ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ คือผมเลิกกับแฟนเก่ามา1.5ปีแล้วครับ แต่ลืมไม่ได้สักที ในระหว่างที่ผ่านมาผมได้มีคนคุยหรืออาจจะเป็นแฟนบางคน ถ้ารวมๆแล้วก็ อาจจะถึง100(ไม่ได้ล้อเล่นนะ555) แต่ผมเลือกที่จะหายไป อาจจะเป็นเพราะความเบื่อแต่จริงๆแล้วผมกลัว กลัวใจและกลัวบาดแผลกับคนเดิมๆ เพราะมันฝังใจและยังมีเรื่องที่ยังค้างคามากมาย ที่ทุกวันนี้ผมไม่สามารถลืมมันได้เลย ในชีวิตนี้ผมว่าผมรักเขาจริงๆ เป็นคนๆเดียวที่ผมอยากจะอยู่ด้วย ผมเคยคิดจะฆ่าตัวตายนะครับ เพราะว่าผมอ่ะทุ่มสุดใจไปเลย จากตอนนั้นเป็นคนคุยเยอะมาก ก็เลิกคุยหมด เลิกเหล้า เลิกบุหรี่ให้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้คือการหลอกลวง และเรื่องติดค้างมันเลยทำ ให้ผมมีแผลที่ใจ มันเลยกลัวไปหมดทุกอย่าง ฝันถึงทุกคืน ช่วงแรกๆนี่ผมทำใจไม่ได้เลย ไม่กินข้าว ไม่นอน ทรมานตัวเองทุกอย่าง ถ้าเกิดไม่มีเพื่อนหรือยายผมก็คงแย่ หลังจากนั้นผมก็กลับมาสู่สภาพเดิมกลับมาเจ้าชู้ ติดเหล้า ติดบุหรี่ จนมีคนเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ผมก็เลือกที่จะทิ้ง เพราะใจมันไม่สามารถเปิดให้ใครได้จริงๆ พยายามลืมหมดแล้ว ผมควรทำอย่างไรดีครับ ตอนนี้ผมก็พอโอเคอยู่ พอดีพึ่งจบม.6รอ admission หลายคนอาจจะมองว่าเด็ก ผมคิดว่าผมไม่เด็กนะ เพราะความรักมันเกิดคนได้ทุกคน ชีวิตข้างหน้ามันไม่แน่นอน
(แค่ระบายและขอคำปรึกษาสำหรับทุกๆคนด้วยครับขอบคุณครับผม)
#แท็กผิดขออภัยด้วยครับ ไม่ว่าจะเว้นวรรค หรือคำพูดผิดหรือตกหล่น
เลิกกันมานานแล้วแต่ลืมไม่ได้ ทั้งๆที่มีคนคุยมากมายผมก็เลือกที่จะหายไปจากทุกคน
(แค่ระบายและขอคำปรึกษาสำหรับทุกๆคนด้วยครับขอบคุณครับผม)
#แท็กผิดขออภัยด้วยครับ ไม่ว่าจะเว้นวรรค หรือคำพูดผิดหรือตกหล่น