เ พี ย ร ส ร้ า ง บ า ร มี


ในสังคมเราจะได้พบบุคคล ๓ ประเภท

   ๑. สนับสนุน ให้เราทำความดี
   ๒. ต่อต้าน ไม่สนับสนุนการทำความดีของเรา
   ๓. เฉยๆ ไม่ยินดียินร้ายอะไรเลย ต่างคนต่างอยู่


....เราจะเจอทั้งนั้น แม้คนในบ้านเราเองก็ตาม แม้แต่ตัวเรา
บางครั้งอารมณ์สามอย่างนี้ก็
เกิดเหมือนกัน เราต้องพยายามให้อารมณ์ของฝ่ายกุศลเกิดในตัวบ่อยๆ
ละความไม่ดี มาสร้างความดี แม้
บางครั้งเราพลาดบ้างก็ตาม


....เราต้องขวนขวายสร้างความดี
คลุกคลีกัลยาณมิตรที่คอยให้สติกับเรา เราต้องสอนตัว
เอง เราต้องสร้างกำลังใจเองได้ เพราะคนที่ต้องคอยให้กำลังใจบ่อยๆ
ก็เหมือนกับคนไข้ ต้องมีหมอ มี
พยาบาลคอยช่วยเหลือ สิ่งใดดีให้คิดพิจารณา หมั่นทำไปเรื่อยๆ


....คนที่มีบุญมาก จะสอนตัวเองได้ จะรู้หนทางบุญ บาป
คอยสอนตัวเองและให้กำลังใจตัวเองได้


....เราต้องหาเวลาหาโอกาส ยกจิตใจตัวเราเองด้วยการปฏิบัติธรรม
หมั่นสังเกต ปรับอารมณ์ ปรับตัว ปรับใจให้ได้ ไม่เช่นนั้นจะได้ผลช้า ต้องเคี่ยวเข็ญตัวเอง
แบ่งเวลาให้ได้ จัดสรรเวลาให้ได้ ใช้เวลาให้เป็น อย่าไปเพลินอยู่กับทีวี การละเล่น การพูดคุย
เราเสียเวลาไปกับสิ่งเหล่านี้เยอะ ทำลายเวลาของเรา ใครจะรู้ว่าเรายังจะมีเวลาอีกเท่าไร
เวลาในปัจจุบันนี้ คือเวลาของเรา



ให้เราทำเต็มที่สุดความสามารถของเรา ตราบใดที่
เรายังไม่หมดกิเลส เราต้องเจอ
คนพาลแน่ ตั้งแต่พาลในตัวเอง เราพาลคนอื่น คนอื่นพาลเรา
คนไหนพอจะพูดคุยได้ก็พูดไป คนไหนไม่
เข้าใจ ก็วางไว้ก่อน ไม่ทิ้ง เราไม่จำเป็นต้องขุ่นมัวหรือโกรธ
ถ้ามีเวลาเราก็พูด ถ้าไม่มีเวลาเราก็ยิ้ม
แผ่ความปรารถนาดี แผ่เมตตาไป


ขอให้เรานึกเสมอๆ ว่า “เราเกิดมาสร้างบารมี” ให้คิดคำนี้ให้ดี

มีความสำคัญมาก ถ้าคิดได้ ก็ไม่ต้องทน เหมือนแบกของหนัก ถ้าไม่แบกก็สบาย ไม่ถือสาก็ไม่หนักใจ เราจะสร้างความดี ให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้ จนกว่าเขาจะเห็นความดีของเรา จะทำให้เขาเข้าใจ เห็นใจ
และให้ความร่วมมือกับเรา


เหมือนกับคำที่หลวงพ่อวัดปากน้ำ บอกว่า “เราไม่สู้ เราไม่หนี
จะทำความดีเรื่อยไป”


ที่มา : หนังสืออยู่ในบุญ