เช้านี้มีเรื่องกะลูก

เช้านี้ช่วงส่งลูกไป BTS
ลูกมีปัญหาเรื่องจะบอกเพื่อนๆว่าเขาได้ธรรมศาสตร์และจะลาออกจากเตรียม แต่ไม่รู้จะบอกตอนไหน เวลาไหนดี
แล้วได้รุ่นน้องมาสอน มาบอกทางไลน์ บอกว่าเขามีปัญหาเรื่องสังคมนะ เข้ามหาลัยถ้ายังทำตัวอย่างนี้จะลำบากนะ บลาๆๆ
ลูกเล่าให้ฟังดัวยหน้าตาปลื้มน้องมาก รู้สึกว่าเพิ่งมีเพื่อนคนนี้ที่เป็นห่วงเป็นใย
แลัวพ่อก็ทำเสียมู้ด
พ่อพูดแบบน้อยใจว่าพ่อกะพี่ๆก็อยากจะบอก อยากจะสอนเขาแบบนี้ แต่พอบอกก็โดนเหวี่ยงวีนเด้งกลับมา จนไม่มีใครอยากพูดอยากบอกอยากสอน
ทีคนอื่นพูดละปลื้ม คนในบ้านล่ะเหวี่ยง
บรรยายกาศเลยคุเลย
พ่อขอโทษนะ กะลังปลื้มๆดีๆแล้วโดนพ่อเบรคแต่เช้านี่ พ่อนี้แย่มาก รู้ตัว
กลับมาบ้านหลังออกไปส่งพี่ๆอีกรอบ ผัดผักราดข้าวแบบง่ายๆ กะลังจะกิน รู้สึกตัวว่ายังค้างใจกะลูกอยู่ มันกินไม่ลงน่ะ เลยเบรคมาพิมพ์ไลน์ส่งลูกก่อน
"ขอโทษนะ รู้ตัวว่าเช้านี้ทำลายบรรยากาศดีๆของลูก ขอให้มีอารมณ์ดีๆ ตลอดวันนะ เจอเรื่องไม่ดีตอนเช้าไปแล้ว ทั้งวันที่เหลือขอให้เจอแต่เรื่องดีๆนะ"
จริงๆอยากจะบอกลูกว่า ตอนนั้นพ่อรู้สึกสะเทือนใจมาก พ่อควรจะเป็นคนสอนลูก แต่สอนทีไรก็โดนสวน อารมณ์เสียกันทั้งคู่
พ่อที่สอนลูกไม่ได้นี่มันแย่จัง