สงสารปิ่นใครยืนข้างๆไปหมด ยืนคนเดียวคงเหงาน่าดู

ก้อนเมฆสูงตระหง่านกลางฟ้าเย็นคล้อย ดูคล้ายภูเขาใหญ่ ที่ลอยขึ้นจากความว่างเปล่า เงาทาบเข้ามาห่มคลุมหัวใจอย่างเงียบงัน ราวกับโลกทั้งใบ กำลังบรรจงบอกเล่าถึงความเหงา ที่ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใด ๆ ท้องฟ้าไม

ไม่ต้องยืนควงแขน แค่ยืนข้างๆเหมือนแฟนก็พอแล้ว (โอ้ยยยยเขินมาก) แบงค์กับปิ่นเคมีคู่นี้ดีจริงๆ อยากดูแล้วเนี่ย

😎เคยไหม…อยู่ในกลุ่มคนมากมาย แต่กลับรู้สึกว่า ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เคยไหม…อยากทำอะไรสักอย่าง แต่ต้องรอคนอื่นพร้อมก่อน บางที “ความกล้าอยู่คนเดียว” อาจเป็นคำตอบที่เราไม่เคยให้