เมื่อตอนเราอยู่ ม. 3 ตอนนั้นมีกิจกรรมเข้าข้ายธรรมะเพื่อต้านยาเสพติดที่จังหวัดอยุธยา อ.วังน้อย (ไม่แน่ใจนะคะมันนานแล้ว) ที่นั่นเป็นสถานปฏิบัติธรรม แต่มีครูฝึกเป็นทหารเข้มงวดมาก ซึ่งนักเรียนที่ไปในแต่ละรุ่นมักจะกลับมาเล่าสุ่กันฟังว่าตอนกลางวันว่าโหดกลางคืนผีดุมาก เราก็ไม่ค่อยเชื่อก็ได้แต่รับฟัง เราเป็นรุ่นสุดท้ายที่ได้ไป ระยะเวลากิจกรรม 3 วัน 2 คืน
วันแรกที่เราไปถึงเค้าก็ให้นักเรียนขนสัมภาระของตัวเองขึ้นไปเก็บที่โรงนอนค่ะ โรงนอนของที่นี่มี 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นของผู้ชายชั้นบนเป็นของผู้หญิง โรงนอนจะเป็นห้องโถงกว้างมาก ๆ นอนได้ทั้งรุ่นเลย คือตอนแรกที่เข้าไปก็รู้สึกว่าขนลุกตั้งเลยค่ะเหมือนสัมผัสได้ว่ามีอยู่จริง กิจกรรมช่วงกลางวันก็ผ่านไปอย่างยากลำบากแบบเพลียร่างมาก ๆ ตอนกลางคืนก็ยังไม่วายมีกิจกรรมอีก กว่าจะได้กลับโรงนอนก็เกือบ ๆ 23.30 น. เพื่อน ๆ ทุกคนก็ต่างจับจองที่นอนของตัวเอง เราก็จองริมสุดของแถวเลยเพราะนอนดิ้นเกรงใจเพื่อน แถวที่เรานอนก็อยู่ใกล้บรรใดเราก็เลยมีที่ว่างกางแข้งกางขาได้ มันก็มีอยู่กลุ่มนึงที่ไม่ยอมนอนลุกขึ้นมานั่งคุยกัน(กลุ่มนี้อยู่ริมหน้าต่าง) เราก็รำคาญเพราะเสียงมันดังนอนไม่หลับแล้วก็เพลียมาก ๆ ด้วยก็เลยตะโกนบอก "เฮ้ย!!พวกแกนอนเหอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ" พวกนั้นก็ยังไม่ยอมนอนก็ยังเม้าส์ต่อไปไม่ลดละ เพื่อนที่อยู๋แถว ๆ เราตะโกนขึ้นมา "ใครไม่นอนกูขอให้ผีหลอก" กลุ่มนั้นก็ตอบออกแนวท้าทาย "ก็ดีสิอยากเห็นมานานแล้ว" แล้วพวกนั้นก็หัวเราะกันเสียงดัง ไม่รู้ว่านานเท่าไรแต่รู้ว่าเรากำลังจะเคลิ้มกลับแล้วอยู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดมาจากกลุ่มที่นั่งคุยกัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! แล้วหนึ่งในนั้นก็หงายท้องลงไปชักตาเหลือกกับพื้น เรียกชื่อ "เฮ้ย!!!อีกวางมันชัก มันเป็นอะไรวะ" ทำให้ทุกคนต้องตื่นมาอีกรอบแล้วเปิดไฟ ครูทหารที่เฝ้ายามเห็นเลยขึ้นมาปฐมพยาบาลให้ เพื่อนที่อยู่ในระแวกนั้นก็กรี๊ดขึ้นมาอีกเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง นางชี้นิ้วไปที่หน้าต่างก่อนที่จะเอามือปิดตาเอาแต่กรี๊ด ๆ แล้วก็หงายท้องลงไปชักอีกคนนึง
เหตุการณ์ตอนนั้นค่อนข้างชุลมุนเพราะคนที่อยู่แถบริมหน้าต่าง ต่างพากันย้ายตัวเองมารวมกันกับพวกที่นอนแถวกลาง ส่วนกลุ่มเราก็ได้แต่สังเกตุการไกล ๆ จนเห็นครูฝึกอุ้มเพื่อน 2 คนนั้นไปห้องพยาบาล (เรานอนใกล้บรรใด) คราวนี้มีครูฝึกมายืนคุมให้นักเรียนนอนหลับอยู่กลางห้องโถงเลยจึงไม่มีใครกล้าคุยกัน เราก็เคลิ้ม ๆจะหลับอีกรอบอยู่ก็มีเสียงผู้หญิงมากระซิบเรียกชื่อจริงเราข้างหูชนิดได้ยินเสียงลมหายใจรดที่หูเลย เรารีบหันไปทันที ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่งนั้น แล้วเราก็หันไปสะกิดเพื่อนสนิทเราชื่อตาลว่าเรียกเราเหรอ ตาลก็ตอบว่าเปล่า แล้วก็หันหลังให้เราค่ะ เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นอนต่อค่ะ แล้วเสียงนั้นก็มาเรียกเราอีกเราก็คลุมโปงข่มตานอนแต่ก็นอนไม่หลับ จนกระทั่งตี 2 กว่า ๆ เราลุกไปฉี่ค่ะแล้วก็กลับมานอนต่อยันเช้า
ตอนเช้าเพื่อน ๆ ได้ไปออกกำลังกายกันในสนามยกเว้นกลุ่มเราเพราะเป็นกลุ่มที่จับฉลากได้ว่าต้องอยู่ขัดอางซีเมนต์สำหรับล้างจานกัน ตอนทำอยู่ก็คุยกันแบบว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นประมาณนี้ คนที่อยู่ในกลุ่มที่นั่งคุยกันบอกว่า เมื่อคืนอีกวางมันเห็นผู้หญิงมายืนอยู่ที่หน้าต่าง เราก็เห็นเพราะนั่งข้าง ๆมันหน้าตาโคตรน่ากลัวเลย มายืนชี้หน้าพวกเราเนี่ย คือโรงนอนที่เรานอนไม่มีระเบียงรอบหอค่ะจึงเป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนยืนอยู่ได้ ถ้าไม่ใช่....
แล้วตอนสาย ๆ อยู่ ๆ พระอาจารย์ก็เรียกเราไปคุยคนเดียว เราก็งง ๆ ว่าทำอะไรผิดหรือปล่าว พระอาจารย์ถามว่าเมื่อคืนนอนสบายดีไหม?
เราก็ตอบว่าก็ค่อนข้างสบายค่ะ มีอะไรหรือปล่าวคะ? พระอาจารย์ก็เลยถามว่าเจอเค้ามาเรียกไหม ได้ขานรับเค้าหรือปล่าว? คืองงค่ะว่าท่านรู้ได้ยัง ท่านมองหน้าเราแล้วก็ยิ้ม ๆ เราก็ได้แต่ตอบว่ามาค่ะ เรียกชื่อจริงตั้ง 3 ครั้ง แต่ไม่ได้ขานรับค่ะโบราณเค้าถือ พระอาจารย์ก็พยักหน้าแล้วก็ให้ไปอบรมกับเพื่อน ๆ ต่อ แต่คืนต่อมาไม่เจอเพราะเพลียเป็นไข้เลยไม่เจออะไร หัวถึงหมอนก็หลับเลยไม่เจออะไรค่ะ เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ขอบคุณค่ะ
ปล. เป็นความเชื่อส่วนบุคคลค่ะ ใครไม่เชื่อก็ขอให้อ่านเอาบันเทิงไปแล้วกันนะคะ ส่วนใครที่คิดต่างก็อย่าด่านะคะกระทู้นี้ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ ที่แสดงปมในใจจากทางบ้านนะคะ ขอบคุณค่ะ
ประสบการณ์สยองเข้าค่าธรรมะ + ต้านยาเสพติด
วันแรกที่เราไปถึงเค้าก็ให้นักเรียนขนสัมภาระของตัวเองขึ้นไปเก็บที่โรงนอนค่ะ โรงนอนของที่นี่มี 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นของผู้ชายชั้นบนเป็นของผู้หญิง โรงนอนจะเป็นห้องโถงกว้างมาก ๆ นอนได้ทั้งรุ่นเลย คือตอนแรกที่เข้าไปก็รู้สึกว่าขนลุกตั้งเลยค่ะเหมือนสัมผัสได้ว่ามีอยู่จริง กิจกรรมช่วงกลางวันก็ผ่านไปอย่างยากลำบากแบบเพลียร่างมาก ๆ ตอนกลางคืนก็ยังไม่วายมีกิจกรรมอีก กว่าจะได้กลับโรงนอนก็เกือบ ๆ 23.30 น. เพื่อน ๆ ทุกคนก็ต่างจับจองที่นอนของตัวเอง เราก็จองริมสุดของแถวเลยเพราะนอนดิ้นเกรงใจเพื่อน แถวที่เรานอนก็อยู่ใกล้บรรใดเราก็เลยมีที่ว่างกางแข้งกางขาได้ มันก็มีอยู่กลุ่มนึงที่ไม่ยอมนอนลุกขึ้นมานั่งคุยกัน(กลุ่มนี้อยู่ริมหน้าต่าง) เราก็รำคาญเพราะเสียงมันดังนอนไม่หลับแล้วก็เพลียมาก ๆ ด้วยก็เลยตะโกนบอก "เฮ้ย!!พวกแกนอนเหอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ" พวกนั้นก็ยังไม่ยอมนอนก็ยังเม้าส์ต่อไปไม่ลดละ เพื่อนที่อยู๋แถว ๆ เราตะโกนขึ้นมา "ใครไม่นอนกูขอให้ผีหลอก" กลุ่มนั้นก็ตอบออกแนวท้าทาย "ก็ดีสิอยากเห็นมานานแล้ว" แล้วพวกนั้นก็หัวเราะกันเสียงดัง ไม่รู้ว่านานเท่าไรแต่รู้ว่าเรากำลังจะเคลิ้มกลับแล้วอยู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดมาจากกลุ่มที่นั่งคุยกัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! แล้วหนึ่งในนั้นก็หงายท้องลงไปชักตาเหลือกกับพื้น เรียกชื่อ "เฮ้ย!!!อีกวางมันชัก มันเป็นอะไรวะ" ทำให้ทุกคนต้องตื่นมาอีกรอบแล้วเปิดไฟ ครูทหารที่เฝ้ายามเห็นเลยขึ้นมาปฐมพยาบาลให้ เพื่อนที่อยู่ในระแวกนั้นก็กรี๊ดขึ้นมาอีกเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง นางชี้นิ้วไปที่หน้าต่างก่อนที่จะเอามือปิดตาเอาแต่กรี๊ด ๆ แล้วก็หงายท้องลงไปชักอีกคนนึง
เหตุการณ์ตอนนั้นค่อนข้างชุลมุนเพราะคนที่อยู่แถบริมหน้าต่าง ต่างพากันย้ายตัวเองมารวมกันกับพวกที่นอนแถวกลาง ส่วนกลุ่มเราก็ได้แต่สังเกตุการไกล ๆ จนเห็นครูฝึกอุ้มเพื่อน 2 คนนั้นไปห้องพยาบาล (เรานอนใกล้บรรใด) คราวนี้มีครูฝึกมายืนคุมให้นักเรียนนอนหลับอยู่กลางห้องโถงเลยจึงไม่มีใครกล้าคุยกัน เราก็เคลิ้ม ๆจะหลับอีกรอบอยู่ก็มีเสียงผู้หญิงมากระซิบเรียกชื่อจริงเราข้างหูชนิดได้ยินเสียงลมหายใจรดที่หูเลย เรารีบหันไปทันที ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่งนั้น แล้วเราก็หันไปสะกิดเพื่อนสนิทเราชื่อตาลว่าเรียกเราเหรอ ตาลก็ตอบว่าเปล่า แล้วก็หันหลังให้เราค่ะ เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นอนต่อค่ะ แล้วเสียงนั้นก็มาเรียกเราอีกเราก็คลุมโปงข่มตานอนแต่ก็นอนไม่หลับ จนกระทั่งตี 2 กว่า ๆ เราลุกไปฉี่ค่ะแล้วก็กลับมานอนต่อยันเช้า
ตอนเช้าเพื่อน ๆ ได้ไปออกกำลังกายกันในสนามยกเว้นกลุ่มเราเพราะเป็นกลุ่มที่จับฉลากได้ว่าต้องอยู่ขัดอางซีเมนต์สำหรับล้างจานกัน ตอนทำอยู่ก็คุยกันแบบว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นประมาณนี้ คนที่อยู่ในกลุ่มที่นั่งคุยกันบอกว่า เมื่อคืนอีกวางมันเห็นผู้หญิงมายืนอยู่ที่หน้าต่าง เราก็เห็นเพราะนั่งข้าง ๆมันหน้าตาโคตรน่ากลัวเลย มายืนชี้หน้าพวกเราเนี่ย คือโรงนอนที่เรานอนไม่มีระเบียงรอบหอค่ะจึงเป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนยืนอยู่ได้ ถ้าไม่ใช่....
แล้วตอนสาย ๆ อยู่ ๆ พระอาจารย์ก็เรียกเราไปคุยคนเดียว เราก็งง ๆ ว่าทำอะไรผิดหรือปล่าว พระอาจารย์ถามว่าเมื่อคืนนอนสบายดีไหม?
เราก็ตอบว่าก็ค่อนข้างสบายค่ะ มีอะไรหรือปล่าวคะ? พระอาจารย์ก็เลยถามว่าเจอเค้ามาเรียกไหม ได้ขานรับเค้าหรือปล่าว? คืองงค่ะว่าท่านรู้ได้ยัง ท่านมองหน้าเราแล้วก็ยิ้ม ๆ เราก็ได้แต่ตอบว่ามาค่ะ เรียกชื่อจริงตั้ง 3 ครั้ง แต่ไม่ได้ขานรับค่ะโบราณเค้าถือ พระอาจารย์ก็พยักหน้าแล้วก็ให้ไปอบรมกับเพื่อน ๆ ต่อ แต่คืนต่อมาไม่เจอเพราะเพลียเป็นไข้เลยไม่เจออะไร หัวถึงหมอนก็หลับเลยไม่เจออะไรค่ะ เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ขอบคุณค่ะ
ปล. เป็นความเชื่อส่วนบุคคลค่ะ ใครไม่เชื่อก็ขอให้อ่านเอาบันเทิงไปแล้วกันนะคะ ส่วนใครที่คิดต่างก็อย่าด่านะคะกระทู้นี้ไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ ที่แสดงปมในใจจากทางบ้านนะคะ ขอบคุณค่ะ