แม่มาหาที่หอบ่อยมากแล็วก็ทำเกินเหตุ TT

คือว่าเราอยู่ปี1ค่ะ(ซิ่วมาจากปี2) อยู่หอจังหวัดเดียวกันกับบ้านเรานี่แหละ แต่หอเราอยู่คนละฟากกับบ้านเราเลย แม่เราจะมาหอบ่อยมาก อาทิตย์ละ2ครั้ง นั่งแท็กซี่ไป-กลับครั้งละ 400 บาท

       ประเด็นเลยคือว่า เค้าจะมาก่อนเราเลิกเรียนสัก2ชม.ตลอด เค้าจะมาค้นของ อ่านไดอารี่ ดูรูปภาพและฮีสตอรี่ในคอมค่ะ คือบางอย่างเราก็หวง เค้าเอากุญแจห้องเราไปปั้ม รวมถึงกุญแจล๊อคเกอร์ที่ตู้เสื้อผ้าด้วย แล้วก็มีคีย์การ์ดของหอพักด้วย(ไปขอเพิ่มมาจากคนดูแล) แล้วก็อีกเรื่องที่หนักใจคือ เค้าจะแอบทำให้เราทุกอย่างเลย คือพอเลิกเรียนกลับมาเค้าเอาผ้าเราไปซัก และตากให้เรียบร้อย รวมถึงกางเกงในด้วย แล้วก็กวาดห้อง ถูห้อง จัดของ คือมันก็ดีแหละ เรารู้ว่าเค้าหวังดี แต่จริงๆเราทำเองก็ได้ อายุเท่านี้แล้วแม่มาทำให้มันรู้สึกไม่ดีเลย(คือเราไม่ทันได้ซักจริงๆ ถ้าจะซักดักไว้ก่อนคงต้องซักผ้าวันละชุด)

       เราบอกแม่ไปแล้วว่าจะกลับบ้านไปหาเอง แต่เค้าก็มาตลอดเลย คือบางทีเราเรียนอยู่แม่โทรมาว่าอยู่หอนะ เราก็พะวงค่ะ คือเค้าชอบค้นชอบอ่าน แล้วก็ชอบนอยด้วย เจอรูปเรากับแฟนในคอมบ้าง เจอไดอารี่ที่เขียนเรื่องไม่ดีหน่อยก็จะทำหน้าเศร้า ที่หนักสุดคือเจอไฟเชค (เพื่อนมาทำงานกลุ่มแล้วลืมไว้ แล้วมันยังทำบุหรี่ตกกลิ้งไปใต้โต๊ะ 1 อัน แม่กวาดเจอ ถามเราว่าของใคร เราก็บอกของเพื่อน แล้วแม่ก็ถามชื่อ แต่เราไม่รู้ว่าของเพื่อนคนไหน มันมีเพื่อนดูดอยู่สองคน เราก็งกๆเงิ่นๆ เค้าก็บอกว่ามีพิรุธ แล้วก็ทำหน้าจะร้องไห้ ประมานนี้TT ) คือเค้าเป็นคนคิดมากด้วย คือรู้เลยว่าเค้าเหมือนไม่ไว้ใจเราเลย เราก็บอกเค้าแล้วว่าไม่มีอะไร

---- เราควรจะพูดกับเค้าอย่างไรดีคะ คือเราอยากจะตัดปัญหาโดยการไม่ต้องให้เค้ามาเลย แล้วกลับบ้านไปหา ช่วยคิดคำพูดที่ดูมีเหตุผลและทำให้เค้าไม่นอยที ช่วยหน่อยนะตอนนี้เรารู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก ขอบพระคุณอย่างสูง ร้องไห้

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 42
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ ขออธิบายอย่างนึงสำหรับคนที่คิดว่าเรารำคาญแม่ คือเราไม่ได้รำคาญเลยค่ะ เป็นคนที่รักแม่และพ่อมาก(จากใจจริงนะสาบานเลย) ชอบทำของน่ารักๆไปให้ เวลาสวดมนก็ขอให้พ่อกับแม่แข็งแรง อยู่กับเราไปนานๆ ชวนไปเที่ยว ตามประสาเราค่ะ แต่ที่บอกว่าอึดอัดก็เพราะว่า
1.เราคิดว่าการที่แม่มาทำงานบ้านให้ประจำ รวมถึงซักกางเกงในทั้งที่เราทำเองได้นั้น มันบาป เราไม่อยากกินแรงพ่อแม่ ซึ่งเราไม่อยากห้าม และไม่มีเวลาที่จะซักผ้าดักไว้ก่อน (ถ้าบางทีซักไว้แล้วแม่ก็ไม่ได้ซักค่ะ แต่เค้ามาไม่มีกำหนดวันเวลา เราจึงกำหนดไม่ได้ )
2.การแอบดูพวกไดอารี่ และข้อมูลส่วนตัวในคอมนั้น เป็นใครเราก็ไม่ให้ดูค่ะ เราหวง ใครที่เขียนไดอารี่น่าจะเข้าใจว่าเวลาเพื่อนมาอ่านไดอารี่แล้วมันอายขนาดไหน // ขอบคุณคนที่แนะนำให้พกไดอารี่ไปเรียน ล๊อคไฟล์ในคอม ด้วยนะคะ เราจะนำไปปรับใช้ค่ะ

นี่แหละค่ะเหตุผลทั้งหมด สำหรับคนที่บอกว่า เราบอกไม่หมด เราบอกหมดตั้งแต่ต้นแล้ว อาจเป็นเพราะหัวข้อกระทู้และเนื้อหาที่เราเขียนไม่เข้าใจเอง แยกประเด็นให้แล้วนะคะ.

(หรือบางคนอาจจะคิดในใจว่าเราเป็นเด็กเหลวแหลกไม่เป็นเรียนเพราะเห็นเราเขียนว่าซิ่วมา เผื่อไว้ละกัน เราซิ่วมาจากคณะสถาปัตยกรรม ม.ที่สอบเข้ายาก เกรดBส่วนมาก กับAและCนิดๆ เราซิ่วเพราะเป็นโลหิตจางอยู่แล้ว พอเรียนเข้าปี3งานหนักขึ้น ไม่ได้นอนหลายวันติดกว่าเดิม จนเป็นลมบ่อยๆ และมาชักขณะอ่านสอบกลางภาค1ในปี3ในเวลาตี5 เข้าโรงบาลไปหลายรอบตั้งแต่ปีสองปลายๆ พ่อเป็นคนบอกให้ซิ่วค่ะ ซึ่งเราก็เห็นด้วย เพราะถ้าทำงานสายนี้จริงๆสุขภาพเราสู้เค้าไม่ได้ค่ะ) แล้วก็เรื่องแฟน ขอเถอะ เราไม่ได้เป็นคนแบบนั้นค่ะ คบมาหลายปีและรู้ขอบเขตค่ะ

และ ถึงจะอึดอัดเรื่องนี้ แต่เราขอบอกไว้ตรงนี้ว่ายังไงเราก็รักพ่อรักแม่ค่ะ ไม่อยากให้ใครมาพูดว่าไม่รักพ่อแม่(แอบเสียใจนะ)

ขอบคุณที่อ่าน อมยิ้ม17
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่