ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ เป็นเรื่องเล็กน้อยมาก แต่ใหญ่สำหรับผม เกิดขึ้นเมื่อ 7 ปีก่อน ตอนนี้ผมอายุได้ 14 แล้วครับ
ผมไปขโมยของเพื่อนคนหนึ่งมาเพราะกลัวพ่อกับแม่ด่าที่ทำของหาย เพิ่งซื้อใหม่ ผมก็ทำหายตลอด ไม่อยากโดนตีหนักๆเหมือนทุกครั้ง
แต่ดันโดนครูจับได้ เพราะเพื่อนที่เป็นเจ้าของตัวจริงไปฟ้อง แต่ผมก็ไม่ยอมพูดความจริงว่าตนขี้ขโมย จึงโดนครูตีหนักมาก และบอกว่าจะเขียนเรื่องถึง ผอ.ให้ผมโดนไล่ออก ถ้าผมไม่พูดความจริง
ผมกลับบ้านไปโกหกพวกพ่อกับแม่ว่า ของไม่ได้หายนะ แต่ครูยึดเพราะหาว่าขโมย เพื่อไม่ได้ตัวเองโดนดุที่ทำของหาย
พ่อกับแม่เชื่อใจผมมาก และโกรธที่ครูทำแบบนี้ จึงไปเอาเรื่องครูถึงโรงเรียน ดังไปทั้งสายชั้น จบแบบที่ว่า ไม่มีใครพูดถึง แต่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายผิดกัน
ผมละอายใจมาก ไม่คิดว่าพวกท่านจะรักและเชื่อใจเราขนาดนี้ และพ่อโกรธครู โกรธแม่เด็กคนนั้นที่เค้าต่อว่าผมอย่างหนัก
เรื่องนี้เกิดมาได้ 7 ปีแล้ว และพ่อกับแม่มักจะเอามาพูดถึงบ่อยๆ จนกระทั้งพ่อของเพื่อนผมเสียชีวิต (เป็นมะเร็ง) พ่อกับแม่ผมยังโกรธพวกเค้าไม่หาย
ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ละอายใจตัวเองเวลาพ่อพูดถึง
ตั้งแต่นั้น ผมไม่กล้าที่จะพูดโกหกโยนความผิดให้คนอื่นอีก
ตอนนี้จะให้บอกความจริงไป ก็ไม่กล้า พ่อแม่ผมพูดกับหลายคนไว้เยอะแบบเจอเพื่อน เจอใครเล่าหมด ว่าลูกตัวเองโดนแกล้ง พวกท่านปกป้องผมมากๆ
ถ้าท่านรู้ว่าสิ่งที่ท่านทำ มันคือการช่วยลูกขี้โกหกอย่างผม ท่านคงเสียใจมาก
อึดอัด มาก ครับ
ใครคิดจะโกหกพ่อแม่ คนที่เค้ารักเรามากๆ คิดดีๆนะครับ ผมนี้ อึดอัดไปตลอดชีวิตอ่ะ
เคยมีความลับ ที่บอกใครไม่ได้ไหมครับ ผมนี้รู้สึกแย่สุดๆ
ผมไปขโมยของเพื่อนคนหนึ่งมาเพราะกลัวพ่อกับแม่ด่าที่ทำของหาย เพิ่งซื้อใหม่ ผมก็ทำหายตลอด ไม่อยากโดนตีหนักๆเหมือนทุกครั้ง
แต่ดันโดนครูจับได้ เพราะเพื่อนที่เป็นเจ้าของตัวจริงไปฟ้อง แต่ผมก็ไม่ยอมพูดความจริงว่าตนขี้ขโมย จึงโดนครูตีหนักมาก และบอกว่าจะเขียนเรื่องถึง ผอ.ให้ผมโดนไล่ออก ถ้าผมไม่พูดความจริง
ผมกลับบ้านไปโกหกพวกพ่อกับแม่ว่า ของไม่ได้หายนะ แต่ครูยึดเพราะหาว่าขโมย เพื่อไม่ได้ตัวเองโดนดุที่ทำของหาย
พ่อกับแม่เชื่อใจผมมาก และโกรธที่ครูทำแบบนี้ จึงไปเอาเรื่องครูถึงโรงเรียน ดังไปทั้งสายชั้น จบแบบที่ว่า ไม่มีใครพูดถึง แต่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายผิดกัน
ผมละอายใจมาก ไม่คิดว่าพวกท่านจะรักและเชื่อใจเราขนาดนี้ และพ่อโกรธครู โกรธแม่เด็กคนนั้นที่เค้าต่อว่าผมอย่างหนัก
เรื่องนี้เกิดมาได้ 7 ปีแล้ว และพ่อกับแม่มักจะเอามาพูดถึงบ่อยๆ จนกระทั้งพ่อของเพื่อนผมเสียชีวิต (เป็นมะเร็ง) พ่อกับแม่ผมยังโกรธพวกเค้าไม่หาย
ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ละอายใจตัวเองเวลาพ่อพูดถึง
ตั้งแต่นั้น ผมไม่กล้าที่จะพูดโกหกโยนความผิดให้คนอื่นอีก
ตอนนี้จะให้บอกความจริงไป ก็ไม่กล้า พ่อแม่ผมพูดกับหลายคนไว้เยอะแบบเจอเพื่อน เจอใครเล่าหมด ว่าลูกตัวเองโดนแกล้ง พวกท่านปกป้องผมมากๆ
ถ้าท่านรู้ว่าสิ่งที่ท่านทำ มันคือการช่วยลูกขี้โกหกอย่างผม ท่านคงเสียใจมาก
อึดอัด มาก ครับ
ใครคิดจะโกหกพ่อแม่ คนที่เค้ารักเรามากๆ คิดดีๆนะครับ ผมนี้ อึดอัดไปตลอดชีวิตอ่ะ