ตั้งเเต่เด็กๆพี่ชายของเเม่เอาไปเลี้ยงตั้งเเต่แรกเกิดแต่ก็ไม่ได้เลี้ยงเรามาเองให้เพื่อนฝรั่งเลี้ยง เขาก็เลี้ยงมาตั้งเเต่เกิด ค่าเรียน ค่ากิน สอนแบบฝรั่ง จนตอนนี้ 16 แล้ว ในเวลา 16 ปีก็จะมีบางปีที่เขาไป เมืองนอกทำงานเพราะเขาทำงานที่ไทยไม่ได้ เราเลยต้องมาอยู่กับครอบครัวไทย ที่นานๆทีติดต่อ ก็มีประสบการณ์ที่ร้ายๆกับคนที่เรียกตัวเองว่าแม่ เอาถุงท้ายัดปาก จะเอามีดแทง ด่าว่า ไม่ใช่ลูกกู ไม่ได้อยากมีเป็นลูก ต่างๆนาๆ ตอนนั้นเรายังเด็กเลยยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนนี้ 16 ป๊า ( ขอเรียกเเทนพ่อฝรั่งที่เลี้ยงเรามา ) เขามีเหตจำเปนต้องกลับเมืองนอดระยะยาว เราเลยต้องมาอยู่กับครอบครัวที่เป็นไทย ดรอปเรียนไปปีหนึ่งเพราะที่บ้านลำบาก เราเลยหาทางหาเงินเองได้ ทำเกมบ้าง มีเงินใช้ส่วนตัวของตัวเอง ไม่เคยขอพี่ป้าน้าอา เพราะเราไม่รู้จักเกรงใจ ส่วนแม่ก็อยู่กับแฟนเขา มีหลายคนไปๆมาๆ ไม่มีตังก็จะมาขอเรา ขอไปหาคนนั้น เรา16 เงินที่หามาได้ก็น้อยซื้อของใช้ส่วนตัวก็หมดแล้วเขาก็มาขอ เราก็สงสาร เลยให้ไป ทุกวันนี้แทบจะไม่คุยกันเลย จะคุยก็ตอนเขาไม่มีตัง แล้วก็ตอนเขาอารมเสียก็จะมาลงที่เราด่า ด่าทุกวัน เขาก็จะดูถูกเราไม่เรียน เอาแต่เล่นเกม แต่เราำม่ได้เล่นฆ่าเวลาไปวันๆ เราได้ตัง ไม่เหมือนเขา 40 กว่าเเล้วกลับเลี้ยงดูลุกตัวเองไม่ได้ คงจะบาปมากเลย ที่เราพิมแบบนี้ แต่เราอยากระบาย อยู่บ้านไม่มีความสุขเลย อาจจะเรียบเรียงไม่ถูก แต่อยากระบาย เก็บกดมาก TT เหนื้อยมากบางทีก็คิดในเมื่อเขาไม่อยากได้ แล้วเราจะอยู่ไปทำไม
อยู่กับครอบครัวเเล้วอึดอัด