อยากบอกว่าเราเป็นมนุษย์หนึ่งคนที่ "พยายาม" จะดีกับผู้คนรอบตัว(ในชีวิตจริง เพราะในพันทิป คิสเป็นแค่สตรีปากหมาน คนนึงเท่านั้น)
ที่ใช้คำว่าพยายาม เพราะมองว่าการทำดีต่อคนรอบตัว เป็นสิ่งที่ต้องพยายาม จนกลายเป็นนิสัยติดตัว เลยใช้คำๆนี้ try so hard to be nice
หลายครั้งที่ได้ยินเรื่องคนรอบๆตัวที่ทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูด ฯลฯ ก็อดคิดถึงสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิดไว้ไม่ได้ ไม่รู้จะบอกใคร เลยมาสารภาพในพันทิป
เรื่องแรก
ย้อนไปเมื่อสมัยเรียนม.ต้น
คิสเคยด่าเพื่อนร่วมชั้น(เค้านั่งติดกับคิส แต่เราอยู่คนละ row) ว่าเอาสมุดคิสไปแล้วก็ไม่รู้จักคืน
คิส "แกอะ ทำไมทำงี้ แล้วชั้นทำไงอะ"
เพื่อน "ขอโทษจริงๆ ขอโทษมากๆเลย เราหาไม่เจอจริงๆ"
คิสทำหน้าไม่พอใจสุดขีด "เออ ไม่รู้จักรักษาของคนอื่น คิดบ้างสิ"
วันนั้นกลับไปบ้าน เจอสมุดที่หาอยู่ในบ้านตัวเอง คือเพื่อนมันคืนมาแล้วละ แต่เราด่ามันมั่วไปเอง สุดท้ายก็ไปขอโทษเพื่อนนะ เพื่อนทำหน้าแบบ....(ไม่ขออธิบาย)
ต่อมา ในยุคเดียวกัน
ในสมัยนั้นต้องใช้ปากกาหมึกซึมในการเขียนหนังสือ ทำการบ้าน(ใช้หมึกขวดอะ จุ่มละ refill หมึกใช้งาน สมัยนี้ไม่รู้เด็กนร.เค้ายังใช้กันอยู่มั๊ย) แล้วเพื่อนๆก็มักจะใช้ปากกาหมึกซึมของพวกจีนแดง ในสมัยนั้นก็ประมาณ 15-25 บาท/แท่ง แต่คิสเอาของที่บ้านมาใช้ ซึ่งก็จำยี่ห้อไม่ได้นะ แต่เอาว่ามันแพงมากๆก็ละกัน จะไม่เหมือนของเพื่อนๆเลย คิสก็ใช้ๆไป เพื่อนมายืมก็ให้ สุดท้ายเพื่อนทำหาย คิสก็หงุดหงิดมาก หน้าเสียไปเลย
เพื่อน "เราขอโทษนะ จะซื้อคืนให้"
คิส "มีปัญญาหรอ"
เพื่อนคนนั้นหน้าเอ๋อไปเลย เราไม่ได้ขอโทษเค้า ถ้าพลอยผ่านมา เราขอโทษนะ เราขอโทษจริงๆ เราไม่รู้หรอกว่ามันราคาเท่าไหร่ เราก็บ้าไปอย่างนั้นเอง เรายังเด็กมาก เป็นเรื่องที่เราเสียใจมากจริงๆ
ในยุคเดิมจากข้างบน(จริงๆมันมีแค่สมัยเดียว เพราะพอโตขึ้นมาก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว"
มีเพื่อนคนนีงเอาคิสไปด่าให้เพื่อนอีกคนฟัง ประสบการณ์คลาสสิกสุดๆ นินทากันไปมา แถมท้าทาย ด่าคิสไม่พอ บอกว่าคิสป๊อด ไม่กล้ามีเรื่องกับเค้าหรอก บลาๆๆ ซึ่งความจริงก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครมันเสริมเพิ่มเติมแต่งอะไรก่อนมาถึงเรารึป่าว แต่ตอนนั้นเด็กมากจริงๆ
เพื่อนคนนี้เป็นลูกสาวของบ้านที่มีอันจะกินหลังนึงใกล้โรงเรียน และมีแม่ทำงานเป็นคนรับใช้ นายก็ส่งให้ลูกเรียนที่เดียวกัน ด้วยความเจ็บใจสุดขีดของเรา และด้วยความเด็ก ทุกอย่างผสมๆกันหมด เราแปลงร่างเป็น mean girl ภาคภาษาไทย เดินผ่านโต๊ะเพื่อนช้าๆ และพูดให้ได้ยินโดยทั่วกันว่า
คิส "พวกแกได้กลิ่นลูกคนใช้แถวนี้ปะ"
เพื่อน "...."
เราเสียใจอย่างที่ประเมินไม่ได้ว่าเรารู้สึกแย่มากแค่ไหนต่อเหตุการณ์นั้น ต่อมาเราก็มีเรื่องกับเพื่อนคนนี้จริงๆซะด้วย โดยผลก็คือคิสข่วนแขนเพื่อนจนเป็นรอยแผลเป็นใหญ่ประมาณ 3*2 ตารางนิ้ว ซึ่งคิสเพิ่งมารู้เรื่องทีหลัง เพราะตอนมีเรื่องกันก็สติแตก ทั้งต่อยทั้งข่วนให้เลือดอีกฝ่ายออกมาให้มากที่สุด(คิสไม่ได้ใช้อาวุธอะไร อารมณ์นำสติล้วนๆ)
ผ่านไปสักพักใหญ่ จนคิสรู้ว่าเค้ามีแผลเป็น คิสก็ไปขอโทษเค้านะ คิสเสียใจจริงๆ ไม่ได้คิดว่าจะทำให้ใครเป็นแผลเป็นได้ขนาดนั้นเลย ตอนนั้นคิสโดนทำร้ายก่อน คิสคิดแต่ว่าใครทำเรา มันต้องโดนเอาหนักเป็นสองเท่า คิดแค่นั้นจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรต่อเลย
ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป เรื่องทั้งหมดที่เล่ามา เราอยากกลับไปแก้ไขทั้งหมดทุกเหตุการณ์ แม้ว่าบางเรื่องก็เล็กน้อย แต่ก็ติดคาอยู่ในใจมาตลอด
คิสไม่รู้คนอื่นมีเรื่องทำนองนี้ในชีวิตกันบ้างมั๊ย ของคิสผ่านมาก็ 16-17 ปีแล้ว มันยังอยู่เลย ยังเสียใจอยู่เลย รู้สึกผิดได้จนถึงวันนี้ ไม่คุ้มเลย - -"
### ในชีวิตคุณเคยทำสาระ(เลว)กับคนอื่นมาแบบไหนบ้างคะ อยากสารภาพบาป ###
ที่ใช้คำว่าพยายาม เพราะมองว่าการทำดีต่อคนรอบตัว เป็นสิ่งที่ต้องพยายาม จนกลายเป็นนิสัยติดตัว เลยใช้คำๆนี้ try so hard to be nice
หลายครั้งที่ได้ยินเรื่องคนรอบๆตัวที่ทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูด ฯลฯ ก็อดคิดถึงสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิดไว้ไม่ได้ ไม่รู้จะบอกใคร เลยมาสารภาพในพันทิป
เรื่องแรก
ย้อนไปเมื่อสมัยเรียนม.ต้น
คิสเคยด่าเพื่อนร่วมชั้น(เค้านั่งติดกับคิส แต่เราอยู่คนละ row) ว่าเอาสมุดคิสไปแล้วก็ไม่รู้จักคืน
คิส "แกอะ ทำไมทำงี้ แล้วชั้นทำไงอะ"
เพื่อน "ขอโทษจริงๆ ขอโทษมากๆเลย เราหาไม่เจอจริงๆ"
คิสทำหน้าไม่พอใจสุดขีด "เออ ไม่รู้จักรักษาของคนอื่น คิดบ้างสิ"
วันนั้นกลับไปบ้าน เจอสมุดที่หาอยู่ในบ้านตัวเอง คือเพื่อนมันคืนมาแล้วละ แต่เราด่ามันมั่วไปเอง สุดท้ายก็ไปขอโทษเพื่อนนะ เพื่อนทำหน้าแบบ....(ไม่ขออธิบาย)
ต่อมา ในยุคเดียวกัน
ในสมัยนั้นต้องใช้ปากกาหมึกซึมในการเขียนหนังสือ ทำการบ้าน(ใช้หมึกขวดอะ จุ่มละ refill หมึกใช้งาน สมัยนี้ไม่รู้เด็กนร.เค้ายังใช้กันอยู่มั๊ย) แล้วเพื่อนๆก็มักจะใช้ปากกาหมึกซึมของพวกจีนแดง ในสมัยนั้นก็ประมาณ 15-25 บาท/แท่ง แต่คิสเอาของที่บ้านมาใช้ ซึ่งก็จำยี่ห้อไม่ได้นะ แต่เอาว่ามันแพงมากๆก็ละกัน จะไม่เหมือนของเพื่อนๆเลย คิสก็ใช้ๆไป เพื่อนมายืมก็ให้ สุดท้ายเพื่อนทำหาย คิสก็หงุดหงิดมาก หน้าเสียไปเลย
เพื่อน "เราขอโทษนะ จะซื้อคืนให้"
คิส "มีปัญญาหรอ"
เพื่อนคนนั้นหน้าเอ๋อไปเลย เราไม่ได้ขอโทษเค้า ถ้าพลอยผ่านมา เราขอโทษนะ เราขอโทษจริงๆ เราไม่รู้หรอกว่ามันราคาเท่าไหร่ เราก็บ้าไปอย่างนั้นเอง เรายังเด็กมาก เป็นเรื่องที่เราเสียใจมากจริงๆ
ในยุคเดิมจากข้างบน(จริงๆมันมีแค่สมัยเดียว เพราะพอโตขึ้นมาก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว"
มีเพื่อนคนนีงเอาคิสไปด่าให้เพื่อนอีกคนฟัง ประสบการณ์คลาสสิกสุดๆ นินทากันไปมา แถมท้าทาย ด่าคิสไม่พอ บอกว่าคิสป๊อด ไม่กล้ามีเรื่องกับเค้าหรอก บลาๆๆ ซึ่งความจริงก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครมันเสริมเพิ่มเติมแต่งอะไรก่อนมาถึงเรารึป่าว แต่ตอนนั้นเด็กมากจริงๆ
เพื่อนคนนี้เป็นลูกสาวของบ้านที่มีอันจะกินหลังนึงใกล้โรงเรียน และมีแม่ทำงานเป็นคนรับใช้ นายก็ส่งให้ลูกเรียนที่เดียวกัน ด้วยความเจ็บใจสุดขีดของเรา และด้วยความเด็ก ทุกอย่างผสมๆกันหมด เราแปลงร่างเป็น mean girl ภาคภาษาไทย เดินผ่านโต๊ะเพื่อนช้าๆ และพูดให้ได้ยินโดยทั่วกันว่า
คิส "พวกแกได้กลิ่นลูกคนใช้แถวนี้ปะ"
เพื่อน "...."
เราเสียใจอย่างที่ประเมินไม่ได้ว่าเรารู้สึกแย่มากแค่ไหนต่อเหตุการณ์นั้น ต่อมาเราก็มีเรื่องกับเพื่อนคนนี้จริงๆซะด้วย โดยผลก็คือคิสข่วนแขนเพื่อนจนเป็นรอยแผลเป็นใหญ่ประมาณ 3*2 ตารางนิ้ว ซึ่งคิสเพิ่งมารู้เรื่องทีหลัง เพราะตอนมีเรื่องกันก็สติแตก ทั้งต่อยทั้งข่วนให้เลือดอีกฝ่ายออกมาให้มากที่สุด(คิสไม่ได้ใช้อาวุธอะไร อารมณ์นำสติล้วนๆ)
ผ่านไปสักพักใหญ่ จนคิสรู้ว่าเค้ามีแผลเป็น คิสก็ไปขอโทษเค้านะ คิสเสียใจจริงๆ ไม่ได้คิดว่าจะทำให้ใครเป็นแผลเป็นได้ขนาดนั้นเลย ตอนนั้นคิสโดนทำร้ายก่อน คิสคิดแต่ว่าใครทำเรา มันต้องโดนเอาหนักเป็นสองเท่า คิดแค่นั้นจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรต่อเลย
ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป เรื่องทั้งหมดที่เล่ามา เราอยากกลับไปแก้ไขทั้งหมดทุกเหตุการณ์ แม้ว่าบางเรื่องก็เล็กน้อย แต่ก็ติดคาอยู่ในใจมาตลอด
คิสไม่รู้คนอื่นมีเรื่องทำนองนี้ในชีวิตกันบ้างมั๊ย ของคิสผ่านมาก็ 16-17 ปีแล้ว มันยังอยู่เลย ยังเสียใจอยู่เลย รู้สึกผิดได้จนถึงวันนี้ ไม่คุ้มเลย - -"