รู้สึกเหมือนกันไหมครับว่าเด็กสมัยนี้อยากประสบความสำเร็จในชีวิตไวๆ

พูดเหมือนแก่แต่จริงๆผมก็ยังเด็กแหละครับ คือผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆไหม แต่คนรอบๆตัวผมเองก็ดูอยากจะประสบความสำเร็จแบบเร่งรัดเร่งรีบ อายุเท่านี้อยากมีบ้าน มีรถ อะไรแบบนี้นะครับ คือการประสบความสำเร็จมันก็ดีนะ

แต่ผมลองเทียบดูแล้ว มันเป็นไปได้ยาก คือเรามองแค่มุมของคนที่ประสบความสำเร็จแล้ว เราไม่ได้ค่อยได้มองไงว่าเห้ยย กว่าเขาจะมีวันนี้ จะผ่านมาถึงตรงนี้ เขาเลยก็เจอมาเยอะนะเว้ย ทุกคนคิดถึงรสหวานของผลไม้แต่ไม่ได้มองกลับไปตอนที่ลูกมันยังดิบ มันต้องสะสม พัฒนา ฝึกปรื้อกันทั้งนั้น กว่าจะกว่าไปถึงจุดสูงสุดของชีวิต กว่าจะไปถึงจุดสูงสุดในสายอาชีพของตัวเอง (ซึ่งเอาจริงๆชีวิตของแต่ล่ะคน เป้าหมายก็แตกต่างกันออกไป ความสุขและความพอดีของคนเรามันไม่มีมาตรวัดนี้เนาะ ?)

ผมไม่ได้บอกว่าการประสบความสำเร็จไวๆไม่ดีนะ แต่การค่อยเป็นค่อยไปผมว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไรนะ

ใช้เวลา 10 ปี ประสบความสำเร็จ

มันก็ยังไม่สาย

ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากเลย ประสบความสำเร็จจะช้าจะเร็วก็ไปถึงที่หมายอยู่ดีนิ