นี่โดนตะคอกตั้งเเต่เด็กๆ  พ่อเเม่เเยกทางวันนึงได้ยินเสียงพ่อเเม่ทะเลาะกันไปเเล้ว22ชม. ถามว่าชินมั้ย หึ.... ไม่เลย จนสุดท้ายวันนึงพวกท่านก็เลิกกันเป็นวันที่เเย่ที่สุดในชีวิต เพราะเหตุผลที่พ่อมีชู้...เเต่พ่อกลับไปบอกคนในครอบครัวว่า เเม่มีคนอื่นทั้งๆที่คนที่มีคนอื่นคือพ่อ!! เห้ออ สุภาพบุรุษ คนที่บ้านพ่อตามมาด่าเเม่ถึงหน้าบ้าน ...อีกระ** ... โอโหซัดกันเดือดหน้าบ้านทั้งๆที่เราเเม่งยืนมองอยู๋ตรงนั้น ตอนทั้งเข่าเเทบทรุด ร้องไห้ได้เเต่บอกเเม่ พอได้เเล้ว
"หนูขอโทษ" เราจำไม่ได้ว่าเราขอโทษเพราะอะไรเพราะตอนนั้นต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ หยุดเเละพอกันที พูดอยู่อย่างนั้นจนมีคนมาห้าม ตอนนั้นนอนไม่หลับ ตาค้างทั้งคืน เช้าวันต่อมา คนที่บ้านพ่อมาเอาเราเพื่อไปเลี้ยง เค้าทะเลาะกันเพื่อเเย่งเรา ร้องไห้ปานจะขาดใจสุดท้ายก็ขึ้นศาล เราไม่รู้นะว่าในศาลเค้าพูดอะไรกันบ้างเพราะตอนนั้นอะเด็กอยู่มากๆ เเต่รู้ว่าเราได้อยู่กับเเม่ เเต่ชีวิตกลับบัดซบอีกครั้งเมื่อเราก้าวเข้าบ้านเเม่มา โดนใช้ให้รีดผ้าตั้งเเต่ยัง อมมืออยู่เลยอะ คิดดู จนเราย่างเข้า11ปี โดนกีดกันทุกอย่าง ห้ามออกจากบ้านก่อนจะมีคนอนุญาต โทรศัพท์ได้เล่นเเค่20นาที เเละทุกเช้าต้องเรียนพิเศษทุกวัน
จน15ได้ไปเรียนที่กทม.โดนทักมาขอตังทุกวัน กลับบ้านไปก็ได้ยินเเต่คำว่า กลับมาทั้งทีมีเงินเเค่เนี้ย? บางคนอาจจะไม่เจ็บเเต่เราหรอหึ ซึมเศร้าเเดรกจ้าา วันนึงพยายามจบชีวิตตัวเองไปเเล้ว3รอบ เคยมีครั้งนึงผูกคอตาย เเต่ดันโง่เก้าอี้ถีบไม่ลง เลยไม่ตาย คิดว่าชีวิตเราเเย่เเค่นี้หรอมาจะเล่าให้ฟังอีก เป็นซึมเศร้าไม่มีสามาธิ ยังโดนคนที่บ้านบอกว่า เรียกร้องความสนใจหรอ รีบหายนะมาสนใจเเล้ว เเล้วก็ขำ โรคอื่นๆก็เข้ามา โรคเครียด โรคไบโพลาห์ โอ้ยยย สาระพัดนึก เเต่ตอนเนี้ยได้มาเปิดใจระบายลงกระทู้ เขียนไปขำไปร้องไห้ไปในบางข้อความ เอาไว้เราจะมาเขียนอีกถ้าไม่นึกตายไปซะก่อนอะนะ555