เราเป็นคนอ้วนนะคะ. จำความได้ก็อนุบาล3 เห็นจัวเองอ้วนกว่าเพื่อนเลยคะ
จนป.3แม่ของเราก็ว่าดูคนอื่นมั่งสิ เค้าผอมหันหมดแล้ว ดูคนนั้นสืตอนเด็กมันอ้วนจะตายดูตอนนี่สิผอมไปยั้นไหนแล้ว หัดมองเพื่อนมั่งสิมีใครเค้าอ้งนอย่างแกบ้าง จะกินทำไมจะได้ผอมๆบ้าง มื้อเช้านี่ไม่ต้องกินหรอกร่างกายจะได้ขับออกมาใช้บ้าง ว่าอย่างอื่นด้วยน่ะคะ จำไม่ได้แล้ว
จนม.3 ม่าพูดให้เราฟัง วิ่งเค้าลูก ไม่อยากให้อ้วนแบบม่า. ได้ฟังคำนี้มันฮึดขึ้นสู้คะ ลดมาได้5-8กก. แม่ก็ว่ามาตลอดนะคะเกือบทุกวันเชิงผระมานว่าจะทำได้สักวัน ไม่เกินเดือนหนึ่งมันก็เลิก
จนม.5 เราแอบไปเรียนต่อยมวย ไม่มีคนในบ้านรู้เลย เราโกหกว่าเรียนพิเศษธรรมดาคะ(เด็กขี้โกหก) เราตื่นแต่เช้านั่งรถเมล์2ต่อ นั่งวินอีก1ต่อ. ระยะเวลาที่เรียน1เดือนคะลดมาได้5กก. เรียนเสร็จประมาน10:00ถึฃบ้านประมาน12:00น.-13:00น. กลับมาเหนื่อยมากๆนอนสลบสไลเกือบทุกวันคะ สิ่งที่แม่เราพูด วันๆไม่ทำอะไรหรอกกลับมาก็เอาแต่นอน หัดมองคนอื่นบ้างเค้สทำอะไรไปยั้นไหนล่ะพอเปิดเทอมก็เลิกเรียนมวยคะ ช่วงนี่โดนว่าทุกวันเลยคะ หึกะแล้วล่ะไม่เกินเดือนหนึ่งก็เลิกไม่เคยเอาจริงเอาจังอะไรสักอย่าง ขนาดตัวเองยังไม่รักเลยพอ
เดือนธค.ปีที่แล้วไปกินเลี้ยงบ้านตา(ต้องบอกก่อนเลยนะคะ ว่าเราไม่เคยได้ไปงานพวกกินเลี้ยงกับใครเค้าหรอกนะคะ แม่ไม่ให้ไป แม่ชอบพูดว่า ไปทำไมอายคนอื่นเค้า คนอื่นเค้าผอมก็ไปได้) ต่อนะคะ พอไปดราก็กินนำ้อัดลมคะนานๆๆๆๆๆๆๆทีเราถึงจะได้มีโอกาสกินนะคะ แม่เราก็พูดเลยนะคะได้ยินทั้งโต๊ะคะ จะกินทำไมน้ำอัดลม อ้วนจะตายอยู่แล้ว หัดกินน้ำเปล่ามั่ง น้าเราก็พูดกับแม่ว่า นี่อย่าให้มันมาก สงสารลูกบ้าง นานกินที่กินเข้าไปเถอะ
เรารู้สึกสมเพชตัวเองมากๆมากจนิงๆ ในหัวใจเรา ณ ตอนนั้นมันสะอื่นมากๆๆ เจ็บมากๆ กลับมาถึงบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเข้าห้องนอนปช่อยโฮ่เลยคะ มันอั้นมานานมาก
เราจะเป็นคนอดทนพอควรนะคะ ถ้าเจอเยอะๆมากๆไม่ไหวแล้วจริงๆวันนั้นถึงค่อยร้อง วันไหนไหวก็ปช่อยให้ผ่านๆไป
จนวันรับเกรดม.5เทอม2คะ
เราไปกับแม่คะ แม่อดินห่างเรา ชอบว่าเราเดินอุ่บอายอยู่นั้นล่ะหัดเดินให้มันฉับๆเหมือนคนอื่นเค้าบ้างทั้งๆที่เราเดินรอแม่นะคะ ได้ยินยังงี้เจ็บเลยคะ ไม่เป็นไรคะทนได้ จนมาถึงที่ลงทะเบียนเซ็นชื่อรับบัตรคิวจ่ายค่าเทอมคะ วันนี้แปลกมากคะ ครูแจกเกรดเลยคะ เราตื่นเต้นมากๆ ดีใจมากๆเกรดเราขึ้นเยอะมากจริงๆ หันมองออกไปแม่เดินๆปแล้วคะไม่ไหลเท่าไหร่ เรารีบตามไป บอกแม่ :แม่เกรดขึ้นด้วยล่ะ.
แม่ :แล้วดูตัวสิ หันไปมองคนอื่นเค้าสิ มีใครอ้วนอย่างแกมั่ง แล้วก็ทำสีหน้าอารมณ์แบบไม่พอใจตลอดเวลาเลยคะ ในยินยังงี้ดิฉันเงียบเลยคะ ไม่ดีใจกับเกรดเลย
(ในใจของเราคิดนะคะ นี่กูเอาแม่มาทำให้แม่กูอายใช้ไหมที่มีลูกอย่างงี้ ).
พอตอนเข้าไปจ่ายค่าเทอมคะ พ่อแม่ของเพื่อนๆจะเข้าไปในห้อง พร้อมเพื่อนๆด้วยคะ ครูๆบอกว่าให้นะกเรียนยืนส่วนผู้ปกครองนั่ง แต่แม่เราไล่เราออกไปข้างนอกบอกว่า ออกไปรอข้างนอกป่ะเกะกะ จะให้เราออกยังไงล่ะในเมื่อเพื่อนเค้าก็รออยู่ในห้อง พอเสร็จจากข่ายค่อเทอมออกมาจากห้องปุ๊ป แม่:เห็นไหมคนนั้นมันหุ่นดีไปตั้งเยอะดูสิมีแต่แกล่ะที่ตุ๊ต๊ะ สีหน้าแบบโกรธเรา ไม่พอใจเรา เราเองไม่รู้จะทำไงคะ
ในใจคิด ม.6เทอมหนึ่ง อยากไปจ้างคนแถวบ้านมาเป็นญาติแทน สงสารแม่ เราเองเหนื่อยกับตัวเองมากๆ จนทุกวันนี้จะเปิดเทอมขึ้นม.6เทอม1แล้ว เราโดนด่าทุกวันคะ เช้ากลางวันเย็น พอมีใครหุ่นดีขึ้นวันนั้นเราจะโดนด่าหนักมาก
เราเริ่มออกกำลังกายนะคะป.3ฮูลาฮูป
ป.4-6ฮูลาฮูป กระโโดเชือก
ม.1-4วิ่งลนเครื่องออกกำลังกายที่ไม่ใช่ลู่วิ่งคะ
ม.5 มวย
ตอนนี้ วิ่งคะ
แต่เหมือคนวิ่งแต่ตัวไม่ได้มีชีวิชีวาคะ
อยากรู้เวลาใครเจอแบบนี่เราจะให้กำลังใจตัวเองยังบ้างคะ เราก็ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เดี่ยวเค้าจะว่าแม่ หรือไม่ก็ขอสูตรออกกำลังกาย
ปลอบใจตัวเองไงดีคะ
จนป.3แม่ของเราก็ว่าดูคนอื่นมั่งสิ เค้าผอมหันหมดแล้ว ดูคนนั้นสืตอนเด็กมันอ้วนจะตายดูตอนนี่สิผอมไปยั้นไหนแล้ว หัดมองเพื่อนมั่งสิมีใครเค้าอ้งนอย่างแกบ้าง จะกินทำไมจะได้ผอมๆบ้าง มื้อเช้านี่ไม่ต้องกินหรอกร่างกายจะได้ขับออกมาใช้บ้าง ว่าอย่างอื่นด้วยน่ะคะ จำไม่ได้แล้ว
จนม.3 ม่าพูดให้เราฟัง วิ่งเค้าลูก ไม่อยากให้อ้วนแบบม่า. ได้ฟังคำนี้มันฮึดขึ้นสู้คะ ลดมาได้5-8กก. แม่ก็ว่ามาตลอดนะคะเกือบทุกวันเชิงผระมานว่าจะทำได้สักวัน ไม่เกินเดือนหนึ่งมันก็เลิก
จนม.5 เราแอบไปเรียนต่อยมวย ไม่มีคนในบ้านรู้เลย เราโกหกว่าเรียนพิเศษธรรมดาคะ(เด็กขี้โกหก) เราตื่นแต่เช้านั่งรถเมล์2ต่อ นั่งวินอีก1ต่อ. ระยะเวลาที่เรียน1เดือนคะลดมาได้5กก. เรียนเสร็จประมาน10:00ถึฃบ้านประมาน12:00น.-13:00น. กลับมาเหนื่อยมากๆนอนสลบสไลเกือบทุกวันคะ สิ่งที่แม่เราพูด วันๆไม่ทำอะไรหรอกกลับมาก็เอาแต่นอน หัดมองคนอื่นบ้างเค้สทำอะไรไปยั้นไหนล่ะพอเปิดเทอมก็เลิกเรียนมวยคะ ช่วงนี่โดนว่าทุกวันเลยคะ หึกะแล้วล่ะไม่เกินเดือนหนึ่งก็เลิกไม่เคยเอาจริงเอาจังอะไรสักอย่าง ขนาดตัวเองยังไม่รักเลยพอ
เดือนธค.ปีที่แล้วไปกินเลี้ยงบ้านตา(ต้องบอกก่อนเลยนะคะ ว่าเราไม่เคยได้ไปงานพวกกินเลี้ยงกับใครเค้าหรอกนะคะ แม่ไม่ให้ไป แม่ชอบพูดว่า ไปทำไมอายคนอื่นเค้า คนอื่นเค้าผอมก็ไปได้) ต่อนะคะ พอไปดราก็กินนำ้อัดลมคะนานๆๆๆๆๆๆๆทีเราถึงจะได้มีโอกาสกินนะคะ แม่เราก็พูดเลยนะคะได้ยินทั้งโต๊ะคะ จะกินทำไมน้ำอัดลม อ้วนจะตายอยู่แล้ว หัดกินน้ำเปล่ามั่ง น้าเราก็พูดกับแม่ว่า นี่อย่าให้มันมาก สงสารลูกบ้าง นานกินที่กินเข้าไปเถอะ
เรารู้สึกสมเพชตัวเองมากๆมากจนิงๆ ในหัวใจเรา ณ ตอนนั้นมันสะอื่นมากๆๆ เจ็บมากๆ กลับมาถึงบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเข้าห้องนอนปช่อยโฮ่เลยคะ มันอั้นมานานมาก
เราจะเป็นคนอดทนพอควรนะคะ ถ้าเจอเยอะๆมากๆไม่ไหวแล้วจริงๆวันนั้นถึงค่อยร้อง วันไหนไหวก็ปช่อยให้ผ่านๆไป
จนวันรับเกรดม.5เทอม2คะ
เราไปกับแม่คะ แม่อดินห่างเรา ชอบว่าเราเดินอุ่บอายอยู่นั้นล่ะหัดเดินให้มันฉับๆเหมือนคนอื่นเค้าบ้างทั้งๆที่เราเดินรอแม่นะคะ ได้ยินยังงี้เจ็บเลยคะ ไม่เป็นไรคะทนได้ จนมาถึงที่ลงทะเบียนเซ็นชื่อรับบัตรคิวจ่ายค่าเทอมคะ วันนี้แปลกมากคะ ครูแจกเกรดเลยคะ เราตื่นเต้นมากๆ ดีใจมากๆเกรดเราขึ้นเยอะมากจริงๆ หันมองออกไปแม่เดินๆปแล้วคะไม่ไหลเท่าไหร่ เรารีบตามไป บอกแม่ :แม่เกรดขึ้นด้วยล่ะ.
แม่ :แล้วดูตัวสิ หันไปมองคนอื่นเค้าสิ มีใครอ้วนอย่างแกมั่ง แล้วก็ทำสีหน้าอารมณ์แบบไม่พอใจตลอดเวลาเลยคะ ในยินยังงี้ดิฉันเงียบเลยคะ ไม่ดีใจกับเกรดเลย
(ในใจของเราคิดนะคะ นี่กูเอาแม่มาทำให้แม่กูอายใช้ไหมที่มีลูกอย่างงี้ ).
พอตอนเข้าไปจ่ายค่าเทอมคะ พ่อแม่ของเพื่อนๆจะเข้าไปในห้อง พร้อมเพื่อนๆด้วยคะ ครูๆบอกว่าให้นะกเรียนยืนส่วนผู้ปกครองนั่ง แต่แม่เราไล่เราออกไปข้างนอกบอกว่า ออกไปรอข้างนอกป่ะเกะกะ จะให้เราออกยังไงล่ะในเมื่อเพื่อนเค้าก็รออยู่ในห้อง พอเสร็จจากข่ายค่อเทอมออกมาจากห้องปุ๊ป แม่:เห็นไหมคนนั้นมันหุ่นดีไปตั้งเยอะดูสิมีแต่แกล่ะที่ตุ๊ต๊ะ สีหน้าแบบโกรธเรา ไม่พอใจเรา เราเองไม่รู้จะทำไงคะ
ในใจคิด ม.6เทอมหนึ่ง อยากไปจ้างคนแถวบ้านมาเป็นญาติแทน สงสารแม่ เราเองเหนื่อยกับตัวเองมากๆ จนทุกวันนี้จะเปิดเทอมขึ้นม.6เทอม1แล้ว เราโดนด่าทุกวันคะ เช้ากลางวันเย็น พอมีใครหุ่นดีขึ้นวันนั้นเราจะโดนด่าหนักมาก
เราเริ่มออกกำลังกายนะคะป.3ฮูลาฮูป
ป.4-6ฮูลาฮูป กระโโดเชือก
ม.1-4วิ่งลนเครื่องออกกำลังกายที่ไม่ใช่ลู่วิ่งคะ
ม.5 มวย
ตอนนี้ วิ่งคะ
แต่เหมือคนวิ่งแต่ตัวไม่ได้มีชีวิชีวาคะ
อยากรู้เวลาใครเจอแบบนี่เราจะให้กำลังใจตัวเองยังบ้างคะ เราก็ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เดี่ยวเค้าจะว่าแม่ หรือไม่ก็ขอสูตรออกกำลังกาย