เรื่อง '9458'
* โพสต์นี้เป็นการเขียนแชร์ประสบการณ์ที่ได้ไปลองทำดูจริงๆ
บันทึกเรื่องราวและสิ่งที่ได้รับ โดยนำมาเขียนให้เหมือนกำลังได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
* เป็นความตั้งใจของเจ้าของกระทู้ที่เขียนออกมาในรูปแบบนี้นะคะ
เป็นเรื่องสั้นแชร์ประสบการณ์ แต่ไม่ใช่เรื่องสั้นที่แต่งขึ้นมาแต่อย่างใด
* หวังว่าบันทึกประสบการณ์ของเราจะเป็นประโยชน์กับผู้อื่นบ้างนะคะ
เล็กๆ น้อยๆ ก็ดีใจ ^^
---------------------------------------------
บันทึกวันที่ 21 เมษายน 2016
• จำนวนก้าว 9,458 ก้าว
• ระยะทาง 6.20 km
• ระยะเวลา 2hr 27mins/ 11.45 AM - 02.12 PM
• ตามแนว BTS อุดมสุข ถึง BTS พระโขนง
---------------------------------------------
'9458' / 1
อรุณสวัสดิ์เช้าวันที่ 21 เมษายน 2016
วันนี้ฉันมีเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่าให้เธอฟัง
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา และวันนี้เธอก็จะออกไปทำ
เรื่องธรรมดาเช่นความธรรมดาของเธอ
นั่นก็คือ 'การเดิน' เอาละไปฟังเรื่องราวของเธอกัน
อรุณสวัสดิ์
สีเทาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก
ที่ต้องการออกไปที่ไหนสักแห่ง
เธอลุกขึ้นจากเตียง อาบน้ำแต่งตัวและคิดไปด้วยว่า
วันนี้เธอจะออกไปไหน ไปทำอะไรดี
สุดท้ายเธอตัดสินใจออกไปทำเรื่องธรรมดาๆ
อย่างการ 'เดิน'
เธอตั้งใจว่าจะเดินแบบไม่มีจุดหมายไปเรื่อยๆ
ถ่ายรูปและมองชีวิตผู้คนสองข้างทาง
ไปจนลิมิตร่างกายของเธอจะพอไหว
11.45 น. ณ สถานีรถไฟฟ้า BTS อุดมสุข เธอออกเดิน
จากจุดเริ่มต้นจนถึงปลายทางเวลา 14.12 น.
เป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมงกับอีก 27 นาที
ณ สถานีรถไฟฟ้า BTS พระโขนง
รวมระยะเวลาทั้งหมด 6.20 กิโลเมตร
'9458' ก้าว
ด้วยระยะทาง 6.20 กิโลเมตร สำหรับนักวิ่งหรือ
นักเดินออกกำลังกายอาจจะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลนัก
สำหรับสีเทาเองที่ไม่ใช่นักวิ่งหรือนักเดิน
ยังรู้สึกเลยว่าน่าจะไกลได้มากกว่านี้
แต่เท่านี้ก็เท่าที่ร่างกายของเธอในวันนี้จะพอไหวแล้ว
ฉันคิดว่าหลายคนคงตั้งคำถามว่า
เธอทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร แล้วได้อะไร
ตัวเธอเองก็ตั้งคำถามเดียวกันนี้กับตัวเองเช่นกัน
ระหว่างทางเมื่อเดินไปได้สักพัก
ท่ามกลางอุณหภูมิราว 40 อาศา
ของมหานครกรุงเทพ
เธอทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย และไม่สบายตัว
เธอมีคำถามกับตัวเองว่า
'นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่ ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร'
อยากจะหยุดและพอแค่นี้
แต่ก็มีทั้งคำถามและคำย้อนแย้งขึ้นมาในหัวว่า
"ถ้าหากว่าหยุดตอนนี้ แล้วข้างหน้า
มีอะไรที่น่าสนใจกว่าละ ถ้าข้างหน้ามีคำตอบ
ของคำถามที่ว่า เราทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร
ทำไปทำไม ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
เราไม่อยากไปดูมันหรอ
แม้ว่าเดินไปสุดทางแล้วไม่มีคำตอบของคำถาม
อะไรเลย อย่างน้อยเราก็ได้ไปดูด้วยตาตัวเอง
ว่ามันไม่มีอะไรเลย"
สุดท้ายเมื่อถึงปลายทางที่สถานีรถไฟฟ้า
BTS พระโขนง เธอก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีว่า
เธอทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร
แต่อย่างน้อยมันทำให้เธอมีกำลังใจมากขึ้น
กับการพยายามเดินตามความฝันของเธอ
กับสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้
ในตอนที่เธอเหนื่อย ท้อและอยากหยุด
เธออยากไปดูด้วยตาตัวเองที่ปลายทางของความฝัน
และอย่างน้อยการเดินครั้งนี้ก็ทำให้เธอเห็นโลก
เห็นชีวิตของคนอื่น ได้เรียนรู้อะไรเล็กๆ น้อยๆ
จากสิ่งที่พบเจอ
หรือบางทีที่เธอไม่ได้คำตอบของคำถาม
ว่าเธอทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร
เธออาจจะยังเดินไม่ไกลพอ
หรือบางทีคำตอบอาจจะอยู่ในสิ่งที่เธอเห็น
ที่เธอคิดแล้ว แต่เธอมองไม่เห็นมันเองก็ได้
จบการบันทึก.
-------------------------------------
เผื่อใครที่อยากจะลองดูบ้าง ไปท้าแดดกรุงเทพ
อยากลองประสบการณ์เดินและมองชีวิตดู
เดินไม่ยาก เดินไปเรื่อยๆ เงยหน้ามองทาง
รถไฟฟ้าบีทีเอสไว้
เดินแล้วมาแชร์กันบ้างนะคะ
** กดแก้ไขกระทู้เพื่อแก้ไขคำที่สะกดผิด **
9458 : แชร์ประสบการณ์เดินเท้าจาก BTS อุดมสุข ถึง BTS พระโขนง และสิ่งที่ได้รับ
* โพสต์นี้เป็นการเขียนแชร์ประสบการณ์ที่ได้ไปลองทำดูจริงๆ
บันทึกเรื่องราวและสิ่งที่ได้รับ โดยนำมาเขียนให้เหมือนกำลังได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
* เป็นความตั้งใจของเจ้าของกระทู้ที่เขียนออกมาในรูปแบบนี้นะคะ
เป็นเรื่องสั้นแชร์ประสบการณ์ แต่ไม่ใช่เรื่องสั้นที่แต่งขึ้นมาแต่อย่างใด
* หวังว่าบันทึกประสบการณ์ของเราจะเป็นประโยชน์กับผู้อื่นบ้างนะคะ
เล็กๆ น้อยๆ ก็ดีใจ ^^
---------------------------------------------
บันทึกวันที่ 21 เมษายน 2016
• จำนวนก้าว 9,458 ก้าว
• ระยะทาง 6.20 km
• ระยะเวลา 2hr 27mins/ 11.45 AM - 02.12 PM
• ตามแนว BTS อุดมสุข ถึง BTS พระโขนง
---------------------------------------------
'9458' / 1
อรุณสวัสดิ์เช้าวันที่ 21 เมษายน 2016
วันนี้ฉันมีเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่าให้เธอฟัง
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา และวันนี้เธอก็จะออกไปทำ
เรื่องธรรมดาเช่นความธรรมดาของเธอ
นั่นก็คือ 'การเดิน' เอาละไปฟังเรื่องราวของเธอกัน
อรุณสวัสดิ์
สีเทาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึก
ที่ต้องการออกไปที่ไหนสักแห่ง
เธอลุกขึ้นจากเตียง อาบน้ำแต่งตัวและคิดไปด้วยว่า
วันนี้เธอจะออกไปไหน ไปทำอะไรดี
สุดท้ายเธอตัดสินใจออกไปทำเรื่องธรรมดาๆ
อย่างการ 'เดิน'
เธอตั้งใจว่าจะเดินแบบไม่มีจุดหมายไปเรื่อยๆ
ถ่ายรูปและมองชีวิตผู้คนสองข้างทาง
ไปจนลิมิตร่างกายของเธอจะพอไหว
11.45 น. ณ สถานีรถไฟฟ้า BTS อุดมสุข เธอออกเดิน
จากจุดเริ่มต้นจนถึงปลายทางเวลา 14.12 น.
เป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมงกับอีก 27 นาที
ณ สถานีรถไฟฟ้า BTS พระโขนง
รวมระยะเวลาทั้งหมด 6.20 กิโลเมตร
'9458' ก้าว
ด้วยระยะทาง 6.20 กิโลเมตร สำหรับนักวิ่งหรือ
นักเดินออกกำลังกายอาจจะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลนัก
สำหรับสีเทาเองที่ไม่ใช่นักวิ่งหรือนักเดิน
ยังรู้สึกเลยว่าน่าจะไกลได้มากกว่านี้
แต่เท่านี้ก็เท่าที่ร่างกายของเธอในวันนี้จะพอไหวแล้ว
ฉันคิดว่าหลายคนคงตั้งคำถามว่า
เธอทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร แล้วได้อะไร
ตัวเธอเองก็ตั้งคำถามเดียวกันนี้กับตัวเองเช่นกัน
ระหว่างทางเมื่อเดินไปได้สักพัก
ท่ามกลางอุณหภูมิราว 40 อาศา
ของมหานครกรุงเทพ
เธอทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย และไม่สบายตัว
เธอมีคำถามกับตัวเองว่า
'นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่ ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร'
อยากจะหยุดและพอแค่นี้
แต่ก็มีทั้งคำถามและคำย้อนแย้งขึ้นมาในหัวว่า
"ถ้าหากว่าหยุดตอนนี้ แล้วข้างหน้า
มีอะไรที่น่าสนใจกว่าละ ถ้าข้างหน้ามีคำตอบ
ของคำถามที่ว่า เราทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร
ทำไปทำไม ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
เราไม่อยากไปดูมันหรอ
แม้ว่าเดินไปสุดทางแล้วไม่มีคำตอบของคำถาม
อะไรเลย อย่างน้อยเราก็ได้ไปดูด้วยตาตัวเอง
ว่ามันไม่มีอะไรเลย"
สุดท้ายเมื่อถึงปลายทางที่สถานีรถไฟฟ้า
BTS พระโขนง เธอก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีว่า
เธอทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร
แต่อย่างน้อยมันทำให้เธอมีกำลังใจมากขึ้น
กับการพยายามเดินตามความฝันของเธอ
กับสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้
ในตอนที่เธอเหนื่อย ท้อและอยากหยุด
เธออยากไปดูด้วยตาตัวเองที่ปลายทางของความฝัน
และอย่างน้อยการเดินครั้งนี้ก็ทำให้เธอเห็นโลก
เห็นชีวิตของคนอื่น ได้เรียนรู้อะไรเล็กๆ น้อยๆ
จากสิ่งที่พบเจอ
หรือบางทีที่เธอไม่ได้คำตอบของคำถาม
ว่าเธอทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร
เธออาจจะยังเดินไม่ไกลพอ
หรือบางทีคำตอบอาจจะอยู่ในสิ่งที่เธอเห็น
ที่เธอคิดแล้ว แต่เธอมองไม่เห็นมันเองก็ได้
จบการบันทึก.
-------------------------------------
เผื่อใครที่อยากจะลองดูบ้าง ไปท้าแดดกรุงเทพ
อยากลองประสบการณ์เดินและมองชีวิตดู
เดินไม่ยาก เดินไปเรื่อยๆ เงยหน้ามองทาง
รถไฟฟ้าบีทีเอสไว้
เดินแล้วมาแชร์กันบ้างนะคะ
** กดแก้ไขกระทู้เพื่อแก้ไขคำที่สะกดผิด **