ตามชื่อกระทู้เลยจ้า เห้อ! เคยทำให้พ่อแม่เสียใจโดยไม่ได้ตั้งใจมั้ย แบบเผลอพูดหรือทำอะไรที่ไม่ดี แล้วมาคิดได้ที่หลังว่าไม่น่าทำอย่างนั้นไม่น่าพูดอย่างนั้นเลย
ตัวเราจะเป็นคนแบบโลกส่วนตัวสูงมาก ชอบอยู่คนเดียว ชอบทำอะไรคนเดียว แต่ก็ไม่ได้มากขนาดไม่คุยกะใครเรยนะ คือแบบถามก็ตอบ จะเล่นเฉพาะกับคนที่สนิท กับพ่อแม่ ไรแบบนี้ แล้วเราเป็นคนที่ขี้ใจน้อย อ่อนแอ อ่อนไหว เกิ๊น เอะอะไรนิดหน่อยก็ร้อง ก้อเสียใจ ก็โมโห แบบเป็นคนอารมณ์ร้อน เก็บอารมณ์ไมค่อยอยู่ ไม่ค่อยมีวุฒิภาวะ เราก็พยายามปรับปรุงละนะ แต่พอเอาเข้าใจมันก็หลุดทุกที แล้วไอ้อาการที่ชอบพูดไม่ดีพูดไม่คิดเนี้ยชอบเเสดงออกเฉพาะกับคนสนิทหรือพ่อแม่ด้วยดิ เหมือนคิดว่าเขาคงเข้าใจเราแหละ แต่จริงๆบางครั้งก็แค่คิดแบบนี้เพื่อเข้าข้างตัวเองเพื่อให้ตัวเองสบายใจอะ รู้อยู่ว่าเขาคงเสียใจกะพูดแย่ๆของเราอะ แล้วนิสัยอีกอย่างของเรานะ คือคิดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มากกเกินไปอะ อะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิด คือเพื่อนยังบอกเลยว่าเรื่องบางเรื่องคนอื่นเขาไม่มาใส่ใจหรอกจะใส่ใจอะไรขนาดนั้น เอ้ออ! เริ่มยาวและ 5555 มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเราแค่อยากระบายอยากได้คำแนะนำ อยากได้คำตักเตือนว่า เหตุการณ์หรือการกระทำที่เราทำกับพ่อแม่อะ เราควรลด ละ เลิกได้ยังไง
เดี๊ยวจะเช่นเหตุการณ์ให้ฟังนะ
-วันนี้พ่อเราจะออกไปทำธุระข้างนอก แล้วทีนี้ก็มีคนจะไปด้วยแล้วรถมันเต็มพ่อเลยบอกเราว่าเดี๊ยวค่อยไปวันหลังนะทั้งที่เมื่อคืนพอสัญญากับเราว่าเขาจะพาเราไปด้วย แล้วคือแม่ติดธุระไปด้วยไม่ได้แล้วแม่ก็คิดว่าเราได้ไปเลยฝากซื้อของ แล้วทีนี้พอเราไม่ได้ไปเราเลยส่งตังค์ให้พ่อแล้วบอกว่าแม่ฝากซื้ออันนี้นะ พ่อก็ตะคอกใส่เราแบบแล้วจะไปซื้อที่ไหนละ(ของต้องเดินไปซื้อไกลจากที่พ่อไป) คือพ่อเราเปนคนแบบนิ้งๆเลยดูดุๆอะ แล้วคือแบบเรานอยๆเสียใจอะเลยแล้วน้ำตามันก็ไหล แต่เราหลบตาไม่ให้พ่อเห็นนะกลัวพ่อดุทั้งที่จริงๆเขาคงไม่ดุหรอกเเต่กลัวเขาถามแล้วตอบไม่ได้ว่าร้องทำไม แต่เรารู้นะว่าพ่อรู้ว่าเราร้อง แล้วพอพ่อกลับมาเราก็พยายามหลบหน้าพ่ออะคือคุยด้วยนิดหน่อย แต่คือพ่อก็เป็นคนไม่พูดอยู่แล้ว แล้วคือเรากลังพ่อจะคิดว่าเราโกรธแล้วพ่อจะเสียใจอะ เราควรทำไงดี เมื่อกี้พ่อนั่งกินข้าวอยู่เราก็ขอตัวเ้ามาในห้อง คือเรากลัวพ่อพูดเรื่องนั้นแล้วเราร้องไห้ต่อหน้าพ่ออะ เราควรทำไงดี...
เคยทำให้พ่อแม่เสียใจกันบ้างมั้ย T_T
ตัวเราจะเป็นคนแบบโลกส่วนตัวสูงมาก ชอบอยู่คนเดียว ชอบทำอะไรคนเดียว แต่ก็ไม่ได้มากขนาดไม่คุยกะใครเรยนะ คือแบบถามก็ตอบ จะเล่นเฉพาะกับคนที่สนิท กับพ่อแม่ ไรแบบนี้ แล้วเราเป็นคนที่ขี้ใจน้อย อ่อนแอ อ่อนไหว เกิ๊น เอะอะไรนิดหน่อยก็ร้อง ก้อเสียใจ ก็โมโห แบบเป็นคนอารมณ์ร้อน เก็บอารมณ์ไมค่อยอยู่ ไม่ค่อยมีวุฒิภาวะ เราก็พยายามปรับปรุงละนะ แต่พอเอาเข้าใจมันก็หลุดทุกที แล้วไอ้อาการที่ชอบพูดไม่ดีพูดไม่คิดเนี้ยชอบเเสดงออกเฉพาะกับคนสนิทหรือพ่อแม่ด้วยดิ เหมือนคิดว่าเขาคงเข้าใจเราแหละ แต่จริงๆบางครั้งก็แค่คิดแบบนี้เพื่อเข้าข้างตัวเองเพื่อให้ตัวเองสบายใจอะ รู้อยู่ว่าเขาคงเสียใจกะพูดแย่ๆของเราอะ แล้วนิสัยอีกอย่างของเรานะ คือคิดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มากกเกินไปอะ อะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิด คือเพื่อนยังบอกเลยว่าเรื่องบางเรื่องคนอื่นเขาไม่มาใส่ใจหรอกจะใส่ใจอะไรขนาดนั้น เอ้ออ! เริ่มยาวและ 5555 มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเราแค่อยากระบายอยากได้คำแนะนำ อยากได้คำตักเตือนว่า เหตุการณ์หรือการกระทำที่เราทำกับพ่อแม่อะ เราควรลด ละ เลิกได้ยังไง
เดี๊ยวจะเช่นเหตุการณ์ให้ฟังนะ
-วันนี้พ่อเราจะออกไปทำธุระข้างนอก แล้วทีนี้ก็มีคนจะไปด้วยแล้วรถมันเต็มพ่อเลยบอกเราว่าเดี๊ยวค่อยไปวันหลังนะทั้งที่เมื่อคืนพอสัญญากับเราว่าเขาจะพาเราไปด้วย แล้วคือแม่ติดธุระไปด้วยไม่ได้แล้วแม่ก็คิดว่าเราได้ไปเลยฝากซื้อของ แล้วทีนี้พอเราไม่ได้ไปเราเลยส่งตังค์ให้พ่อแล้วบอกว่าแม่ฝากซื้ออันนี้นะ พ่อก็ตะคอกใส่เราแบบแล้วจะไปซื้อที่ไหนละ(ของต้องเดินไปซื้อไกลจากที่พ่อไป) คือพ่อเราเปนคนแบบนิ้งๆเลยดูดุๆอะ แล้วคือแบบเรานอยๆเสียใจอะเลยแล้วน้ำตามันก็ไหล แต่เราหลบตาไม่ให้พ่อเห็นนะกลัวพ่อดุทั้งที่จริงๆเขาคงไม่ดุหรอกเเต่กลัวเขาถามแล้วตอบไม่ได้ว่าร้องทำไม แต่เรารู้นะว่าพ่อรู้ว่าเราร้อง แล้วพอพ่อกลับมาเราก็พยายามหลบหน้าพ่ออะคือคุยด้วยนิดหน่อย แต่คือพ่อก็เป็นคนไม่พูดอยู่แล้ว แล้วคือเรากลังพ่อจะคิดว่าเราโกรธแล้วพ่อจะเสียใจอะ เราควรทำไงดี เมื่อกี้พ่อนั่งกินข้าวอยู่เราก็ขอตัวเ้ามาในห้อง คือเรากลัวพ่อพูดเรื่องนั้นแล้วเราร้องไห้ต่อหน้าพ่ออะ เราควรทำไงดี...