เราอยู่กับแฟนมา 9 ปีแล้วค่ะ...มีลูกด้วยกัน 2 คน
ชีวิตคู่ก็มีสุขบ้างทุกข์บ้าง เจอเรื่องแย่ๆ เราก็อดทนมาตลอด ผ่านความลำบากมาก็เยอะ...
เรื่องมันเกิดขึ้นอย่างนี้ค่ะ...เราทำงานกันทั้งคู่..เราเป็นคนเก็บเงินค่ะ...ใช้เงินเรา เก็บเงินแฟน ตอนแรกเรามีเก็บกันนะ... แต่พอหลังๆเรารู้สึกว่าเราท้อ ไม่อยากจะเก็บแล้ว คือ ทางบ้านแฟนชอบโยนภาระมาให้เราหลายๆอย่าง ซึ่งจริงๆ เราเต็มใจช่วยนะ แต่อย่างพอมีสะใภ้มาเพิ่มอีกคน งานก็ทำ แต่ทำไมเราถึงต้องเป็นคนออกในบ้านเพิ่มขึ้น ทั้งๆที่สะใภ้อีกคนนึงก็ทำงานแต่ทำไมถึงไม่ช่วยอะไเราบ้าง ซื้ออะไรมาใช้ก็เก็บเข้าห้องตัวเองหมด แต่พอเรา เราทำมั่งไม่ได้ เราโดนแม่แฟนว่ากระแทกตลอดเวลา ยืมเงินเราพันนึงบ้าง คืน 500 แบบนี้ตลอด ยืมเงินเรา 5,000บอกลูกตัวเอง แม่ไม่มีตัง แต่เอาตังนี้ไปซื้อโทรศัพท์ให้น้องสาวแฟนได้ 8,000 เราจะรู้สึกยังไง สั่งให้เราซื้อนั่นนี่ตลอด กับเราทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองหมด จนเราเริ่มไม่อยากจะเก็บเงินแล้ว เราท้อ เพราะในขณะที่อีกฝ่ายนึงมีเก็บเพราะไม่ออกอะไรในบ้าน สารพัดที่เราจะทน ทำงานกลับบ้านเหนื่อยๆ เราต้องไปล้างชามหุงข้าวให้คนที่เค้ากินหมดแล้ว แล้วกับข้าวไม่เคยเหลือถึงเราสักนิด ทั้งๆที่ทำกินน่าจะแยกไว้ให้เราบ้าง ออกทุกอย่างในบ้าน แต่เราต้องหาข้าวกินนอกบ้าน หลายอย่างที่เราต้องเจอ เราท้อ เราไม่อยากสร้างด้วยแล้ว เราเล ยกินใช้แบบไม่ประหยัด บวกกับโอไม่ค่อยมีเงินได้น้อยอีก แต่ค่าใช้จ่ายในบ้านเท่าเดิม เราเอาสร้อยทองไปไว้เพราะว่าเงินไม่พอใช้ จนแฟนมาจับได้ เค้าก็ไปเอาออกให้นะ แรกๆเค้ก็เหมือนจะโกรธนะ เราคิดว่าถ้าบอกไปตั้งแต่แรก เราเลิกกันแน่ แต่กลับไม่ใช่ เราบอกเลิกแฟน เพราะว่าเราสร้างให้เค้าไม่ได้ เราเหนื่อยแล้ว เราขอเลิก เค้าไม่ยอมเลิก ทำยังไงก็ไม่ยอมเลิก ตัวเราเองเราเครียดนะ...ใจนึงเรารักเค้ามาก แต่อีกใจนึงอยากเลิกมากกว่า อยู่ไปก็ไม่มีความสุข เราต้องทำยังไงคะ... เราต้องตัดใจไป หรือว่าเราต้องทนรับสภาพที่เป็นอยู่แบบนี้ค่ะ
เจอแบบนี้ควรจะเลิกกับแฟนดีมั๊ยคะ...?
ชีวิตคู่ก็มีสุขบ้างทุกข์บ้าง เจอเรื่องแย่ๆ เราก็อดทนมาตลอด ผ่านความลำบากมาก็เยอะ...
เรื่องมันเกิดขึ้นอย่างนี้ค่ะ...เราทำงานกันทั้งคู่..เราเป็นคนเก็บเงินค่ะ...ใช้เงินเรา เก็บเงินแฟน ตอนแรกเรามีเก็บกันนะ... แต่พอหลังๆเรารู้สึกว่าเราท้อ ไม่อยากจะเก็บแล้ว คือ ทางบ้านแฟนชอบโยนภาระมาให้เราหลายๆอย่าง ซึ่งจริงๆ เราเต็มใจช่วยนะ แต่อย่างพอมีสะใภ้มาเพิ่มอีกคน งานก็ทำ แต่ทำไมเราถึงต้องเป็นคนออกในบ้านเพิ่มขึ้น ทั้งๆที่สะใภ้อีกคนนึงก็ทำงานแต่ทำไมถึงไม่ช่วยอะไเราบ้าง ซื้ออะไรมาใช้ก็เก็บเข้าห้องตัวเองหมด แต่พอเรา เราทำมั่งไม่ได้ เราโดนแม่แฟนว่ากระแทกตลอดเวลา ยืมเงินเราพันนึงบ้าง คืน 500 แบบนี้ตลอด ยืมเงินเรา 5,000บอกลูกตัวเอง แม่ไม่มีตัง แต่เอาตังนี้ไปซื้อโทรศัพท์ให้น้องสาวแฟนได้ 8,000 เราจะรู้สึกยังไง สั่งให้เราซื้อนั่นนี่ตลอด กับเราทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองหมด จนเราเริ่มไม่อยากจะเก็บเงินแล้ว เราท้อ เพราะในขณะที่อีกฝ่ายนึงมีเก็บเพราะไม่ออกอะไรในบ้าน สารพัดที่เราจะทน ทำงานกลับบ้านเหนื่อยๆ เราต้องไปล้างชามหุงข้าวให้คนที่เค้ากินหมดแล้ว แล้วกับข้าวไม่เคยเหลือถึงเราสักนิด ทั้งๆที่ทำกินน่าจะแยกไว้ให้เราบ้าง ออกทุกอย่างในบ้าน แต่เราต้องหาข้าวกินนอกบ้าน หลายอย่างที่เราต้องเจอ เราท้อ เราไม่อยากสร้างด้วยแล้ว เราเล ยกินใช้แบบไม่ประหยัด บวกกับโอไม่ค่อยมีเงินได้น้อยอีก แต่ค่าใช้จ่ายในบ้านเท่าเดิม เราเอาสร้อยทองไปไว้เพราะว่าเงินไม่พอใช้ จนแฟนมาจับได้ เค้าก็ไปเอาออกให้นะ แรกๆเค้ก็เหมือนจะโกรธนะ เราคิดว่าถ้าบอกไปตั้งแต่แรก เราเลิกกันแน่ แต่กลับไม่ใช่ เราบอกเลิกแฟน เพราะว่าเราสร้างให้เค้าไม่ได้ เราเหนื่อยแล้ว เราขอเลิก เค้าไม่ยอมเลิก ทำยังไงก็ไม่ยอมเลิก ตัวเราเองเราเครียดนะ...ใจนึงเรารักเค้ามาก แต่อีกใจนึงอยากเลิกมากกว่า อยู่ไปก็ไม่มีความสุข เราต้องทำยังไงคะ... เราต้องตัดใจไป หรือว่าเราต้องทนรับสภาพที่เป็นอยู่แบบนี้ค่ะ