หากให้มีเหตุบังเอิญ เมื่ออยู่ๆคุณก็หลุดกลับคืนไปสู่อดีตสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ล่ะ! ถามว่า “ คุณจะใช้ชีวิตกันได้อย่างไร? มีความสามารถอะไรบ้าง? ที่คิดว่า สามารถทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมืองของเราในยุคอดีตได้ สมกับการเป็นคนที่ย้อนมาจากอนาคต ในปี 2559 “
สำหรับเจ้าของกระทู้ คงทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ความรู้ก็มีแบบงูๆปลาๆ ทักษะความสามารถก็ยังเรียกได้ไม่เต็มปากว่าเชี่ยวชาญอะไรมากนัก อ่านหนังสือก็น้อยนิด ไม่คิดว่าจะสามารถทำอะไรได้โดดเด่นหรือพิเศษกว่าคนยุคก่อนตรงไหน? เรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในแต่ละช่วงตอน ก็รู้มั่งไม่รู้มั่ง แล้วจะเอาอะไร? ไปบอกเล่าให้คนในยุคนั้นได้รับรู้กันดีละนี่ ดีไม่ดีเผลอๆ อาจถูกจับไปเป็นทาสใช้แรงงานของเจ้านายสมัยนั้นก็ได้ โทษฐานไร้ทักษะความสามารถที่ควรได้รับการยอมรับนับถือ
หากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาจริงๆละก้อ “ งามไส้กันเลยล่ะ “ พอคิดขึ้นมาทีไร ก็ให้รู้สึกว่าตัวเรา ทำไมไม่เริ่มต้นเรียนรู้และทบทวนเรื่องราวในแต่ละช่วงตอนที่สำคัญของประวัติศาสตร์ แล้วเตรียมตัวให้พร้อมเสียตั้งแต่วันนี้ เผื่อเกิดจับพลัดจับถู ถูกรูหนอนดูดกลับไปยังอดีต จะได้เป็นคนที่มีคุณค่าและพร้อมที่จะช่วยให้ชาติไทยเราในอดีต ให้เจริญรุดหน้าเร็วยิ่งขึ้นไปอีกได้บ้าง ไม่เช่นนั้น ได้อายชาวบ้านชาวเมืองในยุคเก่าก่อนแน่นอน
ที่คิดแบบนี้ เขาเรียกว่า “ เพ้อเพี้ยนและฝันเฟื่อง “ มากไปหรือเปล่า? ยิ่งช่วงนี้ อากาศในกรุงเทพฯ กำลังร้อนระอุอยู่ทุกวัน เดินเที่ยวท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยงๆเช่นนี้ ภาวะอาการ “ เมาแสงแดด ” คงจะเริ่มมาเยือนเข้าบ้างแล้ว หรือไม่ก็ดูซีรี่ย์เกาหลีเยอะเกินไป จนคิดในสิ่งที่อาจไม่มีจริงๆในโลกใบนี้...ขำๆกับคำถามละกัน (ขณะที่กำลังเขียน...อยู่นี้ ฝนแรกของกรุงเทพฯ มาแล้ว เย้ๆๆ กรุงเทพฯ 360 องศา คงไม่ร้อนมากเท่าไหร่แล้ว)
(เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2559)
[CR] เที่ยวกรุงเทพ 360 องศา " ป้อมมหากาฬกับชุมชนแหล่งสุดท้ายชายขอบกรุงรัตนโกสินทร์ ตำนานที่กำลังจะสูญสิ้นไป "
หากให้มีเหตุบังเอิญ เมื่ออยู่ๆคุณก็หลุดกลับคืนไปสู่อดีตสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ล่ะ! ถามว่า “ คุณจะใช้ชีวิตกันได้อย่างไร? มีความสามารถอะไรบ้าง? ที่คิดว่า สามารถทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมืองของเราในยุคอดีตได้ สมกับการเป็นคนที่ย้อนมาจากอนาคต ในปี 2559 “
สำหรับเจ้าของกระทู้ คงทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ความรู้ก็มีแบบงูๆปลาๆ ทักษะความสามารถก็ยังเรียกได้ไม่เต็มปากว่าเชี่ยวชาญอะไรมากนัก อ่านหนังสือก็น้อยนิด ไม่คิดว่าจะสามารถทำอะไรได้โดดเด่นหรือพิเศษกว่าคนยุคก่อนตรงไหน? เรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในแต่ละช่วงตอน ก็รู้มั่งไม่รู้มั่ง แล้วจะเอาอะไร? ไปบอกเล่าให้คนในยุคนั้นได้รับรู้กันดีละนี่ ดีไม่ดีเผลอๆ อาจถูกจับไปเป็นทาสใช้แรงงานของเจ้านายสมัยนั้นก็ได้ โทษฐานไร้ทักษะความสามารถที่ควรได้รับการยอมรับนับถือ
หากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาจริงๆละก้อ “ งามไส้กันเลยล่ะ “ พอคิดขึ้นมาทีไร ก็ให้รู้สึกว่าตัวเรา ทำไมไม่เริ่มต้นเรียนรู้และทบทวนเรื่องราวในแต่ละช่วงตอนที่สำคัญของประวัติศาสตร์ แล้วเตรียมตัวให้พร้อมเสียตั้งแต่วันนี้ เผื่อเกิดจับพลัดจับถู ถูกรูหนอนดูดกลับไปยังอดีต จะได้เป็นคนที่มีคุณค่าและพร้อมที่จะช่วยให้ชาติไทยเราในอดีต ให้เจริญรุดหน้าเร็วยิ่งขึ้นไปอีกได้บ้าง ไม่เช่นนั้น ได้อายชาวบ้านชาวเมืองในยุคเก่าก่อนแน่นอน
ที่คิดแบบนี้ เขาเรียกว่า “ เพ้อเพี้ยนและฝันเฟื่อง “ มากไปหรือเปล่า? ยิ่งช่วงนี้ อากาศในกรุงเทพฯ กำลังร้อนระอุอยู่ทุกวัน เดินเที่ยวท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยงๆเช่นนี้ ภาวะอาการ “ เมาแสงแดด ” คงจะเริ่มมาเยือนเข้าบ้างแล้ว หรือไม่ก็ดูซีรี่ย์เกาหลีเยอะเกินไป จนคิดในสิ่งที่อาจไม่มีจริงๆในโลกใบนี้...ขำๆกับคำถามละกัน (ขณะที่กำลังเขียน...อยู่นี้ ฝนแรกของกรุงเทพฯ มาแล้ว เย้ๆๆ กรุงเทพฯ 360 องศา คงไม่ร้อนมากเท่าไหร่แล้ว)
(เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2559)