(ขอหนึ่งกระทู้) จุก เสียใจ พูดไม่ออก TT

แม้ทีแรกแสงว่างแห่งความหวังดูเหมือนจะริบหรี่ลงไป เราก็พยามยามที่จะจุดมันขึ้นมาใหม่ด้วยตัวเอง แต่ท้ายที่สุดแสงสว่างแห่งความหวังที่เราจุดขึ้นมากลับมอดลงไป เสียแรงที่มองญี่ปุ่นในแง่ดีอีกครั้ง เรายังจำความเจ็บเมื่อ 4 ปีก่อนได้ดี ครั้งนี้เราพยายามไปด้วยขาของตัวเองแล้ว ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ TT