ก็เพียงแค่อยากระบาย

สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน

ผมเป็นคนพูดน้อย ทัศนคติแย่ (ฝืน)มองโลกในแง่ดี เข้ากับคนอื่นไม่ได้ ยอมคนอื่นเพียงเพราะอยากทำให้เขาสบายใจ พูดเสียงเบา และเป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่น ทั้งๆที่ใจจริงผมก็ไม่ได้อยากจะเป็นตัวตลก และเข้ากับทุกคนได้อย่างปกติ มันรู้สึกแย่ไปหมด บางทีเวลาที่เขาพูดว่าเรา ก็อยากจะคิดว่า เขาหวังดีกับเรา แต่มันก็โกรธในบางครั้ง เข้าร่วมวงสนทนากับใครก็ไม่ได้ และเป็นคนที่ทำงานผิดพลาดตลอด เวลาเล่าเรื่องที่ทำงานให้แม่ฟัง แม่ก็จะชอบว่าซ้ำตลอด หาว่าเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องบ้าง สมองคิดช้าบ้าง ไม่ทันคนบ้าง ต่างๆนาๆ ซึ่งก็รู้อยู่แล้วว่า ถ้าแม้กระทั่งทนฟังแม่บ่นไม่ได้ ทนฟังใครบ่นก็ไม่ได้ทั้งนั้น แต่ในใจลึกๆ ผมก็แค่อยากระบายให้ฟังเท่านั้นเอง

อยากจะเป็นคนที่มีความสุขกับชีวิต ไม่ต้องแคร์อะไรเลย แต่มันก็ทำไม่ได้ ทุกวันนี้เครียดมาก อยากจะลาออกจากงาน อยากอยู่คนเดียว  อยากร้องให้อยู่ตลอด อยากหายไปจากโลกใบนี้ มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเลย เป้าหมายในชีวิตก็ไม่มี ไม่รู้ว่าชีวิตจะต้องก้าวไปไหนต่อ

อาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระไปหน่อย แต่ก็อยากระบายความรู้สึกในใจออกมา เพราะไม่รู้จะระบายลงตรงไหน

ปล.เป็นไปได้ ผมก็ไม่อยากเป็นคนแบบนี้ แต่ใจมันไม่กล้าพอที่จะเปลี่ยนแปลง