมียน้อยอยู่หน้าปากซอยโชคชัย 4 นางเป็นเด็กนร.รร.ST. แถว ๆ ลาดพร้าว
อายุ 19 ปี พ่อหลงนางมากก หลงมากจนเลิกกับแม่...พอคิดย้อนไปโคตรสงสารแม่
จากเป็นแม่บ้าน สามีเลี้ยงต้องไปทำงานเป็นคนทำความสะอาด เป็นหมอนวดแผนโบราณ
ลูก 2 คนต้องแยกกันอยู่ โตมาอย่างกระท่อน กระแท่น กลายเป็นเด็กบ้านแตก ขาดความอบอุ่น
ชีวิตเด็ก 2 คน อยู่ดี ๆ ก็ลำบาก ตอนนั้นเราเลือกอยู่กับพ่อ..พ่อพาเราไปอยู่บ้านแม่เลี้ยง
เค้าขายอาหารตามสั่ง จากเด็กไม่เคยทำงานบ้าน...ต้องเริ่มทำงานทุกอย่าง ซักผ้าของคนทั้งบ้าน
(ซักมือ) ล้างจานของลูกค้า กวาด ถู บ้าน กว่าจะเก็บของปิดร้าน 5 ทุ่มเที่ยงคืนทุกวัน
ตี 5 ต้องตื่นไป ร.ร. จากเรียนดี ๆ กลายเป็นหยุดเรียนบ่อยจนหมดสิทธิ์สอบหลายวิชา
ตอนนั้นบ้านเมียน้อยพ่อเค้ามีสมบัติเยอะ พ่อ แม่ เค้ารวย..พ่อบอกให้เราอดทน
เพราะพ่อ แม่ เค้าแก่แล้วเดี๋ยวเค้าตาย เราก็จะสบายจะได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัว
(ตอนนั้นคนที่บ้านเมียน้อยพ่อ ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นลูกพ่อคิดว่าเป็นหลาน
พ่อเราไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนั้นด้วย เวลาพ่อมาหาเราต้องเรียกพ่อว่าลุง..ดราม่ามั้ยล่ะ?)
....เราก็อดทนเพื่อพ่ออยู่ได้พักนึง เราก็กดดันจนหนีออกจากบ้านเพราะบ้านเค้าพูดจาหยาบคายมาก
ใช้งานเราตลอด ข้าว ปลา ก็กินแบบลำบาก ๆๆๆ ชีวิตดราม่า อีกเยอะมากกกกกก ถูกโยนไป
อยู่กับญาติคนนั้นที คนนี้ที ไม่มีคนส่งเรียน ต้องทำงานไปเรียนไปไม่รู้โตมาได้ไง - -
ส่วนน้องสาวเรา ตอนนั้นแค่ ป.4 ต้องถูกส่งไปอยู่กับครอบครัวน้าที่ต่างจังหวัด เศร้ามาก T^T

......จนถึงวันนี้ 20 ปีผ่านไปพ่อเลิกกับเมียน้อยไปชาติกว่าแระ เรามีเหตุต้องกลับมาอยู่ที่โชคชัย 4 อีกครั้ง
เดินผ่านบ้านหลังนั้น ยังเห็นตา กับ ยายคู่นั้นปกติดี 555555 อิแม่เลี้ยงเราก็ยังอยู่ดี
กลายเป็นเรื่องขำขัน โทรไปหาพ่อ..”พ่อ ไม่เห็นเค้าตายเหมือนที่พ่อบอกเลย”
พ่อก็หัวเราะ แต่เรารู้จริง ๆ พ่อเศร้ามาก หลังจากเรื่องตอนนั้นชีวิตพ่อเองจนถึงทุกวันนี้ก็ลำบากมาก
ตั้งแต่แม่เสียไป พ่อก็ไม่มีใครที่รักพ่อจริง ๆ สักคน มีแต่คนเข้ามาหลอกเอาเงินแล้วก็ไป
แม่เรารักพ่อมากก  รอพ่อจนลมหายใจสุดท้าย...(พ่อกลับมาคืนดีกับแม่ หลังจากที่เลิกกันไปได้ 8 ปี
และก็ยังไม่เลิกเจ้าชู้ มีสาว ๆ คนอื่นอีกเยอะ แม่ก็อดทน จนแม่ป่วยเป็นมะเร็งแล้วก็จากไป T^T)

.....ณ ตอนนี้ มีพี่ที่เรารัก และเคารพคนนึงกำลังมีปัญหาเรื่องมือที่ 3 ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามาในฐานะอะไร ยังไง
แต่มันทำให้พี่เค้า และลูก ๆ ทุกข์ใจมาก เราก็อดย้อนคิดถึงเรื่องตัวเองไม่ได้ จะมีเด็กสักกี่คนที่เอาตัวรอด
พาชีวิตให้ผ่านเรื่องแย่ ๆ จนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และดูแลตัวเองได้...บางคนอาจจะเลิกเรียนหนังสือไปแล้ว
อาจจะติดคุก เสียคน ติดยา ฯลฯ ยังไงสถาบันครอบครัวก็สำคัญที่สุด ผ่านมานานขนาดนี้พูดถึงเรื่องนี้ทีไร
ยังอดน้ำตาไหลไม่ได้ มันกลายเป็นปม ที่กัดกินใจ เรากับน้องสาวไปอีกทั้งชีวิต เพราะชีวิตช่วงนั้นลำบาก
เหลือเกิน ลำบากเกินบรรยาย ได้แต่ภาวนาขอให้พี่ผู้ชายมีสติกลับมา ประคับประคองครอบครัวให้กลับมา
เป็นครอบครัวเหมือนเดิม ภาวนาให้เด็กคนนั้นคิดได้แล้วเดินจากครอบครัวนี้ไป ในฐานะคนนอก
คงทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้จริง ๆ......