ต้องขอโทษที่มาตั้งกระทู้ซึ่งหลายคนอาจมองว่าไร้สาระนะคะ แต่เมื่อเราเครียดก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเนอะ อีกอย่างเราเพื่อนน้อยด้วยไม่รู้จะไปปรึกษาใครจริงๆ ค่ะ
เกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดว่าเห้ยมันหญิงกับหญิงมันไม่ใช่วะ อะไรแบบนี้ก็กดปิดหน้านี้ไปเลยก็ได้นะคะ
ต่อค่ะเรากับแฟนคบกันมา 4 ปีกว่า เกือบ 5 ปีแล้วคะ แฟนเราอยู่ต่างประเทศเป็นคนไทยนะคะ ตอนนี้ทั้งเรียนและทำงานด้วยอยู่คะ นานๆได้กลับมาทีปีละครั้งแต่คั้งนึงก็เกือบๆเดือน นอกนั้นเราก็โทรไลน์หากันตลอดก็คือโทรทุกวันแหละค่ะ อยู่ไกลกันถ้าไม่ทำแบบนี้กลัวว่าวันนึงจะต้องห่างๆ กันไป ส่วนเราทำงานแล้วเราอายุมากกว่าแฟน 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกันเราไม่เคยนอกใจแฟนเลยนะเหมือนรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นแล้วไม่อยากไปหาใครใหม่แล้วประมาณนี้ ตอนแรกๆที่คบกันก็เหมือนคู่อื่นๆ ทั่วไปแหละค่ะรักกันหวานแหวว ผ่านไปประมาณปีแรกก็เริ่มหมดโปรเริ่มเบื่อๆกัน แต่เราก็คุยกันปรับความเข้าใจกันจนมันดีขึ้น เค้าก็เอาใจใส่เราดีเหมือนเดิมคอยโทรหา เปิดกล้องกันตลอด มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้ฟังปรึกษากัน คือตอนนั้นมันดีมากกๆ
แต่สองปีหลังนี้จะมีแค่แฟนเราคนเดียวที่แสดงอาการเบื่อ อยากอยู่คนเดียวอะไรประมาณนี้ เป็นๆหายๆมาตลอดจนปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่คะ แต่เราก็อดทนคอยพูดคุยกันเขา ถามเขาดีๆ มีอะไรเป็นอะไรใจเย็นๆ มาปรับความเข้าใจกันนะไม่อยากให้เราต้องเลิกกัน คือเรารักแฟนเรามากไม่เคยเบื่อแฟนหรือมีความคิดที่ว่าไม่อยากมีเค้าอยู่ในชีวิตมันไม่มีแล้ว สำหรับเรามันผ่านจุดที่คบๆเลิกๆมาแล้ว แต่ด้วยความที่เค้าคงยังเด็กกว่าเราเลยยังมีความคิดแบบนั้นอยู่ เราก็ได้แต่หวังว่าความคิดของเค้าจะโตขึ้น
และในที่สุดความหวังของเราก็เป็นจริงหรือเกินที่หวังไว้ด้วยซ้ำ เพราะประมาณต้นปีมานี้แฟนเราได้เริ่มทำงานที่บริษัทนึงในประเทศนั้น ซึ่งวิสัยทัศน์ของบริษัทและรุ่นพี่เพื่อนร่วมงานทำให้นิสัยและความคิดของแฟนเราเปลี่ยนไปมากกกกกกกกจริงๆ จากความคิดที่เป็นเด็กๆ ตอนนี้เค้ามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้น ซึ่งเราดีใจมากที่แฟนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เค้าบอกเราจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นนะจะทำให้มันดีขึ้นนะ โคตรดีใจ
แต่เราก็ดีใจอยู่ได้ไม่นานเพราะหลังจากนั้นไม่ถึงเดือน แฟนเราก็เริ่มไม่ค่อยไม่เวลา ไม่ว่างบ้าง มีธุระบ้าง ทำโน้นนี่บ้าง แล้วเราชอบไลน์ไปและโทรหาเขาบ่อยๆจนเขาอาจจะเบื่อ จากที่เราอยู่ห่างกันอยู่แล้วยิ่งห่างกันเข้าไปอีก เค้าก็บอกเราว่าอย่าคิดมากไม่มีอะไรอดทนหน่อยนะ แต่ไม่เกิน 1 เดือนเค้าก็มาบอกให้เราลองห่างๆ กันดูไหม เพราะๆๆอะไรน่ะหรอ เค้าบอกเพราะเค้ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นโตขึ้นอยากทำแต่งานให้สำเร็จเพื่อครอบครัว เราก็เข้าใจนะว่าเขาอยากทำเพื่อครอยครัว แต่เราคบกันไปทำงานไปมันไม่ได้หรอ จะได้อยู่ช่วยเป็นกำลังใจให้กันไงเหนื่อยท้อเราก็ยังมีกันอยู่นะ แต่เขาก็ไม่พูดอะไร
มีแต่เราที่โทหาเค้าอยู่บ้างวันละครั้งสองครั้ง เค้าก็คุยๆ2-3 นาทีเค้าก็วาง ผ่านมาได้เกือบอาทิตย์นึงที่เค้าไม่ติดต่อเรามาเลย วันนั้นเราโทรไปคุยแบบมีสติถามว่าเป็นไงเหงาไหมไม่ได้คุยกันเลย เค้าก็บอกเหงา รู้สึกอยู่คนเดียวแล้วมันแปลกๆเหมือนขาดอะไรไป ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านก็พยายามคิดอยู่ว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ จนพอค่ำวันนั้นเค้าไลน์และโทรมาหาเราว่ากลับมาคืนดีกันนะ เค้าไม่ได้อยากอยู่คนเดียว ประมาณนี้เราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรมากเพราะเราก็อยากให้มันเป็นเหมือนเดิมอยู่แล้ว
เราก็เริ่มทำตัวดีขึ้นจากที่โทรหาบ่อยๆก็น้อยลงไม่เซ้าซี่มากเหมือนเดิม แต่ก็ยังเป็นห่วงเหมือนเดิมนะบางทีก็เผลอทำให้เค้ารำคาญ คือเค้าก็ไม่เหมือนเดิมนะขี้โมโห อารมเสียง่าย นิดหน่อยก็วาง บางทีก็ดีบางทีก็ไม่ดีเราก็ไม่รู้จะทำยังไงมันอึดอัดอ่ะ เราไม่ได้อยากเลิกนะ แต่เราอยากให้แฟนเรากลับมาเป็นคนที่เอาใจใส่เราเหมือนเดิม แคร์กันเหมือนเดิม ตอนนี้เามีแต่อารมน้อยใจากๆอยู่ตลอดแทบทุกวัน เราทักแชทเฟสไปก็ไม่ตอบเราแต่ก็ออนเฟสอยู่ เราก็ไม่เข้าใจนะว่าเค้าคิดอะไร เดี๋ยวนี้มีอะไก็ไม่ค่อยบอกกันไปไหนไม่บอก ทำไรไม่บอก หรือว่าเราเยอะเกินไป คือจริงๆเราอยู่ไกลกันเนอะแบบจะไปไหน ทำอะไรกับใครเราก็อยากจะรู้ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เพื่อนๆคนไหนที่พอมีประสบการณ์ประมาณนี้ พอจะแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะว่าจะทำยังไงดีให้แฟนเราค่อยๆ กลับมาเป็นคนน่ารัก เอาใจใส่เราเหมือนเดิมคะ
*ขอโทษถ้ามันยาวนิดนึง อาจจะมีบางคำที่พิมผิดและเรียบเรียงมัวไปนิดขอโทษด้วยค่ะ*
แฟนเริ่มไม่ค่อยสนใจ ทำยังไงดีคะ
เกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดว่าเห้ยมันหญิงกับหญิงมันไม่ใช่วะ อะไรแบบนี้ก็กดปิดหน้านี้ไปเลยก็ได้นะคะ
ต่อค่ะเรากับแฟนคบกันมา 4 ปีกว่า เกือบ 5 ปีแล้วคะ แฟนเราอยู่ต่างประเทศเป็นคนไทยนะคะ ตอนนี้ทั้งเรียนและทำงานด้วยอยู่คะ นานๆได้กลับมาทีปีละครั้งแต่คั้งนึงก็เกือบๆเดือน นอกนั้นเราก็โทรไลน์หากันตลอดก็คือโทรทุกวันแหละค่ะ อยู่ไกลกันถ้าไม่ทำแบบนี้กลัวว่าวันนึงจะต้องห่างๆ กันไป ส่วนเราทำงานแล้วเราอายุมากกว่าแฟน 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกันเราไม่เคยนอกใจแฟนเลยนะเหมือนรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นแล้วไม่อยากไปหาใครใหม่แล้วประมาณนี้ ตอนแรกๆที่คบกันก็เหมือนคู่อื่นๆ ทั่วไปแหละค่ะรักกันหวานแหวว ผ่านไปประมาณปีแรกก็เริ่มหมดโปรเริ่มเบื่อๆกัน แต่เราก็คุยกันปรับความเข้าใจกันจนมันดีขึ้น เค้าก็เอาใจใส่เราดีเหมือนเดิมคอยโทรหา เปิดกล้องกันตลอด มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้ฟังปรึกษากัน คือตอนนั้นมันดีมากกๆ
แต่สองปีหลังนี้จะมีแค่แฟนเราคนเดียวที่แสดงอาการเบื่อ อยากอยู่คนเดียวอะไรประมาณนี้ เป็นๆหายๆมาตลอดจนปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่คะ แต่เราก็อดทนคอยพูดคุยกันเขา ถามเขาดีๆ มีอะไรเป็นอะไรใจเย็นๆ มาปรับความเข้าใจกันนะไม่อยากให้เราต้องเลิกกัน คือเรารักแฟนเรามากไม่เคยเบื่อแฟนหรือมีความคิดที่ว่าไม่อยากมีเค้าอยู่ในชีวิตมันไม่มีแล้ว สำหรับเรามันผ่านจุดที่คบๆเลิกๆมาแล้ว แต่ด้วยความที่เค้าคงยังเด็กกว่าเราเลยยังมีความคิดแบบนั้นอยู่ เราก็ได้แต่หวังว่าความคิดของเค้าจะโตขึ้น
และในที่สุดความหวังของเราก็เป็นจริงหรือเกินที่หวังไว้ด้วยซ้ำ เพราะประมาณต้นปีมานี้แฟนเราได้เริ่มทำงานที่บริษัทนึงในประเทศนั้น ซึ่งวิสัยทัศน์ของบริษัทและรุ่นพี่เพื่อนร่วมงานทำให้นิสัยและความคิดของแฟนเราเปลี่ยนไปมากกกกกกกกจริงๆ จากความคิดที่เป็นเด็กๆ ตอนนี้เค้ามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้น ซึ่งเราดีใจมากที่แฟนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เค้าบอกเราจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นนะจะทำให้มันดีขึ้นนะ โคตรดีใจ
แต่เราก็ดีใจอยู่ได้ไม่นานเพราะหลังจากนั้นไม่ถึงเดือน แฟนเราก็เริ่มไม่ค่อยไม่เวลา ไม่ว่างบ้าง มีธุระบ้าง ทำโน้นนี่บ้าง แล้วเราชอบไลน์ไปและโทรหาเขาบ่อยๆจนเขาอาจจะเบื่อ จากที่เราอยู่ห่างกันอยู่แล้วยิ่งห่างกันเข้าไปอีก เค้าก็บอกเราว่าอย่าคิดมากไม่มีอะไรอดทนหน่อยนะ แต่ไม่เกิน 1 เดือนเค้าก็มาบอกให้เราลองห่างๆ กันดูไหม เพราะๆๆอะไรน่ะหรอ เค้าบอกเพราะเค้ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นโตขึ้นอยากทำแต่งานให้สำเร็จเพื่อครอบครัว เราก็เข้าใจนะว่าเขาอยากทำเพื่อครอยครัว แต่เราคบกันไปทำงานไปมันไม่ได้หรอ จะได้อยู่ช่วยเป็นกำลังใจให้กันไงเหนื่อยท้อเราก็ยังมีกันอยู่นะ แต่เขาก็ไม่พูดอะไร
มีแต่เราที่โทหาเค้าอยู่บ้างวันละครั้งสองครั้ง เค้าก็คุยๆ2-3 นาทีเค้าก็วาง ผ่านมาได้เกือบอาทิตย์นึงที่เค้าไม่ติดต่อเรามาเลย วันนั้นเราโทรไปคุยแบบมีสติถามว่าเป็นไงเหงาไหมไม่ได้คุยกันเลย เค้าก็บอกเหงา รู้สึกอยู่คนเดียวแล้วมันแปลกๆเหมือนขาดอะไรไป ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านก็พยายามคิดอยู่ว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ จนพอค่ำวันนั้นเค้าไลน์และโทรมาหาเราว่ากลับมาคืนดีกันนะ เค้าไม่ได้อยากอยู่คนเดียว ประมาณนี้เราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรมากเพราะเราก็อยากให้มันเป็นเหมือนเดิมอยู่แล้ว
เราก็เริ่มทำตัวดีขึ้นจากที่โทรหาบ่อยๆก็น้อยลงไม่เซ้าซี่มากเหมือนเดิม แต่ก็ยังเป็นห่วงเหมือนเดิมนะบางทีก็เผลอทำให้เค้ารำคาญ คือเค้าก็ไม่เหมือนเดิมนะขี้โมโห อารมเสียง่าย นิดหน่อยก็วาง บางทีก็ดีบางทีก็ไม่ดีเราก็ไม่รู้จะทำยังไงมันอึดอัดอ่ะ เราไม่ได้อยากเลิกนะ แต่เราอยากให้แฟนเรากลับมาเป็นคนที่เอาใจใส่เราเหมือนเดิม แคร์กันเหมือนเดิม ตอนนี้เามีแต่อารมน้อยใจากๆอยู่ตลอดแทบทุกวัน เราทักแชทเฟสไปก็ไม่ตอบเราแต่ก็ออนเฟสอยู่ เราก็ไม่เข้าใจนะว่าเค้าคิดอะไร เดี๋ยวนี้มีอะไก็ไม่ค่อยบอกกันไปไหนไม่บอก ทำไรไม่บอก หรือว่าเราเยอะเกินไป คือจริงๆเราอยู่ไกลกันเนอะแบบจะไปไหน ทำอะไรกับใครเราก็อยากจะรู้ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เพื่อนๆคนไหนที่พอมีประสบการณ์ประมาณนี้ พอจะแนะนำเราหน่อยได้ไหมคะว่าจะทำยังไงดีให้แฟนเราค่อยๆ กลับมาเป็นคนน่ารัก เอาใจใส่เราเหมือนเดิมคะ
*ขอโทษถ้ามันยาวนิดนึง อาจจะมีบางคำที่พิมผิดและเรียบเรียงมัวไปนิดขอโทษด้วยค่ะ*