...น้องมะลิ อยากบอกว่า ... สุขะโต สุขะทานัง ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตน ... เจ้าค่ะ...อะคริ อะคริ อะคริ!!!

...น้องมะลิเป็นคนบ้านนอก ถนนหนทางก็ยังเป็นทางลูกรัง ไปไหนมาไหนก็ต้องนั่งเกวียนไป
ใช้ชีวิตไปวันๆอยู่กลางทุ่งนา ไม่กล้าไปไหนมาไหน เพราะกลิ่นตัวมีแต่กลิ่นโคลนสาปควาย
จะพูดจะจากับใครก็กลัวเขารังเกียจว่าเป็นคนบ้านนอก เรียนมาก็น้อย เรื่องการเมืองก็รู้งูๆปลาๆ
ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเขาหรอกเจ้าค่ะ ก็แค่แอบมาอ่านหาความรู้ในห้องราช ฯ...

.
.
.
.
.


...น้องมะลิ ตื่นตี 5 กวาดร้าน ถูร้านเสร็จ จะมานั่งหน้าคอม มองดูความเคลื่อนไหวของสังคมแถวบ้าน

มีเด็กนักเรียน ม. 3 อยู่คน จะมาช่วยแม่กวาดถนนทุกเช้า น้องเขามักจะใส่เสื้อแขนยาว เอาหมวกคลุมหัว

อาจจะเพราะอายหรือว่ากลัวฝุ่นก็ไม่รู้ แต่ด้วยที่น้องเป็นวัยรุ่นก็คงจะมีอายมั่งตามประสา

เด็กจะดีหรือเสียคนก็อยู่ในช่วงเวลานี้ บางคนก็เกเร กินเหล้าเมายา แต่นี่เขารู้จักช่วยแบ่งเบาภาระแม่

ทุกครั้งที่น้องมะลิเห็นน้องเขามากวาดถนน น้องมะลิจะหยิบเอาขนมหรือนมให้น้องเขาทุกครั้ง

ตะก่อนก็ไม่รู้ว่าเป็นลูกใคร ก็เคยถามน้องเขาว่าเขาเป็นลูกใคร เขาก็บอก แต่น้องมะลิไม่รู้จักเหมือนเดิม

แต่ตอนนี้รู้แล้ว เพราะแม่ของเด็กมาหา มาขอบคุณที่ให้นมให้ขนมลูกชายเกือบเขาทุกเช้า

วันไหนไม่เห็นน้องเขามากวาดถนน นั่นคือน้องมะลิตื่นสาย ตื่นมาไม่ทันน้องกวาดถนน เพราะน้องรีบทำงานแล้วรีบไปโรงเรียน

วันหลังก็ต้องพยายามตื่นแต่เช้า จะได้ตื่นมาเอานมเอาขนมให้น้องเขาไว้กินก่อนไปโรงเรียน

การที่ได้แบ่งปันบ้างก็นำความสุขใจมาให้ เป็นความสุขใจเล็กๆที่ไม่ต้องไปซื้อหา...


...การเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเรารู้จักการให้กับเด็กหรือผู้ที่ด้วยกว่าจะนำความสุขใจมาให้...