ปกติเล่นอยู่ห้องเฉลิมไทยแต่วันนี้อยากจะมาขอความรู้แบบเด็กคนหนึ่งที่จะมาถามผู้ใหญ่ฮะ โดยเห็นว่าทุกวันนี้ประเทศไทยจัดอยู่ในประเทศยากจน ผลิตผลทุกอย่างล้วนแทบไม่สามารถทำให้คนในประเทศมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีได้เลย ทั้งคุณภาพชีวิตและครองชีพก็ต่ำมากทั้งคู่ อยากจะถามพี่ๆและผู้รู้แบบเด็กมาขอความรู้ผู้ใหญ่ฮะ
1.ทำไมตั้งแต่เริ่มแรก ผู้มีอำนาจในประเทศตั้งแต่ยุคก่อนเปลี่ยนการปกครอง จนถึงหลังเปลี่ยนการปกครองแล้วไม่เลือกให้ประเทศพัฒนาไปสู่ประเทศอุตสาหกรรมที่จะทำรายได้มากกว่าการส่งออกพืชผลเกษตรกรรมที่มีปัจจัยเสี่ยงและมีความผันผวนมากกว่าฮะ ทั้งฝนแล้ง,น้ำท่วม,ศัตรูพืช,โรคระบาด ฯลฯ
1.1 ทำไมผู้มีอำนาจไม่เลือกที่จะพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อใช้ในประเทศ ทำไมคิดว่าซื้อเค้าเอาสะดวกกว่าจนทุกวันนี้ไทยไม่มีผลิตภัณฑ์อะไรของตัวเองทัดเทียมซัมซุง โซนี่เลย ทำไมไม่คิดว่าการไม่สามารถพึ่งพาตัวเองได้ในเทคโนโลยีระดับสูงแบบนี้วันนี้คือการเสียเอกราชทางเทคโนโลยีแบบหนึ่ง?
2.ทำไมผู้มีอำนาจในประเทศตั้งแต่ยุคก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองและหลังถึงส่งเสริมการปลูกพืชเชิงเดี่ยวแบบข้าว ปลูกมากจนล้นความต้องการ เอาจริงที่ข้าวโพดที่ CP ส่งเสริมให้ปลูกทุกวันนี้ก็ไม่ต่างจากรัฐบาลไทยทุกยุคส่งเสริมให้คนปลูกป่าว ทั้งที่รู้ว่าปลูกแล้วก็ต้องไปประกันราคา ไม่ปล่อยให้เป็นกลไกตลาด มันไม่ส่งผลเสียต่อโครงสร้างเศรษฐกิจเหรอฮะ แล้วไมไม่คิดให้ส่งเสริมอาชีพอื่นๆที่ไม่ใช่เกษตรกรรมที่ล้นเกินความต้องการบ้าง และใครมาสั่งให้เราต้องปลูกข้าวเยอะๆฮะหรือเราคิดเอง ถ้ามีคนบอกทำไมต้องเชื่อเค้า?
3.ทำไมผู้มีอำนาจในประเทศถึงวางตำแหน่งประชากรในประเทศในระบบอุตสาหกรรมให้เป็นแรงงานระดับล่าง เหมาะสมที่จะรับค่าจ้างแค่ขั้นต่ำวันละ 300 บาท เหมาะแค่เป็นฐานผลิตโรงงานของโลก เป็นกรรมกรของชาวโลก ทำไมไม่มีทางเลือกให้คนในประเทศมีหนทางรายได้ และมีคุณภาพชีวิตดีกว่านี้แต่แต่แรกเหมือนคนในประเทศตะวันตกหรือประเทศที่เจริญแล้วในเอเชียอย่างญี่ปุ่น,เกาหลี,ไต้หวัน หรือเป็นประเทศที่มีรายได้ทางอื่นมากๆแบบสิงคโปร์?
จริงๆคิดไว้อีกหลายคำถามแต่ตอนนี้ลืม ถ้านึกออกจะมาพิมพ์เพิ่มฮะ ที่ถามนี้ไม่ใช่มาถามการบ้านแน่นอน เป็นความอยากรู้ของเด็กคนนึงในองค์ความรู้ในหัวแค่ขอบเขตระดับมัธยมฮะ
ทำไมประเทศเราถึงเริ่มนโยบายตั้งแต่เริ่มต้นที่ส่งผลให้ทุกวันนี้เป็นประเทศยากจนฮะ
1.ทำไมตั้งแต่เริ่มแรก ผู้มีอำนาจในประเทศตั้งแต่ยุคก่อนเปลี่ยนการปกครอง จนถึงหลังเปลี่ยนการปกครองแล้วไม่เลือกให้ประเทศพัฒนาไปสู่ประเทศอุตสาหกรรมที่จะทำรายได้มากกว่าการส่งออกพืชผลเกษตรกรรมที่มีปัจจัยเสี่ยงและมีความผันผวนมากกว่าฮะ ทั้งฝนแล้ง,น้ำท่วม,ศัตรูพืช,โรคระบาด ฯลฯ
1.1 ทำไมผู้มีอำนาจไม่เลือกที่จะพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อใช้ในประเทศ ทำไมคิดว่าซื้อเค้าเอาสะดวกกว่าจนทุกวันนี้ไทยไม่มีผลิตภัณฑ์อะไรของตัวเองทัดเทียมซัมซุง โซนี่เลย ทำไมไม่คิดว่าการไม่สามารถพึ่งพาตัวเองได้ในเทคโนโลยีระดับสูงแบบนี้วันนี้คือการเสียเอกราชทางเทคโนโลยีแบบหนึ่ง?
2.ทำไมผู้มีอำนาจในประเทศตั้งแต่ยุคก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองและหลังถึงส่งเสริมการปลูกพืชเชิงเดี่ยวแบบข้าว ปลูกมากจนล้นความต้องการ เอาจริงที่ข้าวโพดที่ CP ส่งเสริมให้ปลูกทุกวันนี้ก็ไม่ต่างจากรัฐบาลไทยทุกยุคส่งเสริมให้คนปลูกป่าว ทั้งที่รู้ว่าปลูกแล้วก็ต้องไปประกันราคา ไม่ปล่อยให้เป็นกลไกตลาด มันไม่ส่งผลเสียต่อโครงสร้างเศรษฐกิจเหรอฮะ แล้วไมไม่คิดให้ส่งเสริมอาชีพอื่นๆที่ไม่ใช่เกษตรกรรมที่ล้นเกินความต้องการบ้าง และใครมาสั่งให้เราต้องปลูกข้าวเยอะๆฮะหรือเราคิดเอง ถ้ามีคนบอกทำไมต้องเชื่อเค้า?
3.ทำไมผู้มีอำนาจในประเทศถึงวางตำแหน่งประชากรในประเทศในระบบอุตสาหกรรมให้เป็นแรงงานระดับล่าง เหมาะสมที่จะรับค่าจ้างแค่ขั้นต่ำวันละ 300 บาท เหมาะแค่เป็นฐานผลิตโรงงานของโลก เป็นกรรมกรของชาวโลก ทำไมไม่มีทางเลือกให้คนในประเทศมีหนทางรายได้ และมีคุณภาพชีวิตดีกว่านี้แต่แต่แรกเหมือนคนในประเทศตะวันตกหรือประเทศที่เจริญแล้วในเอเชียอย่างญี่ปุ่น,เกาหลี,ไต้หวัน หรือเป็นประเทศที่มีรายได้ทางอื่นมากๆแบบสิงคโปร์?
จริงๆคิดไว้อีกหลายคำถามแต่ตอนนี้ลืม ถ้านึกออกจะมาพิมพ์เพิ่มฮะ ที่ถามนี้ไม่ใช่มาถามการบ้านแน่นอน เป็นความอยากรู้ของเด็กคนนึงในองค์ความรู้ในหัวแค่ขอบเขตระดับมัธยมฮะ