สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกหากผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยด้วยนะคะ มีอะไรแนะนำได้
ไม่รู้จะเริ่มยังไง 😅 แทนตัวเองว่าหนูนะคะ หนูเป็นลูกสาวคนเดียว อยู่กับแม่ ยายและก็ลุง ส่วนพ่ออยู่อีกจังหวัดนึงที่อยู่กับแม่ไม่ได้เพราะเอาไม่อยู่ พ่อติดเหล้ามาก กินจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่มีเงินก็ไปขอติดหนี้เค้าไว้ตามจ่ายไม่ไหว เลยส่งไปอยู่กับครอบครัวเดิมเค้า ที่อีกจังหวัดนึง
ตอนแรกพ่อเค้าก็ยังทำงานได้ แต่ไม่ได้ส่งเงินให้หนูใช้ ฝั่งญาติๆเค้าไม่ให้ส่ง ด้วยความที่อยู่ไกลหนูเลยไม่ค่อยได้ไปหาพ่อ พ่อก็ไม่มาเพราะเค้าไม่ให้มา
พอพ่อไปได้สักปีสองปี แม่ก็ลงเลือกตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้าน (ตาเคยเป็นแต่ท่านเสียแล้ว) แต่ก็แพ้คะแนนเงิน เลยไม่ได้เป็นตั้งแต่แม่ลงเลือกตั้งแม่ก็เปลี่ยนไป แม่ไปคบกับผู้ชายคนนึง (นิสัย กินเหล้า เล่นพนัน สารพัดที่ใครๆก็ยังหยี) แต่แม่เป็นคนชอบคนเอาใจเก่ง เลยหลงไอ้คนนั้น ญาติทุกคนก็ห้ามเพราะมันไม่ดีจริงๆ จนแม่ต้องมีเรื่องผิดใจกับญาติหลายคน บางคนก็เลิกติดต่อกับแม่ไปเลย ส่วนหนูก็ทะเลาะกับแม่ทุกวัน (ไม่หวงแม่นะที่แม่มีคนใหม่ ถ้าเจอคนที่ดีก็รับได้) มีวันนึง มันเมาตรงมาจะหาเรื่องหนู จะง้างมือตบหนู แม่เข้ามาว่าหนูว่าไปทำเค้าทำไม แล้วช่ววประคองผู้ชายคนนั้นไปนั่ง หนูงง. แม่บอกเค้าไม่ได้เมา ทำไมหนูไปหาเรื่องเค้า ?? อีกเหตุการณ์หนูไล่เค้าออกจากบ้าน แต่แม่บอกว่านี่บ้านแม่ จนหนูต้องไปอยู่บ้านลุง บ้านข้างๆ เพราะ ทะเลาะกันบ่อยมาก
แต่บ้านลุงก็ใช่ว่าจะอยากอยู่ ป้าสะใภ้หวงสมบัติ เค้าก็ไม่อยากให้เราอยู่ (เครียกเนอะ)
จนหนูเรียนจบ มอ 6 อยู่บ้านไม่ไหว เลยไปเรียนมหาลัยแถวๆกรุงเทพฯ (หนูทำตัวดีมาตลอดไม่เคยมีเรื่องไม่ดี) มีแค่ทะเลาะเรื่องผู้ชายคนนั้นของแม่
เรียนมาเรื่อยๆ ลุงเป็นคนส่งเรียน แม่ช่วยค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อย ค่ากิน(กู้ กยศ) แม่จ่ายบ้างไม่จ่ายบ้างบอกให้มาม่าบ้าง 😂 ตอนแรกจะหางานพิเศษทำ แต่ไม่ไหว เรียนหนักมาก แทบไม่ได้นอน (พยาบาล) **พ่อหนูไปเยี่ยมบางครั้งไม่บ่อย เพราะไปทีหลายบาทหนูไม่มีเงิน แต่ไปอยู่ทีเป็นอาทิตย์ ส่วนบ้านกลับบ้างแต่ไม่บ่อย เพราะวันหยุดมีน้อย
จนมาปี4 หนูมีแฟนคะ ยอมรับว่ามาอยู่หอด้วยกันจนใกล้ๆเรียนจบ หนู ท้อง..
ท้องได้ 2 เดือนยังฝึกงานอยู่เลย ขึ้นเวรแทบเดินหลับกลางอากาศ ดีที่ไม่แพ้ กลัวคนอื่นรู้ แต่ไม่เอาออกเพราะรู้ตัวทำผิดพลาด ก็ต้องรับผิดชอบ แฟนก็รู้แต่ก็ไม่ทิ้งไปไหน ดูแลตลอด
จนวันจบรับขีดหมวก แม่มาคะ กับญาติๆ ทุกคนมีของขวัญ ยกเว้นแม่ (แฟนหนูก็มา) แม่บอกไม่มีเงิน (ทั้งๆที่บ้านมีสวนปาล์ม และเงินเดือนบำนาญยาย และธุรกิจของแม่ที่ได้เงินตลอดธุรกิจแม่ที่ตั้งขึ้นชื่อเป็นนามสกุลผู้ชายคนนั้น อีกอย่างผู้ชายของแม่เมื่อก่อนมันขายบ้านพ่อแม่มันกิน ไม่มีอะไรเลย ตอนนี้มีทองใส่ มือถือใหม่ รถมอไซด์ วัวชน) ก็ไม่เป็นไรหนูไม่เคยได้รับอยู่แล้ว และไม่อยากได้อะไร มางานก็ดีใจแล้วที่ไม่ลืม
หลังจากจบงานหนูถึงบอกแม่ว่ามีน้อง แม่ไม่เชื่อหาว่าล้อเล่น เพราะหนูไม่เคยเกเร หรือทำตัวไม่ดี จนหนูให้ดูยาและที่ไปฝากท้อง แต่แกก็ยังไม่เชื่อ จนแม่กลับบ้าน แต่หนูต้องอยู่อ่านหนังสือติวสอบใบประกอบ ญาติหนูที่อยู่กรุงเทพฯก็ทราบ และช่วยบอกแม่ให้ หนูเห็นน้าร้องไห้ หนูก็ยอมรับว่าผิดจริงๆ ผิดมาก แม่ก็โทรมาหา พูดเยอะมาก ด่าด้วย หนูยอมรับทุกอย่าง แต่อย่างนึงแม่พูดว่าหนูไม่เคยทำอะไรให้แม่ภูมิใจเลย คือเจ็บมาก ก็ไม่เถียงอะไรมาก ยอมรับ
ต่อมาแม่จะให้แต่งงานก็บอกทางฝ่ายชาย ช่วงเตรียมงาน แทบไม่มีอะไรเลย บ้านแฟนเพิ่งกลับเหนือเพิ่งทำบ้านเสร็จเงินเลยไม่ค่อยเหลือ เราจัดงานที่กรุงเทพฯ เป็นงานเล็กๆ เพราะแฟนเหนือ หนูใต้ และบอกไม่กี่คน การ์ดไม่มี เตรียมไม่ทัน แต่มีของชำร่วย บ้านหนูมีแม่มาคนเดียว กับน้าๆและญาติที่อยู่กรุงเทพฯอยู่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นญาติฝ่ายชาย แต่งเช้าเลี้ยงข้าวเที่ยงเป็นอันเสร็จ บ่าย จบงานมารวมบ้านน้าอีกทีแม่เอาเงินสินสอดและเงินซองไปหมด แต่หนูขอไว้ ได้มา 2 หมื่น ไม่อย่างงั้นจะไม่มีเงินกินข้าว เพราะยังต้องอยู่มหาลัยติวหนังสือสอบใบประกอบ ไหนจะค่าเดินทาง ค่าสอบ ค่าห้อง ค่ากิน ค่าจบ ค่าเช่าชุดครุย บลาๆ แฟนหนูช่วยไม่ไหว เพราะเงินเดือนไม่ได้เยอะมาก (ปกติช่วยอยู่แล้ว) ช่วงจบนี่จ่ายเยอะมาก
จนสอบเสร็จ(แอบหลับในห้องสอบด้วยยังดีที่สอบผ่าน ^^) ก็ย้ายห้องไปอยู่ห้องแถวเล็กๆติดกับพ่อแม่แฟน ตอนคลอดอยากให้พ่อแม่แฟนช่วยเลี้ยง (ครอบครัวแฟนขายของตลาดนัด) หนูเริ่มงานเดือนแรกยังขอตังแฟนใช้อยู่คะ โรงพยาบาลกับห้องแถวไกลกัน ประมาณ 30+ กิโล รถ 2 ต่อ งานหนูไม่มีเวร ทำจันทร์-ศุกร์ หยุดเสาร์-อาทิตย์ ทำเป็น opd เพราะท้องไม่อยากขึ้นเวร ( 5 เดือน) ไปทำงานเช้า เย็นกลับมาช่วยขายของต่อ (ยืนอย่างเดียวเมื่อยมาก) จน 1 ทุ่มเข้าห้อง รอพ่อแม่แฟนกลับห้องล้างของเสร็จ 4 ทุ่มถึงกินข้าว นอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ บางคืนก็ตี 1,2 อึดอัดตอนนอนหน่อยกินแล้วนอน (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง)
ทำมาเรื่อยๆจน อีกอาทิตย์ครบกำหนดคลอด (เสาร์-อาทิตย์บางทีก็ไปทำโอทีเพราะเงินไม่พอ) ก้ยังไปทำงานและกลับมาช่วยขายของ กลางคืนก็นอนไม่หลับ นอนหงายไม่ได้ พลิกตัวไม่ถนัด หายใจไม่คล่อง ลูกเตะเจ็บซี่โครง ขาบวม บลาๆ ทรมาน เหนื่อยใจจะขาด ช่วยทำงานบ้านที่ทำไหว ยกเว้นกับข้าวทำไม่เป็น ( ตอน 8 เดือนไปหาพ่อปู่เสียพอดีไม่มีใครบอกเลยสงสัยกลัวไปฟังมรดก แต่ไปช่วยงาน โดนใช้ให้ยกพัดลม ยกขวดน้ำ ถาดข้าว เสื่อปูให้คนนั่ง แฟนก็โกรธคนเยอะแยะไม่ใช้ หนูก็ทำนะ แต่ลูกหลานคนอื่นๆเค้านั่งรับแขกเฉยๆ งานจบมรดกหนูไม่ฟัง ไม่อยากได้ ตอนนั้นพ่อเป็นพิษสุราเรื้อรัง สภาพแย่มาก หนูให้เงินย่าไว้ ขอโทษที่ไม่ได้รับพ่อมาเลี้ยงดูต้องเป็นภาระคนอื่น แต่หลังจากนั้นป้าก็ให้หนูส่งเงินให้พ่อทุกเดือน)
จนคลอดได้ลูกชายคะ มีแค่แฟนกับครอบครัวแฟนที่มาดู และก็น้าหนูที่อยู่กรุงเทพฯ(เป็นญาติหนูครอบครัวเดียวที่หนูคิดว่าเค้าคือครอบครัวหนูและรักหนูจริงๆ) จนได้กลับไปอยู่ห้องแถว หนูให้นมแม่ค่ะ ตอนเช้าจะหิวมากใครเคยมีลูกจะเข้าใจ แต่ห้องครัวอยู่ห้องแม่แต่เค้าต้องทำของเตรียมขาย เค้าไม่ทำข้าวเช้ากิน แต่จะซื้อมากินแทน เค้าไม่ได้ซื้อเผื่อหนู ส่วนหนูจะออกไปซื้อน้ำก็ไม่ได้อาบ เหม็นมาก ลูกร้องตลอด (ถึงจะเป็นพยาบาล แต่ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน บางทีก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน พ่อแม่แฟนเค้าก็ไม่แนะนำอะไร) ห้องหนูไม่มีของกินเลย จะออกไปก็ไม่ไหว ไม่มีใครดูลูกให้ พ่อแม่แฟนไม่มาดูหรือช่วยอะไรเลย ทนหิวจนเที่ยงแม่แฟนถึงมาดูบ้าง และชวนไปกินข้าว ถึงได้อาบน้ำ แต่งตัว (หนูผ่าคลอดค่ะ เดินไม่ค่อยคล่อง ปวดแผลด้วย) และก็เลี้ยงลูกจน 4 ทุ่มถึงได้กินข้าวอีกรอบ (แฟนไปทำงานกลับค่ำเค้าซื้อขนมมาให้กินบ้างตอนค่ำ)
จนพอเริ่มเดินคล่องหายเจ็บแผล ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ถึงเดินไปหาไรกินเอง พอทำอะไรคล่องขึ้น (ตอนแรกไม่ให้ลูกใส่แพมเพิส ฉี่บ่อยมากซักผ้าเองด้วย ลูกก็ร้องหนัก จะขาดใจคะ)
ส่วนแม่แท้ๆของหนู ถามมาบ้าง แค่พอรู้ว่ายังอยู่ พอลูก ได้เกือบเดือน แม่หนูก็มารับลงใต้ หนูอยากไปหายายด้วย ยายทวดของลูกหนู (ตอนนี้ยายก็ไปอยู่บ้านลุงเพราะเครียด ผู้ชายคนนั้นชอบเสียงดังใส่ลุงก็พูดไรไม่ได้ แม่ไม่ยอม) อยู่ได้เกือบเดือนคะ แฟนหนูก็ตามลงมาแต่อยู่ไม่กี่วัน ก็กลับ เจอหน้าผู้ชายคนนั้นบ้างแต่พยายามเลี่ยง ปวดหัว มีความสุขแค่ได้กลับมาหายาย
แล้วก็กลับมาที่ห้องแถว (หนูลาได้ 2 เดือนเพราะเพิ่งทำงาน หัวหน้าให้ลาแค่นี้ค่ะ) ก็มาเตรียมพร้อมไปทำงาน ปั้มนม ซื้อตู้เย็น บลาๆ อยากให้ลูกกินนมแม่ และต้องฝากพ่อแม่แฟนเลี้ยง ตอนแรกหนักใจเพราะตอนแรกพวกเค้าไม่ค่อยมาช่วยเลี้ยง จะไหวไหม ลูกหนูร้องไห้เก่งมาก นอนยากมาก จะชอบให้พาเดิน(ติดมือเพราะหนูอุ้มทำงานบ้าน,ซื้อของอุ้มไปทุกที) เลยซื้อเป้อุ้มเด็กให้พ่อ สรุปเค้าเลี้ยงได้ วันแรกๆ ร้องหนักหน่อย
เพราะติดหนู ต่อมาก็อยู่ได้ กลับบ้านมาหนูก็เลี้ยงต่อ เหนื่อยคะ แต่ก็มีความสุข
แต่เรื่องปวดหัวก็มา พ่อแฟนบ่นทุกวันเลย บ่นให้ทุกเรื่อง ลูกไม่อึ เพราะนมแม่ไม่ดี , ลูกชอบร้องตอนอยู่กับแม่ (ก็พอเงียบพ่อเอาไปอุ้มพอร้องก้ว่งให้หนู, หนูเลี้ยงลูกไม่เป็น, หนูทำลูกคอเอียง(หนูให้ลูกนอนตะแคง อยากให้หัวสวย แต่นอนสลับข้างทั้งคืน หนูไม่เคยนอนเต็มตื่นเลย คอไม่เอียงหรอกค่ะคอลูกแค่ยังไม่แข็งมากพอ) , ทำไมไม่ให้ลูกกินน้ำ( หนูอธิบายพ่อไม่เคยฟัง) , บลาๆ ตอนแรกหนูรับฟังและพยายามอธิบาย และปล่อยวาง ตอนนี่ทุกวันเลยหนักด้วย หนูซื้ออะไร ทำอะไรให้ไม่เคยถูกใจ ไม่เคยให้กำลังใจ แต่จะเหน็บแนมตลอด หนูบดข้าวให้กินลูกก็กินนะ แกก็บอกว่าไม่อร่อยลูกไม่กิน ให้เติมเกลือ นู้นนี่ และอีกหลายเรื่อง ปวดหัว
ตอนนี้ลูก 6 เดือนกว่าแล้วคะ แข็งแรงสมบูรณ์มาก ยังกินนมแม่อยู่ อารมณ์ดี หนูไปไหนพกไปด้วยตลอด ยกเว้นวันทำงาน เกรงใจพ่อแม่แฟนเลี้ยงเหนื่อย กลับใต้ก็ไปกัน 2 คน ไปแล้วก็ปวดหัว แต่ก็ไป บ้านพ่อก็ไป (ญาติฝั่งพ่อก็บ่นทำไมไม่เอาพ่อไปเลี้ยงทำไมถึงอกตัญญู บลาๆ ) ไปไหนก็มีคนบ่นให้ฟัง ที่ทำงานก็เครียด หนูอยากมีครอบครัวที่รับฟังปัญหา ช่วยเหลือกัน บ่นได้นะ แต่ก็ช่วยกันแก้ไข เค้ามีอะไร ใครเป็นยังไงหนูช่วยตลอด หนูเหนื่อย หนูเบื่อ เบื่อคำเหน็บแนม เบื่อคำพูดที่บั่นทอนจิตใจ พยายามทำดีตลอด ทำไม?
ไม่มีใครฟังความอัดอั้น อยากระบาย
ไม่รู้จะเริ่มยังไง 😅 แทนตัวเองว่าหนูนะคะ หนูเป็นลูกสาวคนเดียว อยู่กับแม่ ยายและก็ลุง ส่วนพ่ออยู่อีกจังหวัดนึงที่อยู่กับแม่ไม่ได้เพราะเอาไม่อยู่ พ่อติดเหล้ามาก กินจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่มีเงินก็ไปขอติดหนี้เค้าไว้ตามจ่ายไม่ไหว เลยส่งไปอยู่กับครอบครัวเดิมเค้า ที่อีกจังหวัดนึง
ตอนแรกพ่อเค้าก็ยังทำงานได้ แต่ไม่ได้ส่งเงินให้หนูใช้ ฝั่งญาติๆเค้าไม่ให้ส่ง ด้วยความที่อยู่ไกลหนูเลยไม่ค่อยได้ไปหาพ่อ พ่อก็ไม่มาเพราะเค้าไม่ให้มา
พอพ่อไปได้สักปีสองปี แม่ก็ลงเลือกตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้าน (ตาเคยเป็นแต่ท่านเสียแล้ว) แต่ก็แพ้คะแนนเงิน เลยไม่ได้เป็นตั้งแต่แม่ลงเลือกตั้งแม่ก็เปลี่ยนไป แม่ไปคบกับผู้ชายคนนึง (นิสัย กินเหล้า เล่นพนัน สารพัดที่ใครๆก็ยังหยี) แต่แม่เป็นคนชอบคนเอาใจเก่ง เลยหลงไอ้คนนั้น ญาติทุกคนก็ห้ามเพราะมันไม่ดีจริงๆ จนแม่ต้องมีเรื่องผิดใจกับญาติหลายคน บางคนก็เลิกติดต่อกับแม่ไปเลย ส่วนหนูก็ทะเลาะกับแม่ทุกวัน (ไม่หวงแม่นะที่แม่มีคนใหม่ ถ้าเจอคนที่ดีก็รับได้) มีวันนึง มันเมาตรงมาจะหาเรื่องหนู จะง้างมือตบหนู แม่เข้ามาว่าหนูว่าไปทำเค้าทำไม แล้วช่ววประคองผู้ชายคนนั้นไปนั่ง หนูงง. แม่บอกเค้าไม่ได้เมา ทำไมหนูไปหาเรื่องเค้า ?? อีกเหตุการณ์หนูไล่เค้าออกจากบ้าน แต่แม่บอกว่านี่บ้านแม่ จนหนูต้องไปอยู่บ้านลุง บ้านข้างๆ เพราะ ทะเลาะกันบ่อยมาก
แต่บ้านลุงก็ใช่ว่าจะอยากอยู่ ป้าสะใภ้หวงสมบัติ เค้าก็ไม่อยากให้เราอยู่ (เครียกเนอะ)
จนหนูเรียนจบ มอ 6 อยู่บ้านไม่ไหว เลยไปเรียนมหาลัยแถวๆกรุงเทพฯ (หนูทำตัวดีมาตลอดไม่เคยมีเรื่องไม่ดี) มีแค่ทะเลาะเรื่องผู้ชายคนนั้นของแม่
เรียนมาเรื่อยๆ ลุงเป็นคนส่งเรียน แม่ช่วยค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อย ค่ากิน(กู้ กยศ) แม่จ่ายบ้างไม่จ่ายบ้างบอกให้มาม่าบ้าง 😂 ตอนแรกจะหางานพิเศษทำ แต่ไม่ไหว เรียนหนักมาก แทบไม่ได้นอน (พยาบาล) **พ่อหนูไปเยี่ยมบางครั้งไม่บ่อย เพราะไปทีหลายบาทหนูไม่มีเงิน แต่ไปอยู่ทีเป็นอาทิตย์ ส่วนบ้านกลับบ้างแต่ไม่บ่อย เพราะวันหยุดมีน้อย
จนมาปี4 หนูมีแฟนคะ ยอมรับว่ามาอยู่หอด้วยกันจนใกล้ๆเรียนจบ หนู ท้อง..
ท้องได้ 2 เดือนยังฝึกงานอยู่เลย ขึ้นเวรแทบเดินหลับกลางอากาศ ดีที่ไม่แพ้ กลัวคนอื่นรู้ แต่ไม่เอาออกเพราะรู้ตัวทำผิดพลาด ก็ต้องรับผิดชอบ แฟนก็รู้แต่ก็ไม่ทิ้งไปไหน ดูแลตลอด
จนวันจบรับขีดหมวก แม่มาคะ กับญาติๆ ทุกคนมีของขวัญ ยกเว้นแม่ (แฟนหนูก็มา) แม่บอกไม่มีเงิน (ทั้งๆที่บ้านมีสวนปาล์ม และเงินเดือนบำนาญยาย และธุรกิจของแม่ที่ได้เงินตลอดธุรกิจแม่ที่ตั้งขึ้นชื่อเป็นนามสกุลผู้ชายคนนั้น อีกอย่างผู้ชายของแม่เมื่อก่อนมันขายบ้านพ่อแม่มันกิน ไม่มีอะไรเลย ตอนนี้มีทองใส่ มือถือใหม่ รถมอไซด์ วัวชน) ก็ไม่เป็นไรหนูไม่เคยได้รับอยู่แล้ว และไม่อยากได้อะไร มางานก็ดีใจแล้วที่ไม่ลืม
หลังจากจบงานหนูถึงบอกแม่ว่ามีน้อง แม่ไม่เชื่อหาว่าล้อเล่น เพราะหนูไม่เคยเกเร หรือทำตัวไม่ดี จนหนูให้ดูยาและที่ไปฝากท้อง แต่แกก็ยังไม่เชื่อ จนแม่กลับบ้าน แต่หนูต้องอยู่อ่านหนังสือติวสอบใบประกอบ ญาติหนูที่อยู่กรุงเทพฯก็ทราบ และช่วยบอกแม่ให้ หนูเห็นน้าร้องไห้ หนูก็ยอมรับว่าผิดจริงๆ ผิดมาก แม่ก็โทรมาหา พูดเยอะมาก ด่าด้วย หนูยอมรับทุกอย่าง แต่อย่างนึงแม่พูดว่าหนูไม่เคยทำอะไรให้แม่ภูมิใจเลย คือเจ็บมาก ก็ไม่เถียงอะไรมาก ยอมรับ
ต่อมาแม่จะให้แต่งงานก็บอกทางฝ่ายชาย ช่วงเตรียมงาน แทบไม่มีอะไรเลย บ้านแฟนเพิ่งกลับเหนือเพิ่งทำบ้านเสร็จเงินเลยไม่ค่อยเหลือ เราจัดงานที่กรุงเทพฯ เป็นงานเล็กๆ เพราะแฟนเหนือ หนูใต้ และบอกไม่กี่คน การ์ดไม่มี เตรียมไม่ทัน แต่มีของชำร่วย บ้านหนูมีแม่มาคนเดียว กับน้าๆและญาติที่อยู่กรุงเทพฯอยู่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นญาติฝ่ายชาย แต่งเช้าเลี้ยงข้าวเที่ยงเป็นอันเสร็จ บ่าย จบงานมารวมบ้านน้าอีกทีแม่เอาเงินสินสอดและเงินซองไปหมด แต่หนูขอไว้ ได้มา 2 หมื่น ไม่อย่างงั้นจะไม่มีเงินกินข้าว เพราะยังต้องอยู่มหาลัยติวหนังสือสอบใบประกอบ ไหนจะค่าเดินทาง ค่าสอบ ค่าห้อง ค่ากิน ค่าจบ ค่าเช่าชุดครุย บลาๆ แฟนหนูช่วยไม่ไหว เพราะเงินเดือนไม่ได้เยอะมาก (ปกติช่วยอยู่แล้ว) ช่วงจบนี่จ่ายเยอะมาก
จนสอบเสร็จ(แอบหลับในห้องสอบด้วยยังดีที่สอบผ่าน ^^) ก็ย้ายห้องไปอยู่ห้องแถวเล็กๆติดกับพ่อแม่แฟน ตอนคลอดอยากให้พ่อแม่แฟนช่วยเลี้ยง (ครอบครัวแฟนขายของตลาดนัด) หนูเริ่มงานเดือนแรกยังขอตังแฟนใช้อยู่คะ โรงพยาบาลกับห้องแถวไกลกัน ประมาณ 30+ กิโล รถ 2 ต่อ งานหนูไม่มีเวร ทำจันทร์-ศุกร์ หยุดเสาร์-อาทิตย์ ทำเป็น opd เพราะท้องไม่อยากขึ้นเวร ( 5 เดือน) ไปทำงานเช้า เย็นกลับมาช่วยขายของต่อ (ยืนอย่างเดียวเมื่อยมาก) จน 1 ทุ่มเข้าห้อง รอพ่อแม่แฟนกลับห้องล้างของเสร็จ 4 ทุ่มถึงกินข้าว นอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ บางคืนก็ตี 1,2 อึดอัดตอนนอนหน่อยกินแล้วนอน (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง)
ทำมาเรื่อยๆจน อีกอาทิตย์ครบกำหนดคลอด (เสาร์-อาทิตย์บางทีก็ไปทำโอทีเพราะเงินไม่พอ) ก้ยังไปทำงานและกลับมาช่วยขายของ กลางคืนก็นอนไม่หลับ นอนหงายไม่ได้ พลิกตัวไม่ถนัด หายใจไม่คล่อง ลูกเตะเจ็บซี่โครง ขาบวม บลาๆ ทรมาน เหนื่อยใจจะขาด ช่วยทำงานบ้านที่ทำไหว ยกเว้นกับข้าวทำไม่เป็น ( ตอน 8 เดือนไปหาพ่อปู่เสียพอดีไม่มีใครบอกเลยสงสัยกลัวไปฟังมรดก แต่ไปช่วยงาน โดนใช้ให้ยกพัดลม ยกขวดน้ำ ถาดข้าว เสื่อปูให้คนนั่ง แฟนก็โกรธคนเยอะแยะไม่ใช้ หนูก็ทำนะ แต่ลูกหลานคนอื่นๆเค้านั่งรับแขกเฉยๆ งานจบมรดกหนูไม่ฟัง ไม่อยากได้ ตอนนั้นพ่อเป็นพิษสุราเรื้อรัง สภาพแย่มาก หนูให้เงินย่าไว้ ขอโทษที่ไม่ได้รับพ่อมาเลี้ยงดูต้องเป็นภาระคนอื่น แต่หลังจากนั้นป้าก็ให้หนูส่งเงินให้พ่อทุกเดือน)
จนคลอดได้ลูกชายคะ มีแค่แฟนกับครอบครัวแฟนที่มาดู และก็น้าหนูที่อยู่กรุงเทพฯ(เป็นญาติหนูครอบครัวเดียวที่หนูคิดว่าเค้าคือครอบครัวหนูและรักหนูจริงๆ) จนได้กลับไปอยู่ห้องแถว หนูให้นมแม่ค่ะ ตอนเช้าจะหิวมากใครเคยมีลูกจะเข้าใจ แต่ห้องครัวอยู่ห้องแม่แต่เค้าต้องทำของเตรียมขาย เค้าไม่ทำข้าวเช้ากิน แต่จะซื้อมากินแทน เค้าไม่ได้ซื้อเผื่อหนู ส่วนหนูจะออกไปซื้อน้ำก็ไม่ได้อาบ เหม็นมาก ลูกร้องตลอด (ถึงจะเป็นพยาบาล แต่ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน บางทีก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน พ่อแม่แฟนเค้าก็ไม่แนะนำอะไร) ห้องหนูไม่มีของกินเลย จะออกไปก็ไม่ไหว ไม่มีใครดูลูกให้ พ่อแม่แฟนไม่มาดูหรือช่วยอะไรเลย ทนหิวจนเที่ยงแม่แฟนถึงมาดูบ้าง และชวนไปกินข้าว ถึงได้อาบน้ำ แต่งตัว (หนูผ่าคลอดค่ะ เดินไม่ค่อยคล่อง ปวดแผลด้วย) และก็เลี้ยงลูกจน 4 ทุ่มถึงได้กินข้าวอีกรอบ (แฟนไปทำงานกลับค่ำเค้าซื้อขนมมาให้กินบ้างตอนค่ำ)
จนพอเริ่มเดินคล่องหายเจ็บแผล ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ถึงเดินไปหาไรกินเอง พอทำอะไรคล่องขึ้น (ตอนแรกไม่ให้ลูกใส่แพมเพิส ฉี่บ่อยมากซักผ้าเองด้วย ลูกก็ร้องหนัก จะขาดใจคะ)
ส่วนแม่แท้ๆของหนู ถามมาบ้าง แค่พอรู้ว่ายังอยู่ พอลูก ได้เกือบเดือน แม่หนูก็มารับลงใต้ หนูอยากไปหายายด้วย ยายทวดของลูกหนู (ตอนนี้ยายก็ไปอยู่บ้านลุงเพราะเครียด ผู้ชายคนนั้นชอบเสียงดังใส่ลุงก็พูดไรไม่ได้ แม่ไม่ยอม) อยู่ได้เกือบเดือนคะ แฟนหนูก็ตามลงมาแต่อยู่ไม่กี่วัน ก็กลับ เจอหน้าผู้ชายคนนั้นบ้างแต่พยายามเลี่ยง ปวดหัว มีความสุขแค่ได้กลับมาหายาย
แล้วก็กลับมาที่ห้องแถว (หนูลาได้ 2 เดือนเพราะเพิ่งทำงาน หัวหน้าให้ลาแค่นี้ค่ะ) ก็มาเตรียมพร้อมไปทำงาน ปั้มนม ซื้อตู้เย็น บลาๆ อยากให้ลูกกินนมแม่ และต้องฝากพ่อแม่แฟนเลี้ยง ตอนแรกหนักใจเพราะตอนแรกพวกเค้าไม่ค่อยมาช่วยเลี้ยง จะไหวไหม ลูกหนูร้องไห้เก่งมาก นอนยากมาก จะชอบให้พาเดิน(ติดมือเพราะหนูอุ้มทำงานบ้าน,ซื้อของอุ้มไปทุกที) เลยซื้อเป้อุ้มเด็กให้พ่อ สรุปเค้าเลี้ยงได้ วันแรกๆ ร้องหนักหน่อย
เพราะติดหนู ต่อมาก็อยู่ได้ กลับบ้านมาหนูก็เลี้ยงต่อ เหนื่อยคะ แต่ก็มีความสุข
แต่เรื่องปวดหัวก็มา พ่อแฟนบ่นทุกวันเลย บ่นให้ทุกเรื่อง ลูกไม่อึ เพราะนมแม่ไม่ดี , ลูกชอบร้องตอนอยู่กับแม่ (ก็พอเงียบพ่อเอาไปอุ้มพอร้องก้ว่งให้หนู, หนูเลี้ยงลูกไม่เป็น, หนูทำลูกคอเอียง(หนูให้ลูกนอนตะแคง อยากให้หัวสวย แต่นอนสลับข้างทั้งคืน หนูไม่เคยนอนเต็มตื่นเลย คอไม่เอียงหรอกค่ะคอลูกแค่ยังไม่แข็งมากพอ) , ทำไมไม่ให้ลูกกินน้ำ( หนูอธิบายพ่อไม่เคยฟัง) , บลาๆ ตอนแรกหนูรับฟังและพยายามอธิบาย และปล่อยวาง ตอนนี่ทุกวันเลยหนักด้วย หนูซื้ออะไร ทำอะไรให้ไม่เคยถูกใจ ไม่เคยให้กำลังใจ แต่จะเหน็บแนมตลอด หนูบดข้าวให้กินลูกก็กินนะ แกก็บอกว่าไม่อร่อยลูกไม่กิน ให้เติมเกลือ นู้นนี่ และอีกหลายเรื่อง ปวดหัว
ตอนนี้ลูก 6 เดือนกว่าแล้วคะ แข็งแรงสมบูรณ์มาก ยังกินนมแม่อยู่ อารมณ์ดี หนูไปไหนพกไปด้วยตลอด ยกเว้นวันทำงาน เกรงใจพ่อแม่แฟนเลี้ยงเหนื่อย กลับใต้ก็ไปกัน 2 คน ไปแล้วก็ปวดหัว แต่ก็ไป บ้านพ่อก็ไป (ญาติฝั่งพ่อก็บ่นทำไมไม่เอาพ่อไปเลี้ยงทำไมถึงอกตัญญู บลาๆ ) ไปไหนก็มีคนบ่นให้ฟัง ที่ทำงานก็เครียด หนูอยากมีครอบครัวที่รับฟังปัญหา ช่วยเหลือกัน บ่นได้นะ แต่ก็ช่วยกันแก้ไข เค้ามีอะไร ใครเป็นยังไงหนูช่วยตลอด หนูเหนื่อย หนูเบื่อ เบื่อคำเหน็บแนม เบื่อคำพูดที่บั่นทอนจิตใจ พยายามทำดีตลอด ทำไม?