วัสดีค่ะ เรามีเรื่องทุกข์ใจมากค่ะตอนนี้ ไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วมันมืดไปหมดแล้วค่ะตอนนี้.
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีสามีสองคน (แต่ไม่ได้แต่งงานด้วยกันสักคน) คนแรกเราก็มีลูกกับเขาหนึ่งคน เราเลิกกัน ส่วนลูกเราก็เอามาเลี้ยงเอง โดยที่เขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ส่วนเรื่องที่เลิกกันเพราะ เขาชอบทำร้ายร่างกายเรา ส่วนคนที่สองเราพึ่งมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน ตอนนี้น้องก็พึ่งจะได้สี่เดือน แต่เรากับเขาก็ทะเลาะและเลิกกันตอนน้องคลอดพึ่งจะได้หนึ่งเดือนกว่าๆ เลิกกันเพราะ เราทะเลาะกันหลายเรื่องค่ะ ทั้งเรื่องเงิน เรื่องแม่เรากับแม่เขาก็ไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่ หลายเรื่องมากค่ะ มันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนเราก็ตั้งตัวและทำใจไม่ได้ค่ะ ตอนแรกที่เลิกกันเราออกจากบ้านเขามาส่วนลูกเราก็ฝากให้แม่เขาเลี้ยงให้ ส่วนเราก็มาทำงานที่กรุงเทพ วันแรกที่ทิ้งลูกไว้ให้เขาเลี้ยง หัวอกคนเป็นแม่แทบสลาย เรานั้งร้องไห้ตั้งแต่ขึ้นรถออกจากบ้านมาถึงกรุงเทพ..
ระหว่างที่อยู่บนรถเราก็โทรไปถามเขาเรื่องลูกตลอดทางแต่เขากับแม่ของเขาทั้งด่าทั้งว่าเราสาระพัฒ ทั้งที่เขาไล่เราออกจากบ้านเขา แต่ความผิดทั้งหมดเขากับโยนมาให้เราคนเดียว . พอมาถึงกรุงเทพ ตอนเช้าเราก็มาหาน้าสาว พอน้าเห็นสภาพเราตอนนั้นเขาก็บอกให้เราทำใจอย่าไปโกรธอะไรเขามันจะเป็นบาปของเรา.เรื่องที่ผ่านมาให้โทษที่ตัวเราเอง เราก็ร้องไห้ทำใจ.การมาหาน้าสาวมันเหมือนกับการหนีร้อนมาพึงเย็นค่ะ คำสอนของน้าสาวทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างค่ะ...ตอนนั้นเราพอคิดได้เราก็ไม่โทษเขาไม่โทษใคร โทษตัวเราเองค่ะที่ใจง่ายให้เขาเอา โทษที่เวลาแม่พูดอะไรเราก็ไม่ฟัง สุดท้ายน้าสาวก็ไล่ให้เรากลับไปเอาลูกมาเลี้ยงเองค่ะ ไปถึงน้าสาวตอนเช้า พอตอนเย็นเราก็นั้งรถกลับบ้านมาเอาลูกเราคืนจากเขา ตอนเราไปเอาลูกคืน อดีตสามีกับแม่เขาก็ไปตามผู้ใหญ่บ้าน อบต ญาติเขา มาพูดเรื่องเลิกกับเรื่องลูกแต่ไม่ได้ทำสัญญาอะไรกัน ส่วนเราไปกับแม่เราสองคนโดนรุมสิค่ะ สุดท้ายเราก็เอาลูกเรากลับมาเลี้ยงเองที่บ้าน พอเลี้ยงได้สักพักเราก็ให้แม่เราเลี้ยงให้ แต่ระหว่างที่เราเอาลูกมาเลี้ยง สามีเขาก็ติดต่อกลับมาหาเรามีไลน์มีโทรมาถามเรื่องลูกกับเรา ส่วนเราก็เห็นใจเขายังไงเขาก็เป็นพ่อของลูก เราก็คุยกันตามปกติ มีส่งรูปลูกให้เขาดูบ้าง ตอนที่เราไปเอาลูกกลับมาได้สองวันสามีเขาก็มาทำงานที่กรุงเทพ หลังจากนั้นเขาก็ขอเราคืนดีกัน เราก็คุยกับเขาทุกวันเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนคุยกันเหมือนปกติทุกวันเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าๆ(โดยที่ทางแม่ทั้งสองฝ่ายไม่รู้ว่าเรากับมาคุยกัน)หลังจากนั้นแม่เราก็ให้เราไปทำงานที่ภูเก็ต เราก็ไปไปโดยที่ไม่ได้บอกกับสามีว่าเราจะไปภูเก็ต เราไปกับน้องสาวและก็เพือนน้องสาวเราคนหนึ่งรวมไปกันสามคน ไปถึงภูเก็ตเราก็ไปอยู่บาร์แห่งหนึ่งชั้นล่างเป็นบาร์ชั้นบนเป็นที่พักเราก็พักที่ร้านนั้นเลยไปอยู่ได้สามวันน้องสาวกับเพื่อนน้องเค้าก็พากันไปอยู่ที่อื่น ส่วนเราก็อยู่ที่นั้นคนเดียว ทำงานได้สี่วันแต่ไม่เคยได้ออกแขกหรือไปกับลูกค้าเพราะเรากลัว เราไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ตอนไปอยู่ที่นั้นเราก็เห็นอะไรหลายอย่าง การเอาชีวิตรอดของแต่ละคน เราเข้าใจถึงหัวอกของผู้หญิงหากินเลยตอนนั้น ผู้หญิงหากิน ขายตัวไม่มีเขาอยากเป็นหรอกค่ะ แต่จะทำไงได้ ทั้งลูก ทั้งภาระ ทั้งหนี้สิน พ่อแม่ คำดูถูกของอดีตสามี มันจึงบีมมาให้พวกเธอทำสิ่งเหล้านี้ ส่วนเราก็ไปอยู่ได้สี่วันพอวันที่ห้าเราก็หนีมากรุงเทพ พอกลับมากรุงเทพเราก็มาอยู่กับสามีคนเดิม เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา จนตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกันโดยที่แม่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ แต่ปัญหาเรากับเขาก็ยังไม่จบค่ะ ถึงเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันแต่แม่เรากับแม่เขาก็ไม่ถูกกัน อีกอย่างถ่าเราจะอยู่ด้วยกันแต่แม่เราเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ต้องการให้ฝ่ายสามีเขาไปสู้ขอตามประเพณี แต่ทางฝ่ายเขาก็ไม่ยอมไป มันก็เลยเกิดปัญหากันมาตลอด จนตอนนี้ลูกที่เราให้แม่เราเลี้ยงให้ แม่ก็ไม่อยากเลี้ยง ส่วนเราตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานเพราะยังคาเรื่องของลูก แม่เราบอกว่าถ่าเรากับสามีจะคืนมาอยู่ด้วยกันก็ต้องไปขอแม่ถึงจะเอาลูกเราให้ เราครวจะทำไงดี หรือจะต้องเลิกกันอีกครั้งแล้วเราทำตามคำสั้งแม่เราดี ตอนนี้เราทุกข์ใจมาก
สิทธิการเลี้ยงดูบุตร โดยไม่ได้จดทะเบียนสมรส
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีสามีสองคน (แต่ไม่ได้แต่งงานด้วยกันสักคน) คนแรกเราก็มีลูกกับเขาหนึ่งคน เราเลิกกัน ส่วนลูกเราก็เอามาเลี้ยงเอง โดยที่เขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ส่วนเรื่องที่เลิกกันเพราะ เขาชอบทำร้ายร่างกายเรา ส่วนคนที่สองเราพึ่งมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน ตอนนี้น้องก็พึ่งจะได้สี่เดือน แต่เรากับเขาก็ทะเลาะและเลิกกันตอนน้องคลอดพึ่งจะได้หนึ่งเดือนกว่าๆ เลิกกันเพราะ เราทะเลาะกันหลายเรื่องค่ะ ทั้งเรื่องเงิน เรื่องแม่เรากับแม่เขาก็ไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่ หลายเรื่องมากค่ะ มันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนเราก็ตั้งตัวและทำใจไม่ได้ค่ะ ตอนแรกที่เลิกกันเราออกจากบ้านเขามาส่วนลูกเราก็ฝากให้แม่เขาเลี้ยงให้ ส่วนเราก็มาทำงานที่กรุงเทพ วันแรกที่ทิ้งลูกไว้ให้เขาเลี้ยง หัวอกคนเป็นแม่แทบสลาย เรานั้งร้องไห้ตั้งแต่ขึ้นรถออกจากบ้านมาถึงกรุงเทพ..
ระหว่างที่อยู่บนรถเราก็โทรไปถามเขาเรื่องลูกตลอดทางแต่เขากับแม่ของเขาทั้งด่าทั้งว่าเราสาระพัฒ ทั้งที่เขาไล่เราออกจากบ้านเขา แต่ความผิดทั้งหมดเขากับโยนมาให้เราคนเดียว . พอมาถึงกรุงเทพ ตอนเช้าเราก็มาหาน้าสาว พอน้าเห็นสภาพเราตอนนั้นเขาก็บอกให้เราทำใจอย่าไปโกรธอะไรเขามันจะเป็นบาปของเรา.เรื่องที่ผ่านมาให้โทษที่ตัวเราเอง เราก็ร้องไห้ทำใจ.การมาหาน้าสาวมันเหมือนกับการหนีร้อนมาพึงเย็นค่ะ คำสอนของน้าสาวทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างค่ะ...ตอนนั้นเราพอคิดได้เราก็ไม่โทษเขาไม่โทษใคร โทษตัวเราเองค่ะที่ใจง่ายให้เขาเอา โทษที่เวลาแม่พูดอะไรเราก็ไม่ฟัง สุดท้ายน้าสาวก็ไล่ให้เรากลับไปเอาลูกมาเลี้ยงเองค่ะ ไปถึงน้าสาวตอนเช้า พอตอนเย็นเราก็นั้งรถกลับบ้านมาเอาลูกเราคืนจากเขา ตอนเราไปเอาลูกคืน อดีตสามีกับแม่เขาก็ไปตามผู้ใหญ่บ้าน อบต ญาติเขา มาพูดเรื่องเลิกกับเรื่องลูกแต่ไม่ได้ทำสัญญาอะไรกัน ส่วนเราไปกับแม่เราสองคนโดนรุมสิค่ะ สุดท้ายเราก็เอาลูกเรากลับมาเลี้ยงเองที่บ้าน พอเลี้ยงได้สักพักเราก็ให้แม่เราเลี้ยงให้ แต่ระหว่างที่เราเอาลูกมาเลี้ยง สามีเขาก็ติดต่อกลับมาหาเรามีไลน์มีโทรมาถามเรื่องลูกกับเรา ส่วนเราก็เห็นใจเขายังไงเขาก็เป็นพ่อของลูก เราก็คุยกันตามปกติ มีส่งรูปลูกให้เขาดูบ้าง ตอนที่เราไปเอาลูกกลับมาได้สองวันสามีเขาก็มาทำงานที่กรุงเทพ หลังจากนั้นเขาก็ขอเราคืนดีกัน เราก็คุยกับเขาทุกวันเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนคุยกันเหมือนปกติทุกวันเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าๆ(โดยที่ทางแม่ทั้งสองฝ่ายไม่รู้ว่าเรากับมาคุยกัน)หลังจากนั้นแม่เราก็ให้เราไปทำงานที่ภูเก็ต เราก็ไปไปโดยที่ไม่ได้บอกกับสามีว่าเราจะไปภูเก็ต เราไปกับน้องสาวและก็เพือนน้องสาวเราคนหนึ่งรวมไปกันสามคน ไปถึงภูเก็ตเราก็ไปอยู่บาร์แห่งหนึ่งชั้นล่างเป็นบาร์ชั้นบนเป็นที่พักเราก็พักที่ร้านนั้นเลยไปอยู่ได้สามวันน้องสาวกับเพื่อนน้องเค้าก็พากันไปอยู่ที่อื่น ส่วนเราก็อยู่ที่นั้นคนเดียว ทำงานได้สี่วันแต่ไม่เคยได้ออกแขกหรือไปกับลูกค้าเพราะเรากลัว เราไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ตอนไปอยู่ที่นั้นเราก็เห็นอะไรหลายอย่าง การเอาชีวิตรอดของแต่ละคน เราเข้าใจถึงหัวอกของผู้หญิงหากินเลยตอนนั้น ผู้หญิงหากิน ขายตัวไม่มีเขาอยากเป็นหรอกค่ะ แต่จะทำไงได้ ทั้งลูก ทั้งภาระ ทั้งหนี้สิน พ่อแม่ คำดูถูกของอดีตสามี มันจึงบีมมาให้พวกเธอทำสิ่งเหล้านี้ ส่วนเราก็ไปอยู่ได้สี่วันพอวันที่ห้าเราก็หนีมากรุงเทพ พอกลับมากรุงเทพเราก็มาอยู่กับสามีคนเดิม เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา จนตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกันโดยที่แม่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ แต่ปัญหาเรากับเขาก็ยังไม่จบค่ะ ถึงเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันแต่แม่เรากับแม่เขาก็ไม่ถูกกัน อีกอย่างถ่าเราจะอยู่ด้วยกันแต่แม่เราเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ต้องการให้ฝ่ายสามีเขาไปสู้ขอตามประเพณี แต่ทางฝ่ายเขาก็ไม่ยอมไป มันก็เลยเกิดปัญหากันมาตลอด จนตอนนี้ลูกที่เราให้แม่เราเลี้ยงให้ แม่ก็ไม่อยากเลี้ยง ส่วนเราตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานเพราะยังคาเรื่องของลูก แม่เราบอกว่าถ่าเรากับสามีจะคืนมาอยู่ด้วยกันก็ต้องไปขอแม่ถึงจะเอาลูกเราให้ เราครวจะทำไงดี หรือจะต้องเลิกกันอีกครั้งแล้วเราทำตามคำสั้งแม่เราดี ตอนนี้เราทุกข์ใจมาก