ดีครับ ผมเป็นคนคนนึงที่ไนสังคมเขาไม่ยอมรับหรือ คนติดยานั้นเอง ที่ตังคำถามนี่นันก็คือผมอยากไห้ทุกคนที่เห็นกระทู้นี่ ช้วยผม หรือ เห็นเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเเละอย่าทำตามน่ะครับ
เข้าเรื่องเลยครับ ผมยังเเค่เด็กวัย19ปี เเต่ผมติดยามาเกือบ2ปีเเล้ว เอะเเค่2ปีนี่ชีวิตเราพังได้ขนาดนี่เลย ไช้ครับติดยามานาน ละตัวผมก็เรียนจบเเค่
ม.6 เเต่ก็พอมีงานที่เราสรางด้วยตัวเองยุที่บ้านพ่อเปิดร้านสักรายไห้ คือผมชอบเเนวนี่มากกก หรืออาจเป็นเพาะอาชีพที่ผมทำอยู่ที่ทำไห้เป็นเเบบนี่
ตอนเเลกๆรู้จักเเค่ บุหรี่ สูบมาตั้งเเต่ม.5 ต่อๆมา กันชาเราก็เคยผ่านมา ต่อๆมาเราก็มีเพื่อนที่ขายยา ตีสนิดรู้จักกัน จากนันเรา
ก็รองเสพยาบ้า-ยาม้า ละก็ลองมาเรือยๆ พอเจอยาไอซ์ คือมันเเรงกว่ายาบ้า-ยาม้า4-5เท่า ที่นี่ละติดงอมเเงมตังเเต่ตอนนัน
เรื่อง ยานันคือ ยาไอซ์-บ้านๆเรียกน้ำเเขง-ตัวไหย่-สารตั้งต้นที่เสพติด คือตัวผมเองก็รู้น่ะว่ามันไม่ดีต่อเราเเละคนรอบข้าง เเต่ยังทำ
คือผมเคยเสพหนักจนเข้าโรงพยาบาลมาเกือบ 5รอบ เเลกๆเราไม่กล้าบอกหมอหรอกว่าเราทำไรมา สุดท้ายหมอเขาก็รู้กันเอง!!อายสิครับ
เเละพ่อเเม่เราก็รู้ พ่อเเม่ เราเสียใจ เเม่ถึงกะร้องไห้ ตัวผมเองก็เสียใจกับสิ่งๆนี่ที่ทำลงไปบาบมาก คือเชื่อคำพูดของเพื่อน เพื่อนบอกยาตัวนี่มาไหม่ตัวนี่ดีน่ะ มันไม่ไดีหรอกครับ ไอ้ที่บอกว่าดีมันทำร้ายชีวิตเราเปล่าๆ ควรเชื้อไนคำดีที่พ่อเเม่ไห้เราดีกว่า-------------------------------------------------
------เเละเเล้วผลที่เราทำไปก็ออกมา
ข้นพบว่าผมเป็นโรกหัวใจตีบ - เลือดหล่อเลียงหัวใจน้อย เเละขาดสารอาหาร เลือดขาดวิตามิล-เเละเกลือเเร่ คือมันเป็นเพาะผลยาไงที่เราเสพไปมันทำไห้ไม่หิว ไม่ง้วง ไม่อยาก
ตึงเครียด โวยวาย หัวใจเต้นเเรง มือไม้สั่น เเละ ละหวดละเเวง-กัว (ตำรวจ) เเต่ผมก็ยังเลิกไม่ได้ยุดีเหมือนมันเขามายุไนชีวิตประจำวันเราเลย
เสพเเทนข้าว เช้า-กลางวัน-เย้น - ตกดึกอยู่เเต่ไนห้อง ผมเลิกกับเเฟนสาวมา 1ปีปะอีก4เดือน เพาะอะไร เพาะไอ้ยานี่ไง!!
เเละผมก็บอกกะตัวเองว่าไม่มีไครเขารับเราได้หรอกผมเลยไม่มีเเฟนมาเป็นปี ไม่อยากไห้มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจะไห้ความหวังกะเราได้หรอก
-----------นี่เเหล่ครับชีวิตผม มันยังพังไม่พอน่ะยังมีอีก
จากที่เราเข้าโรงบาล โพสไนเฟส บอกว่าเราป้วยเป็นอย่างอืน เเละสุดท่ายความเราก็เเตกสิครับ!! เพาะคนรอบข้างไปบอกอีกคน ละไอ้อีกคนไปบอกอีกคน เลยที่นี่รู้กันทั้งหมู่บ้าน ทั้งตำบล ว่าผมเสพยาไอซ์หนักจนนอนโรงบาล ผมก็ไม่กล้าออกจากบ้านเลย พ่อเเม่เราละต้องรับหน้าเเทนเรา ยาติเรา-เพื่อนเรา-คนรู้จักเรา ที่เคยถามที่เคยไห้กำลังใจว่าเราหายป้วยเร้วๆน่ะ รู้ความจิงมันคนละอย่าง พ่อเเม่ต้องรับฟังเเทนเรา คิดว่าพ่อเเม่จะรู้สึกไง?????????
ละคนที่เราบอกจะรู้สึกไง คนรู้จัก-ยาติ-เพื่อน จะรู้สึกไงที่รู้ความจิง??????
ผมก็เก็บเอามาคิดตรอดละมันจะติดอยู่กะตัวเราตรอด เคยบอกตัวเองน่ะ พอเเล้ว เลิกไห้ได้ บอกตัวเองเเบบนี่มาปีกว่าๆเเล้วครับ
บัมบัดที่ไหนก็ไม่ช้วยไรเลยจิงๆ ไม่ว่าจะบัมบัดที่โรงบาล-ค้ายทหาร ก็ไม่ช้วยอะไรกับบ้านมาก็เอาอีก
---------------------------------------------------
ผมอยากไห้คนที่อ่าน ที่เห็น บอกลูกหลานเเละอย่าไห้ไอ้สิ่งๆนี่เข้ามาทำร้ายชีวิตของคุณเลยน่ะครับ ท่าไครมีความคิดเห็นดีๆ
ที่พอช้วยผมได้ ก็บอกกันน่ะครับ ยังไงก็ขอบคุณที่รับฟัง-อ่านสิ่งที่ไม่ดีนี่ เเละอย่าไห้สิ่งเหล่านี่ มาวนเวียนอยู่กับครอบครัวคุณเลยมันไม่ดีจิงๆครับ
อยากตัดขาดจากสิ่งๆนี่
เข้าเรื่องเลยครับ ผมยังเเค่เด็กวัย19ปี เเต่ผมติดยามาเกือบ2ปีเเล้ว เอะเเค่2ปีนี่ชีวิตเราพังได้ขนาดนี่เลย ไช้ครับติดยามานาน ละตัวผมก็เรียนจบเเค่
ม.6 เเต่ก็พอมีงานที่เราสรางด้วยตัวเองยุที่บ้านพ่อเปิดร้านสักรายไห้ คือผมชอบเเนวนี่มากกก หรืออาจเป็นเพาะอาชีพที่ผมทำอยู่ที่ทำไห้เป็นเเบบนี่
ตอนเเลกๆรู้จักเเค่ บุหรี่ สูบมาตั้งเเต่ม.5 ต่อๆมา กันชาเราก็เคยผ่านมา ต่อๆมาเราก็มีเพื่อนที่ขายยา ตีสนิดรู้จักกัน จากนันเรา
ก็รองเสพยาบ้า-ยาม้า ละก็ลองมาเรือยๆ พอเจอยาไอซ์ คือมันเเรงกว่ายาบ้า-ยาม้า4-5เท่า ที่นี่ละติดงอมเเงมตังเเต่ตอนนัน
เรื่อง ยานันคือ ยาไอซ์-บ้านๆเรียกน้ำเเขง-ตัวไหย่-สารตั้งต้นที่เสพติด คือตัวผมเองก็รู้น่ะว่ามันไม่ดีต่อเราเเละคนรอบข้าง เเต่ยังทำ
คือผมเคยเสพหนักจนเข้าโรงพยาบาลมาเกือบ 5รอบ เเลกๆเราไม่กล้าบอกหมอหรอกว่าเราทำไรมา สุดท้ายหมอเขาก็รู้กันเอง!!อายสิครับ
เเละพ่อเเม่เราก็รู้ พ่อเเม่ เราเสียใจ เเม่ถึงกะร้องไห้ ตัวผมเองก็เสียใจกับสิ่งๆนี่ที่ทำลงไปบาบมาก คือเชื่อคำพูดของเพื่อน เพื่อนบอกยาตัวนี่มาไหม่ตัวนี่ดีน่ะ มันไม่ไดีหรอกครับ ไอ้ที่บอกว่าดีมันทำร้ายชีวิตเราเปล่าๆ ควรเชื้อไนคำดีที่พ่อเเม่ไห้เราดีกว่า-------------------------------------------------
------เเละเเล้วผลที่เราทำไปก็ออกมา
ข้นพบว่าผมเป็นโรกหัวใจตีบ - เลือดหล่อเลียงหัวใจน้อย เเละขาดสารอาหาร เลือดขาดวิตามิล-เเละเกลือเเร่ คือมันเป็นเพาะผลยาไงที่เราเสพไปมันทำไห้ไม่หิว ไม่ง้วง ไม่อยาก
ตึงเครียด โวยวาย หัวใจเต้นเเรง มือไม้สั่น เเละ ละหวดละเเวง-กัว (ตำรวจ) เเต่ผมก็ยังเลิกไม่ได้ยุดีเหมือนมันเขามายุไนชีวิตประจำวันเราเลย
เสพเเทนข้าว เช้า-กลางวัน-เย้น - ตกดึกอยู่เเต่ไนห้อง ผมเลิกกับเเฟนสาวมา 1ปีปะอีก4เดือน เพาะอะไร เพาะไอ้ยานี่ไง!!
เเละผมก็บอกกะตัวเองว่าไม่มีไครเขารับเราได้หรอกผมเลยไม่มีเเฟนมาเป็นปี ไม่อยากไห้มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจะไห้ความหวังกะเราได้หรอก
-----------นี่เเหล่ครับชีวิตผม มันยังพังไม่พอน่ะยังมีอีก
จากที่เราเข้าโรงบาล โพสไนเฟส บอกว่าเราป้วยเป็นอย่างอืน เเละสุดท่ายความเราก็เเตกสิครับ!! เพาะคนรอบข้างไปบอกอีกคน ละไอ้อีกคนไปบอกอีกคน เลยที่นี่รู้กันทั้งหมู่บ้าน ทั้งตำบล ว่าผมเสพยาไอซ์หนักจนนอนโรงบาล ผมก็ไม่กล้าออกจากบ้านเลย พ่อเเม่เราละต้องรับหน้าเเทนเรา ยาติเรา-เพื่อนเรา-คนรู้จักเรา ที่เคยถามที่เคยไห้กำลังใจว่าเราหายป้วยเร้วๆน่ะ รู้ความจิงมันคนละอย่าง พ่อเเม่ต้องรับฟังเเทนเรา คิดว่าพ่อเเม่จะรู้สึกไง?????????
ละคนที่เราบอกจะรู้สึกไง คนรู้จัก-ยาติ-เพื่อน จะรู้สึกไงที่รู้ความจิง??????
ผมก็เก็บเอามาคิดตรอดละมันจะติดอยู่กะตัวเราตรอด เคยบอกตัวเองน่ะ พอเเล้ว เลิกไห้ได้ บอกตัวเองเเบบนี่มาปีกว่าๆเเล้วครับ
บัมบัดที่ไหนก็ไม่ช้วยไรเลยจิงๆ ไม่ว่าจะบัมบัดที่โรงบาล-ค้ายทหาร ก็ไม่ช้วยอะไรกับบ้านมาก็เอาอีก
---------------------------------------------------
ผมอยากไห้คนที่อ่าน ที่เห็น บอกลูกหลานเเละอย่าไห้ไอ้สิ่งๆนี่เข้ามาทำร้ายชีวิตของคุณเลยน่ะครับ ท่าไครมีความคิดเห็นดีๆ
ที่พอช้วยผมได้ ก็บอกกันน่ะครับ ยังไงก็ขอบคุณที่รับฟัง-อ่านสิ่งที่ไม่ดีนี่ เเละอย่าไห้สิ่งเหล่านี่ มาวนเวียนอยู่กับครอบครัวคุณเลยมันไม่ดีจิงๆครับ