คุณเคยร้องไห้เพราะเพื่อนมาแล้วกี่ครั้ง

เรามาตั้งกระท็นี้เพร่ะความอึดอัด เสียใจ เราอยากระบายมากกก
    ย้อนไปเมื่อปี2015เราขึ้นม.4แล้วก็ต้องย้ายรร.ใหม่ เราก็ได้เพื่อนใหม่ๆ เราก็มีกลุ่มเพื่อนของเรา มีเพื่อนคนนึงเราแคร์เค้ามากก ถึงขั้นไม่มีเงินเราให้ยืม อยากได้อะไรเราให้ยืมทั้งที่เราเป็นหวงของมากๆ การบ้านไม่ทำเรานั่งทำให้ เตือนให้ส่งการบ้านทุกวันทั้งที่จริงๆก็ไม่ใช่ธุรกงการอะไรของเรา แต่เราก็ไปเดือดร้อนแทนเข้าหมดทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับการไม่ส่งการบ้านเขาเลย ที่เราทำเพราะเราอยากให้เค้าเรียนจบ ไม่อยากให้ติด0 แต่เราก็ไม่เข้าใจการเราจะไปแคร์เค้ามากขนาดนี้ทำไมทั้งๆที่เค้าทำให้เราร้องไห้มาหลายครั้งแล้ว เราไม่ได้เอางานมาส่งเค้าก็ล้อเราซึ่งเราเป็นคนที่ซีเรียสเรื่องงานเรื่องคะแนนมากเราเลยร้องไห้ เค้าทำคะแนนสอบได้ดีกว่าเค้าก็ทำเป็นมาอวด ทำหน้าล้อเลียนว่าเยอะกว่าไรงี้ เค้าอยากให้เราช่วยอะไรเราก็ช่วยทุกอย่างแต่พอเราต้องการความช่วยเหลือเค้าไม่เคยช่วยเราเลย จนเราน้อยใจและร้องไห้หนักมาก จนเหตุการณ์ล่าสุดปีนี้ เราเข้าห้องเรียนสายเพราะไปทำธุระมาเราก็รีบมาปั่นงานส่งให้ทันหมดคาบแล้วครูก็ใก้แลกกันตรวจเราก็ตรวจแบบปกติของเราคือเราจะวงกลมแค่ข้อที่ผิดข้อไหนถูกเราเว้นว่างเอาไว้ เราก็ทำแบบนี้มาตลอด แล้วพอไปตรวงครูเค้าก็บอกว่าไม่ได้ตรวจหรอแล้วไม่เซ็นให้เพื่อนคนนั้นเราก็จะขอโทษ แต่รู้มั้ยยแทนที่เราจะได้ขอโทษเค้ากลับทำสีหน้าไม่พอใจมากๆใส่เรา เราเลยบอกไปว่าแล้วเราจะรู๋มั้ยละ คือตอนนั้นเราโกรธมากก โกรธจนร้องไห้คือเรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำสีหน้าเหมือยเราไปฆ่าพ่อฆ่าแม่เค้ามา ที่บางครั้งเราเดือดร้อนเพราะเค้าเรายังไม่ว่าอะไรเลย วันนั้นทั้งวันเราไม่คุยด้วยเลย แล้วเค้าบอกว่ากล่องดินสอหาย เพื่อนในกลุ่มก็จะพาไปหาแล้วอยู่ๆเค้าก็หายไป อยู๋ๆก็กลับมาแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วเดินออกไปเพื่อนอีกคนเดินไปดูแล้วเดินกลับมาบอกว่าเค้าหาว่าเพื่อนในกลุ่มแกล้งเอาไปซึ่งไม่มีใครยุ่งกับของเค้าเลย แล้วที่ยิ่งกว่านั้นเพื่อนที่เดินออกไปหาอะเค้าบอกว่า คนนั้นอะแกล้งร้องไห้เค้าไม่มีแม้แต่น้ำตาด้วยซ้ำวันนั้นเค้ากลับไปก็มาโพสเหมือนพวกเราแกล้งเค้า แล้วเค้าแบบเป็นนางเอกอะเราก็ปล่อยวางไม่อะไรมาก วันต่อมาเค้าก็โพสอีกแบบเหมือนเรียกร้องความสนใจให้เราดูเหมือนนางมารร้ายอะทั้งๆที่ก็ไม่ได้ไล่เค้าออกจากกลุ่มเค้าออกเอง กล่องดินสอเราก็ไม่ได้แกล้งไปซ่อนเค้าทำหายเอง วันนั้นเราเครียดแบบเสียใจเราร้องไห้กับเพื่อนหนักมากก จนอีกวันครูเรียกมาคุย แบบให้ไปคุยกับเพื่อนดีๆไรงี้เราก็แบบตอนแรกกะจะไม่พูดละว่าเค้าทำอะไรกับเราไว้บ้าง แต่ก็แบบเหมือนเราโดนใส่ร้ายอะ แล้วอีกอย่างแบบที่ผ่านมาที่เราทำให้เค้ามีมีความหมายเลยหรอ หรือเราแค่คนๆนึงที่เค้ามาหาผลประโยชน์ พอหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง อีกอย่างที่เราไม่พอใจมากๆคือเค้าชอบโกหก หลายเรื่องมากซึ่งบางเรื่องพูดมาตรงๆเราก็เข้าใจไม่ว่า แต่ไม่เข้าใจว่าจะโกหกทำไมพอมารู้ทีหลังเราก็ทั้งเสียใจทั้งโกรธเค้าเห็นความไว้ใจเชื่อใจของเราเป็นอะไร จนล่าสุดเค้าโกหกจนวินาทีสุดท้ายแบบเพื่อนจับได้ก็ยังจะโกหกต่อไปอะ เราไม่ร็เค้าไปพูดอะไรกับครูจนครูต้องมาคุยกับเรา รู้มั้ยเราไม่อยากอยู๋แล้ว เราอยากไปให้ไกลที่สุด ย้ายรร. จนเราคิดมานั่งหาทุนไปต่างประเทศเราไม่อยากคิดเรื่องนี้อีกแล้ว

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เป็นครับ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีเพื่อนเยอะ(เมื่อก่อน) เพราะว่าผมเป็นคนที่ชิวๆ ได้หมด ใครลำบากก็ชอบเข้าไปช่วยเหลือ ใจดีมากด้วย
คือแบบเวลาใครมายืมตังผมก็ให้ครับ ให้ในที่นี้คือให้แล้วไม่ต้องคืนครับ ผมเป็นคนที่เรียนก็ไม่ได้เก่งหรอกแต่ชอบเรียนภาษาอังกฤษ เวลานั่งสอบวิชานี้เพื่อนพวกที่เรียนไม่ค่อยเก่ง ก็จะขอให้ผมบอกคำตอบเขาทั้งๆที่มันเป็นข้อสอบ ผมก็บอกเขานะจนทำให้เขาสอบผ่าน(ก็รู้ว่ามันไม่ดีแต่ผมเป็นคนขี้สงสารด้วยแหละ) เวลาเพื่อนขอให้ช่วยเรื่องไรผมก็มักช่วยตลอด(ปฎิเสธไม่ค่อยเป็น) ผมไม่เคยล้อ หรือด่าใคร(ไม่อยากทำให้ใครเสียความรู้สึก) ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ เพื่อนเลยชอบเข้าหา แล้วก็ปรึกษาเรื่องต่างๆ ผมไม่เคยเอาความลับเพื่อนไปบอกใคร(เก็บความลับเก่งมาก) วันนั้นเพื่อนมันโทรมาบอกว่าพ่อแม่มันจะเลิกกัน มันก็โทรมาระบายให้ฟังแล้วร้องให้ไปด้วย ผมก็ให้กำลังใจมัน ชวนมันไปดูหนังจนมันดีขึ้น จนตอนนัมันผ่านไปได้แล้ว แต่มันตลกตรงที่ว่าเวลาพวกมันมีความสุขนี่ไม่เคยนึกถึงผมเลย เวลาลำบากนี่ขอให้ช่วยจังเลย ด้วยความที่ผมเป็นคนชิวๆ เพื่อนเลยมักคิดว่าจะพูดอะไรกับผมก็ได้ คือบางครั้งคำพูดที่มันพูดเล่นๆกับผมบางครั้งมันก็เจ็บเหมือนกัน แต่ผมก็จะยิ้มๆทำเป็นหัวเราะเหมือนว่าเราไม่ได้คิดอะไร
จนวันนึงเพื่อนพวกนั้นทำให้ผมเสียความรู้สึกมากคือผมแพ้ครีมครับ ความรู้สึกก็แย่พอแล้ว แล้วพอมาเจอเพื่อนมันก็ตกใจถามกันใหญ่ แล้วมันก็ชอบพูดแต่เรื่องหน้าผมทำให้ผมยิ่งเสียความรู้สึกเข้าไปใหญ่ ไม่มีใครแบบให้กำลังใจหรืออะไรเลยแบบไม่มีใครพูดว่าเห้ยไม่เปนไรเดี๊ยวก็หายไรงี้ไม่มีเลย มันพูดแต่ว่าโห กุว่าไม่หายแน่เลย โหหน้ามุงนี้..... อะไรแบบนี้ จนวันที่ต้องแยกลากันไป ผมก็ไม่เคยติดต่อพวกมันอีกเลย(ตอนนี้ก้ผ่านมาปีนึงล้ะ หน้าผมดีขึ้นมากแล้ว) เรื่องนี้มันทำให้ผมรู้ว่ามันหวังแค่ผลประโยชน์จากผมเท่านั้นแหละ ทุกวันนี้ก็มีเยอะคนแบบเนี้ย เวลาเราช่วยเหลือใครสักพักเดี๊ยวเขาก็ลืมล้ะ ไม่ได้ช่วยเหลือใครแล้วหวังผลตอบแทน แต่บางครั้งควรมีจิตสำนีกบ้าง
สุดท้ายอยากบอกว่า สู้ๆคับ เพื่อนดีก็มีคับ เพื่อนไม่ดีก็มีเหมือนกัน แต่แค่เราคงโชคร้ายที่เจอเพื่อนพวกนี้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนน่าจะดีที่สุดล้ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่