ผมพึ่งมาพบตัเองว่า ความฝันในวัยเด็กของผมตอนดูช่องสำรวจโลก
ระหว่างที่ผมกำลังดูสัตว์โลกน่ารักในจอสี่เหลี่ยม ผมก็นึกในใจว่า "อยากเป็นแบบลุงคนนั้นบ้างจัง"
จากวันนั้น 15ปีผ่านมา....
ผมเป็นพวกติดเกมส์ครับ เหตุผลก็เพราะว่า ผมไม่ชอบโลกแห่งความจริงที่โหดร้าย
ผมจึงชอบความฝัน และจินตนาการเสียมากกว่า มันทำให้ผมมีอย่างเดียวที่ผมมั่นใจในตัวเอง คือ"ความคิดสร้างสรรค์"
เรื่องเกิดจาก ตอนที่ผมได้ไป Newyorkด้วยทุนมหาลัยกรุงเทพในโครงการ BUNY2
โครงการนี้แข่งคิดIdeaเปลี่ยนประเทศครับ และอย่างที่บอกไปข้างต้น ผมใช้ความสามารถนั้น ทำให้ได้ทุนมาในที่สุด
แล้วผมได้ไป พิพิธภัณฑ์หลากหลายที่มาก
ทุกสิ่งทุกอย่างบอกกั[ผมว่า
...นี่แหละ โลกของเมิงงง!!
หลังจากกลับมาจากNewyork ผมคิดถึงความฝันนี้ แต่ก็ล้มเลิกไป เพราะด้วยเหตุผลที่ว่า
"ความฝันกับความจริงมันต่างกัน เราต้องหาเลี้ยงตัวเอง เพราะงั้น ทำหน้าที่ตรงหน้าที่มีอยู่ให้ดีดีกว่า (หมายถึงเรียนนิเทศ)"
แลความฝันนี้ก็หายไปอีกครั้ง......
วันนี้ผมนั่งเล่นที่ห้างดังหรูหราย่านรังสิตคนเดียวเพื่อรอเพื่อนดูหนังจบ
ผมเฝ้าคิดถึงเรื่องสมัยเด็กๆในหัวตัวเองเพื่อฆ่าเวลา แล้วก็ยิ้มหัวเราะคนเดียว
แล้วถามตัวเองว่า ทำไมงานแบบนั้น มันสนุกจัง มันไม่อาจเรียกว่างานแล้ว มันเรียกว่าชีวิต
แล้วจู่ๆ! ผมก็ฉุดคิดขึ้น!
ที่ผมเคยอยากเป็นนักโบราณคดี
ผมกลับมานึกเอาได้เมื่อ5นาทีที่แล้ว ว่าผมอยากทำอะไรในชีวิตนี้!!
ผมอยากเรียน อยากศึกษา อยากผจญภัย อยากสำรวจ อยากไปหมด!!
ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เลือดมันสูบฉีด โลกที่หมองหม่นกลับสดใสขึ้นมา
มีความฝันให้ไล่ตาม มันเป็นงี้นี่เอง!!
พอหาข้อมูลไปเรื่อยๆ ทุกอย่างมันยิ่งตอกย้ำว่า "ทำได้นะเว่ย" มันเป็นไปได้นะเว้ย!!
Passion ในตัวที่เอ่อล้นออกมาตอนนี้ ผมคิดว่าผมควรหาช่องทางทันที ที่จะทำตามฝันนี้
สถานะผมตอนนี้ : เรียน นิเทศศาสตร์ ภาควิชาโฆษณา outstandingstudentprogram
ชี้นปีที่2 อายุ20 (ไฟแรงมากๆ)
คำถามคือ : ผมจะหาทุนเรียนได้ที่ไหนบ้าง? ผมสนใจประวัติศาสตร์ไทย อียิป ฝรั่งเศษ ญี่ปุ่น อินเดียนแดง และชนเผ่าต่างๆ
ถ้าไฟแรงงี้ ควรเลิกเรียนนิเทศ ไปไล่ตามความฝันเลยไหม?
"เพราะชีวิตผมมันสั้น อีก10ปีก็แก่แล้ว ผมไม่มีเวลาแล้ว
ผมต้องเป็นนักโบราณคดีคนไทยที่ไปไกลระดับโลกให้ได้!!"
คำถามสุดท้าย ผมควรทำไงดี??!
ขอบพระคุณมากครับ
Facebook :อาร์ม พลนิกร
e-mail: blueclef9@gmail.com
ปล. "โบราณ" ในชื่อกระทู้เขียนผิด ขออภัยครับบ
อยากเรียนโบราญคดีจนตัวสั่น ทำไงดี??! อยากเป็นนักโบราญคดี
ระหว่างที่ผมกำลังดูสัตว์โลกน่ารักในจอสี่เหลี่ยม ผมก็นึกในใจว่า "อยากเป็นแบบลุงคนนั้นบ้างจัง"
จากวันนั้น 15ปีผ่านมา....
ผมเป็นพวกติดเกมส์ครับ เหตุผลก็เพราะว่า ผมไม่ชอบโลกแห่งความจริงที่โหดร้าย
ผมจึงชอบความฝัน และจินตนาการเสียมากกว่า มันทำให้ผมมีอย่างเดียวที่ผมมั่นใจในตัวเอง คือ"ความคิดสร้างสรรค์"
เรื่องเกิดจาก ตอนที่ผมได้ไป Newyorkด้วยทุนมหาลัยกรุงเทพในโครงการ BUNY2
โครงการนี้แข่งคิดIdeaเปลี่ยนประเทศครับ และอย่างที่บอกไปข้างต้น ผมใช้ความสามารถนั้น ทำให้ได้ทุนมาในที่สุด
แล้วผมได้ไป พิพิธภัณฑ์หลากหลายที่มาก
ทุกสิ่งทุกอย่างบอกกั[ผมว่า
...นี่แหละ โลกของเมิงงง!!
หลังจากกลับมาจากNewyork ผมคิดถึงความฝันนี้ แต่ก็ล้มเลิกไป เพราะด้วยเหตุผลที่ว่า
"ความฝันกับความจริงมันต่างกัน เราต้องหาเลี้ยงตัวเอง เพราะงั้น ทำหน้าที่ตรงหน้าที่มีอยู่ให้ดีดีกว่า (หมายถึงเรียนนิเทศ)"
แลความฝันนี้ก็หายไปอีกครั้ง......
วันนี้ผมนั่งเล่นที่ห้างดังหรูหราย่านรังสิตคนเดียวเพื่อรอเพื่อนดูหนังจบ
ผมเฝ้าคิดถึงเรื่องสมัยเด็กๆในหัวตัวเองเพื่อฆ่าเวลา แล้วก็ยิ้มหัวเราะคนเดียว
แล้วถามตัวเองว่า ทำไมงานแบบนั้น มันสนุกจัง มันไม่อาจเรียกว่างานแล้ว มันเรียกว่าชีวิต
แล้วจู่ๆ! ผมก็ฉุดคิดขึ้น!
ที่ผมเคยอยากเป็นนักโบราณคดี
ผมกลับมานึกเอาได้เมื่อ5นาทีที่แล้ว ว่าผมอยากทำอะไรในชีวิตนี้!!
ผมอยากเรียน อยากศึกษา อยากผจญภัย อยากสำรวจ อยากไปหมด!!
ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เลือดมันสูบฉีด โลกที่หมองหม่นกลับสดใสขึ้นมา
มีความฝันให้ไล่ตาม มันเป็นงี้นี่เอง!!
พอหาข้อมูลไปเรื่อยๆ ทุกอย่างมันยิ่งตอกย้ำว่า "ทำได้นะเว่ย" มันเป็นไปได้นะเว้ย!!
Passion ในตัวที่เอ่อล้นออกมาตอนนี้ ผมคิดว่าผมควรหาช่องทางทันที ที่จะทำตามฝันนี้
สถานะผมตอนนี้ : เรียน นิเทศศาสตร์ ภาควิชาโฆษณา outstandingstudentprogram
ชี้นปีที่2 อายุ20 (ไฟแรงมากๆ)
คำถามคือ : ผมจะหาทุนเรียนได้ที่ไหนบ้าง? ผมสนใจประวัติศาสตร์ไทย อียิป ฝรั่งเศษ ญี่ปุ่น อินเดียนแดง และชนเผ่าต่างๆ
ถ้าไฟแรงงี้ ควรเลิกเรียนนิเทศ ไปไล่ตามความฝันเลยไหม?
"เพราะชีวิตผมมันสั้น อีก10ปีก็แก่แล้ว ผมไม่มีเวลาแล้ว ผมต้องเป็นนักโบราณคดีคนไทยที่ไปไกลระดับโลกให้ได้!!"
คำถามสุดท้าย ผมควรทำไงดี??!
ขอบพระคุณมากครับ
Facebook :อาร์ม พลนิกร
e-mail: blueclef9@gmail.com
ปล. "โบราณ" ในชื่อกระทู้เขียนผิด ขออภัยครับบ