สวัสดีครับ เริ่มแรกเลย ผมขอเกริ่นก่อนว่า ผมเป็นเด็กวัยรุ่นคนนึงนะครับ กระทู้นี้ก็ ตามนั้นแหละครับชีวิตวัยรุ่น
เริ่มเลย ปัญหาของผมในหลายๆอย่างก็มีอยู่บ้างตามประสาวัยรุ่น แต่ปัญหาที่น่าจะใหญ่ๆเลยคือ พ่อแม่ ผมขอเดาว่า หลายๆคนก็อาจเจอะปัญหานี้ พ่อแม่ไม่เข้าใจเราบ้าง หรือ เราไม่เข้าใขพ่อแม่ว่า "ทำแบบนั้นทำไม มันใช่หรอ?" ใช่ครับ ในชีวิตวัยรุ่น "สมัยนี้" มีปัญหามากมาย(ก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนเยอะแยะ) ทั้งเครียดเรื่องการเรียน ส่งงานอีก บางวันจะเล่นอะไรก็ไม่ได้ เพราะกลัวโดนด่าแต่ปัญหา ของผมคือที่บอกไป ผม เป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง และ....ไม่มีเพื่อนด้วยบางที(บางทีคือ เค้าก็มีเพื่อนสนิทเค้าอยู่แล้วอ่ะครับ คือไปไหนไปกัน ผมไม่มีแบบนั้นหรอก) คงเพราะผมเป็นคนเงียบๆมั้ง เก็บตัว ขี้อาย ผมเลยใช้เวลาอยู่กับพวกท่านมาก(ตั้งแต่ตอนเด็กๆเลย)
ตอนเด็ก เราไม่รู้หรอก ว่าอะไรถูก หรือ ผิด พวกท่านก็จะคอยชี้ ดุเราเพื่อเป็นการสอนและแนะนำ เราก็เข้าใจตามที่พสกท่านสอน
แต่พอโตมา ใช่วัยรุ่นบางคนอาจมีความคิดเป็นของตัวเอง หรือ บางคนไม่มี(ไม่มีหรอกม้างงงง) พอโตมาเรื่อยๆ ก็นั่นแหละครับ ตอนเด็กๆมันกลับกัน ตอนโต โดนดุ ตอนแรกก็ไม่เป็นไร แต่พอนานเข้า บางทีผมก็โมโหมั้ย ผมโมโหนะ บางทีโกรธว่าทำไมเวลาเราอธิบาย ท่านถึงบอกว่าเถียง บางที ท่านดุเราแรงๆได้(แรงมาก) จนบางทีเรากลับรู้สึกว่า ทำไมเหมือนเราโดนด่าฟร้ะ?! บางทีผมก็นั่งเล่นเกม นั่งเบื่อเฟซ พวกท่านเดินมาบอกเลยว่า เล่นอะไรทั้งวัน (ห้ะ ทั้งวัน? แล้วงานที่ทำมาละ?) จนบางทีผมก็เหนื่อย บางทีผมโมโหมากก แต่นะแต่ ผมก็รักของผมนะ ช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ อารมขึ้นๆลงๆ ไม่แน่นอน หงุดหงิดบ้างเหมือนเมนส์มา บางที ท่านก็พูดเหมือนแบบ เกินสอนจริงๆ เหมือนเราผิดไปหมดทุกอย่าง (ตัวอย่าง)
D/M : เล่นอะไรทั้งวันห้ะ บอกให้อ่านอะไรไม่อ่าน ทำอะไรก็ไม่ทำกินบ้านกินเมือง(อันนี้รับได้)
หรือ D/M : (มาแบบโมโห ไม่รู้ไปโกรธใครมา) โตป่านนี้ ยังโง่เป็นควายอีก จับอะไรชิ*หา* วายวอดหมด(ตะคอก) ดูลูกคนอื่นสิ(เกิดการเปรียบเทียบ) และ DกับM ผมเนี่ย เวลาของในบ้านพังอ่ะ โทษผมหมดแทบทุกอย่าง บางทีผมไปข้างนอกมา กลับมาแก้วแตก = ผมทำ หรือบางที เราแค่อยากระบายอะไรให้พวกท่านเข้าใจเท่านั้น แต่ (ผมคิดนะ)ท่านคิดอะไรหรอ? คิดว่าลูกเพอร์เฟ็คหรอ ผมมีอะไรในใจก็อยากบอก แต่ท่านก็ทำเหใอนมันเป็นเรื่องเล็กๆแล้วปล่อยผ่านไป เวลาท่านพูด เราจะบอกเอ่ยปากก็ไม่ได้ เพราะ จะเท่ากับเถียง โมโห และโมโหมาก ที่ผมเล่ามา ถ้าใคนได้อ่าน แล้วจะบอกว่า "โตไปจะเจออะไรอีกเยอะ" ใช่ครับผมรู้ ชีวิตทำงานจะหนักกว่านี้มากๆ แต่ตอนนี้ เด็กคนนึงตอนนี้ บางที ขอแค่กำลังใจจากพ่อแม่ แค่นั้นไม่ใช่คำแขวะหรือแซะ หรือด่าเรา (จะว่างั้นก็ไม่ได้อีก เพราะเท่ากับสอน)ผมเข้าใจว่าท่านอยากสอน แต่บางทีความรู้สคกผมเหมือนมันไม่ใช่ครับ
ผมแค่อยากระบายในกระทู้นี้ ถ้าความคิดของผมผิด หรือตรรกะผมป่วย ผมขออภัยครับ
ปล.มีใครเป็นบ้างมั้ย(หรือเป็นแค่ผม) ผมแค่อยากให้ใครอ่านและเข้าใจ
ปล2.หรือใครมีความคิดเห็น ท่างผู้ใหญ่และวัยรุ่น บางคนความคิดอาจดีกว่าผมก็ได้ครับ และได้โปรดอย่าปล่อยผ่าน
แค่สงสัย?
เริ่มเลย ปัญหาของผมในหลายๆอย่างก็มีอยู่บ้างตามประสาวัยรุ่น แต่ปัญหาที่น่าจะใหญ่ๆเลยคือ พ่อแม่ ผมขอเดาว่า หลายๆคนก็อาจเจอะปัญหานี้ พ่อแม่ไม่เข้าใจเราบ้าง หรือ เราไม่เข้าใขพ่อแม่ว่า "ทำแบบนั้นทำไม มันใช่หรอ?" ใช่ครับ ในชีวิตวัยรุ่น "สมัยนี้" มีปัญหามากมาย(ก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนเยอะแยะ) ทั้งเครียดเรื่องการเรียน ส่งงานอีก บางวันจะเล่นอะไรก็ไม่ได้ เพราะกลัวโดนด่าแต่ปัญหา ของผมคือที่บอกไป ผม เป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง และ....ไม่มีเพื่อนด้วยบางที(บางทีคือ เค้าก็มีเพื่อนสนิทเค้าอยู่แล้วอ่ะครับ คือไปไหนไปกัน ผมไม่มีแบบนั้นหรอก) คงเพราะผมเป็นคนเงียบๆมั้ง เก็บตัว ขี้อาย ผมเลยใช้เวลาอยู่กับพวกท่านมาก(ตั้งแต่ตอนเด็กๆเลย)
ตอนเด็ก เราไม่รู้หรอก ว่าอะไรถูก หรือ ผิด พวกท่านก็จะคอยชี้ ดุเราเพื่อเป็นการสอนและแนะนำ เราก็เข้าใจตามที่พสกท่านสอน
แต่พอโตมา ใช่วัยรุ่นบางคนอาจมีความคิดเป็นของตัวเอง หรือ บางคนไม่มี(ไม่มีหรอกม้างงงง) พอโตมาเรื่อยๆ ก็นั่นแหละครับ ตอนเด็กๆมันกลับกัน ตอนโต โดนดุ ตอนแรกก็ไม่เป็นไร แต่พอนานเข้า บางทีผมก็โมโหมั้ย ผมโมโหนะ บางทีโกรธว่าทำไมเวลาเราอธิบาย ท่านถึงบอกว่าเถียง บางที ท่านดุเราแรงๆได้(แรงมาก) จนบางทีเรากลับรู้สึกว่า ทำไมเหมือนเราโดนด่าฟร้ะ?! บางทีผมก็นั่งเล่นเกม นั่งเบื่อเฟซ พวกท่านเดินมาบอกเลยว่า เล่นอะไรทั้งวัน (ห้ะ ทั้งวัน? แล้วงานที่ทำมาละ?) จนบางทีผมก็เหนื่อย บางทีผมโมโหมากก แต่นะแต่ ผมก็รักของผมนะ ช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ อารมขึ้นๆลงๆ ไม่แน่นอน หงุดหงิดบ้างเหมือนเมนส์มา บางที ท่านก็พูดเหมือนแบบ เกินสอนจริงๆ เหมือนเราผิดไปหมดทุกอย่าง (ตัวอย่าง)
D/M : เล่นอะไรทั้งวันห้ะ บอกให้อ่านอะไรไม่อ่าน ทำอะไรก็ไม่ทำกินบ้านกินเมือง(อันนี้รับได้)
หรือ D/M : (มาแบบโมโห ไม่รู้ไปโกรธใครมา) โตป่านนี้ ยังโง่เป็นควายอีก จับอะไรชิ*หา* วายวอดหมด(ตะคอก) ดูลูกคนอื่นสิ(เกิดการเปรียบเทียบ) และ DกับM ผมเนี่ย เวลาของในบ้านพังอ่ะ โทษผมหมดแทบทุกอย่าง บางทีผมไปข้างนอกมา กลับมาแก้วแตก = ผมทำ หรือบางที เราแค่อยากระบายอะไรให้พวกท่านเข้าใจเท่านั้น แต่ (ผมคิดนะ)ท่านคิดอะไรหรอ? คิดว่าลูกเพอร์เฟ็คหรอ ผมมีอะไรในใจก็อยากบอก แต่ท่านก็ทำเหใอนมันเป็นเรื่องเล็กๆแล้วปล่อยผ่านไป เวลาท่านพูด เราจะบอกเอ่ยปากก็ไม่ได้ เพราะ จะเท่ากับเถียง โมโห และโมโหมาก ที่ผมเล่ามา ถ้าใคนได้อ่าน แล้วจะบอกว่า "โตไปจะเจออะไรอีกเยอะ" ใช่ครับผมรู้ ชีวิตทำงานจะหนักกว่านี้มากๆ แต่ตอนนี้ เด็กคนนึงตอนนี้ บางที ขอแค่กำลังใจจากพ่อแม่ แค่นั้นไม่ใช่คำแขวะหรือแซะ หรือด่าเรา (จะว่างั้นก็ไม่ได้อีก เพราะเท่ากับสอน)ผมเข้าใจว่าท่านอยากสอน แต่บางทีความรู้สคกผมเหมือนมันไม่ใช่ครับ
ผมแค่อยากระบายในกระทู้นี้ ถ้าความคิดของผมผิด หรือตรรกะผมป่วย ผมขออภัยครับ
ปล.มีใครเป็นบ้างมั้ย(หรือเป็นแค่ผม) ผมแค่อยากให้ใครอ่านและเข้าใจ
ปล2.หรือใครมีความคิดเห็น ท่างผู้ใหญ่และวัยรุ่น บางคนความคิดอาจดีกว่าผมก็ได้ครับ และได้โปรดอย่าปล่อยผ่าน