EP3/3 จบตอน 3
(หลังจากคืนนั้นที่ไอ้เปรียวขอผมเป็นแฟน แต่ในใจก็ยังแอบคิดว่ามันแกล้ง ทั้งๆที่มันก็แสดงเจตนาชัดเจนขนาดนั้น จนหัวใจผมว้าวุ่นไปหมดแล้ว การเปิดเทอมไม่กี่วันแต่มันมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น โดยเฉพาะระหว่างผมกับไอ้เปรียว แต่จริงๆเราก็รู้จักมาตั้งแต่มอต้นแล้วเพียงแค่ตอนนี้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น)
ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าที่สดใส ห่ะ 9 โมงแล้ว !!!!! แล้วไอ้เปรียวละ มันหายไปไหน
"แม่ครับ ไอ้เปรียวละ" ผมรีบเดินไปถามแม่ และพยายามมองหามัน
"ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว แล้วทำไมตื่นสาย ดูเปรียวสิตื่นแต่เช้า" แม่ตอบมาเหน็บๆผมด้วย
"ก็วันเสาร์หน่ะแม่" ผมตอบแก้ตัวไป
"แล้วนี่ไม่ไปทำบุญวันเกิดเปรียวหรือไง" แม่ถามไปซักผ้าไป
"วันเกิด" ผมพูดทวนคำแม่
"แม่รู้ได้ยังไง" ผมถามกลับไป
"ก็ตอนเช้าเปรียวบอกจะรีบไปทำบุญวันเกิด" แม่ตอบกลับทำให้ผมอึ้งๆ ไม่เห็นมันพูดอะไรเลยนิ ผมเดินกลับเข้าไปในห้องเสียงไลน์ก็ดังขึ้นหลายครั้ง ผมเลยหยิบโทรศัพท์ดู อ่อเป็นไลน์กลุ่มของห้อง ผมเลยเปิดอ่านดูพบว่ามีเพื่อนๆในห้องกำลัง Happy birthday ไอ้เปรียวกันหลายคน ตายหล่ะ!!!!! วันเกิดมันจริงๆ นี่เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลยเหรอเนี่ยๆ ทั้งที่เราใกล้ชิดมันขนาดนี้ เข้าใจแล้วว่าทำไมมันต้องโกรธผมอยู่เรื่อย เช้าวันนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆ จะติดต่อมันยังไงละโทรศัพท์มันก็ไม่มี ตอนนี้ เวลานี้ทำไมผมรู้สึกอยากให้มันมาอยู่ใกล้ๆผมจัง อยากจะขอโทษ เห้อทำไมผมต้องขอโทษมันอยู่ตลอดเลยนะ ผมเหลือบไปที่นาฬิกา ห่ะ!!!! 10 โมงแล้ว นัดกับดรีมไว้นิหว่า ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างไว แล้วก็รีบเดินทางเข้าไปในเมืองเพื่อไปเจอดรีมคนที่ผมแอบชอบ แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่แน่ใจ ^^
ผมมาถึงสถานที่นัดได้ทันเวลาพอดี ไม่นานดรีมก็เดินมา ห่ะ!!! ทำไมขอบตาดำละ ตาบวมๆแดงๆ
"หวัดดีแบงค์" ดรีมทักทาย
"หวัดดีดรีม..เออทำไมตา.." ผมถามด้วยความสงสัย
"เมื่อคืนโดนแฟนบอกเลิกหน่ะ" ดรีมตอบกลับด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"เห้ย..!! ทำไมอะ" ผมถาม แต่ทำไมต้องดีใจละ นี่เขาเสียใจอยู่นะ ต้องปลอบใจเขาสิๆ
"......." ดรีมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
"อย่าไปคิดมากดิ กินไรมายัง ไปหาไรกินก่อนไหม" ผมพยายามปลอบใจ จากนั้นเราก็เดินไปหาร้าน มันเป็นร้านที่ออกแนววินเทด คลาสสิกๆ มีอาหารสไตล์ฝรั่ง เรานั่งทานอาหารกันอยู่สักพักท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงันเพราะดรีมไม่ค่อยจะพูดอะไรมากนัก คงเป็นเพราะเพิ่งอกหักมา
(บทสนทนาระหว่างดรีมกับแบงค์)
"คบกับผู้ชายนี่ดีไหม" อยู่ๆดรีมก็พูดขึ้นมา
"เห้ย ทำไมถามแบบนั้น" ผมตกใจ
"มีนอกใจกันบ้างไหม" ดรีมยังถามต่อ
"เอ่ออ... เราไม่รู้ ทำไมมาถามเราแบบนี้"
"ก็แบงค์คบกับเปรียวอยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เห้ยย ป่าว ไม่ใช่ๆ มันแกล้งเราเฉยๆ"
"อ่าวจริงเหรอ เราก็นึกว่าเป็นแฟนจริงๆกันสะอีก"
"เข้าใจผิดแล้ว"
"แล้วแบงค์ชอบผู้ชายไหม" ดรีมถามกลับมาอย่างไว จนผมสะดุ้ง !!! กูเป็นเกย์นะ แต่ใครจะบอกละ
"ถามทำไมเนี่ย เป็นไรป่าว"
"ก็ไม่รู้ดิ เราก็ถามๆไป เผื่อว่าคบผู้ชายแล้วจะดี" ดรีมตอบแบบซึมๆ ผมเงียบไม่กล้าตอบอะไร ทำตัวไม่ถูก เพราะความรู้สึกตอนนั้นไม่รู้ว่าดีใจหรือตกใจ
"แบงค์ว่าเราลองคบผู้ชายดีไหม" ดรีมพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไป
"เห้ย พูดเรื่องจริง" ผมยังคงอึ้ง !!!!!
"ก็ไม่รู้ดิ เราแค่เบื่อ ทะเลาะกันบ่อย จนเมื่อคืนเขาก็ไปมีคนอื่นแล้วก็เลิกกัน แต่จริงๆก็ยังไม่ได้เป็นถึงแฟนหรอกนะ แต่มันรู้สึกเหมือนแฟน เราไม่รู้วะแบงค์เราสับสน" ดรีมระบายกับผม ท่าทางจะหนักนะ
"ใจเย็นๆนะ" ผมได้แต่บอกแบบนั้น
"แล้วตอนนี้แบงค์มีคนที่ชอบอยู่ไหม" ดรีมถาม
"ก็ยังไม่มีมั้ง" ผมตอบกลับไป
"ช่วยไรเราหน่อยได้ไหม" ดรีมถามมาพร้อมจ้องหน้าผมแบบไม่ละเลย
"ช่วยไรอะ"
"แกล้งๆ เป็นแฟนเราให้ที" ดรีมขอร้อง
"เห้ย!!!!"
"เราแค่อยากแก้แค้น" ดรีมตอบแบบน่ากลัวจัง คนอกหักมันน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"นะ ช่วยเราหน่อย" ดรีมขอร้องมาอีกครั้ง
"จะดีเหรอ" ถึงจะเป็นคนที่ผมชอบก็เถอะ แต่มาให้เราแกล้งเป็นแฟนเนี่ยนะ ตกลงใครกันแน่ที่น่าสงสาร
"ดีสิ" ดรีมตอบมา
"แล้วเราต้องทำยังไง"
"ก็ทำแบบคนเป็นแฟนกันก็พอ"
"แล้วเราจะต้องโกหกคนอื่นเหรอ"
"ไม่นานหรอกน่า" ไหนบอกไม่ชอบคนโกหกไงฟะ แล้วตัวเองมาโกหกคนอื่นเอง หึหึ คนเราเปลี่ยนไปเพราะความรักสินะ แต่ก็ดี เอาให้นังผู้หญิงคนนั้นอิจฉาไปเลย อิอิ
จากนั้นไม่นานเราก็ไปเลือกหนังสือกันต่อถึงจะรู้ว่าเป็นแค่การโกหก แต่ผมก็ทำตัวไม่ถูกจริงๆ พอเราเลือกหนังสือเสร็จก็ไปจ่ายตัง แต่คุณพระ!! ดรีมจ่ายให้ จริงๆก็ไม่ใช่แค่ค่าหนังสือนะ ค่าอาหารเมื่อกี้เขาก็จ่าย หล่อ เก่ง รวย ใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว
"แค่ตอนเป็นแฟนเท่านั้นแหละน่า ถ้าเป็นเพื่อนจ่ายเองนะ" ดรีมหันมาพูดกับผม แต่!!! คนขายยืนยิ้มอยู่ มีอะไรให้อายอีกไหม หลายคนคงอิจฉาชีวิตผมละสิ แต่คิดดีๆ มันน่าอิจฉาจริงหรือเปล่า เขาต้องการแก้แค้น เขาไม่ได้รักเราจริงๆสะหน่อย โธ่ชีวิตแบงค์น้อย
"เอ้อ แบงค์ซื้อของขวัญให้เปรียวยัง"
"ยังเลย"
"ซื้อไรให้ดีนะ" ดรีมถามผม
"เอ้อ จำได้ไหมตอนที่แนะนำตัวไอ้เปรียวมันชอบอะไร" ผมถามดรีม
"ชอบว่ายน้ำนะ ถ้าจำไม่ผิด เดี๋ยวๆ นี่แบงค์จำไม่ได้เหรอ"
"ก็...ตอนนั้นนั่งเพลินๆหน่ะ"
"โหแบบนี้ จำของเราได้ไหม"
"จำได้สิ"
"เราชอบอะไร"
"ชอบไปเที่ยว ต่างประเทศ"
"เห้ย จำของเราได้ด้วย ดีๆ เป็นแฟนเราต้องรู้เรื่องเรานะ" ดรีมตอบมา ฟินไปอีก
ไม่นานเราก็ถึงเวลาต้องกลับบ้านกันแล้ว ใกล้จะเย็นละสิ
"เดี๋ยวพ่อเรามารับ ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่ง" ดรีมบอกมา
"เห้ย ไม่เป็นไรเรากลับเองได้"
"กลับได้แน่นะ กลับดีๆละ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วโทรหา" พูดจบดรีมก็รีบวิ่งไปขึ้นรถพ่อที่จอดรออยู่ โหยยย ทำไมรู้สึกเขินอะไรแบบนี้ แต่!!! ทำไมมันยังมีอะไรที่ค้างคาใจอยู่นะ ผมเดินกลับเข้าไปในห้างสรรพสินค้าอีกรอบ เดินเข้าไปในแผนกกีฬา ชอบว่ายน้ำใช่ไหมไอ้เปรียว กูจะซื้ออะไรให้เมิงดีน๊าา แว่นตาใส่ว่ายน้ำดีกว่า มีสีชมพูไหมนะ อิอิ มันต้องชอบแน่ๆ ห่ะ!!!! เป็นพันเลยอ่อ หูยยย ค่าขนมทั้งเดือนเลยมั้งเนี่ย T-T
ระหว่างทางออกจากห้างสรรพสินค้า เจอร้านหมวกกันนอคเลยแวะดูสักหน่อย อุ๊ปปป เจออันนี้ลายเดียวกันกับที่ไอ้เปรียวให้ผมใส่เลย มีสีดำ น้ำตาล เขียว ขาว น้ำเงิน ไม่เห็นมีสีชมพูเลย สงสัยคนละแบบละมั้ง
"พี่ครับ แบบนี้ไม่มีสีชมพูเหรอครับ" ผมถามพนักงาน
"อ่อ มีค่ะ แต่เพิ่งมีคนซื้อไปเมื่อไม่กี่วันเอง ของมาอีกทีอาทิตย์หน้าเลย" พนักงาน
"ผู้ชายหรือผู้หญิงซื้อไปอะครับ"
"ผู้ชายจ่ะ อ่อโรงเรียนเดียวกับน้องแหละ"
"พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียนที่ไหน"
"ก็กระเป๋าที่น้องสะพายมันมีตราโรงเรียนอยู่"
"อ่อ ครับ" หน้าแตกเลย ลืมไปว่าวันนี้เอากระเป๋าเป้นักเรียนสะพายเอามาไว้ใส่ของด้วย
"น้องจะซื้อไปให้แฟนเหรอค่ะ"
"ห่ะ อะไรนะครับ"
"อ้อ คนก่อนเขาก็ซื้อไปให้แฟนเหมือนกัน ลายนี้สีชมพูผู้หญิงชอบกันเยอะ สั่งจองไว้ก่อนก็ได้นะค่ะ"
"เอ่อ เดี๋ยวผมมาดูอีกทีดีกว่าครับ ขอบคุณมากครับ" ผมรีบปรี่ตัวออกมาอย่างว่องไว ระหว่างทางกลับบ้านด้วยรถโดยสารในเย็นวันนั้น ทำให้ผมคิดไม่ตกหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องของดรีมคนที่เราแอบชอบมาขอให้แกล้งเป็นแฟน แล้วยังจะไอ้เปรียวอีกเรื่องเมื่อคืนนั้นมันพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่ แล้วยังมีเรื่องหมวกกันนอคสีชมพูของมันอีก หวังว่ามันคงไม่ได้ไปซื้อมาใหม่เพื่อให้ผมนะ ขอกลับบ้านไปนอนพักสักงีบจะได้ตื่นขึ้นมาจากความฝันเหล่านี้สักที
และแล้วก็ตื่นมากลางดึก ห่ะ!! ตี 2 ตื่นมาทำไมเนี่ยยย หยิบโทรสับขึ้นมาดู ดรีมโทรหา 2 สายไม่ได้รับ เห้ยเขาโทรมาจริงๆด้วย
แอะ!! ใครส่งอะไรมาในเฟสบุคนะ ห่ะ!!!!!!! สถานะขอคบ OMG!!!! ผมจะทำยังไงดี ผมจะทำยังไงดี ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงน้ำไหล เห้ย!! อะไรอะ อย่าบอกนะ ผมค่อยๆมองไปที่ห้องน้ำ มีแสงไฟลอดช่องผ่านมาจากประตู ไม่นานเสียงน้ำก็เงียบไป อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก ห่ะ!!!! ไม่นะ นะโมตัสสะ ..... ผมหลับตาปี๋ อ๊ากกกกกกกกกกก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เร็วๆนี้จะมีตอนพิเศษของเปรียวออกมาครับ เดินเรื่องด้วยตัวละครที่ชื่อเปรียว
(เกย์) เรื่องที่ฉันยังไม่ได้ตั้งชื่อ EP3/3
(หลังจากคืนนั้นที่ไอ้เปรียวขอผมเป็นแฟน แต่ในใจก็ยังแอบคิดว่ามันแกล้ง ทั้งๆที่มันก็แสดงเจตนาชัดเจนขนาดนั้น จนหัวใจผมว้าวุ่นไปหมดแล้ว การเปิดเทอมไม่กี่วันแต่มันมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น โดยเฉพาะระหว่างผมกับไอ้เปรียว แต่จริงๆเราก็รู้จักมาตั้งแต่มอต้นแล้วเพียงแค่ตอนนี้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น)
ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าที่สดใส ห่ะ 9 โมงแล้ว !!!!! แล้วไอ้เปรียวละ มันหายไปไหน
"แม่ครับ ไอ้เปรียวละ" ผมรีบเดินไปถามแม่ และพยายามมองหามัน
"ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว แล้วทำไมตื่นสาย ดูเปรียวสิตื่นแต่เช้า" แม่ตอบมาเหน็บๆผมด้วย
"ก็วันเสาร์หน่ะแม่" ผมตอบแก้ตัวไป
"แล้วนี่ไม่ไปทำบุญวันเกิดเปรียวหรือไง" แม่ถามไปซักผ้าไป
"วันเกิด" ผมพูดทวนคำแม่
"แม่รู้ได้ยังไง" ผมถามกลับไป
"ก็ตอนเช้าเปรียวบอกจะรีบไปทำบุญวันเกิด" แม่ตอบกลับทำให้ผมอึ้งๆ ไม่เห็นมันพูดอะไรเลยนิ ผมเดินกลับเข้าไปในห้องเสียงไลน์ก็ดังขึ้นหลายครั้ง ผมเลยหยิบโทรศัพท์ดู อ่อเป็นไลน์กลุ่มของห้อง ผมเลยเปิดอ่านดูพบว่ามีเพื่อนๆในห้องกำลัง Happy birthday ไอ้เปรียวกันหลายคน ตายหล่ะ!!!!! วันเกิดมันจริงๆ นี่เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลยเหรอเนี่ยๆ ทั้งที่เราใกล้ชิดมันขนาดนี้ เข้าใจแล้วว่าทำไมมันต้องโกรธผมอยู่เรื่อย เช้าวันนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆ จะติดต่อมันยังไงละโทรศัพท์มันก็ไม่มี ตอนนี้ เวลานี้ทำไมผมรู้สึกอยากให้มันมาอยู่ใกล้ๆผมจัง อยากจะขอโทษ เห้อทำไมผมต้องขอโทษมันอยู่ตลอดเลยนะ ผมเหลือบไปที่นาฬิกา ห่ะ!!!! 10 โมงแล้ว นัดกับดรีมไว้นิหว่า ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างไว แล้วก็รีบเดินทางเข้าไปในเมืองเพื่อไปเจอดรีมคนที่ผมแอบชอบ แต่ตอนนี้ชักเริ่มไม่แน่ใจ ^^
ผมมาถึงสถานที่นัดได้ทันเวลาพอดี ไม่นานดรีมก็เดินมา ห่ะ!!! ทำไมขอบตาดำละ ตาบวมๆแดงๆ
"หวัดดีแบงค์" ดรีมทักทาย
"หวัดดีดรีม..เออทำไมตา.." ผมถามด้วยความสงสัย
"เมื่อคืนโดนแฟนบอกเลิกหน่ะ" ดรีมตอบกลับด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"เห้ย..!! ทำไมอะ" ผมถาม แต่ทำไมต้องดีใจละ นี่เขาเสียใจอยู่นะ ต้องปลอบใจเขาสิๆ
"......." ดรีมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
"อย่าไปคิดมากดิ กินไรมายัง ไปหาไรกินก่อนไหม" ผมพยายามปลอบใจ จากนั้นเราก็เดินไปหาร้าน มันเป็นร้านที่ออกแนววินเทด คลาสสิกๆ มีอาหารสไตล์ฝรั่ง เรานั่งทานอาหารกันอยู่สักพักท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงันเพราะดรีมไม่ค่อยจะพูดอะไรมากนัก คงเป็นเพราะเพิ่งอกหักมา
(บทสนทนาระหว่างดรีมกับแบงค์)
"คบกับผู้ชายนี่ดีไหม" อยู่ๆดรีมก็พูดขึ้นมา
"เห้ย ทำไมถามแบบนั้น" ผมตกใจ
"มีนอกใจกันบ้างไหม" ดรีมยังถามต่อ
"เอ่ออ... เราไม่รู้ ทำไมมาถามเราแบบนี้"
"ก็แบงค์คบกับเปรียวอยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เห้ยย ป่าว ไม่ใช่ๆ มันแกล้งเราเฉยๆ"
"อ่าวจริงเหรอ เราก็นึกว่าเป็นแฟนจริงๆกันสะอีก"
"เข้าใจผิดแล้ว"
"แล้วแบงค์ชอบผู้ชายไหม" ดรีมถามกลับมาอย่างไว จนผมสะดุ้ง !!! กูเป็นเกย์นะ แต่ใครจะบอกละ
"ถามทำไมเนี่ย เป็นไรป่าว"
"ก็ไม่รู้ดิ เราก็ถามๆไป เผื่อว่าคบผู้ชายแล้วจะดี" ดรีมตอบแบบซึมๆ ผมเงียบไม่กล้าตอบอะไร ทำตัวไม่ถูก เพราะความรู้สึกตอนนั้นไม่รู้ว่าดีใจหรือตกใจ
"แบงค์ว่าเราลองคบผู้ชายดีไหม" ดรีมพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไป
"เห้ย พูดเรื่องจริง" ผมยังคงอึ้ง !!!!!
"ก็ไม่รู้ดิ เราแค่เบื่อ ทะเลาะกันบ่อย จนเมื่อคืนเขาก็ไปมีคนอื่นแล้วก็เลิกกัน แต่จริงๆก็ยังไม่ได้เป็นถึงแฟนหรอกนะ แต่มันรู้สึกเหมือนแฟน เราไม่รู้วะแบงค์เราสับสน" ดรีมระบายกับผม ท่าทางจะหนักนะ
"ใจเย็นๆนะ" ผมได้แต่บอกแบบนั้น
"แล้วตอนนี้แบงค์มีคนที่ชอบอยู่ไหม" ดรีมถาม
"ก็ยังไม่มีมั้ง" ผมตอบกลับไป
"ช่วยไรเราหน่อยได้ไหม" ดรีมถามมาพร้อมจ้องหน้าผมแบบไม่ละเลย
"ช่วยไรอะ"
"แกล้งๆ เป็นแฟนเราให้ที" ดรีมขอร้อง
"เห้ย!!!!"
"เราแค่อยากแก้แค้น" ดรีมตอบแบบน่ากลัวจัง คนอกหักมันน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"นะ ช่วยเราหน่อย" ดรีมขอร้องมาอีกครั้ง
"จะดีเหรอ" ถึงจะเป็นคนที่ผมชอบก็เถอะ แต่มาให้เราแกล้งเป็นแฟนเนี่ยนะ ตกลงใครกันแน่ที่น่าสงสาร
"ดีสิ" ดรีมตอบมา
"แล้วเราต้องทำยังไง"
"ก็ทำแบบคนเป็นแฟนกันก็พอ"
"แล้วเราจะต้องโกหกคนอื่นเหรอ"
"ไม่นานหรอกน่า" ไหนบอกไม่ชอบคนโกหกไงฟะ แล้วตัวเองมาโกหกคนอื่นเอง หึหึ คนเราเปลี่ยนไปเพราะความรักสินะ แต่ก็ดี เอาให้นังผู้หญิงคนนั้นอิจฉาไปเลย อิอิ
จากนั้นไม่นานเราก็ไปเลือกหนังสือกันต่อถึงจะรู้ว่าเป็นแค่การโกหก แต่ผมก็ทำตัวไม่ถูกจริงๆ พอเราเลือกหนังสือเสร็จก็ไปจ่ายตัง แต่คุณพระ!! ดรีมจ่ายให้ จริงๆก็ไม่ใช่แค่ค่าหนังสือนะ ค่าอาหารเมื่อกี้เขาก็จ่าย หล่อ เก่ง รวย ใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว
"แค่ตอนเป็นแฟนเท่านั้นแหละน่า ถ้าเป็นเพื่อนจ่ายเองนะ" ดรีมหันมาพูดกับผม แต่!!! คนขายยืนยิ้มอยู่ มีอะไรให้อายอีกไหม หลายคนคงอิจฉาชีวิตผมละสิ แต่คิดดีๆ มันน่าอิจฉาจริงหรือเปล่า เขาต้องการแก้แค้น เขาไม่ได้รักเราจริงๆสะหน่อย โธ่ชีวิตแบงค์น้อย
"เอ้อ แบงค์ซื้อของขวัญให้เปรียวยัง"
"ยังเลย"
"ซื้อไรให้ดีนะ" ดรีมถามผม
"เอ้อ จำได้ไหมตอนที่แนะนำตัวไอ้เปรียวมันชอบอะไร" ผมถามดรีม
"ชอบว่ายน้ำนะ ถ้าจำไม่ผิด เดี๋ยวๆ นี่แบงค์จำไม่ได้เหรอ"
"ก็...ตอนนั้นนั่งเพลินๆหน่ะ"
"โหแบบนี้ จำของเราได้ไหม"
"จำได้สิ"
"เราชอบอะไร"
"ชอบไปเที่ยว ต่างประเทศ"
"เห้ย จำของเราได้ด้วย ดีๆ เป็นแฟนเราต้องรู้เรื่องเรานะ" ดรีมตอบมา ฟินไปอีก
ไม่นานเราก็ถึงเวลาต้องกลับบ้านกันแล้ว ใกล้จะเย็นละสิ
"เดี๋ยวพ่อเรามารับ ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่ง" ดรีมบอกมา
"เห้ย ไม่เป็นไรเรากลับเองได้"
"กลับได้แน่นะ กลับดีๆละ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วโทรหา" พูดจบดรีมก็รีบวิ่งไปขึ้นรถพ่อที่จอดรออยู่ โหยยย ทำไมรู้สึกเขินอะไรแบบนี้ แต่!!! ทำไมมันยังมีอะไรที่ค้างคาใจอยู่นะ ผมเดินกลับเข้าไปในห้างสรรพสินค้าอีกรอบ เดินเข้าไปในแผนกกีฬา ชอบว่ายน้ำใช่ไหมไอ้เปรียว กูจะซื้ออะไรให้เมิงดีน๊าา แว่นตาใส่ว่ายน้ำดีกว่า มีสีชมพูไหมนะ อิอิ มันต้องชอบแน่ๆ ห่ะ!!!! เป็นพันเลยอ่อ หูยยย ค่าขนมทั้งเดือนเลยมั้งเนี่ย T-T
ระหว่างทางออกจากห้างสรรพสินค้า เจอร้านหมวกกันนอคเลยแวะดูสักหน่อย อุ๊ปปป เจออันนี้ลายเดียวกันกับที่ไอ้เปรียวให้ผมใส่เลย มีสีดำ น้ำตาล เขียว ขาว น้ำเงิน ไม่เห็นมีสีชมพูเลย สงสัยคนละแบบละมั้ง
"พี่ครับ แบบนี้ไม่มีสีชมพูเหรอครับ" ผมถามพนักงาน
"อ่อ มีค่ะ แต่เพิ่งมีคนซื้อไปเมื่อไม่กี่วันเอง ของมาอีกทีอาทิตย์หน้าเลย" พนักงาน
"ผู้ชายหรือผู้หญิงซื้อไปอะครับ"
"ผู้ชายจ่ะ อ่อโรงเรียนเดียวกับน้องแหละ"
"พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียนที่ไหน"
"ก็กระเป๋าที่น้องสะพายมันมีตราโรงเรียนอยู่"
"อ่อ ครับ" หน้าแตกเลย ลืมไปว่าวันนี้เอากระเป๋าเป้นักเรียนสะพายเอามาไว้ใส่ของด้วย
"น้องจะซื้อไปให้แฟนเหรอค่ะ"
"ห่ะ อะไรนะครับ"
"อ้อ คนก่อนเขาก็ซื้อไปให้แฟนเหมือนกัน ลายนี้สีชมพูผู้หญิงชอบกันเยอะ สั่งจองไว้ก่อนก็ได้นะค่ะ"
"เอ่อ เดี๋ยวผมมาดูอีกทีดีกว่าครับ ขอบคุณมากครับ" ผมรีบปรี่ตัวออกมาอย่างว่องไว ระหว่างทางกลับบ้านด้วยรถโดยสารในเย็นวันนั้น ทำให้ผมคิดไม่ตกหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องของดรีมคนที่เราแอบชอบมาขอให้แกล้งเป็นแฟน แล้วยังจะไอ้เปรียวอีกเรื่องเมื่อคืนนั้นมันพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่ แล้วยังมีเรื่องหมวกกันนอคสีชมพูของมันอีก หวังว่ามันคงไม่ได้ไปซื้อมาใหม่เพื่อให้ผมนะ ขอกลับบ้านไปนอนพักสักงีบจะได้ตื่นขึ้นมาจากความฝันเหล่านี้สักที
และแล้วก็ตื่นมากลางดึก ห่ะ!! ตี 2 ตื่นมาทำไมเนี่ยยย หยิบโทรสับขึ้นมาดู ดรีมโทรหา 2 สายไม่ได้รับ เห้ยเขาโทรมาจริงๆด้วย
แอะ!! ใครส่งอะไรมาในเฟสบุคนะ ห่ะ!!!!!!! สถานะขอคบ OMG!!!! ผมจะทำยังไงดี ผมจะทำยังไงดี ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงน้ำไหล เห้ย!! อะไรอะ อย่าบอกนะ ผมค่อยๆมองไปที่ห้องน้ำ มีแสงไฟลอดช่องผ่านมาจากประตู ไม่นานเสียงน้ำก็เงียบไป อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก ห่ะ!!!! ไม่นะ นะโมตัสสะ ..... ผมหลับตาปี๋ อ๊ากกกกกกกกกกก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้