เห็นใครๆ ก็บ่นเรื่อง มนุษย์เงินเดือน เราคงเป็นคนประหลาด ที่เป็นมนุษย์เงินเดือนที่ชอบทำงาน

วันนี้นั่งเล่น FB อยู่ ก็มี Feed ของเพื่อนร่วมงานที่ office โผล่ขึ้นมา
ว่าการไปทำงาน รอคอยวันหยุด แล้วก็ต้องไปทำงาน
รอเลิกงาน ตื่นไปทำงาน รอเลิกงาน รอวันหยุด ทำไปหลายๆ ปี
คือการเสียเวลาชีวิต

มานั่งคิดดู หรือเรามันเป็นคนประหลาด
เพราะเป็นมนุษย์เงินเดือน ที่ชอบทำงาน รู้สึกว่าสนุกดี

เพราะเข้าใจมาตลอดว่า การทำงานคือ การไปทำเรื่องสนุกๆ กับเพื่อนๆ ที่ทำงาน และได้เงินกลับมาด้วย

ป๋า ม๊า ก็สอนมาตั้งแต่เด็กว่า ทำงานอะไรทำงานให้ดี ให้เต็มที่
ถ้าทำได้ดีแล้ว ตำแหน่ง เงินทอง ชื่อเสียง มันจะตามมาเอง
เราก็เชื่อ ป๊า ม๊า ทำตามที่ท่านแนะนำมาตลอด

แต่ถ้าอยากจะทำอะไรให้มันดี มันก็ทำในสิ่งที่เรารัก ที่ชอบ และหาเงินได้ด้วย
เมื่อทำสิ่งที่รักที่ชอบ ถึงตอนแรกจะได้น้อยบ้างอะไรบ้าง
ก็ต้องหาหนทางปรับปรุง ให้งานดีขึ้น ตรงใจลูกค้า (ที่จ่ายเงินและทำกำไรได้) มากขึ้น
จนมาวันหนึ่ง รายได้ก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ จนเลี้ยงดูตัวเองและคนรอบข้างได้
แม้จะไม่รวย แต่ก็ไม่ขาดแคลน

ในขณะที่งานก็ให้ความสุขในชีวิต ถึงจะเครียดบ้าง เหนื่อยบ้าง ก็เติมเต็มความสนุก และคุณค่าในชีวิต
ไม่ใช่ตัวเงิน แต่เป็นความรู้สึกในใจ ที่ได้ทำอะไรที่ดี มีคุณต่อตนเอง ลูกค้า และสังคม

ส่วนความมั่นคง ก็คือฝีมือของเรา ไม่ว่าตลาดแรงงานจะดี จะแย่ ก็มีคนพร้อมจะจ้างเสมอ
ความสนุกอีกอย่างคือการสำรวจตลาดแรงงาน และพัฒนาตนเองให้ตรงกับความต้องการของตลาดอยู่เสมอ
รักษาค่าตัวให้ไม่สูงเกินไป เพราะเวลาย้ายจะได้ง่ายและเร็ว

เอ บอกจะย้าย ไม่รักงานเหรอ ไม่ครับ ผมรักงาน ไปอยู่องค์กรไหน ผมก็ทำงานที่ผมรักได้
แต่ผมไม่เสี่ยงชีวิต ไว้กับทางเลือกเดียว ชีวิตต้องมีแผน 2 แผน 3 เสมอ
ผมวัยสามสิบเลยครึ่งแล้วครับ